Page images
PDF
EPUB

ODE XX.

AD MECENATEM.

VILE potabis modicis Sabinum

VILE

Cantharis, Græcâ quod ego ipse testâ

Conditum levi, datus in theatro

Cùm tibi plausus,

Care Mæcenas eques: ut paterni
Fluminis ripæ, simul et jocosa
Redderet laudes tibi Vaticani

Montis imago.

Cæcubum, et prælo domitam Caleno
Tu bibes uvam. Mea nec Falernæ
Temperant vites, neque Formiani

[merged small][ocr errors]

IN

ODE XX.

TO MECENAS.

N modest cups here shalt thou drink with me Poor Sabine wine, in Grecian jar well stored; Which I myself seal'd up, that day on thee

The theatre plaudits pour'd,

Dear knight Mæcenas; which so noisy grew
The banks that thy paternal stream restrain,
And Vaticanus' playful echo threw

Thy praises back again.

Thou Cæcuban may'st drink, if such thy will,
The grape too crush'd in press Calenian;
Vines of Falernus ne'er my goblets fill,
Nor do th' hills Formian.

D'

ODE XXI.

IN DIANAM ET APOLLINEM.

IANAM, teneræ, dicite, virgines,

Intonsum, pueri, dicite Cynthium, Latonamque supremo

Dilectam penitus Jovi.

Vos lætam fluviis, et nemorum comâ,

Quæcunque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi

Sylvis, aut viridis Cragi.

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Insignemque pharetrâ,

Fraternâque humerum lyrâ.

Hic bellum lacrymosum, hic miseram famem, Pestemque a populo, et principe Cæsare, in

Persas, atque Britannos,

Vestrâ motus aget prece,

[blocks in formation]

Latona's too, intensely dear

To Jove, of Gods the King.

Ye virgins celebrate her who the river loves,
And silvan leaves that on cold Algidus are seen,
In Erymanthus' sable groves,

Or those of Cragus green.

Ye youths with equal praise do Tempe magnify,
Apollo's Delos too and shoulder all admire,
His arrow-case distinguish'd by,

And his fraternal lyre.

He, war the cause of tears, he, famine sad, and pest, Shall from us and our prince, great Cæsar, drive away, The Mede and Briton to infest,

Moved by your suppliant lay.

I

ODE XXII.

AD ARISTIUM FUSCUM.

NTEGER vitæ, scelerisque purus

Non eget Mauri jaculis, neque arcu, Nec venenatis gravidâ sagittis,

Fusce, pharetrâ ;

Sive per Syrtes iter æstuosas,

Sive facturus per inhospitalem
Caucasum, vel quæ loca fabulosus
Lambit Hydaspes.

Namque me sylvâ lupus in Sabinâ,
Dum meam canto Lalagen, et ultra
Terminum curis vagor expeditus,
Fugit inermem;

Quale portentum neque militaris
Daunia in latis alit esculetis,

Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.

Pone me, pigris ubi nulla campis

Arbor æstivâ recreatur aurâ ;

Quod latus mundi nebulæ, malusque
Jupiter urget:

Pone sub curru nimiùm propinqui

Solis, in terrâ domibus negatâ,

Dulce ridentem Lalagen amabo,

Dulce loquentem.

« PreviousContinue »