DE WILLIELMI DE VESCY.

Mortuo prædicto Eustachio successit filius Willielmus qui [confirmavit] omnia dona patris et avi et proavi nobis collata et insuper dedit nobis Boscum de Scrulwood et multa alia nobis bona contulit. Iste Willielmus accepit sibi in uxorem Isabellam filiam Willielmi Longespen quæ nec filium nec filiam habuit hæc requiescit in Ecclesia nostra Conventuali post cujus discessum prædictus Willielmus accepit sibi uxorem aliam nomine Agnetem filiam Willielmi Comitis de Ferers de qua genuit duos filios scilicet Johannem et Willielmum.

DE JOHANNE DE VESCY.

Prædicto Willielmo mortuo successit ei filius suus Johannes qui confirmavit omnia dona collata nobis ab antecessoribus suis et multa majora nobis contulisset ei diutius supervixisset cujus corpus in Ecclesia nostra Conventuali cum magno honore est humatum 4to idus Febuarij Anno Domini 1288. Hujus Johannis ossa Abbas Alanus de Alnewyk fecit secum asportari de Vasconia. Hujus Johannis prima uxor fuit filia Memfredi Saluz Agnes nomine nutrita in camera Reginæ Angliæ sponse illustris regis Angliæ Henrici Tertij quæ audita Domini sui incarceratione præ doloris augustiæ a seculo migravit inbrevi. Post cujus discessum dictus Johannes aliam accepit uxorem Dominam Isabellam de Beaumont cognatam Reginæ Angliæ quæ quidem Isabella post ipsum vixit et multa bona fecit. Ipse autem Johannes proficiens cum Rege Angliæ in Vasconiam ibi apud montem Pestulanum ægrotabat et decedebat. Dominus autem Willielmus frater ejus successit ei in hereditate qui feofavit Dominum Antonium Episcopum Dunelmensis in Castro et Baronia de Alnewyk. De isto Antonio Dominus Henricus Percy perquisivit Baroniam de Alnewyk. Hic desunt nomina Vescy.

DE DOMINO HENRICO PERCY, primo perquisitore.

Iste Henricus Dominus de Percy qui perquisivit Baroniam de Alnewyk fuit vir magnanimus quia noluit injuriam pati ab aliquo sine gravi vindicta. Iste Henricus ita strenue gubernabat servos suos quod in toto regno Angliæ timebantur. Iste Henricus habuit uxorem Alianoram filiam Comitis Arundel de qua genuit Henricum secundum de Alnewyk cognomine Percy.

DE HENRICO DE PERCY SECUNDO.

Mortuo isto Henrico successit ei filius suus Henricus Tertius Dominus de Percy sed secundus Dominus de Alnewyk. Iste Henricus præ ceteris antecessoribus suis famosissimus et potentissimus erat. Hic in adolescentia sua in torneamentis et hastiludijs semper exstitit ita potens ut cum summo honore. Inde abiret et recederet tempore quoque adolescentiæ suæ inter Regem et Proceres et Magnates magna dissentio molevit ita ut in diversis partibus Angliæ fere nullus auderet Dominum suum confiteri. Isto autem tempore prænominatus Dominus Henricus licet juvenis ita se habebat fideliter et prudenter in omnibus et ad omnes ut a nullo imponeretur ei reprehensio sive crimen sed ab omnibus amaretur. Iste autem Henricus cum Rex Angliæ castrametabat circa Villam de Berwik ut eam obtineret per potentiam vi et armis inter ceteros exstitit ita potens et in bello de Hallidonhill ante recessum Regis a dicta castrametatione commisso per Scotos ita viriliter se habebat ut captis villa et castro de Berwyk

