ἐκεῖνον. - κύκνος νομίζεται. suprascr. ovo i. e. ονομάζεται. 624. Α. ἐπεκτείνειν τὸν βίον. - τῷ δε τῷ βίῳ. Ο. άδεώς ἅπτεσθαι. Sic, sed ex corr. ἐφάπτ. – τοῦ ἴου τῆς] του, του τῆς ἀτοπίας, προαγ. - D. εὐξίθεε, οὔτε. αὐτοῖς συνέπον ται] ἐκείνοις. - 625. Α. καὶ καθα] μετὰ τὸν ὑπέρβολον – ὧν ὁ μύρμηξ. – ἡμᾶς οὐ διελάνθανεν] Equidem credo ημέτερα Τιέλ. In Cod. ἡ μετά, μετὰ plane, ut paullo ante μετὰ τὸν ὑπέρβολον. - Β. οὔμενουν – ἂν τῷ μύρμηκι. - οὐ καταγέλαστον. σκηνής] supra credo scriptum στρατιᾶς. C. εὖ πράττοι δὲ καὶ sic. - ἄλλοτιἢ sic. - D. με λιτουργοί - ἀπείποι] in marg. ὅτι ἐξ ἐχώρος βοὸς τεθνηκότος σμήνος μελιττών προέρχεται. - πνεῦμα, τότε μέν. - Ε. ταύτας οἱ μελιτουργοί – ἀρ' οὖν ἡ - με λιττῶν ἀγέλας – 626. Α. οἱ τῷ μυθολογοῦντι] οἱ τῷ συμμυθ. Et ex correct. ὁμοῦν μυθολογ. - Β. τῶν δὲ πατερίων. πρὸ τῶν ἄλλων. C. τῶν μὲν καλῶν. ἀξιῶ τέ διορί ζων] et supra γρ. γνούς. - D. περοξύνει] παροξ. – αὐτὸς αὐ τῷ. - Ε. ἀκηκοέναι λέγων, - 627. C. μεμονωμένος] suprascr. γρ. μαινόμενος. – οὐχ ὁ διδάσκαλος. - Ε. χαρακτήρας ὑποχρ. mox προσκαλεῖσθαι. 628. Α. ὅτε οὐδὲ ὁ ἄνθρωπος. sic credo. Sic rursus eadem sigla ante τὸ γύναιον. sic et p. 628. Ε. οὐδὲ ἀφαιρήσεται. et saepius. - οὐδὲ τὸ γύναιον. - C. φιλοσοφίαν δοκεῖ. - φιλοσοφίας φίλην] antea credo κεφαλήν, deinde correctum φυλακήν. - Ε. ἀρετὴ δὲ ἀδέσποτον. – 629. Α. αὐτεξούσιον. mox ἀσπάζομαι, et χάριν. τί γὰρ - Β. βίαι ον] βέβαιον. - λίθινος] λίθιος. - ἢ τίνα φθόγγον. - C. ἢ διὰ τὴν τῶν φαύλων. προσπαίζει την] προσπαίζουσαν εύφ, Syllabam av ex sigla adhuc cognosco, sed vo fere prorsus deleta. – ὁ δὲ τῆς γεωργίας. - D. νεανικώτερον τῶν ἔρ ἀντέχοιτο. χων ἄρα τὸν σωφρον. mox οὔμεν οὖν, Ε. τας ἐρωτιῶντι συμπίνειν. ὁ δὲ καλοὺς sic. – ἀλλ' ἐχρῆν etc.] αλλ ἐπειδὴ τοὺς μὲν mox: τοὺς δ ̓ αὖ φαυλ. - 630. Α. ἢ τοῦτο μὲν λέγ. - Β. καλῶς ἢ μετρίως. - ἄρτι γεννώμενον. – Ο. μονώμε νον] ἀμυνόμενον. – ἐκβαλεῖν ἐθέλοιμεν. - D. παραπλ. βούλε τα] βούλεται quidem antea, sed ex corr. βουλεύεται, - τρα φῆς ἡμέλησεν. – ὡς οὐδὲ αἱ ποιοῖμεν, τί τῶν – Ε. μὲν καὶ o del. 631 Α. ἀλόγῳ σώματι. recte, nec enim bovis aut asimi corpus habet. - αἱρούμενος προτέρου] Ita quidem, sed forte πρὸ ἑτέρου. Β. καὶ ὅσα δεῖ τὸν ἀγωνιστὴν ἀλλ ̓ ὧν · περὶ εἶδεν] Sic. Sed insertum αλλ' ὧν μὴ ἐποίησεν, ἀλλ ̓ ὧν περιεῖδεν. - C. τὴν ἐν etc.] τῷ ἐν ἡμῖν παιδὶ - D. αἱ με ταβολαί] suprascr. γρ. ἀποβολαί. – ὡς οὐδὲν βέβαιον. - προς εκτήσαντο ως] suprascr, τοὺς δὲ γυμνωθέντας παρεμυθήσαντο. διανοηθείς] suprascr, ἐνθυμη. - Ε. προσπταίον λοιδ. τὸς αὐτῷ δοκῇ. sic. – 632 Α. τοξότου βάλλοντος ἀνάγκη. – τῆς εργασίας] suprascr. credo τῆς γῆς οὐκ ἀφήθη. Sic et p. 634.

