ODE XX. AD MECENATEM. VILE potabis modicis Sabinum VILE Cantharis, Græcâ quod ego ipse testâ Conditum levi, datus in theatro Cùm tibi plausus, Care Mæcenas eques: ut paterni Montis imago. Cæcubum, et prælo domitam Caleno IN ODE XX. TO MECENAS. N modest cups here shalt thou drink with me Poor Sabine wine, in Grecian jar well stored; Which I myself seal'd up, that day on thee The theatre plaudits pour'd, Dear knight Mæcenas; which so noisy grew Thy praises back again. Thou Cæcuban may'st drink, if such thy will, D' ODE XXI. IN DIANAM ET APOLLINEM. IANAM, teneræ, dicite, virgines, Intonsum, pueri, dicite Cynthium, Latonamque supremo Dilectam penitus Jovi. Vos lætam fluviis, et nemorum comâ, Quæcunque aut gelido prominet Algido, Sylvis, aut viridis Cragi. Vos Tempe totidem tollite laudibus, Fraternâque humerum lyrâ. Hic bellum lacrymosum, hic miseram famem, Pestemque a populo, et principe Cæsare, in Persas, atque Britannos, Vestrâ motus aget prece, Latona's too, intensely dear To Jove, of Gods the King. Ye virgins celebrate her who the river loves, Or those of Cragus green. Ye youths with equal praise do Tempe magnify, And his fraternal lyre. He, war the cause of tears, he, famine sad, and pest, Shall from us and our prince, great Cæsar, drive away, The Mede and Briton to infest, Moved by your suppliant lay. I ODE XXII. AD ARISTIUM FUSCUM. NTEGER vitæ, scelerisque purus Non eget Mauri jaculis, neque arcu, Nec venenatis gravidâ sagittis, Fusce, pharetrâ ; Sive per Syrtes iter æstuosas, Sive facturus per inhospitalem Namque me sylvâ lupus in Sabinâ, Quale portentum neque militaris Nec Juba tellus generat, leonum Pone me, pigris ubi nulla campis Arbor æstivâ recreatur aurâ ; Quod latus mundi nebulæ, malusque Pone sub curru nimiùm propinqui Solis, in terrâ domibus negatâ, Dulce ridentem Lalagen amabo, Dulce loquentem. |