AN ODE

BY THE TRANSLATOR.

ΕΠΙ ροδινοις ταπησι,

Τηϊος ποτ ̓ ὁ μελισης

Ίλαρος γελων εκειτο,

Μεθυων τε και λυρίζων·

Αμφι αυτον δι δ' ερωτες

Απαλοι συνεχορευσαν
Ο βέλη τα της Κυθήρης

Εποιει, ψυχης οι58ς

Ο δε λευκα πορφυροισι

Κρινα συν ρόδοισι πλέξας,

Εφιλει σεφων γεροντα

Ἡ δε θεαων ανασσα,

ΣΟΦΙΗ ποτ' εξ' Ολυμπε

Εσορωσ' Ανακρεοντα,

Εσορώσα της ερωτας,
Ὑπομειδίασσας ειπε

Σοφε, δ ̓ ὡς Ανακρέοντα

Τον σοφωτατον απαντων,
Καλεσιν δι σοφιςαι,

Τι, γερων, τεον βιον μεν
Τοις ερωσι, τω Λναιω,

Κ' εκ εμοι κρατειν έδωκας;
Τι φιλημα της Κυθήρης,
Τι κυπελλα το Λυαίο,

Αιει γ' ετρύφησας αδων,

Ουκ εμες νόμες διδασκων,

Ουκ εμον λαχων αωτον ;

Ὁ δε Τηϊος μελισης

Μητε δυσχεραινε, φησι,

Ότι, θεα, σε γ' ανευ μεν,

Ο σοφώτατος απαντων

Παρα των σοφων καλυμαι Φιλεω, πιω, λυρίζω,

Μετα των καλων γυναικων

Αφελως δε τερπνα παίζω,

Ως λυρη γαρ, εμον ήτορ
Αναπνει μονες ερωτας
Ωδε βίοτε γαληνην

Φιλεων μαλισα παντων,
Ου σοφος μελωδος ειμι;

Τις σοφώτερος μεν επι;

REMARKS

ON

ANACREON.

THERE is very little known with certainty of the life of Anacreon. Chamæleon Heracleotes*, who wrote upon the subject, has been lost in the general wreck of ancient literature. The editors of the poet have collected the few trifling anecdotes, which are scattered through the extant authors of antiquity, and supplying the deficiency of materials by fictions of their own imagination, they have arranged, what they call, a life of Anacreon. These specious fabrications are intended to indulge that interest which we naturally feel in the biography

* He is quoted by Athenæus εν τω περί το Ανακρέοντος.

VOL. I.

B