- C. ἀνατλῆναι δύναται. - εἰς ἀγαθὸν ἡ τελευτή. - Ε. συγχων ρει] suprascr. μικρὸν ἀναμένει. – καὶ ἀποτίσας] καὶ ἀποτίσαι. - 633. D. δικαιοσύνης corrige. - Ε. corrige διαμαρτών. 634 Α. τῷ ὀφθαλμώ. Sic Cod. Sed corrigendum τῷ ὀφθαλ μώ. ἀφείθη] ἀφήθη ut paullo ante p. 632. - Καλώς ὦ γεν ναῖε etc.] Ante haec legitur index capitis quarti. Διατί τῶν τικτ. etc. μὴ ἀρκούσης] μὴ ἀρχοί σης. – Β. τί γὰρ ἂν συνέχοι. - C. ἐπισύρεται. Sic suprascr. φέ διέστραπται.

་

D. ἢ τιμωρία] οὐ τιμωρία. - καταλειπόντες sic. - Ε. προς ήκει καὶ τὴν del. Mox pro πεσόντα malim προςπεσόντα id est ἐντυχόντα. Sic est 637 Ε. - 635 Α. συνεχώρησε] in marg. γρ. καταλιπών. τ Β. φύσις, ἣν αὐτός. -. Ο. ἐπεὶ καὶ τὰ πάρ Θη. - ἡδονὰς ἐφάνη] suprascr. ἀν. id est, ἀνεφάνη. - D. τοῦτο πᾶσιν] ταὐτὸ πᾶσιν. - Ε. κομίζει] κοιμίζει. – in fine: οὐδ' ἂν εἴη. (Interpres ac si οὐδὲν voluerit.) Sed illo modo Codexi Ergo intelligitur πρόνοια. - 636. Β. καθαρμοί] supraser. σιν id est κάθαρσιν. - C. ερρωμενέστερα καὶ τα. - Εἶτ ̓ οὐκ ἀνώμαλον] ante haec legitur index cap. 5. "Οτι χρήσιμου τῆς etc. - Ε. οὐ γὰρ αὐτὴ τοῦ ζῆν. -· καὶ τοῦτον (suprascr. ταὐτὸν) ἅπασιν. – 637 Α. διορίζεσθαι] διωρίσθαι et supra ζε id est διορίζεσθαι] – συζήσαντες] suprascr. credo ἅμα.

D.

ἐπίσπεσθαι sic. - 638 Α. εἰ δ' αὖ δίκαιος. – δοκιμασίαν ἀπέ βη. ] Sic et in calce . ἤδη γὰρ ὁ γεγηρακὡς τῷ πάθει και ανικῶς ἀνταγωνιζόμενος ἀντὶ τοῦ παιδὸς καλλίω φήμην ἐκτήσα το καὶ ζῆ μετ ̓ ἀγαθῆς ἐλπίδος (f. ᾗ) ἢ ἐποχούμενος μου φέρει τὸ γῆρας τὸ πάθος τῆς πρὸ τῆς ώρας τοῦ παιδὸς τελευτῆς. Sic litter ris minutissimis ac fere evanescentibus. - Πελίας τὲ – ἐρω έρ ῥιφέναι] ἐρρίφθαι. - Β. ἡρώων εἰς μέγιστον. - C. ὃ δὴ πολλοὶ καὶ τὸν δηΐ φοβον] μετά. - D. μετ ̓ ἐκεῖνον ἀδουσε.

