Commendatione egere. Fam. 14. 199.. 207.. | Commodum comparare. Terent. And. 4. 1. evertere. Rhet. 186.. renovare. Fam. 103.. COMMENTARIUS, vel Commentarium est quicquid ita conficimus, ut memoriæ tantum gratia, non plenæ narrationis, facere videamur; in quo scilicet capita tantum, et summas rerum annotare solemus. Inde Commentarii Cæsaris dicti, in quibus res ejus in Gallia, et bello civili gestæ non late et plene enarrantur, sed breviter perstringuntur. Id quod ex Cicerone in Bruto, et Tranquillo in Casure apparet. Commentarios quoque Actis opponere possumus; nimirum ut Commentarii privatam designent memoriam, Acta vero sint memoria publica testata; quæ in ærario publico esse solebant. In commentarium referre. Id est quod Barbari dicunt, registrare. Rh. 102.. At. 102.. Ph. 1. 202. Commentarios conficere. Fam. 69. 189. adipisci. Rh. 64. Commodis servire. At. 294.. consulere. At. 295. Commoda capere. Terent. Eun. 3. 5. Commodis officere. Or. 1. 37. Communione rei alicujus aliquos inter se Conferre aliquid in communionem. Pro Mil. c. 36. In communione manere. Rh. 149.. etas. Communitate cum aliquo jungi. Ph. 3. 31.. COMMENTATIO est cogitatio, vel meditatio. In commentationibus multum operæ ponere. Commentatione multa aliquid expeditum, et COMMERCIUM a merce fit: et est quasi con- Commercium habere cum aliquo. Ph. 1.241. esse alicui cum aliquo. Or. 1. 133.. 168. 231. COMMODITAS interdum pro opportunitate, et convenientia quadam ponitur. Interdum utilitatem designat. Unde dicitur amicitia multas commoditates continere: vel dicimus commoditatem ex re aliqua percipi. Commoditatem continere. Ph. 3. 100. creare. Plaut. 670. ex re aliqua percipere. Ph. 3. 35. COMMODUM est utilitas, vel bonum. Commodo tuo. Modus hic loquendi est aliquid faciendi optionem relinquentis, in hunc modum: Quod commodo tuo fiat. Aliæ sunt locutiones plurimæ persimiles, scilicet: Si tibi commodum est: Quod commode facere possis vel Si commode facere poteris: Si tibi non est molestum : Quod sine tua molestia fiat: Quoad ejus facere poteris: Quantum in te est. Rh. 166. Fam. 33.. 47.215.. et al. COMMUTATIO est conversio, vel vicissitudo. Commutationem fieri. Cæs. B. G. 1. 2. c. 27. COMPARATIO ponitur pro collatione, contentione, similitudine, apparatu. Comparationem habere. Id est ita esse aliquid præstans, ut cum alio comparari possit. Ph. 1.235. facere. Ph. 3. 52. In compedibus ætatem agere. Cato apud Compede vinciri. Hor. 1. 4. od. 11. alicui inducere. Rh. 81. - impingere. Plaut. Capt. 3. 5. 76. COMPENDIUM lucrum est temporis, pecuniæ, opera, vel via: cui opponitur dispendium. Compendium facere. Plaut. Capt. 5. 2. 12. Facere aliquid compendii sui caussa. 3. Off. 63. Servire privato compendio. Cæs. 1. 3. B. C. c. 32. Vertere aliquid in compendium. Dig. 1. 48. Res præcipui quæstus et compendii. Plin. ------- esse alicui. Or. 3. 271. CONATUS, us, ui, est animi, aut corporis impetus. Conatum habere ad aliquid. Ph. 2. 50. ---- suum in aliquid parare. Fam. 60.. refutare. Or. 2. 245. prohibere. Or. 2. 110. Conatibus obstare. Ovid. Remed. Am. 683. A conatu repellere. Rh. 200. vel depellere. Or. 2. 107.. Conatum comprimere. Or. 2. 99. frangere. Cæs. de B. C. lib. 2. CONCENTUS dicitur plurium vocum concordantium. Dicitur etiam quasi consensus. Concentum efficere. Ph. 3. 129. -- servare. Ph. 1. 123. CONCILIATIO est adjunctio, vel conjunctio. gratiæ. Pro. Clu. c. 31. Conciliatione conjungi. Ph. 2. 41.. tueri. Ph. 3. 30. Concinnitatem efficere. Rh. 204. Producere aliquem in concionem. Post red. in Sen. 12. Prodire in concionem. 3. Agr. c. 1. Concionem advocare. Or. 1. 190. et al. conglutinare. At. 15.. Concursum facere. Rh. 192. At. 10.. 76. . 