Morayama, tragedia. Traduccion de la Epistola de Horacio a los Pisones sobre el arte poética [Latin and Spanish] Exposicion de la Epistola de Horacio a los Pisones sobre el arte poetica. Edipo, tragediaimprenta de Samuel Bagster, 1838 |
From inside the book
Results 1-5 of 29
Page 99
... asunto cómico el estilo [ ro ? ] Digno de la Tragedia ; ni esta sufre Que en habla familiar del zueco humilde Se refiera la cena de Thiestes : Conserve cada cosa el tono propio . Mas á veces tambien su voz levanta La Comedia , y airado ...
... asunto cómico el estilo [ ro ? ] Digno de la Tragedia ; ni esta sufre Que en habla familiar del zueco humilde Se refiera la cena de Thiestes : Conserve cada cosa el tono propio . Mas á veces tambien su voz levanta La Comedia , y airado ...
Page 103
... asunto , no intentado De otro alguno jamás ; con mas prudencia De la Ilíada escoge un argumento Y acomódale al drama ; que harás propio Lo que otro hizo ya público , si evitas Encerrarte en un círculo mezquino Con torpe esclavitud ...
... asunto , no intentado De otro alguno jamás ; con mas prudencia De la Ilíada escoge un argumento Y acomódale al drama ; que harás propio Lo que otro hizo ya público , si evitas Encerrarte en un círculo mezquino Con torpe esclavitud ...
Page 115
... asunto . Nunca , en mi juicio , han de olvidar los Fau- Que salieron del bosque : ni requiebren [ nos Con sobrada terneza , cual nacidos En nuestras plazas y aun quizá en el Foro , Ni menos manchen el grosero labio Con torpe obscenidad ...
... asunto . Nunca , en mi juicio , han de olvidar los Fau- Que salieron del bosque : ni requiebren [ nos Con sobrada terneza , cual nacidos En nuestras plazas y aun quizá en el Foro , Ni menos manchen el grosero labio Con torpe obscenidad ...
Page 147
... asunto , pondrán al poeta en el caso risible de un artista que pintase con perfeccion un árbol , habiéndose obligado á re- presentar un naufragio : alude probablemente el autor á una costumbre de los Romanos , que cuan- do se libertaban ...
... asunto , pondrán al poeta en el caso risible de un artista que pintase con perfeccion un árbol , habiéndose obligado á re- presentar un naufragio : alude probablemente el autor á una costumbre de los Romanos , que cuan- do se libertaban ...
Page 154
... asunto de la composicion , y que la versificacion sea tan sonora y esmerada cual conviene á un género de poesía que se supone destinada al canto . Mas Horacio creyó oportuno indicar los principales asuntos en que puede emplearse la ...
... asunto de la composicion , y que la versificacion sea tan sonora y esmerada cual conviene á un género de poesía que se supone destinada al canto . Mas Horacio creyó oportuno indicar los principales asuntos en que puede emplearse la ...
Common terms and phrases
accion acto actores Adrasto aguarda Alí ALIATAR alma amenaza amigo amor anhelo ánimo argumento de Edipo Aristóteles arte asunto AYXA BOABDIL brazos breve canto ciego cielo comedia composicion corazon Corinto Corneille coro Creon crímen debe debia deja desdichado desgracias despues dice Horacio dolor drama dramática Dryden duda episodio escena escucha espectadores esperanza esposa fatal FATIMA furor gedia griego guerra de Troya habia hablar halla hijo Homero horror HYPARCO imitar infeliz inocente instante Juegos Píticos labios Layo llegar llorar madre MAHOMAD MENSAJERO mente monarca MORAYMA mostrar muerte mundo ojos oráculo padre patria pecho pérfida personaje Philoctetes PHORBAS piedad Pisones poema poeta Polibo presentar principio propio pudiera pueblo punto quæ quid reina riesgo sangre sicion Sófocles Sombra suerte SUMO SACERDOTE tambien teatro Tebas temas terror Teseo tierno Tiresias tragedia trágico triste trono venga venganza versificacion versos viva voces Voltaire vuelve yambos YOCASTA
Popular passages
Page 128 - Fuit haec sapientia quondam, Publica privatis secernere, sacra profanis, Concubitu prohibere vago, dare jura maritis, Oppida moliri, leges incidere ligno ; Sic honor et nomen divinis vatibus atque 400 Carminibus venit.
Page 102 - Qui mores hominum multorum vidit et urbes.' Non fumum ex fulgore sed ex fumo dare lucem Cogitat, ut speciosa dehinc miracula promat, Antiphaten Scyllamque et cum Cyclope Chary bdin.
Page 86 - HUMANO capiti cervicem pictor equinam Jungere si velit, et varias inducere plumas Undique collatis membris, ut turpiter atrum Desiuat in piscem mulier formosa superne, Spectatum admissi risum teneatis, amici?
Page 303 - Del alma mía tu favor demando; Para estas hijas, tiernas, inocentes, Dignas , buen Dios , de tu divino amparo... Protege su horfandad ; por el sendero De la santa virtud guia sus pasos; Y aparta de sus sienes las desdichas Que afligen á su padre desgraciado!.. Mas, ¿ qué es eso, llorais ?.. Ismenia amada, Antígone, mi vida...
Page 96 - Et tragicus plerumque dolet sermone pedestri. Telephus et Peleus, cum pauper et exul uterque, Projicit ampullas et sesq'uipedalia verba, Si curat cor spectantis tetigisse querela.
Page 110 - Conveniet Satyros, ita vertere seria ludo, Ne, quicumque deus, quicumque adhibebitur heros, Regali conspectus in auro nuper et ostro, Migret in obscuras humili sermone tabernas, Aut, dum vitat humum, nubes et inania captet.
Page 100 - Nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim : ' Fortunam Priami cantabo et nobile bellum.' Quid dignum tanto feret hic promissor hiatu ? Parturient montes, nascetur ridiculus mus.
Page 102 - Vos plaudite' dicat, Aetatis cujusque notandi sunt tibi mores, Mobilibusque decor naturis dandus et annis. Reddere qui voces jam scit puer et pede certo Signat humum, gestit paribus colludere, et iram Colligit ac ponit temere, et mutatur in horas.
Page 315 - Nos afligía el solitario aspecto De nuestro hogar, y desabrida el alma Las caricias de un hijo echaba menos. Con súplicas, con votos, con ofrendas, Importunamos sin cesar al cielo, Hasta que al fin nos pareció propicio Que iba ya á coronar nuestros deseos... . , ¡ A.un no era madre; y la esperanza sola Mi existencia doblaba y mi contento, Y un placer me inspiraba , una ternura , Que solo siente el corazon materno.
Page 315 - Nos afligia el solitario aspecto De nuestro hogar , y desabrida el alma Las caricias de un hijo echaba menos. Con súplicas , con votos , con ofrendas , Importunamos sin cesar al cielo , Hasta que al fin nos pareció propicio Que iba ya á coronar nuestros deseos... Aun no era madre ; y la esperanza sola Mi existencia doblaba y mi contento , Y un placer me inspiraba , una ternura , Que solo siente el corazon materno.