δὲ

τῷ

διόνυσσον. – ἦρα διονύσσῳ. - Ε. Γέται ποταμῷ ἔστρο. Sic supra a recentiori. - ὁ Πρωτεὺς - 639 Α. παθήματα γίνετα Post ista aliquid in marg. additum, quod fere evanuit. Incipit: καὶ τὸ ὅλον, ultima verba, quae legi possunt, haec sunt: σὺ δὲ τὸν ἰατρὸν, οὐ τὴν νόσον κακίζεις, ἣν δι ̓ ἀπιστί καὶ λήθην, ὧν ὁ ἰατρὸς προηγόρευσε, συνέβη γενέσθαι. - Β. εὐεξία τέ. - C. οὐκ ἀναμένει δείτ. - ἠξίωσεν] supra credo ἐξέ σωσεν. - D. μισήσας εὐθὺ τῆς φρουράς. - οὐμενουν. – 640 Ο. ̓Αλλὰ τί δήποτε etc.] Ante haec est index capitis 6: "Ότι γίνονται καὶ etc. - προϋπέστησεν. - D. ἀλλὰ μόνον τὴν ἀρ Ε. οἳ καὶ τὸν χὴν] μὴ δὲ id est μηδέ. ἀνάρχους τὲ 6+1 Α. εἰς ἡμᾶς αὐτοὺς. sed confluxit n, ut etiamro valere possit. - Β. ἀλογίας τί πάθοιμεν. - συμπεπλάσθαι. mox doγή τις. - Ο. διωρισμένη αὐτὴ] Credo διωρισμένον αὐτῇ. - Δ. αὐτὴ προστέτακται. mox οὐδὲ ἀνθρώπου. - καν παύση] και

ταύτη sic videtur. - Ε. προέρχεται, πῶς ἀθάνατος; – ἐκεῖνος τὲ] sic. Malim: ἐκείνας τε. - 642. Α. μέχρι τοῦ διορ. - Β. ὁμοούσιον] suprascr. γρ. ἐκ μὲν τῆς ἰδίας ουσίας. – θνητὸν τῷ ἀθανάτῳ οὐχ ὅμοιον. - C. οὔτιγε μὴν. - Β. ἀθάνατον διασώ - D. ζεσθαι] ab his verbis manus secunda duo folia scripsit. πάντως που καίεται. - 642 C. ανάγκη τὸ ὅλον ἐξ ὧν τοῖς μὲ

-

· αι

ρεσιν συνετέθη. - D. μέτρον ἐν δέοντι διορ. - Ε. κενὸν οὐδὲν sic. - συμποσιάσουσιν. -643 Α. τῶν ἀνθρώπων τὸν. ~ Β. ταῦτα γὰρ ἐξελήλεκται. mox νεανικόν. - οὐ γὰρ ἐς τοσοῦτον. - C. πέρι οὐδὲ ν. (Sic. forte οὐδὲ, aut οὐδεμίαν) mox ἀπολείπεις εὐξίθες, οἴειδέ. - D. οἰκούντων εὐδαιμονία] in marg. γρ. ἀθανασία. - καὶ ἄτακτον οὐδὲν] καὶ suprascr. - Ε. ἀλλ' ἔκα στον ἑκάστῳ φίλιόν τε, - ἢ πῶς δημιουργὸς ἢ πώς δημιουργός – 645. Β. σύνθεσις ἐν ἑαυτῷ. – διηγήσεται, αὐτολόγος. – δι' ἑαυτοῦ δημιουργεί. C. πνεῦμα προήνεγκεν. οὐ βίᾳ φύσεως, ἀλλ' - D. καὶ ἀέρα, del. - Ε. ἐγείρει τέ. - 646 Α. ἀλλ' ἔσχατος, πῶς, – πλάτων, μέμνησαι γὰρ ἐν τιμαίῳ πῶς. - Β. τὸ γέγονεν οὐ γέγονε λέγου σιν. mox αἰτίας. τῆς ἐμῆς κακίας αἴτιον. Praeterea hic in marg. legitur: κρεῖττον ἐγένετο, quod quo referendum sit, nescio. - Ε. οὐκ ἀγένητον. Sic et mox αγένητον. – 647 Α. πως ταῦτα. Μοχ γεγονέναι τέ. τόδε τὸ πᾶν. πώς ού. τοῦδε τοῦ παντός. Β. Απόλλων ποτέ οὐ γὰρ ἅμα δὴ πάντα. D. οὔμενουν. – εὖ διαλύεται] εὐδιάλυτον τῇ δυνάμει. Τὸ δὲ δύναμιν. - 648. Α. διὰ φθόνον, ἢ τί additur supra ἄρα φῶ; - D. ἐλάχιστόν ἐστι τοῦ οὐρανοῦ. καὶ ἀθάνατον νῦν ἀθάν. καὶ νῦν - Ε. ἔνδον νοήσεις et supra γρ. διανοήσεις. - 649 Α. ἀθανασίαν αὐταῖς χαρίζεται. – δευτέ ρων ἐπιμέλεσθαι etc.] δευτέρων ἀπορίᾳ καὶ ὡς δεῖ ἐπιμέλεσθαι καὶ μηδέν. Ergo idem bis. - Β. τῷ αὐτεξουσίῳ suprascr. γρ. τῇ θεωρία. – ὑπηρετεῖν τῷ πρώτῳ. - C. ἀλλ ̓ οἷον μὲν Sic. Forte οἷον ἐν. – οὗ τὸ πλέον] οὔτε πλέον. - D. πραό της τος καὶ φιλανθρωπίας. - Ε. φθορά, ποὺ τὸ ἀθ. – ἀθανασίαν ἀναδησάμενος. – οὐδὲ θνητὸν οὐδέν. - 650 Β. φορτίον] Credo φορτία. Correctio enim dubiam facit lectionem. Antea vitiose erat φορτίων. - διαβαίη, D. οὐδὲ ὑδάτιον ἀποπνί