Rex dederit ei et hæredibus suis custodiam castri de Berwyk et 500 marcas annuatim de custumis de Berwyk. Iste etiam Henricus perquisivit de dono regis Baroniam de Werkworth pro suo bono et crebro servitio. Iste etiam Henricus excellentissime tempore suo reparavit castellum de Alnewyk, &c. Iste Henricus disponsavit idoneam filiam Domini de Clyfford et genuit ex ea Anno Domini 1320 Henricum quartum et tertium Dominum de Alnewyk et alios plures filios et filias inter quos erat unus Thomas qui postea fuit Episcopus Norwicens prædictus præterea secundus Henricus multum laboravit per multos tractatus et trengas patriam et marchiam servare integram et illesam tandem Scotis nolentibus formam pacis sed Angliam destruentibus et depredantibus Rege Angliæ cum suo exercitu existente in partibus transmarinis Dominus Henricus excitavit Archiepiscopum Eborum et cæteros Dominos Boreales et omnes cum suo exercitu convenerunt in Perco de Aukeland et omnes per prædictum Henricum et suum exercitum tam robustum tam confortati quam primitus excitati in Scotos apud Nevil Cros impetum fecerunt et eos devicerunt Scotorum rege capto in dicto prælio et abducto. Hic Henricus circa finem suum magnum affectum habuit dictæ Abbatiæ sed heu quasi modica infirmitate detentus in castro de Werkworth obijt insperate et in dicta Abbatia honorifice est sepultus. Obijt autem Anno Domini 1351 tertio kalend. Marcij. Hujus Henrici tempore scilicet Anno Domini 1350 Johannes Abbas de Alnewyk decessit in communi mortalitate.

DE HENRICO DE PERCY QUARTO.

Anno Domini 1351 mortuo Henrico de Percy tertio successit ei filius suus Henricus de Percy quartus sed tertius Dominus de Alnewyk vir parvæ staturæ sed fortis fidelis et gratus et dominio sibi a patre suo relicto contentus nullius terras seu possessiones voluit obtinere. Hic habuit uxorem Dominam Mariam filiam Comitis Lancastriæ sororem illustris Henrici primi Ducis Lancastriæ anno gratiæ 1341 Henricus quartus genuit de Domina Maria uxore sua Henricum quintum sed Dominum quartum de Alnewyk et natus est die Sancti Martini anno prædicto et post alium genuit filium de prædicta Domina nomine Thomam postmodum militem strenuum et famosum. Defuncta est autem illa generosa Domina primo die Septembris Anno Domini 1362 et sepulta est in Abbatia de Alnewyk. Mortua ista Maria Dominus suus accepit sibi uxorem aliam Johannam scilicet filiam Domini de Orby de Comitatu Lincoln de qua genuit filium et filiam, sed filius vivente patre obijt filia autem mortuo patre supervixit. Iste Henricus dedit nobis in obitu suo 100 libras et multa alia beneficia nobis crebro contulit. Obijt autem iste Henricus 15 kalend. Junij Anno Domini 1368 et sepultus est Abbatia de Alnewyk juxta uxorem suam primam.

Completo tempore quo Walterus Abbas Alnewyk amplius noluerit villicare successit ei Robertus Anno Domini 1362 sed varijs et anxijs hujus mundi replicationibus conturbatus supplicantibus fratribus et hortante patrono gratis cessit et ex licentia superioris sui sibi succedentis in officium ad studium Oxonias adijt ibique per quatuor annos laudabile trahens moram urgente tandem pestilentia ingressus est viam universe carnis.

DE DOMINO HENRY PERCY QUINTO.

Huic Henrico successit filius suus Henricus quintus dictus quartus de Alnewyk. Hic in adolescentia sua nutritus aliquando in Curia Regis ali

quando cum avunculo suo illustri et primo Duce Lancastriæ et ei dilectus et familiaris extitit valde. Hic vivente patre suo in partibus extraneis multum laboravit. Hic etiam a Scotis vivente patre suo timebatur et propter suam facundiam intractalibus aliqualiter amabatur erat enim bene literatus et bene expectabat et sapienter mature et facunde ad proposita respondebat. Hic duxit uxorem Dominam Margaretam filiam Domini Radulfi de Nevil de qua genuit tres filios scilicet primogenitum Henricum de Percy sextum Thomam et Radulfum natus fuit Henricus sextus de prædicta Domina Margareta 13° kalendarum Junij Anno Domini 1364. Prædictus Henricus quintus post obitum patris sui in honoribus fama et Dominijs crescebat valde. Iste etiam Henricus Abbatiam de Alnewyk supra omnes antecessores suos tenerius diligebat, et confirmavit omnes donationes antecessorum suorum et super hoc fecit chartam et sigillo suo signavit. Iste etiam Henricus Anno Domini 1369 mare pertransijt in Franciam cum Duce Lancastriæ et alijs magnatibus Angliæ patriam vastando villas comburendo homines resistentes occidendo, sed in hoc itinere dictus Dominus tactus infirmitate coactus est repatriare citius quam vellet. Iste etiam Henricus Anno Domini 1372 secundo kalendarum Februarij accepit fraternitatem capituli nostri cum magna devotione et cum alijs militibus et armigeris. Iste etiam Henricus Anno Domini 1373 mare pertransijt cum exercitu magno cum Ducibus Lancastriæ et Britanniæ et alijs magnatibus Angliæ et regnum Francie pertransiens strenue se habebat patriam destruendo, resistentes occidendo villas et civitates comburendo et supra cæteros omnes suum exercitum optime gubernando cum honore et fama nobili repatriando. Eodem anno Henricus sextus primogenitus Henrici quinti accepit fraternitatem capituli nostri unacum duobus fratribus suis Thoma et Radulfo. Iste siquidem Henricus quintus Anno Domini 1377 factus fuit Mariscallus totius Angliæ per Dominum Regem ante Natale Domini.

