QUINTI HORATII FLACCI CAR MIN U M LIBER PRIMUS. ODE 1. AD MÆCENATEM. , ÆCENAS, atavis edite regibus, O et præsidium, et dulce decus meum ! Sunt quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat: metaque fervidis Evitata rotis, palmaque nobilis Terrarum dominos evehit ad Deos. Hunc, si mobilium turba Quiritium Certat tergeminis tollere honoribus : Illum, si proprio condidit horreo Quidquid de Libycis verritur areis : Gaudentem patrios findere sarculo Agros Attalicis conditionibus Nunquam dimoveas, ut trabe Cypriâ Myrtoum, pavidus nauta, secet mare. Luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens, otium et oppidi Laudat rura sui : mox reficit rates THE ODES OF HORACE. BOOK I. ODE I. TO MÆCENAS. , ÆCENAS, who from kings can'st boast descent, My safe-guard and my sweetest ornament, To some th’ Olympic dust to raise is dear; Whilst with the glowing wheel the goal to clear, And win the noble palm, exalts them straight Unto the Gods, this world who regulate. To wear the triple honours one is proud, Gain'd through the struggles of th' inconstant crowd ; Another, if within his barn he stores All that is swept from Lybia's threshing-floors. His father's acres who delights to plough, Though you with wealth of Attalus endow, A timid sailor, ne'er induced will be With Cyprian keel to cut th’ Egæan Sea. When Afric's blasts upheave th’ Icarian waves, The frighted trader of his village raves, Its fields and rest; but, want unused to bear, Quassas, indocilis pauperiem pati. Est qui nec veteris pocula Massici, Nec partem solido demere de die Spernit: nunc viridi membra sub arbuto Stratus, nunc ad aquæ lene caput sacræ. Multos castra juvant, et lituo tubæ Permistus sonitus, bellaque matribus Detestata. Manet sub Jove frigido Venator, teneræ conjugis immemor, Seu visa est catulis cerva fidelibus, Seu rupit teretes Marsus aper plagas. Me doctarum hederæ præmia frontium Dis miscent superis : me gelidum nemus, Nympharumque leves cum Satyris chori, Secernunt populo; si neque tibias Euterpe cohibet, nec Polyhymnia Lesboüm refugit tendere barbiton. Quod si me lyricis vatibus inseris, Sublimi feriam sidera, vertice. His shatter'd bark soon hastens to repair. Class me but 'mongst the Lyric poets, I, ODE II. AD AUGUSTUM CÆSAREM. JAM AM satis terris nivis, atque diræ Grandinis misit Pater; et rubente Dexterâ sacras jaculatus arces, Terruit urbem, Terruit gentes, grave ne rediret Seculum Pyrrhæ nova monstra questæ; Omne cùm Proteus pecus egit altos Visere montes; Piscium et summâ genus hæsit ulmo, Nota quæ sedes fuerat columbis; Et superjecto pavidæ natârunt Æquore damæ. Templaque Vestæ; xorius amnis. Rara juventus. |