ἀδεῶς γεσθαι. – σὺ, εὐξίθεε, mox ἀσώματον ὅτῳ οὖν σώματι συμπλέ κεσθαι sic. – 651 D. διαλύεται, εἰ τοίνυν τὰ στοιχεῖα διασώς. omissis mediis. - 652 Α. ἀνατεθραμμένην. – σύκον σχοινίῳ. ἡ κεγχρεμίς. - Β. τί μέγα] τὸ μέγα. ἔτι δὲ καὶ] ἔστι δὲ και, mox τέχνη sed infra hoc scriptum φύσις. Οι αυτό χθονας, - D. ὑποδύναι, Ε. λέλυται, πώς. - ἢ ποῦ ἄρα. – 653

Α. οὐδὲν ἄμεινον (sic) ὅτι μὴ καὶ – ἀφικνουμένη οὐ τέλεον. – Β. ὁ ἄνισος] correctio dubiam facit lectionem, utrum sic an ἄλυτος an αήττητος. - σπείραντες – C. καὶ ρίζας. mox φύλλον ἐξέ

φυσε. - D. εἴπουγε τῆς. - Ε. καθάπερ οἱ παρ' ἡμῖν ἀγαθοὶ. εἰ χρή] ἢ χρὴ, forte ή χρή. - μυρία δὲ καὶ διάφορα δένδρα. ὅμως ὁ ἑκάστου λόγος. - 654 Α. διατάραξε] suprascr. γρ. δι ταξε. δεξαμενή τις οὖσα. – δὲ τῷ χρόνῳ. - Β. καὶ χαλκοῦν] καταχαλκοῦν. mox τὸ ὅλον... Post εξεύροι suprascr, εἶτα. Ante αχιλλεὺς μέντοι insertum αχιλλεὺς. ἀθανασίας ποτὲ μεταλαγχάνειν. - Ε. εὑρίσκειν et ex corr. ἐξευρίσκειν. – κέοιτο] καίοιτο. 655 Α. ἤπουγε. - Β. δεσμωτήριον, πῶς οὐ. – εἴπερ ἐν ταῖς συμφοραῖς. C. οἷα δὲ τοῦ σώματος ἡ ἀσθέ νεια. – D. Οὐκ αγεννώς] Ante haec notatui cap. 8. Διατί

τα

μὴ καὶ τῶν etc. – καὶ τῶν ἀλόγων, sic insertum. - ἢ τῷ σώ ματι. – 656 Α. οὐδὲν οὖν τῆς ἀνθρωπίνης – ἐξέταττεν su prascr. προς. - Β. ἀθανασίας τί παρ. mox ἄγευστος. et ἐσαεί. - C. κοινωνεῖν ἐπιτηδείᾳ. – D. - D. καττίτερον

δως

- τὸ νίτρον] τὸ λύ τρον. - Ε. ὥσπερ οὖν γέγονε. - 657 Α. πολύδειος] πολύειδος τὴν "Αλκιστιν. Αλικαρνασεύς. - Β. προκονήσιον. ἐπ

sic.

