Metarum et sortes ducet frontemque manumque Præbebit vati crebrum poppysma roganti. Divitibus responsa dabunt Phryx augur et Indus Conductus, dabit astrorum mundique peritus Atque aliquis senior, qui publica fulgura condit: Plebeium in circo positum est et in aggere fatum. Quæ nudis longum ostendit cervicibus aurum, Consulit ante phalas delphinorumque columnas, An saga vendenti nubat, caupone relicto. 591 Hæ tamen et partus subeunt discrimen et omnes Nutricis tolerant fortuna urgente labores; Sed jacet aurato vix ulla puerpera lecto. Tantum artes hujus, tantum medicamina possunt, Quæ steriles facit atque homines in ventre necandos Conducit. Gaude, infelix, atque ipse bibendum Porrige, quidquid erit: nam si distendere vellet Et vexare uterum pueris salientibus, esses Æthiopis fortasse pater; mox decolor heres 600 Impleret tabulas, nunquam tibi mane videndus. Transeo suppositos et gaudia votaque sæpe Ad spurcos decepta lacus atque inde petitos Pontifices, Salios, Scaurorum nomina falso Corpore laturos. Stat Fortuna improba noctu Arridens nudis infantibus. Hos fovet omnes Involvitque sinu: domibus tunc porrigit altis Secretumque sibi mimum parat. Hos amat, his se Ingerit utque suos ridens producit alumnos. Hic magicos affert cantus, hic Thessala vendit Philtra, quibus valeat* mentem vexare mariti 611 Et solea pulsare nates. Quod desipis, inde est; Inde animi caligo et magna oblivio rerum, * Valeant. Heinr. Quas modo gessisti. Tamen hoc tolerabile, si non 630 Tanti partus equæ, tanti una venefica constat! 640 *Longa. Heinr. + Saliva. Heinr. + Sæva Rup. et Heinr. F Dicitur et Procne: nil contra conor: et illæ Sana facit. Spectant subeuntem fata mariti 660 * Hunc sexum: rabie jecur ineendente, feruntur Heinr. D. JUNII JUVENALIS AQUINATIS SATIRARUM LIBER TERTIUS. SATIRA VII. ARGUMENTUM. Artes et studia foventur tantum a Cæsare, a reliquis vero proceribus ita contemnuntur, ut jam doctissimi celeberrimique viri ad vilia quæque ministeria paupertate adigantur. (1-29). Nobiles enim divitesque Romani poetas admirantur tantum ac laudant, vel carmen sibi oblatum carmine rependunt et ruinosas quidem recitantibus ædes, non vero subsellia quoque aliasque impensas suppeditant. (30-47). Nihilo secius multi ad versus faciendos gloriæ cupiditate impelluntur, quum tamen mens, nisi expers sit curarum, non facile numine quasi afflari sensusque excelsiores concipere, neque præstantissimi poetæ, si desint Mæcenates, vitam sustentare possint. (48-97). Non fructuosior nunc est labor historicorum, etsi plus temporis, olei ac chartæ poscat. (98-105). Neque majora ex ingenti vocis laterumque contentione præmia ac commoda redundant in causidicos, patronos causarum et jureconsultos, qui præterea, ut plebem, hominum ingenia ex cultu et magnificentia æstimantem, alliciant, se divites esse simulunt ac nobiles, et ita ære alieno obruuntur. (106-149) Omnium tamen ingratissimus est labor et merces vilissima rhetorum atque grammaticorum. Illi enim continuis puerorum eadem recinentium declamationibus excarnificantur et, si pueri jnvenesque obtusi ingenii nihil in literis proficiunt, soli in culpa esse dicuntur, nec, ut olim præceptores, a discipulis coli atque amari, sed derideri vel adeo cædi solent, a parentibus vero, qui magnam vulgo in ædificia et epulas impensam et nullam fere in educationem institutionemque liberorum faciunt, exiguam laboris molestissimi mercedem capiunt: unde perrarum est locupletis rhetoris, qualis Quintilianus fuit, exemplum. (150-214). Hivero, grammatici, a quibus non multiplex tantum et perfecta eruditio, sed summa quoque discipulorum cura exigitur, non tantum nihilo plus præmii ferunt, sed etiam parte mercedule fraudantur eamque vix sine lite obtinent. (215-243). Er spes et ratio studiorum in Cæsare tantum: |