Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat? Quis non te potiùs, Bacche pater, teque, decens Venus? At ne quis modici transiliat munera Liberi, Cum fas atque nefas exiguo fine libidinum Non ego te, candide Bassareu, Invitum quatiam, nec variis obsita frondibus Sub divum rapiam. Sæva tene cum Berecynthio Cornu tympana, quæ subsequitur cæcus Amor sui, Et tollens vacuum plùs nimiò Gloria verticem, Arcanique Fides prodiga, perlucidior vitro. Who, after wine, of warfare's pains To the Sithonians most dire, Who, greedy in their lust, but slight Peace to your grating cymbals, peace,- CARMEN XIX. AD GLYCERAM. MATER Sæva Cupidinum, Thebanæque jubet me Semeles puer, Et lasciva Licentia, Finitis animum reddere amoribus. Urit me Glyceræ nitor, Splendentis Pario marmore puriùs; Urit grata protervitas, Et vultus nimiùm lubricus aspici. In me tota ruens Venus Cyprum deseruit; nec patitur Scythas, Et versis animosum equis Parthum dicere, nec quæ nihil attinent. ODE XIX. TO GLYCERA. THE Cupids' mother, cruel one, Bid me give up my mind once more Fires me my Glycera's form of light, Than Parian marble far more bright; Fires me no less Her wantonness, So coyly pleasing, and her look On me all Venus rushing quits Or fiery Medes, Who, fighting on their coursers, fly; Or aught to love does not apply. Hìc vivum mihi cespitem, hìc Verbenas, pueri, ponite, thuraque, Bimi cum paterâ meri ; Mactatâ veniet lenior hostiâ. CARMEN XX. AD MECENATEM. VILE potabis modicis Sabinum Cantharis, Græcâ quod ego ipse testâ Conditum levi, datus in theatro Cum tibi plausus, Care Mæcenas eques; ut paterni Redderet laudes tibi Vaticani Montis imago. |