LIBER PRIMUS. CARMEN I. AD MECENATEM. MECENAS, atavis edite regibus, O et præsidium, et dulce decus meum! Sunt quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat; metaque fervidis Evitata rotis, palmaque nobilis Terrarum dominos evehit ad Deos. Hunc, si mobilium turba Quiritium Gaudentem patrios findere sarculo BOOK FIRST. ODE I. TO MÆCENAS. MACENAS, from an ancient line This, if perchance with factious votes He hoard whatever wheaten stores Agros, Attalicis conditionibus Nunquam dimoveas, ut trabe Cypriâ Myrtöum pavidus nauta secet mare. Luctantem Icariis fluctibus Africum Est qui nec veteris pocula Massici, Multos castra juvant, et lituo tubæ You ne'er could tempt to change his state, Were Attalus's wealth the bait, And as a timid sailor plough Myrtoa's sea with Cyprian prow. Affrighted, when the south wind raves, Battling with Icarian waves, The merchant lauds the quiet charm 'Neath the green arbutus now spread, Camps delight many, and the sound Of trumps and clarions mingling round, And savage war, the mothers' hate. Regardless of his tender mate, Beneath the chilly atmosphere The hunter lies, if but a deer His staunch hounds sight, or madly tears A Marsian boar his circling snares. Me doctarum hederæ præmia frontium Dîs miscent superis; me gelidum nemus, Nympharumque leves cum Satyris chori, Secernunt populo; si neque tibias Euterpe cohibet, nec Polyhymnia Lesböum refugit tendere barbiton. Quòd si me lyricis vatibus inseris, CARMEN II. AD AUGUSTUM CÆSAREM. JAM satis terris nivis atque diræ Dexterâ sacras jaculatus arces Terruit urbem. |