Page images
PDF
EPUB

3, 52.

Empta domus fuerat tibi, Tongiliane, ducentis:
Abstulit hanc nimium casus in urbe frequens.
Collatum est deciens. Rogo, non potes ipse videri
Incendisse tuam, Tongiliane, domum?

3, 57.

Callidus imposuit nuper mihi copo Ravennae:
Cum peterem mixtum, vendidit ille merum.

3, 63.

Cotile, bellus homo es: dicunt hoc, Cotile, multi.
Audio: sed quid sit, dic mihi, bellus homo?
Bellus homo est, flexos qui digerit ordine crines,
Balsama qui semper, cinnama semper olet;

5 Cantica qui Nili, qui Gaditana susurrat,

10

Qui movet in varios bracchia volsa modos;
Inter femineas tota qui luce cathedras

Desidet atque aliqua semper in aure sonat;
Qui legit hinc illinc missas scribitque tabellas,
Pallia vicini qui refugit cubiti;

Qui scit, quam quis amet, qui per convivia currit,
Hirpini veteres qui bene novit avos.

Quid narras? hoc est, hoc est homo, Cotile, bellus?
Res pertricosa est, Cotile, bellus homo.

4, 8.

Prima salutantes atque altera conterit hora,

Exercet raucos tertia causidicos:

3, 52. 3. collatum] cf. Juvenal. 3, 185.

3, 63. cf. 2, 7. S. 134. Canopus und andere ägyptische Städte, wie auch Gades werden oft als Stätten der Leichtfertigkeit und Liederlichkeit genannt. 6. Der gestikuliert wie ein Schauspieler, ein Tänzer. 12. Hirpini] ein Rennpferd, welches nach einer Inschrift 206 Preise gewann. 4, 8. Hora prima etc. bezeichnet in der Regel einen Zeitpunkt 1, 2 Uhr u. s. w., bisweilen aber auch einen Zeitraum: letzteres in v. 1 und 2, ersteres in den folgenden Versen.

In quintam varios extendit Roma labores,
Sexta quies lassis, septima finis erit:
5 Sufficit in nonam nitidis octava palaestris,
Imperat exstructos frangere nona toros:
Hora libellorum decima est, Eupheme, meorum.
Temperat ambrosias cum tua cura dapes
Et bonus aetherio laxatur nectare Caesar

10

Ingentique tenet pocula parca manu.

Tunc admitte iocos: gressu timet ire licenti
Ad matutinum nostra Thalia Iovem.

4, 39.

Argenti genus omne comparasti,
Et solus veteres Myronos artes,
Solus Praxitelus manum Scopaeque,

Solus Phidiaci toreuma caeli,

5 Solus Mentoreos habes labores. Nec desunt tibi vera Gratiana Nec quae Callaico linuntur auro Nec mensis anaglypta de paternis. Argentum tamen inter omne miror 10 Quare non habeas, Charine, purum.

4, 41.

Quid recitaturus circumdas vellera collo ?
Conveniunt nostris auribus ista magis.

[ocr errors]

6. frangere t.] die Speisesopha zu zerdrücken = sich zu Tische zu begeben. 7. Euphemos der Tafeldecker des Domitian. 8. ambrosias] weil Domitian als Gott verehrt wurde; ebenso nectare v. 9.

4, 39. Myron um 420, Praxiteles um 330, Skopas um 360, Phidias bis 432, Mentor, caelator argenti um 360; Gratiana vasa auch von Plinius (N. H. 33, 139) erwähnt, aber nicht genauer bekannt. Callaicus] galläcisch für spanisch.

4, 56.

Munera quod senibus viduisque ingentia mittis,
Vis te munificum, Gargiliane, vocem?
Sordidius nihil est, nihil est te spurcius uno,
Qui potes insidias dona vocare tuas.
5 Sic avidis fallax indulget piscibus hamus,
Callida sic stultas decipit esca feras.
Quid sit largiri, quid sit donare, docebo,
Si nescis: dona, Gargiliane, mihi.

4, 64.

Iuli iugera pauca Martialis
Hortis Hesperidum beatiora
Longo Ianiculi iugo recumbunt:
Lati collibus imminent recessus
5 Et planus modico tumore vertex
Caelo perfruitur sereniore,
Et curvas nebula tegente valles
Solus luce nitet peculiari:

Puris leniter admoventur astris
10 Celsae culmina delicata villae.
Hinc septem dominos videre montes
Et totam licet aestimare Romam,
Albanos quoque Tusculosque colles
Et quodcunque iacet sub urbe frigus,
15 Fidenas veteres brevesque Rubras
Et quod virgineo cruore gaudet
Annae pomiferum nemus Perennae.

