Iliad. Book I. Μήνιν ἄειδε, θεὰ, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος, Τίς τ' ἄρ σφῶε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι ; Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός. ὁ γὰρ βασιλῆϊ χολωθεὶς νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὦρσε κακὴν, ὀλέκοντο δὲ λαοὶ, οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμησ ̓ ἀρητῆρα 5 10 Ατρείδης. ὁ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν, λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ ̓ ἀπερείσι ̓ ἄποινα, στέμματ ̓ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Απόλλωνος, χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιοὺς, Ατρείδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν· 15 Of Achilles, son of Peleus, Who among the gods inflamed them, For the ransom of his daughter. how the deadly wrath arose; rued it with ten thousand woes; Hades gat before his day, and for every bird of prey, Zeus fulfilled his stedfast plan, they, the twain, to strive began, and Achilles, flower of man. that the fatal feud outbroke? Toward the King his anger woke ; and in thousands fell the folk. unto Chryses, man of prayer, store of endless gifts he bare In his hands the garlands were, Suppliant to the chiefs he spoke, the Commanders of the folk. ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ολύμπια δώματ ̓ ἔχοντες ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δ' οἴκαδ ̓ ἱκέσθαι· παῖδα δ ̓ ἑμοὶ λύσαί τε φίλην τά τ' ἄποινα δέχεσθαι, 20 ἀζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον Απόλλωνα." Ενθ' ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Αχαιοί αἰδεῖσθαί θ' ἱερῆα καὶ ἀγλαὸ δέχθαι ἄποινα· ἀλλ ̓ οὐκ Ατρείδῃ 'Αγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ ̓ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· Μή σε, γέρον, κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω ἢ νῦν δηθύνοντ ̓ ἡ ὕστερον αὖτις ἰόντα, μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο. ἀλλ ̓ ἴθι, μή μ' ἐρέθιζε, σαώτερος ὥς κε νέηαι.” Ὣς ἔφατ'· ἔδδεισεν δ ̓ ὁ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ. βῆ δ ̓ ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης, πολλὰ δ ̓ ἔπειτ ̓ ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθ ̓ ὁ γεραιός Απόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠΰκομος τέκε Λητώ “ Κλύθί μευ, ἀργυρότοξ, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις, Σμινθεῦ· εἴποτέ τοι χαρίεντ' ἐπὶ νηὸν ἔρεψα, ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί ̓ ἔκτα ταύρων ἠδ ̓ αἰγῶν, τόδε μοι κρῄῃνον ἐέλδωρ· 25 30 35 40 "Sons of Atreus, and your comrades, Then Apollo's priest to honour Lest the staff should not avail thee, So he spake. The old man trembled, "Thou, that Chryse still protectest, stoutly greaved Achaians all! |