Credo Pudicitiam Saturno rege moratam In terris visamque diu, quum frigida parvas Praeberet spelunca domos ignemque laremque Et pecus et dominos communi clauderet umbra; Silvestrem montana torum quum sterneret uxor Frondibus et culmo vicinarumque ferarum
Pellibus, haud similis tibi, Cynthia, nec tibi, cuius Turbavit nitidos exstinctus passer ocellos,
Sed potanda ferens infantibus ubera magnis, Et saepe horridior glandem ructante marito. Quippe aliter tunc orbe novo coeloque recenti Vivebant homines, qui rupto robore nati Compositive luto nullos habuere parentes. Multa pudicitiae veteris vestigia forsan
Aut aliqua exstiterint et sub love; sed love nondum Barbato, nondum Graecis iurare paratis Per caput alterius, quum furem nemo timeret Caulibus et pomis et aperto viveret horto. Paulatim deinde ad superos Astraea recessit Hac comite, atque duae pariter fugere sorores. Antiquum et vetus est alienum, Postume, lectum Concutere atque sacri genium contemnere fulcri. Omne aliud crimen mox ferrea protulit aetas: Viderunt primos argentea secula moechos.
Conventum tamen et pactum et sponsalia nostra Tempestate paras, iamque a tonsore magistro Pecteris et digito pignus fortasse dedisti: [Certe sanus eras? uxorem, Postume, ducis?] Dic, qua Tisiphone, quibus exagitare colubris? Ferre potes dominam salvis tot restibus ullam, Quum pateant altae caligantesque fenestrae, Quum tibi vicinum se praebeat Aemilius pons? Aut si de multis nullus placet exitus, illud Nonne putas melius, quod tecum pusio dormit, Pusio, qui noctu non litigat, exigit a te
Nulla iacens hillis munuscula, nec queritur, quod Et lateri parcas nec quantum iussit anheles? Sed placet Ursidio lex Iulia: tollere dulcem Cogitat heredem, cariturus turture magno Mullorumque iubis et captatore macello. Quid fieri non posse putes, si iungitur ulla Ursidio? si moechorum notissimus olim Stulta maritali iam porrigit ora capistro, Quem toties texit perituri cista Latini? Quid quod et antiquis uxor de moribus illi Quaeritur? o medici, rimiam pertundite venam! Delicias hominis! Tarpeium limen adora Pronus et auratam Iunoni caede iuvencam, Si tibi contigerit capitis matrona pudici.
Paucae adeo Cereris vittas contingere dignae, Quarum non timeat pater oscula. Necte coronam Postibus et densos per limina tende corymbos! Unus Hiberinae vir sufficit? ocius illud Extorquebis, ut haec oculo contenta sit uno.
Magna tamen fama est cuiusdam rure paterno Viventis? vivat Gabiis, ut vixit in agro, Vivat Fidenis, et agello cedo paterno.
Quis tamen affirmat, nil actum in montibus aut in Speluncis? adeo senuerunt Iuppiter et Mars? Porticibusne tibi monstratur femina voto
Digna tuo? cuneis an habent spectacula totis Quod securus ames, quodque inde excerpere possis?
Chironomon Ledam molli saltante Bathyllo, Tuccia vesi. non imperat; Appula gannit, Sicut in amplexu, subidum et miserabile; longum Attendit Thymele; Thymele tunc rustica discit. Ast aliae, quoties aulaea recondita cessant, Et vacuo clauso que sonant fora sola theatro, Atque a Plebeiis longe Megalesia, tristes Personam thyrsumque tenent et subligar Acci. Urbicus exodio risum movet Atellanae Gestibus Autonoes: hunc diligit Aelia pauper. Solvitur his magno comoedi fibula; sunt quae Chrysogonum cantare vetent; Hispulla tragoedo Gaudet: an exspectas, ut Quintilianus ametur? Accipis uxorem, de qua citharoedus Echion Aut Glaphyrus fiat pater Ambrosiusque choraules. Longa per angustos figamus pulpita vicos, Ornentur postes et grandi ianua lauro, Ut testudineo tibi, Lentule, conopeo
Nobilis Euryalum mirmillonem exprimat infans. Nupta senatori comitata est Eppia ludium Ad Pharon et Nilum famosaque moenia Lagi, Prodigia et mores urbis damnante Canopo. Immemor illa domus et coniugis atque sororis Nil patriae indulsit, plorantesque improba natos, Utque magis stupeas, ludos Paridemque reliquit. Sed quamquam in magnis opibus plumaque paterna Et segmentatis dormisset parvula cunis, Contempsit pelagus; famam contempserat olim, Cuius apud molles minima est iactura cathedras. Tyrrhenos igitur fluctus lateque sonantem Pertulit Ionium constanti pectore, quamvis Mutandum toties esset mare. Iusta pericli
Si ratio est et honesta, timent pavidoque gelantur Pectore, nec tremulis possunt insistere plantis: Fortem animum praestant rebus, quas turpiter audent. Si iubeat coniunx, durum est conscendere navem; Tunc sentina gravis, tunc summus vertitur aer:
Quae moechum sequitur, stomacho valet; illa maritum 100
Convomit: haec inter nautas et prandet et errat Per puppem et duros gaudet tractare rudentes. Qua tamen exarsit forma, qua capta iuventa Eppia? quid vidit, propter quod ludia dici Sustinuit? nam Sergiolus iam radere guttur Coeperat et secto requiem sperare lacerto; Praeterea multa in facie deformia, sicut Attritus galea mediisque in naribus ingens Gibbus et acre malum semper stillantis ocelli. Sed gladiator erat: facit hoc illos Hyacinthos; Hoc pueris patriaeque, hoc praetulit illa sorori Atque viro. Ferrum est, quod amant: hic Sergius idem Accepta rude coepisset Veiento videri.