4, 56. 1. sen. vid.] in der Absicht, sie zu beerben.

[ocr errors]

4, 64. 4. Die Plätze, wohin man sich zurückziehen kann, überragen die Vorsprünge des Janiculus. 14. s. u. fr.] die kühlen, weil höher gelegenen Orte in der Nähe der Stadt. 15. Rubras] Saxa Rubra, gegenüber von Fidenae, am r. Tiberufer. — 17. Anna Perenna war eine altitalische Göttin, deren Bedeutung in späterer Zeit nicht mehr bekannt war; sie wurde daher mit Anna, der Schwester der Dido, identifiziert. Ihr Fest, ein heiteres Volksfest, wurde an den Iden des März in einem Hain an der Via Flaminia vor dem Thor gefeiert; vgl. Ovid. Fast. 3, 523 ff. cr. virg.] weil ihr junge Tiere geschlachtet wurden.

Illinc Flaminiae Salariaeque
Gestator patet essedo tacente,

20 Ne blando rota sit molesta somno,

Quem nec rumpere nauticum celeuma
Nec clamor valet helciariorum,

Cum sit tam prope Mulvius sacrumque
Lapsae per Tiberim volent carinae.
25 Hoc rus, seu potius domus vocanda est,
Commendat dominus: tuam putabis;
Tam non invida tamque liberalis,
Tam comi patet hospitalitate.
Credas Alcinoi pios penates

30 Aut facti modo divitis Molorchi.
Vos nunc omnia parva qui putatis,
Centeno gelidum ligone Tibur
Vel Praeneste domate pendulamque
Uni dedite Setiam colono:

35 Dum me iudice praeferantur istis
Iuli iugera pauca Martialis.

4, 72.

[ocr errors]

Exigis, ut donem nostros tibi, Quinte, libellos.
Non habeo, sed habet bibliopola Tryphon.
Aes dabo pro nugis et emam tua carmina sanus?
Non, inquis, faciam tam fatue.
Nec ego.

[ocr errors]

-

19. gestator] sonst Sänfteness. tacente] wer

18. Via Salaria führte ins Sabinische. träger; hier muss es Spazierenfahrende bedeuten. von der Villa des Mart. herabschaut, hört keinen Lärm der Wagen 26. comm] macht noch angenehmer. - 30. Molorchus ein Hirte zu Kleonä, welcher den Herakles bewirtete, als er gegen den Nemeischen Löwen auszog. Domitian ließ ihm neben dem Tempel des Hercules einen kleineren erbauen. 32. c. lig.] st. centum ligonibus, mit Beziehung auf die Latifundien der röm. Großen.

4, 72. 4. nec ego er müßte sie ja selber erst kaufen nach v. 2.

10

5, 13.

Sum, fateor, semperque fui, Callistrate, pauper,
Sed non obscurus nec male notus eques,
Sed toto legor orbe frequens et dicitur: Hic est,
Quodque cinis paucis, hoc mihi vita dedit.

5 At tua centenis incumbunt tecta columnis
Et libertinas arca flagellat opes

Magnaque Niliacae servit tibi gleba Syenes,
Tondet et innumeros Gallica Parma greges.

Hoc ego tuque sumus: sed quod sum, non potes esse:
Tu quod es, e populo quilibet esse potest.

5, 43.

Thais habet nigros, niveos Laecania dentes.

Quae ratio est? Emptos haec habet, illa suos.

5, 47.

Nunquam se cenasse domi Philo iurat, et hoc est:
Non cenat, quotiens nemo vocavit eum.

5, 52.

Quae mihi praestiteris, memini semperque tenebo.
Cur igitur taceo, Postume? Tu loqueris.
Incipio quotiens alicui tua dona referre,

Protinus exclamat: Dixerat ipse mihi.

5 Non belle quaedam faciunt duo: sufficit unus
Huic operi: si vis, ut loquar, ipse tace.
Credo mihi, quamvis ingentia, Postume, dona
Auctoris pereunt garrulitate sui.

5, 74.

Pompeios iuvenes Asia atque Europa, sed ipsum
Terra tegit Libyae, si tamen ulla tegit.

5, 13. 4 cinis] mors; hoc gloriam.

5, 74, 1. Cn. Pompeius fiel in der Schlacht bei Munda, Sextus P.

wurde in Kleinasien getötet.

« PreviousContinue »