JOHANNES DE VIANE, EPISCOPUS XLIII,

HUJUS NOMINIS TERTIUS.

Hic ex Episcopo Morinensi factus est Remensis archiepiscopus. Concordiam quam per Episcopum Henricum de Muris factam invenit cum capitulo suæ ecclesiæ mutavit, novam concordiam faciens, ut medietas emolumentorum sede vacante, cederet sibi ut successori, et alia medietas fabrica Morinensi: et hæc compositio apostolica autoritate confirmata existit. Concilium generale ut archiepiscopus, celebravit, anno 1344.

RAIMUNDUS SACHETI, EPISCOPUS XLIV.

Episcopus Morinensis factus ad archiepiscopatum Lugdunensem est translatus, anno 1346. Ab Anglis capitur Calesum et civitas Morinensis comburitur. Undè in incendio ejusdem civitatis quidam Anglicus B. Mariæ imaginem sagitando miraculosè fuit animadversus, ob quod miraculum ecclesia evasit incendium. Habet obitum in ecclesia Morinorum, 7 Augusti.

EGIDIUS, EPISCOPUS XLV.

Anno 1555, ecclesiam Morinensem gubernavit tempore Innocentii papæ sexti, et Joannis regis Francorum, qui ab Anglis captus fuit. Hic erat cardinalis S. Martini in montibus. J. U. doctor et sacri palatii (nunc Rotæ) auditor: creatus cardinalis ab Innocentio sexto, anno 1361, die 17 septembris, posteà Episcopus Tusculanus, obiit anno 1378, die 5 decembris. Vide de hoc cardinale Petrum Frison in sua Gallia purpurata, pagina 378, ad annum 1361.

ROBERTUS DE GEBENNIS, EPISCOPUS XLVI.

Ecclesiam Morinensem non diu gubernavit, qui antea cardinalis erat, tituli 12 Apostolorum, creatus a Gregorio XIo, anno 1371, die 8 junii, et in Italia legatus. Hic, sede vacante, eodem anno quo Urbanus sextus, creatus est pontifex. Huic pars cardinalium Clementis septimi nomen dederunt; in pontificem electus fuit et ultima octobris coronatus, anno 1378. Hinc diuturna discordia orta est in Ecclesia. Dedit ecclesiæ Morinensi cappam speciosissimam et valoris maximi, quæ cappa Sacramenti vocatur, et repositorium ex argento deaurato in quo defertur venerabile corpus Christi ad usum ecclesiæ. Fundavit celebre monasterium Celestinorum Avignione, et in choro ejusdem ante summum altare est sepultus, sub tomba de marmore magnificè erecta, cui superposita est imago ipsius pontificia, cum hac inscriptione:

<«< Hic requiescit Dominus Clemens, papa septimus, primus hujus cœnobii fundator, ex patre Amedeo, comite Gebennensi, matre vero Mathilda de Bolonia genitus, qui fuit prothonotarius, Morinensis et Cameracensis episcopus, deinde cardinalis, demum ad papatum invitus assumptus et curia tunc incolumi reducta, Dominum Petrum de Luxemburgo, cardinalem, miraculis coruscantem, in hoc cemiterio sepultum, ad cardinalatum assumpsit, et in fine anni 17 sui Pontificatus, migravit ad Christum, die 16 septembris, anno 1394: cujus anima requiescat in pace. »

Vide de hoc plura apud Ciaconium de vitis Pontificum, pag. 1002 et apud P. Frison, in sua Gallia purpurata, pagina 414, ad annum 1378.

GERARDUS DE DAINVILLA, EPISCOPUS XLVII,

HUJUS NOMINIS SECUNDUS,

Morinensis Episcopus brevi tempore præfuit. Vacavit sedes per translationem Roberti predecessoris, a 5 Novembris 1368, usque ad 7 mensis februarii sequentis. Hinc, anno 71, Gregorio XI Avinnioni electo, hic Episcopus transfertur ad sedem Cameracensem, anno 1371, ubi monumento positus jacet qui primo fuerat Episcopus Atrebatensis et obiit anno 1378. Hic existens Episcopus Morinensis cum suo fratre Joanne Dainvilla, secretario regum Joannis et Caroli Quinti, fundavit Parisiis collegium de Dainvilla, non longè a domo fratrum S. Francisci minorum : unde et usque hodie imagines eorum sunt collocata in angulo, ingressus dicti collegii, plateæ vulgaris dicta De la harpe. Obitum habet in kallendario Morinensi 22 julii et obiit ut suprà, anno 1378. Cameraci sepultus.