274.. et al. sustinere. Ph. 1. 18. CONDITIO idem est, quod modus, ratio, lex, pactio, pactum, fortuna, status, locus, jus, Ad conditionem accedere. At. 133. Or. 1. | Conjectura assequi. Or. 1. 248.. At. 110. . 162.. consequi. Fam. 82, 196. At. 314. aberrare. At. 236.. CONJUNCTIO est copulatio, necessitudo, affi nitas, cognatio, societas, consociatio. Ad conditionem depacisci. Or. 1. 160.. Al. Conjunctionem conciliare. Fam. 41. al. leg. Conditionem sequi. Or. 3. 125. Conditione uti. 1. Or, 16, 179. Conditione esse. Fam. 47. . 66. 79. Or. 2. 89. et al. In conditione manere. At. 112. Or. 1. 69. Conditiones pacis dicere. Liv. 1. 29. c. 12. Conditionibus bellum componere. Vell. 1. 2. c. 25. Concedere in conditiones. Liv. 1. 2. c. 17. In parem juris conditionem accipere. Cæs. B. G. 1. 1. c. 16. Conditionem ulicui manere. Fam. 21.. omittere. At. 307. recusare. Ph. 3. 123. . repudiare. Or. 1. 8. respuere. Or. 3. 40. A conditione fugere. Fam. 261. CONFECTOR dicitur, qui rem conficit, et peragit. belli, Fam, 155.. In conjectura positum esse. Fam. 5. Conjecturam ducere. Ph. 2. 138.. 139. prospicere. At. 125. Or. 2. 215. - pendere. Or. 1. 28.. De conjunctione imminuere. Fam. 62. . Conjunctionem perfringere. Or. 2. 123.. 218.. labefactare. Or. 2. 123. . dirimere. Fam. 41. Or. 2. A conjunctione avocare. Or. 3. 165. CONJURATIO est conspiratio, vel consensio. Conjurationem habere. Or. 2. 119. -- facere. Or. 2. 103. . CONQUISITIO Vox est in re bellica frequens: soletque delectum præcedere. Conquisitionem habere. Liv. Dec. 3. lib. 3. facere. Liv. Dec. 3. lib. 5. CONSCIENTIA est certa quædam rei a se gestæ recordatio, vel memoria in animo perpetuo insistens; vel cognitio, et intelligentia : et tum in bonam, quam in malam partem ponitur. Ex conscientia aliquid metiri. Fam. 145.. Conscientia fretum esse. Pro Mil. c. 23. impediri. Or. 3. 88. . A recta conscientia non discedere. Att. 13. opprimi. Or. 3. 87.. 88.. c. 15. se consolari. Rh. 187. . Conscientiam removeri. Cicero de Finibus: Epicurus in magnis interdum versatur angustiis, ut, hominum conscientia remota, nihil tam turpe sit, quod non voluptatis caussa videatur esse facturus. Ph. 1.70.. A conscientia discedere. At. 210. CONSECUTIO verbale est consequendi. Consecutionem afferre. Cicero de Finibus. 1. Ipsa detrectatio molestie consecutionem affert voluptatis. CONSENSIO est conspiratio, vel consensus: poniturque tam in malam, quam in bonam partem. Consensionem fieri. Or. 1. 237. 98.. extare. Fam. 12. alicui esse cum aliquo. Ph. 3. CONSILIARIUS est, qui consilium dat: vel est auctor, aut præscriptor rei alicujus. Consiliarium dare. Ph. 2.192.. Conjecturam capere. Rh. 64. . Or. 1, 35. Consiliario aliquo uti. Fam. 10. Or. 2. 126. facere. Fam. 94.. At. 206.. Rh. 65.. 136. . et al. percipere. Or. 2. 9. CONSILIUM est aliquid faciendi, vel non faciendi excogitata ratio. Cum Adjectivis. Consilium callidum. Ph. 3. 16.. Consilii hæc sunt. Id est consilium de his ini- In consilium adhibere. Fam. 21. .78. ri, et capi potest. Fam. 128. . magni res. At. 24. 155. 243. . Consilium tuum est. Tota est concedentis hac locutio, scilicet cum rei deliberationem alicui concedimus, et tribuimus: vel cum designamus alicui esse potestatem, ut, quo velit, judicio utatur. Fam. 184.. 238.239. At. 70.. Consilii tui est. Id est, deliberare potes. Fam. 31..120.. Consilio aliquo esse. Per hanc locutionem dicitur aliquis temerario, vel repentino consilio esse, qui temerarium, et repentinum consilium inire solet. Rh. 65. Fam. 136. . Consilii. At. 116. vel consilio egere. Fam. 133. At. 46. 54. et al. Consilium petere. Fam. 86. . 153. Or. 3. 29. exquirere. Fam. 46. . Ph. 2. 140. Ad consilium referre. At. 1. 