Versos de Filinto Elysio..

Front Cover
Chez Barrois, libraire, quai Voltaire N0. 5., 1806

From inside the book

Selected pages

Popular passages

Page 233 - Quam si Mygdoniis regnum Alyattei Campis continuem. Multa petentibus Desunt multa : bene est, cui Deus obtulit Parca, quod satis est, manu.
Page 220 - Allor ch' ella fioriva , Sa ben Amor qual io divento, e spero Vedal colei ch' è or sì presso al vero. Donne, voi che miraste sua beltate, E l' angelica vita, Con quel celeste portamento in terra, Di me vi doglia, e vincavi pietate, Non di lei, ch...
Page 163 - Horrenda late nomen in ultimas Extendat oras, qua medius liquor Secernit Europen ab Afro, Qua tumidus rigat arva Nilus, Aurum irrepertum et sic melius situm Cum terra celat, spernere fortior Quam cogere humanos in usus Omne sacrum rapiente dextra.
Page 231 - L'aco1 nel core, e nella bocca il miele. 32 (LXVI) UN BACIO È POCO Un bacio solo a tante pene, o cruda? Un bacio a tanta fede? La promessa mercede Non si paga baciando. Il bacio è segno Di futuro diletto, E par che dica anch'egli : io ti prometto, Intanto or godi e taci, Che son d'Amor mute promesse i baci.
Page 158 - JAM satis terris nivis atque dirse Grandinis misit Pater, et rubente Dextera sacras jaculatus arces Terruit Urbem, Terruit gentes, grave ne rediret Seculum...
Page 198 - Gli occhi invaghiro allor sì de' lor guai, Che 1 fren della ragione ivi non vale ; Perch' hanno a schifo ogni opera mortale : Lasso ! così da prima gli avvezzai. Né mi lece ascoltar chi non ragiona Della mia morte ; che sol del suo nome Vo empiendo 1
Page 194 - Os frondíferos troncos retratando. Vão-se as neves dos montes debruçando Em tortuosas serpes argentadas; Pelas veigas, o gado, alcatifadas, A esmeraldina felpa vai tosando. Riem-se os céus, revestem-se as campinas; E a Natureza as melindrosas cores Esmera na pintura das boninas. Ah ! Se assim como brotam novas flores, Se remoça todo o orbe... das ruínas Dos zelos renascessem meus amores!
Page 108 - L' arte del poetar troppo infelice. Lieto nido , esca dolce , aura cortese Bramano i Cigni , e non si va in Parnaso Con le cure mordaci ; e chi pur garre Sempre col suo destino e col disagio , Vien roco e perde il canto e la favella.
Page 110 - Ipse licet Musis venias comitatus, Homere, Si nihil attuleris, ibis, Homere foras.
Page 186 - Egide adamantina, em que despontam As flechas do infortunio. Eu da calumnia e inveja alvo patente, No seu bojo aparei odio de frades, Angustias, perdas, ameaçados fogos, E a maternal Megera...

Bibliographic information