VII. The fairest British fair; They reign united there. IDEM LATINE REDDITUM. I. Quam raro pulchræ pulchra placere potest! II. Hortus ubi dulces præbet tacitosque recessus, Se rapit in partes gens animosa duas; Hîc sibi regales Amaryllis candida cultus, Illic purpureo vindicat ore Rosa. III. Ira Rosam et meritis quæsita superbia tangunt, Multaque ferventi vix cohibenda sinu, Dum sibi fautorum ciet undique nomina vatum, Jusque suum, multo carmine fulta, probat. IV. Altior emicat illa et celso vertice nutat, Ceu flores inter non habitura parem, V. Cui curæ est pictas pandere ruris opes, Deliciasque suas nunquam non prompta tueri, Dum licet et locus est, et tueatur, adest. VI. Et tibi, principibus qui solet esse, color; VII. His ubi sedatus furor est, petit utraque nympham, Qualem inter Veneres Anglia sola parit: Hanc penes imperium est, nihil optant amplius, hujus Regnant in nitidis, et sine lite, genis. THE POPLAR FIELD. if any thing can, * Mr. Cowper afterward altered this last stanza in the following manner : The change both my heart and my fancy employs IDEM LATINE REDDITUM. POPULEÆ cecidit gratissima copia silvæ, Conticuêre, susurri omnisque evanuit umbra. Nullæ jam levibus se miscent frondibus auræ, Et nulla in fluvio ramorum ludit imago. Hei mihi! bis senos dum luctu torqueor annos, His cogor silvis suetoque carere recessu, Cum sero rediens, stratasque in gramine cernens, Insedi arboribus, sub queîs errare solebam. Ah ubi nunc merulæ cantus ? Felicior illum Silva tegit, duræ nondum permissa bipenni; Scilicet exustos colles camposque patentes Odit, et indignans et non rediturus abivit. Sed qui succisas doleo succidar et ipse, Et prius huic parilis quam creverit altera silva Flebor, et, exsequiis parvis donatus, habebo Defixum lapidem tumulique cubantis acervum. Tam subito periisse videns tam digna manere, Agnosco humanas sortes et tristia fataSit licet ipse brevis, volucrique simillimus umbræ, Est homini brevior citiusque obitura voluptas. VOTUM. O MATUTINI rores, auræque salubres, CICINDELA. BY VINCENT BOURNE. SUB sepe exiguum est, nec raro in margine ripæ, Reptile, quod lucet nocte, dieque latet. Vermis habet speciem, sed habet de lumine nomen ; At priscâ a famâ non liquet, unde micet. Plerique a caudâ credunt procedere lumen; Nec desunt, credunt qui rutilare caput. Nam superas stellas quæ nox accendit, et illi Parcam eadem lucem dat, moduloque parem. Forsitan hoc prudens voluit Natura caveri, Ne pede quis duro reptile contereret: Exiguam, in tenebris ne gressum offenderet ullus, Prætendi voluit forsitan illa facem. Sive usum hunc Natura parens, seu maluit illum, Haud frustra accensa est lux, radiique dati. Ponite vos fastus, humiles nec spernite, magni; Quando habet et minimum reptile, quod niteat. I. THE GLOW-WORM. TRANSLATION OF THE FOREGOING. I. A worm is known to stray; II. From whence his rays proceed ; III. That kindles up the skies, IV. By such a lamp bestow'd, Be careful where he trod : y. Nor crush a worm, whose useful light Might serve, however small, To shew a stumbling-stone by night, And save him from a fall. VI. Is legible and plain, Nor bids him shine in vain. VII. Teach humbler thoughts to you, And boasts its splendour too. CORNICULA. BY VINCENT BOURNE. Nigras inter aves avis est, quæ plurima turres, Antiquas ædes, celsaque fana colit. Nil tam sublime est, quod non audace volatu, Aëriis spernens, inferiora, petit. |