cui per ardentem sine fraude Troiam eastus Aeneas patriae superstes liberum munivit iter, daturus plura relictis: di, probos mores docili iuventae, di, senectuti placidae quietem, Eomulae genti date remque prolemque et decus omne; quaeque vos bobus vcneratur albis clarus Anchisae Venerisque sanguis, impetret, bellante prior, iacentem lenis in hostem. iam mari terraque manus potentis Medus Albanasque timet securis, iam Scythae responsa petunt, superbi nuper, et Indi. iam Fides et Pax et Honor Pudorque priscus et neclecta redire Virtus audet, apparetque beata pleno Copia cornu. augur et fulgente decorus arcu Phoebus acceptusque novem Camenis, qui salutari levat arte fessos corporis artus, si Palatinas videt aequus aras, remque Romanam Latiumque felix alterum in lustrum meliusquc semper prorogat aevum. quaequc Aventinum tenet Algidumque quindecim Diana preces virorum curat et votis puerorum amicas applicat auris. haec Iovem sentire deosque cunctos spem bonam certamque domum reporto, doctus et Phoebi chorus et Dianae dicere laudes. E P 0 D 0 N LIBER. Ibis Liburnis intcr alta navium, amice, propugnacula, paratus omne Caesaris periculum subire, Maecenas, tuo. quid nos, quibus te vita sit superstite iucunda, si contra, gravis? utrumne iussi persequemur otium, non dulce, ni tecum simul, an hunc laborem, mente laturi decet qua ferre non mollis viros? feremus, et te vel per Alpium iuga inhospitalem et Caucasum, vel Occidentis usque ad ultimum sinum forti sequemur pectore. roges, tuum labore quid iuvem meo, inbellis ac firmus parum? comes minore sum futurus in mctu, qui maior absentis habet: ut assidens inplumibus pullis avis serpentium adlapsus timet magis relictis, non, ut adsit, auxili latura plus praesentibus. libenter hoc et omne militabitur bellum, in tuae spem gratiae. non ut iuvencis inligata pluribus aratra nitantur meis. pecusve Calabris ante sidus fervidum Lucana mutet pascuis, nec ut superni villa candens Tusculi Circaea tangat moenia. satis superque me benignitas tua ditavit: haut paravcro, quod aut avarus ut Cbremes terra premam, discinctus aut perdam ut nepos. II. 'Beatus ille, qui procul negotiis, ut prisca gens mortalium, paterna rura bobus exercet suis, solutus omni faenore, neque excitatur classico milcs truci, nec horret iratum mare, forumque vitat et superba civium potentiorum limina. ergo aut adulta vitium propagine altas maritat populos, aut in reducta valle mugientium prospectat errantis greges, inutilisque falce ramos amputans feliciores inserit, aut pressa puris mella condit amphoris, aut tondet infirmas ovis; vel cum decorum mitibus pomis caput Autumnus agris extulit, ut gaudet insitiva decerpens pira, certantem et uvam purpurae, qua muneretur te, Priape, et te, pater Silvane, tutor finium. libet iacere modo sub antiqua ilice, modo in tenaci gramine: labuntur altis interim ripis aquae, queruntur in silvis aves, fontesque lymphis obstrepunt manantibus, somnos quod invitet levis. at cum tonantis annus hibernus Iovis imbres nivesque comparat, aut trudit acris hinc et hinc multa cane apros in obstantis plagas, aut amite levi rara tendit retia turdis edacibus dolos, pavidumque leporem ct advenam laqueo gruem iucunda captat praemia. quis non malarum, quas amor curas habet, haec inter obliviscitur? quodsi pudica mulier in partem iuvet domum atque dulcis liberos, Sabina qualis aut perusta solibus pernicis uxor Apuli, sacrum vetustis extruat lignis focum lassi sub adventum viri, claudensque textis cratibus laetum pecus distenta siccet ubera, et horna dulci vina promens dolio dapes inemptas apparet: non me Lucrina iuverint conchylia magisve rhombus aut scari, siquos Eois intonata fluctibus hiems ad hoc vertat mare, non Afra avis descendat in ventrem meum, non attagen Ionicus iucundior, quam lecta de pinguissimis oliva ramis arborum, aut herba lapathi prata amantis et gravi malvae salubres corpori, vel agna festis caesa Terminalibus, vel haedus ereptus lupo. has inter epulas ut iuvat pastas ovis videre properantis domum, videre fessos vomerem inversum boves collo trahentis languido, postosque vernas, ditis examen domus, circum renidentis Lares.' haec ubi locutus faenerator Alfius, iam iam futurus rusticus, omnem redegit Idibus pecuniam, quaerit Kalendis ponere. III. Parentis olim siquis impia manu senile guttur fregerit, edit cicutis alium nocentius. o dura messorum ilia! quid hoc veneni saevit in praecordiis? num viperinus his cruor incoctus herbis me fefellit, an malas Canidia tractavit dapcs? ut Argonautas praeter omnis candidum Medea mirata est ducem, ignota tauris inligaturum iuga perunxit hoc Iasonem, hoc delibutis ulta donis paelicem serpente fugit alite. nec tantus umquam siderum insedit vapor siticulosae Apuliae, |