15

20

25

30

35

40

reges muneribus: munera navium
saevos illaqueant duces.
Crescentem sequitur cura pecuniam
maiorumque fames. Iure perhorrui
late conspicuum tollere verticem,

Maecenas, equitum decus.

Quanto quisque sibi plura negaverit,
ab dis plura feret. Nil cupientium
nudus castra peto, et transfuga divitum
partes linquere gestio;

contemptae dominus splendidior rei,
quam si, quidquid arat impiger Appulus,
occultare meis dicerer horreis,
magnas inter opes inops.

Purae rivus aquae silvaque iugerum
paucorum et segetis certa fides meae
fulgentem imperio fertilis Africae
fallit sorte beatior.

Quamquam nec Calabrae mella ferunt apes,
nec Laestrygonia Bacchus in amphora
languescit mihi, nec pinguia Gallicis
crescunt vellera pascuis:

importuna, tamen pauperies abest,
nec, si plura velim, tu dare deneges.
Contracto melius parva cupidine
vectigalia porrigam,

quam si Mygdoniis regnum Alyattei
campis continuem. Multa petentibus
desunt multa. Bene est, cui deus obtulit
parca, quod satis est, manu.

ODE XVII.

AD AELIUM LAMIAM.

Crastinum ei diem laete domi transigendum fore propter pluviam,
quam imminere auguratur. Metr. XVI.

Aeli vetusto nobilis ab Lamo,
quando et priores hinc Lamias ferunt
denominatos et nepotum

per memores genus omne fastos;
auctore ab illo ducit originem,
qui Formiarum moenia dicitur
princeps et innantem Maricae
litoribus tenuisse Lirim,

late tyrannus; cras foliis nemus multis et alga litus inutili

demissa tempestas ab Euro

sternet, aquae nisi fallit augur annosa cornix. Dum potes, aridum compone lignum: cras Genium mero curabis et porco bimestri,

cum famulis operum solutis.

O DE XVIII.

AD FAUNUM.

Faunalibus, quae Nonis Decembribus agebantur, hymnum accinit.

Metr. XVII.

Faune, Nympharum fugientum amator, per meos fines et aprica rura

10

15

5

10

15

lenis incedas, abeasque parvis
aequus alumnis;

si tener pleno cadit hoedus anno,
larga nec desunt Veneris sodali
vina craterae, vetus ara multo
fumat odore.

Ludit herboso pecus omne campo,
quum tibi Nonae redeunt Decembres;
festus in pratis vacat otioso

cum bove pagus;

inter audaces lupus errat agnos;
spargit agrestes tibi silva frondes,
gaudet invisam pepulisse fossor
ter pede terram.

O DE XIX.

AD TELEPHU M.

5

10

Muraena augure facto excitat Telephum ad convivium laete agendum. Metr. V.

Quantum distet ab Inacho

Codrus, pro patria non timidus mori,

narras, et genus Acaci

et pugnata sacra bella sub Ilio:

quo Chium pretio cadum

mercemur, quis aquam temperet ignibus,

quo praebente domum et quota

Pelignis caream frigoribus, taces.

Da Lunae propere novae,

da Noctis mediae, da, puer, auguris

Murenae: tribus aut novem

miscentur cyathis pocula commodis. Qui Musas amat impares,

ternos ter cyathos attonitus petet vates: tres prohibet supra

rixarum metuens tangere Gratia, nudis iuncta sororibus.

Insanire iuvat: cur Berecyntiae cessant flamina tibiae?

cur pendet tacita fistula cum lyra? Parcentes ego dexteras

odi: sparge rosas: audiat invidus dementem strepitum Lycus,

et vicina seni non habilis Lyco.

Spissa te nitidum coma,

puro te similem, Telephe, Vespero

tempestiva petit Rhode:

me lentus Glycerae torret amor meae.

O DE XX.

AD PYRRHUM.

Suadet ei, ut sibi caveat ab ira puellae, cui voluerit Nearchum pue-
rum auferre, huiusque pulcritudinem depingit. Metr. XVII.

Non vides, quanto moveas periclo,
Pyrrhe, Gaetulae catulos leaenae?
Dura post paullo fugies inaudax
proelia raptor,

quum per obstantes iuvenum catervas
ibit insignem repetens Nearchum:

10

15

grande certamen, tibi praeda cedat
maior, an illi.

Interim, dum tu celeres sagittas
promis, haec dentes acuit timendos:
arbiter pugnae posuisse nudo
sub pede palmam

fertur, et leni recreare vento
sparsum odoratis humerum capillis,
qualis aut Nireus fuit, aut aquosa
raptus ab Ida.

ODE XXI.

ADAM PHORA M.

10

Corvinum philosophum severioris sectae apud se exspectans, vini boni veterisque, quod sit cum illo potaturus, virtutes praedicat. Metr. XVI.

O nata mecum consule Manlio,

seu tu querelas sive geris iocos
seu rixam et insanos amores

seu facilem, pia testa, somnum,
quocumque lectum nomine Massicum
servas, moveri digna bono die,
descende, Corvino iubente

promere languidiora vina.

Non ille, quamquam Socraticis madet
sermonibus, te negliget horridus.
Narratur et prisci Catonis

saepe mero caluisse virtus.