Ad instantiam Walteri de Hepescotes Abbatis de Alnewyk peritissimi patris ac famæ vernantis religionis nobilis advocatus noster Henricus quintus Dominus de Percy Anno Domini 1376 in die Assumptionis Beatæ Mariæ in refectorio nostro convivavit cum 13 militibus quorum hæc sunt nomina Dominus Willimus de Acon, Dominus Richardus Tempest, Dominus Walterus Blount, Dominus Alunus de Heton, Dominus Johannes Coniers, Dominus Johannes Heron, Dominus Johannes de Lilleburum, Dominus Thoma de Ilderton, Dominus Thomas de Boynton, Dominus Ingramus de Umfravill, Dominus Johannes de Dichaunt, Dominus Johannes de Swynton, Dominus Radulphus de Viners et multi alij nobiles patriæ. Impleto claustro parochianis nostris et communibus patriæ computati fuerunt in claustro commedentes utriusque ætatis ad illam refectionem 1020. Viri in refectorio vero 120, ad secundam refectionem in refectorio 86.

Iste Abbas Walterus Hepescotes multis et varijs mundi anxietatibus irretitus et maxime ex caristia frugum insuper et pestilentia animalium quæ ultra modum suo tempore invaluit quia fere omnes boves et oves ad Ecclesiam suam pertinentes in illa pestilentia perierunt.

Hac omnia ex prefatis Chronicis de Fundatoribus Advocatis

et Abbatibus Monasterij de Alnewyk, quæ extant in Bibliotheca Collegij Regalis Cantabriæ.

II.

DE COMITATU NORTHUMBRIE.

Memorandum quod per magna tempora ante adventum regis Willielmi conquisitoris in Angliam patria Northumbria, que jam comitatus Northumbriæ nuncupatur per comites successive jure hereditario tenebatur, inter quos erat unus nobilis comes nomine Siwardus, qui tempore sancti Edwardi regis et confessoris anno videlicet regni ipsius regis Edwardi quartodecimo obiit: post cujus obitum causa minoris etatis Walteophi filii et heredis prædicti Siwardi quidam vocatus Tosti frater Haroldi apud Waltham humati, prædictum comitatum ex concessione regia occupavit, quousque dictus Tosti pro quibusdam suis excessibus fuit exulatus. Postmodum vero dictus Rex Willielmus conquisitor anno regni sui secundo dictum comitatum cuidam vocato Roberto Comyn concessit: set ipso Roberto postea per Northumbrenses interfecto dictus comitatus prædicto Walteopho filio et heredi præfati Siwardi fuit jure hereditario restitutus. Et subsequenter anno videlicet dicti Regis Willielmi nono præfatus Walteophus apud Wyntoniensem fuit decapitatus pro eo quod contra prædictum Regem Willielmum conspiraverat, cujus corpus postea apud Croulond traditum erat sepulturæ; post cujus mortem præfatus Rex curam dicti comitatus commisit Walchero Episcopo Dunolmensis, qui postea per Northumbrenses apud Gatesheved erat interfectus: medio vero tempore dictus Rex Willielmus Robertum filium suum versus Scociam contra Malcolmium regem Scocia misit, qui quidem Robertus in redditu suo de eodem viagio castellum in villa jam Novum Castrum vocata condidit et sic dicta villa extunc Novum Castrum appellari incepit quæ antea Monke Chestre vocari consuevit et ad dictos comites Northumbriæ continue pertinebat.