Μεταποντινοῖς mox μεταποντινούς. – ἐρωτῶν. sic. - D. καὶ τοὺς ἄλλους del. – Ε. Νῦν γοῦν ἔτι] Ante haec notatur c. 9. Οτι καν τῷδε etc. - περὶ τὴν ψυχην] καὶ. - 658 Β. παλαιῷ] παλαιόν. – σπειρείδει καταθείς. - D. φυγὰς ἀπαλλάττεται. Ε. τουτὶ δὲ μέγιστον. - ὑπισχνῇ – ἕτερόν τι λέγειν. – ἐστέρη

εί

τος] ἐστέρητο sic. - 659 Α. ἀλλ ̓ ἢ ἡμέραι, καὶ ἀναλαβὼν τα λόγια. – κατεπλήγη] supra καταπλήττει. Β. αλλάττα τοιαῦτα. - C. καὶ τουτὶ τὸ καλόν. - 660 Α. πῶς γὰρ ἔμελλεν. infra scriptum γρ. οὐδεὶς. - C. ποσειδώνι] post hoc in marg. additur: οὐδὲ τὸν υἱὸν, καθάπερ ὁ κρέων τον μενοικέα, οὐδὲ τὴν παῖδα, καθάπερ ὁ λεως τὴν πραξιθέαν, οὐδ ̓ ὅλως ἄνθρωπον, ὥσπερ ἐν ἀρκαδίᾳ τῷ κρόνῳ. - D. δι ̓ οὗ Θεὸς ἅπασιν.

XXVII.

De Io. Grammii opusculis a D. Ruhnkenio desideratis. Scr. T. Baden.

Ruhnkenius in Epistolarum, a Tittmanno editarum, XIma ad Ernestium scribit p. 36.: »In pauculis Io. Grammii libellis, qui ad notitiam meam pervenerunt, rectum et probum in litteris nostris iudicium, eximiamque Graecae Linguae scientiam admiror. Quodsi mihi vel ex Tua vel

ut

ex amicorum Tuorum bibliothecis omnia eius opuscula suppeditarentur, illa Batavis typis descripta oblivioni eriperem. Quicunque vero vel Dissertatiunculam mihi suggesserit, illi operum nitide recusorum exemplar cum gratiarum actione donabitur. « Amplissimum hoc viri in Philologia principis de Grammio iudicium secutus, videtur, Seebodius V. Cl. mihi, ut opuscula illa vulgarem, auctor fuit; nec vereor, ne non obsequium meum doctis et intelligentibus probem. Opuscuia vero digna visa, quae vulgarentur, haec sunt: 1) Archytae Tarentini Fragm. Toi tys Madnμarians c. disquis. chronolog. de aetate Archytae, cai qui desunt versus, ut aliunde suppleas, continuationem tamen observationum lectissimarum desiderabis: inchoatum nempe reliquit auctor; 2) De origine Geometriae apud Aegyptios, quo Herodoti de annua Nili restagnatione locus egregie illustratur: 3) Observv. in Arati Phaenomena, de quo, ceu quantivis pretii, libello loquitur Ruhnk. Ep. VI. p. 24; 4) diss. VIII. de Vet. Test. vers. gr. in N. T. allegatione; 5) De ficta Henrici Aucupis expeditione Danica; 6) De origine et statu rei litterariae in Dania et Norwegia usque ad fundatam a Christ. I. univers. Havn. 7) Specimen supplem. Lexicorum e Xenoph. 8) Castigationes in Schol. Thucyd. 9) Narratio de Moshemii rebus in Dania gestis, festivum ávézdorov, [exstat Miscell. Crit. Vol. II. P. I. p. 102 122.] opera eruditi iuvenis S. Salomonsen ex autographo descriptum, quod augendis Menckenii de Charlataneria eruditorum Declamationibus plurimum conferre potest; 10). Historia Deorum ex Xenophonte; 11) De Veterum Grammaticorum circa libros eorumque inscriptiones censura. Posteriora duo comitate viri ornatissimi M. Möller, Doctoris Philos. nactus sum. Reliqua mihi Bibliothecae huius urbis publicae suppeditarunt.

Havniae m. Iun. 1823.