Quid privata domus, quid fecerit Eppia, curas? Respice rivales divorum; Claudius audi
Quae tulerit. Dormire virum quum senserat uxor, Sumere nocturnos meretrix Augusta cucullos Ausa Palatino et tegetem praeferre cubili Linquebat comite ancilla non amplius una, Et nigrum flavo crinem abscondente galero Intravit calidum veteri centone lupanar
Et cellam vacuam atque suam; tunc nuda papillis Prostitit auratis, titulum mentita Lyciscae, Ostenditque tuum, generose Britannice, ventrem; [Excepit blanda intrantes atque aera poposcit, Et resupina iacens multorum absorbuit ictus.] Mox, lenone suas iam dimittente puellas, Tristis abit et, quod potuit, tamen ultima cellam Clausit, adhuc ardens rigidae tentigine vulvae, [Et lassata viris nec dum satiata recessit,] Obscurisque genis turpis fumoque lucernae Foeda lupanaris tulit ad pulvinar odorem. Hippomanes carmenque loquar coctumque venenum Privignoque datum? faciunt graviora coactae Imperio sexus minimumque libidine peccant. Optima sed quare Censennia teste marito?
Bis quingena dedit; tanti vocat ille pudicam, Nec pharetris Veneris macer est aut lampade fervet:
Inde faces ardent, veniunt a dote sagittae. Libertas emitur: coram licet innuat atque Rescribat, vidua est, locuples quae nupsit avaro. Cur desiderio Bibulae Sertorius ardet?
Si verum excutias, facies, non uxor amatur. Tres rugae subeant, et se cutis arida laxet, Fiant obscuri dentes oculique minores: Collige sarcinulas, dicet libertus, et exi [Iam gravis es nobis et saepe emungeris; exi] Ocius et propera: sicco venit altera naso. Interea calet et regnat poscitque maritum Pastores et ovem Canusinam ulmosque Falernas Quantulum enim hoc? pueros omnes, ergastula tota; Quodque domi non est, sed habet vicinus, ematur. Mense quidem brumae, quum iam mercator Iason Clausus et armatis obstat casa candida nautis, Grandia tolluntur crystallina, maxima rursus Murrina, deinde adamas notissimus et Beronices In digito factus [pretiosior: hunc dedit olim Barbarus incestae], dedit hunc Agrippa sorori, Observant ubi festa mero pede sabbata reges, Et vetus indulget senibus clementia porcis.
Nullane de tantis gregibus tibi digna videtur? Sit formosa, decens, dives, fecunda, vetustos Porticibus disponat avos, intactior omni Crinibus effusis bellum dirimente Sabina, Rara avis in terris nigroque simillima cycno: Quis feret uxorem, cui constant omnia? malo, Malo Venusinam, quam te, Cornelia mater Gracchorum, si cum magnis virtutibus affers Grande supercilium et numeras in dote triumphos.
Tolle tuum, precor, Hannibalem victumque Syphacem 170 In castris, et cum tota Carthagine migra!
Parce, precor, Paean, et tu, dea, pone sagittas: Nil pueri faciunt, ipsam configite matrem! Amphion clamat: sed Paean contrahit arcum. Extulit ergo greges natorum ipsumque parentem, Dum sibi nobilior Latonae gente videtur
« PreviousContinue » |