deiecit acer plus vice simplici.

maior Neronum mox grave proelium

commisit inmanesque Raetos

auspiciis pepulit secundis, spectandus in certamine Martio

devota morti pectora liberae

quantis fatigaret ruinis,

indomitas prope qualis undas
exercet auster, pleiadum choro
scindente nubes, impiger hostium
vexare turmas et frementem
mittere equum medios per ignes.
sic tauriformis volvitur Aufidus,
qui regna Dauni praefluit Apuli,
cum saevit horrendamque cultis
diluviem meditatur agris,
ut barbarorum Claudius agmina
ferrata vasto diruit impetu
primosque et extremos metendo

stravit humum, sine clade victor,
te copias, te consilium et tuos
praebente divos.

nam tibi quo die

portus Alexandrea supplex
et vacuam patefecit aulam,
fortuna lustro prospera tertio
belli secundos reddidit exitus,
laudemque et optatum peractis
imperiis decus arrogavit.

te Cantaber non ante domabilis

Medusque et Indus, te profugus Scythes

miratur, o tutela praesens

Italiae dominaeque Romae.

te fontium qui celat origines

15

20

25

30

35

40

45

PH

XV

HOEBUS volentem proelia me loqui,
victas et urbes, increpuit lyra,

ne parva Tyrrhenum per aequor
vela darem. tua, Caesar, aetas
fruges et agris rettulit uberes,
et signa nostro restituit Iovi
derepta Parthorum superbis
postibus, et vacuum duellis

Ianum Quirini clausit et ordinem
rectum evaganti frena licentiae
iniecit emovitque culpas

et veteres revocavit artes,

per quas Latinum nomen et Italae crevere vires, famaque et imperi porrecta maiestas ad ortus

solis ab Hesperio cubili.

5

10

15

I

I

BIS Liburnis inter alta navium,

amice, propugnacula,

paratus omne Caesaris periculum
subire, Maecenas, tuo.

quid nos? quibus te vita si superstite
iucunda, si contra, gravis.
utrumne iussi persequemur otium,
non dulce, ni tecum simul,

an hunc laborem mente laturi, decet
qua ferre non molles viros?
feremus et te vel per Alpium iuga,
inhospitalem et Caucasum,