Postea vero dictus comitatus ad manus Roberti Moubray ex regia concessione devenit qui quidem Robertus una cum aliis anno nono regni regis Willielmi Rufi filii dicti conquisitoris dictum regem regno vitaque privare et filium amite ipsius Stephani de Alba marla regem constituere conabatur quo cognito dictus rex Willielmus Rufus præfatum Robertum comitem ad suam citavit curiam qui curiam regis adire contempsit Rex ergo prædictus exercitum contra prædictum Robertum de tota Anglia congregavit et castrum ejus ad hostium Tini fluminis obsedit in quo fratrem dicti Roberti cepit, castrum eciam Novi Castri conquisivit ubi omnes meliores milites dicti comitis captivavit, post hæc autem castrum de Bamburgh ad quod dictus comes fugerat obsedit, quod cum dictus rex inexpugnabile cerneret paravit ante illud aliud castellum quod Malvesin appellavit in quo patrem relinquens exercitus ad Southumbriam rediit, post cujus recessum vigiles Novi Castri promiserunt dicto Roberto illum recipere si veniret occulte. Ille vero nocte cum certis militibus ut illud perageret a Bamburghe exivit, quo cognito equites qui in castello de Malvesin ex parte regis remanserant, præfatum Robertum insequentes, ipsum prius tamen dum eis resisteret graviter vulneratum ceperunt atque ad Wyndesores ductum in carcere posuerunt et sic prædictum castrum de Bamburgh regi Angliæ redditum est. Et extunc dictus rex Willielmus Rufus et post eum rex Henricus primus in suis manibus dictum comitatum Northumbriæ tenuerunt et sic possessio comitatus prædicti qui antea ad comites jure hereditario pertinebat ad manus regis Angliæ pervenit.

Postmodum vero rex Angliæ Ricardus pro quadam summa pecuniæ dedit Hugoni Episcopo Dunolmensis consanguineo suo dictum comitatum et ipsum perfecit comitem ejusdem pro tempore vitæ suæ.

(Indorsed).-Evidences for the water of Tyne, and how Northumbria comme to and fro the Moub.

...

Placita de assisis et juratis apud Werke in Tyndale in Octabis Sancti Martini anno regni Regis Alexandri Regis Scottiæ tricesimo primo, coram Thoma Randolf Symone Freser Hugone de Peresby et Davido de Torthoralde Justiciariis Itinerantibus et aliis Domini Regis fidelibus ibidem præsentibus.

DE JURATIS ET ASSISIS.

Assisa venit recognoscere si Adam filius Roberti de muro pater Evæ uxoris Johannis Staggarde et Elenæ sororis ejusdem Evæ fuit seisitus in dominico suo ut de feodo de uno mesuagio xxv acris terræ cum pertinentiis in le Waltone die &c. Et si &c. Unde Huctredus de muro medietatem unius mesuagii et octo acras terræ, Hugo de muro medietatem unius mesuagii et XII acras terræ, et Adam de Hautuysel quinque acras terræ inde tenent. Qui veniunt et dicunt quod non tenentur eis ad hoc breve respondere quia dicunt quod post mortem dicti Roberti de cujus morte &c. prædictæ Eva et Elena fuerunt in plenari saisina de prædictis tenementis. Et quia prædictæ Eva et Elena hoc dedicere non possunt consideratum est quod prædicti Huctredus Hugo et Adam inde sine die et prædicti Johannes Eva et Elena nichil capiant per assisam istam sed sint in misericordia pro falso clamore &c.

Assisa venit recognoscere si Willielmus de Swyneburne injuste et sine judicio disseisivit Johannem de Teket et Johannam uxorem ejus de communa pasturæ suæ de Halvertonastruther in Nunewike quæ pertinet ad liberum tenementum suum in Symundeburne post primam &c. Et unde queritur quod disseisivit eos de communa pasturæ bosci de ducentis et quinquaginta acris in quibus communicare solebant cum omnimodis averiis omni tempore anni. Et prædictus Willielmus venit et petit judicium de hoc breve eo quod est viciosum et peccat in forma. Et prædicti Johannes et Johanna hoc dedicere non possunt. Et ideo consideratum est quod prædictus Willielmus inde sine die. Et prædicti Johannes et Johanna nichil capiant per assisam istam sed sint in misericordia pro falso clamore &c.

The entire formula of this phrase would be "post primam transfretationem Domini Regis in Vasconiam." It was introduced into proceedings in cases of novel disseisin by direction of the statute of Merton, 20 Henry III. (A.D. 1235-6) cap. viii., which directed certain limita

tions to be made in stating the period subsequent to which the acts complained of had been done: "Writs of novel disseisin shall not pass the first voyage of our sovereign lord the king that now is into Gascoine." The voyage alluded to was made in the year 1234.