Te vidit insons Cerberus auréo ODE XX. AD MECENATEM. NON usitatâ, non tenui ferar Pennâ biformis per liquidum æthera Urbes relinquam. Non ego, pauperum Nec Stygiâ cohibebor undâ. Jam jam residunt cruribus aspera Jam Dædaleo tutior Icaro Ales, hyperboreosque campos. Me Colchus, et qui dissimulat metum A ton aspect, devient plus doux, Et de sa gueule, encor sanglante, BIENTÔT, ODE XX. A MÉCÈNE. sur une aile inconnue, Déja d'une plume légère Mon corps et mes bras sont couverts; Les peuples qu'abreuve le Rhône, Noscent Geloni: me peritus Discet Iber, Rhodanique potor. Absint inani funere næniæ, Luctusque turpes, et querimoniæ: Compesce clamorem, ac sepulcri Mitte supervacuos honores. Et le Dace, cher à Bellone, Seront étonnés de mes chants. ODARUM LIBER TERTIUS. ODE PRIMA. ODI profanum vulgus, et arceo. Regum timendorum in proprios greges, Cuncta supercilio moventis. Est ut viro vir latiùs ordinet Contendat; illi turba clientium Omne capax movet urna nomen. Districtus ensis cui super impiâ |