Dicere nescio quid puero, cum sudor ad imos Manaret talos. O te, Bolane, cerebri Felicem! aiebam tacitus; cum quidlibet ille Garriret, vicos, urbem laudaret. Ut illi Nil respondebam: Misere cupis, inquit, abire; Jamdudum video; sed nil agis; usque tenebo; Persequar hinc, quo nunc iter est tibi. Nil opus est te Circumagi; quendam volo visere non tibi notum ; Trans Tiberim longe cubat is, prope Caesaris hortos.
Nil habeo quod agam et non sum piger; usque sequar te Demitto auriculas, ut iniquae mentis asellus, Cum gravius dorso subiit onus. Incipit ille: Si bene me novi, non Viscum pluris amicum, Non Varium facies; nam quis me scribere plures Aut citius possit versus ? quis membra movere Mollius? Invideat quod et Hermogenes, ego canto. Interpellandi locus hic erat: Est tibi mater, Cognati, quis te salvo est opus? Haud mihi quisquam. Omnes composui. Felices! nunc ego resto. Confice; namque instat fatum mihi triste, Sabella Quod puero cecinit divina mota anus urna : Hunc neque dira venena nec hosticus auferet ensis Nec laterum dolor aut tussis nec tarda podagra; Garrulus hunc quando consumet cunque; loquaces, Si sapiat, vitet, simul atque adoleverit aetas. Ventum erat ad Vestae, quarta jam parte diei Praeterita, et casu tunc respondere vadato Debebat, quod ni fecisset, perdere litem.
Si me amas, inquit, paulum hic ades. Inteream, si Aut valeo stare aut novi civilia jura;
Et propero quo scis. Dubius sum, quid faciam, inquit, 40 Tene relinquam, an rem. Me, sodes. Non faciam, ille, Et praecedere coepit. Ego, ut contendere durum est Cum victore, sequor. Maecenas quomodo tecum ? Hinc repetit; paucorum hominum et mentis bene sanae ; Nemo dexterius fortuna est usus. Haberes
Magnum adjutorem, posset qui ferre secundas, Hunc hominem velles si tradere; dispeream, ni Submosses omnes.
Nec magis his aliena malis; nil mi officit unquam, Ditior hic aut est quia doctior; est locus uni Cuique suus. Magnum narras, vix credibile! Atqui Sic habet. Accendis, quare cupiam magis illi Proximus esse. Velis tantummodo: quae tua virtus, Expugnabis; et est qui vinci possit, eoque
Difficiles aditus primos habet. Haud mihi deero: Muneribus servos corrumpam; non, hodie si Exclusus fuero, desistam; tempora quaeram, Occurram in triviis, deducam. Nil sine magno Vita labore dedit mortalibus. Haec dum agit, ecce Fuscus Aristius occurrit, mihi carus et illum Qui pulchre nosset. Consistimus. Unde venis ? et Quo tendis? rogat et respondet. Vellere coepi Et pressare manu lentissima brachia, nutans, Distorquens oculos, ut me eriperet. Male salsus Ridens dissimulare; meum jecur urere bilis. Certe nescio quid secreto velle loqui te Aiebas mecum. Memini bene, sed meliore Tempore dicam; hodie tricesima sabbata: vin' tu Curtis Judaeis oppedere? Nulla mihi, inquam, Religio est. At mi; sum paulo infirmior, unus Multorum. Ignosces; alias loquar. Hunccine solem Tam nigrum surrexe mihi! Fugit improbus ac me Sub cultro linquit. Casu venit obvius illi Adversarius, et: Quo tu turpissime? magna Inclamat voce; et: Licet antestari? Ego vero Oppono auriculam. Rapit in jus; clamor utrinque, Undique concursus. Sic me servavit Apollo.
Lucili, quam sis mendosus, teste Catone, Defensore tuo, pervincam, qui male factos Emendare parat versus; hoc lenius ille, Est quo vir melior, longe subtilior illo, Qui multum puer et loris et funibus udis Exhortatus, ut esset opem qui ferre poëtis Antiquis posset contra fastidia nostra, Grammaticorum equitum doctissimus.
Nempe incomposito dixi pede currere versus Lucili. Quis tam Lucili fautor inepte est, Ut non hoc fateatur ? At idem, quod sale multo
Urbem defricuit, charta laudatur eadem.