16. mittere. Ib. Consilium impertire. Fam. 1. 5. accommodare ad. Fam. 129.. spectare in, vel ad. Fam. 46. Consiliis interesse. Fam. 1. 9. Consilia clausa habere. Ver. 3. Consilii expers. At. I. 11. Consilium ponderare eventis. Pro Rab. 1. reprehendere. Fam. 70. . 81. mulctare. Pro Rab. 2. frangere. Fam. 16. 49. impedire. Fam. 244. Consiliis occurrere. In Catil. 3. 17. mutare. Fam. 26. 27. 34. Consilii auctorem esse. Fam. 198.. At. Consilio desistere. Cæs. B. G. 1. 7. 39.. 146. Consilium abjicere. 2. Catil. 14. adjutorem esse. Fam. 144. . Or. 2. A consilio abesse. Pro consilium abjicere. In ducem esse. Or. 3. 56.. Consilio juvare. Fam. 21. At. 217.. Consilium dare. Ph. 3. 104.. Fam. 21.. 46.. 50. . et al. explicare. 14. Fam. 12. explere. Cæs. B. C. I. 1. CONSOCIATIO est conjunctio, vel communitas. Sermo tuus ad id me consilium adduxit, ut Consociationem dissolvere. Ph. 3. 57... &c. Fam. 252. Consilii copiam facere. Rh. 155. Adesse alicui in consilio. Or. 1. 2. Consilio instruere. At. 71. probare. Fam. 14. . 45. . 48.. De consilii sententia. 7. Verr. c. 21. De meo consiliò. At. l. 13. 31. Consilio parere. Fam. 18.. assentiri. Fam. 1. 11. CONSOLATIO est levamen, medicina, vel con Consiliis uti. Ph. 3. 112. Fam. 16. 34.. CONSPECTUS, us, est aspectus, vel præsentia. 48..65. Consilium repudiare. 2. de Or. 3. Ab alterius consiliis discrepare. Fam. 1. 10. Consilium advocare. In Vat. c. 6. Id est cœtum hominum consultantium. In conspectum dare se alicui. Or. 1. 253... Ph. 2. 89. In conspectu ponere. Rh. 157.. Fam. 19.. Ph. 1. 124.. et al. esse. Fam. 7. 19.. Rh. 129. . In conspectum cadere. Ph. 1. 159. venire. Ph. 1. 53.. prodire. Plaut. 457. Conspectum fugere. Or. 2. 67. vitare. Quint. lib. 6. cap. 3. Conspectu privare. Or. 2. 145. Ex conspectu discedere. At. 190. evolare. Or. 1. 253. . amittere. Terent. Eunuch. 2. 3. CONSPIRATIO est consensus, vel conjuratio. Contra hostium conspirationem confligere. Fam. 11. ep. 14. Conspirationem facere. Liv. Dec. 3. lib. 6. f. CONSTANTIA est firmitas, gravitas, æqualitas, vel perseverantia. Constantia indigere. Tac. 3. Hist. c. 73. 1. 21. servare. Fam. 65. præstare. Fam. 65.. E consuetudine recedere. Or. 1. 285. In consuetudinem se adducere. Cæs. 4. B. CONSUL, dicebatur tutor annuus Reipublicæ. Consulem efficere. Ph. 3. 110. facere. Fam. 248.. 250. Or. 2. 66.. fieri. Ph. 3. 97. . Or. 2. 145.. designare. Fam 114.. 121.. renuntiare. Fam. 109. Or. 2. 124, CONSULATUS, est Consulis officium, dignitas, esse alicui cum aliquo. Or. Consulatu abire, abdicare se, perfungi, &c. Consuetudine jungi. Or. 2. 178. In, Fam. 126. vel ad consuetudinem revocare. At. 195. Ad consuetudinem redire. Fam. 70. Extra amicitiam. Præter, vel contra consuetudinem. At. 50. Fam. 247.. Consuetudinem asciscere. Rh. 183.. Liv. Cæs. Nepos. CONSULTATIO est deliberatio. In consultationem venire. Dicitur res in consultationem venire, de qua fieri potest consultatio. Rh. 16.. 71.. CONTAGIO est genus morbi, qni ex contactu contrahitur. Contagionem a re aliqua proficisci. Ph. 3. 50. serpere. Virg. 3. Georg. late patere. Or. 2. 143. ad aliquem pertinere. Or. 1. Contagione contaminari. Or. 2. 235. excitare. Or. 3. 18. 243. et al. aperire. Or. 3. 131. afferre. Or. 3. 182.. In consuetudinem inducere. At. 324. CONTEMPTIO significat despicientiam, vel despectionem. Consuetudinem introducere. Fam. 264. . Or. In contemptionem aliquid adducere. Id est perficere, ut contemnatur. Rh. 47. CONTENTIO aliquando venuste ponitur pro comparatione, vel collatione. Vulgo solet accipi pro controversia, certatione, pugna, rixa. Contentionem impendere. At. 98.. In contentionem vocare. Or. 2. 128. In contentione ponere. Or. 3. 49. Contentionem excitare. Or. 2. 26.. |