2. muf Quadecaufa razones suffimi ppt fondry bones in tear EXTRACTS FROM THE CODEX ABRINCENSIS AD M. BRUTUM ORATOR. A REVISED TEXT WITH INTRODUCTORY ESSAYS AND CRITICAL AND EXPLANATORY NOTES BY JOHN EDWIN SANDYS, M.A., FELLOW AND TUTOR OF ST JOHN'S COLLEGE, AND PUBLIC ORATOR IN THE UNIVERSITY OF CAMBRIDGE. EDITED FOR THE SYNDICS OF THE UNIVERSITY PRESS. CAMBRIDGE: AT THE UNIVERSITY PRESS. 1885 [All Rights reserved.] Quantum Ciceronis Orator scriptis omnibus, non dico aliorum, sed ipsius quoque Ciceronis praestet, si scire vultis, adolescentes optimi, accipite ipsius de hoc libro iudicium; qui cum ad Leptam scriberet, ‘Oratorem', inquit, ‘meum tantopere a te probari vehementer gaudeo; mihi quidem sic persuadco: me quicquid habuerim iudicii in dicendo, in illum librum contulisse; qui si est talis, qualem tibi videri scribis, cgo quoque aliquid sum; (sin) aliter, non recuso quin, quantum de illo libro, tantum(dem) de mei iudicii fama detrahatur’[ad Fam. vi 18 § 4]. Quocirca videtis quanti faciundus sit de Oratore liber; in quo secum ipse Cicero quodammodo certarit. Etenim cum aliis operibus ceteros scriptores superarit; hoc certe se ipsum vicisse profitetur. Est igitur omni diligentia perdiscendus liber, ex quo nunc demum possit vis omnis oratoria percipi. OMNIBONUS LEONICENUS, Praefatio in Marci Tullii Oratorem, Venice, 1485 [the opening sentences of the first printed preface to the Orator, transcribed (with a few corrections) from the copy in the British Museum]. Libros Tullii de Oratore perfectos, itemque Oratorem et Brutum integros esse repertos summe gaudeo. POGGIO, Ep. 17; London, 25 June, 1422. Mihi peridoneum visum est aliqua annotare, tum exercendi ingenii gratia, tum ut compluribus conferrem: qui huius opusculi incuria hominum corrupti, et rerum cognitione parum intellecti (incommodis?) laborarint, suppetias occurrerem. Sunt namque complures, qui vehementer aliquas annotationes concupiscunt: et quia est Ciceronis, hoc est, praecipui eloquentiae luminis: et quia in eloquentiae studiis, ipsius sententia Tullii iam in senium vergentis, omnium operum ab ipso editorum longe praestantissimum. VICTOR PISANUS, 1492; commentariorum ed. Aldina 1546, p. 455. Cum de optimo genere scriberet (Tullius), eius generis exemplum exhibet in hoc scripto. Itaque convenit hunc libellum vel in primis a studiosis magnifieri atque exosculari. MELANCHTHON, 1534; ib. p. 614. Quod esset igitur hoc opus tam praeclarum, tam perutile, et in primis dignum cui daret operam iuventus, nec id multi etiam ingenio et diligentia praediti, sine duce aut usu longo possent animo consequi, porrexi manum, viam nescientibus ostendi effecique, ni fallor, diligentia, ut si quid errarent, minimum tamen errarent. STREBAEUS, 1536; ib. p. 495-6. |