Nec tamen hoc tribuens dederim quoque cetera; nam sic 5 Et Laberi mimos ut pulchra poëmata mirer. Ergo non satis est risu diducere rictum Auditoris; et est quaedam tamen hic quoque Est brevitate opus, ut currat sententia neu se Impediat verbis lassas onerantibus aures; Et sermone opus est modo tristi, saepe jocoso, Defendente vicem modo rhetoris atque poëtae, Interdum urbani, parcentis viribus atque Extenuantis eas consulto. Ridiculum acri Fortius et melius magnas plerumque secat res. Illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi; quos neque pulcher Hermogenes unquam legit neque simius iste, Nil praeter Calvum et doctus cantare Catullum. At magnum fecit, quod verbis Graeca Latinis Miscuit. O seri studiorum! quine putetis Difficile et mirum, Rhodio quod Pitholeonti Contigit? At sermo lingua concinnus utraque Suavior, ut Chio nota si commixta Falerni est. Cum versus facias, te ipsum percontor, an et cum Dura tibi peragenda reï sit causa Petilli ? Scilicet oblitus patriaeque patrisque, Latine Cum Pedius causas exsudet Poplicola atque Corvinus, patriis intermiscere petita
Verba foris malis, Canusini more bilinguis ? Atque ego cum Graecos facerem natus mare citra Versiculos, vetuit me tali voce Quirinus, Post mediam noctem visus, cum somnia vera : In silvam non ligna feras insanius ac si Magnas Graecorum malis implere catervas. Turgidus Alpinus jugulat dum Memnona, dumque Defingit Rheni luteum caput, haec ego ludo, Quae neque in aede sonent certantia judice Tarpa, Nec redeant iterum atque iterum spectanda theatris.
Eludente senem comis garrire libellos Unus vivorum, Fundani; Pollio regum Facta canit pede ter percusso; forte epos acer Ut nemo Varius ducit; molle atque facetum Virgilio annuerunt gaudentes rure Camenae. Hoc erat, experto frustra Varrone Atacino Atque quibusdam aliis, melius quod scribere possem, Inventore minor; neque ego illi detrahere ausim Haerentem capiti cum multa laude coronam. At dixi fluere hunc lutulentum, saepe ferentem Plura quidem tollenda relinquendis. Age, quaeso, Tu nihil in magno doctus reprehendis Homero? Nil comis tragici mutat Lucilius Acci? Non ridet versus Enni gravitate minores, Cum de se loquitur non ut majore reprensis? Quid vetat et nosmet Lucili scripta legentes Quaerere, num illius, num rerum dura negarit Versiculos natura magis factos et euntes Mollius, ac si quis pedibus quid claudere senis, Hoc tantum contentus, amet scripsisse ducentos Ante cibum versus, totidem coenatus? Etrusci Quale fuit Cassi rapido ferventius amni Ingenium, capsis quem fama est esse librisque Ambustum propriis. Fuerit Lucilius, inquam, Comis et urbanus, fuerit limatior idem Quam rudis et Graecis intacti carminis auctor, Quamque poëtarum seniorum turba; sed ille, Si foret hoc nostrum fato dilatus in aevum, Detereret sibi multa, recideret omne quod ultra Perfectum traheretur, et in versu faciendo Saepe caput scaberet, vivos et roderet ungues. Saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus, neque, te ut miretur turba, labores, Contentus paucis lectoribus. An tua demens Vilibus in ludis dictari carmina malis ?
Non ego; nam satis est equitem mihi plaudere, ut audax,
Contemptis aliis, explosa Arbuscula dixit. Men' moveat cimex Pantilius, aut cruciet quod
Fannius Hermogenis laedat conviva Tigelli? Plotius et Varius, Maecenas Virgiliusque, Valgius et probet haec Octavius, optimus atque Fuscus et haec utinam Viscorum laudet uterque ! Ambitione relegata te dicere possum,
Pollio, te, Messala, tuo cum fratre simulque Vos, Bibule et Servi, simul his te, candide Furni, Complures alios, doctos ego quos et amicos Prudens praetereo; quibus haec, sunt qualiacunque, Arridere velim, doliturus, si placeant spe Deterius nostra. Demetri, teque, Tigelli, Discipularum inter jubeo plorare cathedras. I, puer, atque meo citus haec subscribe libello.
Sunt, quibus in satira videor nimis acer et ultra Legem tendere opus; sine nervis altera, quidquid Composui, pars esse putat similesque meorum Mille die versus deduci posse. Trebati,
Quid faciam, praescribe. Quiescas. Ne faciam, inquis, 5 Omnino versus ? Aio. Peream male, si non
Optimum erat: verum nequeo dormire. Ter uncti Transnanto Tiberim, somno quibus est opus alto, Irriguumque mero sub noctem corpus habento. Aut, si tantus amor scribendi te rapit, aude Caesaris invicti res dicere, multa laborum Praemia laturus. Cupidum, pater optime, vires Deficiunt: neque enim quivis horrentia pilis Agmina nec fracta pereuntes cuspide Gallos Aut labentis equo describat vulnera Parthi. Attamen et justum poteras et scribere fortem, Scipiadam ut sapiens Lucilius. Haud mihi deero, Cum res ipsa feret. Nisi dextro tempore, Flacci Verba per attentam non ibunt Caesaris aurem, Cui male si palpere, recalcitrat undique tutus.
« PreviousContinue » |