ADEMARUS ROBERTI, EPISCOPUS XLVIII.

Ex Attrebatensi Episcopo factus est Episcopus Morinensis: hic J. U. Doctor plura fecit synodalia decreta et in honorem SS. Trinitatis ad populi devotionem, dedit 20 dies indulgentiarum, qui poplitibus flexis se incurvaverint cum sacerdos celebrans dixerit: gratias agamus Domino Deo nostro. Hic olim fuit archidiac. in ecclesia Constantiensi et scholasticus, Domini papæ capellanus, ejusque sacri palatii auditor et tandem archiepiscopus Senonensis. Et antequam Atrebatensis fuit Episcopus, Lexoviensis Episcopus fuerat. Cardinalis fuit tituli S. Anastasia creatus à Clemente sexto, anno 1342, mense decembri. Obiit 25 Januarii anno 1384, ad lœvam altaris sepultus. In metropolitana Senonensi obitum

habet: in kalendario Morinensi 25 februarii. Vide Ciaconium de vitis Pontif., tom. 1, pag. 804, in Clemente sexto; et Petrum Frison in sua Gallia purpurata, p. 329, ad annum 1342.

PETRUS DE ORGEMONT, EPISCOPUS XLIX,

HUJUS NOMINIS SECUndus.

Hic episcopus ecclesiæ ornamenta rubea dedit, arma sua deferentia, sub figura trium spicarum hordei, in campo aëreo seu cerulco, spicarum verò formæ de auro. Fit episcopus anno 1379. Hujus tempore, advocatus Morinensis in parlamento parisiensi recognovit homagium ad quod tenetur in Jucundo introïtu Episcopi Morinensis. Hic translatus ad episcopatum Parisiensem, ubi sepultus jacet in tomba marmorea, in choro cathedrali, juxta cornu Evangelii, cum hac inscriptione:

«Hic jacet Reverendus in Christo Pater Dominus Petrus De Ordeomonte, Parisiis oriundus, in utroque jure licentiatus, olim Morinensis, postmodum verò Parisiensis episcopus, qui obiit anno 1409, 16 die mensis julii. In kalendario Morinensi duos habet obitus 50 junii et 1 augusti.

JOANNES TABARI, EPISCOPUS L,

HUJUS NOMINIS QUARTUS.

Hunc Episcopum invitavit abbas S. Bertini Jacobus, illius nominis tertius, accedens ad monasterium et officium celebrans die S. Bertini 5 septembris et in refectorio cum fratribus prandens. Ipse autem Joannes pro sua devotione quam ad S. Bertinum et monasterium habebat, personaliter facta processione, in pontificalibus celebravit, nullum volens exinde abbati, religiosis et monasterio in previlegiis et liber

tatibus suis prejudicium generari. Hic antequam episcopus esset, Galliæ regis medicus fuit. Pretorium episcopale et civitatis Morinensis aquæductus subterraneos fecit: habet anniversarium obitum in kalendario Morinensi, 16 februarii.

MATHEUS REGINALDUS, EPISCOPUS LI.

Honore presulatus decoratus Ecclesiæ ornamenta perficere studuit: confessor regis Franciæ fuit et sacræ Theologiæ doctor, oriundus de Bapalmes, diœcesis Attrebatensis, obiit anno 1415, die 20 martii, Morinis. Sepultus ante altare S. Mathei Evangelista, in sua cathedrali, quod vivus fundaverat. Obitum in kalendario Morin. habet die 18 decembris.

LUDOVICUS DE LUXEMBURGO, EPISCOPUS LII,

Regis Franciæ cancellarius, nobili ortus prosapia, episcopatum rexit tempore Martini papæ quinti et Sigismundi imperatoris. Cardinalis fuit tituli quatuor Coronatorum, creatus ab Eugenio quarto, anno 1459, die 15 Januarii. Hic episcopus Tusculanus et archiepiscopus Rothomagensis fuit: obiit anno 1443, die 4 octobris, in Anglia: jacet in Eliensi ecclesia cujus episcopatu fuerat donatus. Vide de hoc episcopo plura apud Petrum Frison in sua Gallia purpurata, ad annum 1439, pag. 483, et Ciaconium in vitis Pontif. in Eugenio quarto; tomo I, pagina 1153.