sit. est aut data, aut expensa lata, aut stipulata | gente ad se rediisse dicebant. Ibid. In ea causa fuit oratoribus de toto stirpis ac gentilitatis jure dicendum. 3. Tusc. 83. Stirps, origo, progressio, radix. De Clar. 130. Naturale quoddam stirpis bonum degeneravit vitio depravatæ voluntatis. Stipulo, et Stipulor, aris, est, postulare sibi aliquid promitti, solemni formula stipulandi, Siquohoyέoual. Pro Qu. R. 13. Reliquum est, ut stipulatum se esse dicat. Ibid. Stipulatus es? ubi? quo præsente? 2. de Leg. 53. Is, cui legatum est, stipulatus est id ipsum, quod legatum est. Stirpitus, radicitus, pióbev. 4. Tus. 83. Stir-❘ pitus extrahere aliquid. Stirps, pis, planta, pipa. 5. de Finib. 10. Persecutus est Aristoteles animantium omnium ortus, victus, figuras: Theophrastus autem stirpium naturas, omniumque fere rerum, quæ e terra gignerentur, causas atque rationes. Ibid. 40. Non enim jam stirpis bonum quæreret, sed animalis. Ibid. 33. Cum arborum et stirpium eadem pæne natura sit, quæ animalium. 2. in A. 55. In seminibus causa est arborum et stirpium. 2. de N. 83. Stirpes terræ inhærent, animantes a respiratione aeris sustinentur. Ibid. 127. Baccæ, quæ ex quaque stirpe funduntur. Ibid. 130. Multæ et pecudes et stirpes sunt, quæ, &c. Ibid. 99. Terram stirpium asperitate vastari. Ibid. 83. Stirpes arte naturæ vivunt et vigent. Ibid. 120. Stirpes stabilitatem | dant iis, quæ sustinent, et ex terra succum trahunt. 1. de Leg. 1. Nullius agricolæ cultu stirps tam diuturna, quam Poetæ versu seminari potest. 2. de N. 161. Quarundam stirpium et herbarum utilitates longo usu percepimus. Truncus, caudex. 2. de Nat. 81. Arbores tantummodo per stirpes aluntur suas. Ibid. Quod ita esset ortum e terra, ut stirpibus suis niteretur. 2. de Nat. 26. Quæ ipsa ex se generata stirpibus continentur. Orat. 147. Omnium magnarum artium sicut arborum altitudo nos delectat, radices stirpesque non item: sed esse illa sine his non potest. Origo, caput, initium. Pro Cæl. 79. Hic nunc primum florescens firmata jam stirpe virtutis &c. 2. de Div. 149. Superstitionis stirpes omnes ejiciendæ sunt. 1. C. 30. Stirps ac semen malorum omnium. 4. de Fin. 5. Differo eam partem, quæ est quasi stirps hujus quæstionis. Ibid. 17. Qua ex stirpe orirentur omnia. 1. de Leg. 20. Repetam stirpem juris a natura. Genus, familia. De Ami. 72. Qui aliquamdiu propter ignorantiam stirpis et generis in famulatu fuerunt. 2. de Leg. 3. Hinc enim orti stirpe antiquissima &c. Pro Rab. P. 2. Qua in familia laus aliqua forte floruerit, hanc fere qui sunt ejus stirpis, cupidissime persequuntur. 2. contra Rul. 94. Non ingenerantur hominibus mores, tam a stirpe generis ac seminis, quam, &c. De Clar. 212. Scipionis genus est ex ipsius sapientiæ stirpe generatum. 1. de Div. 2. O generosam stirpem. Ibid. 20. Civili generosa stirpe profectus. 2. de Nat. 87. Regiam contaminari stirpem. 1. de Orat. 176. Marcelli ab liberti filio stirpe, Claudii ejusdem nominis hæreditatem, ADJUNCTA. Alta, amara, antiquissima, diuturna, civilis, generosa, propria, regia. SYNTAXIS. Stirpes vivere ac vigere. Stirpes stabilitatem dant iis, quæ sustinent. Per stirpes ali. Stirpibus suis niti. Stirpibus contineri. Superstitionis stirpes ejicere. Štirpes ac semen malorum. Quasi stirps quæstionis. Ex stirpe oriri. Repetere stirpem juris a natura. Ortus stirpe antiquissima. Esse alicujus stirpis. Mores hominibus ingenerari a stirpe generis ac seminis. Er ipsius sapientiæ stirpe generatum esse. Generosa stirpe profectus. Regiam stirpem contaminari. Totum stirpis ac gentilitatis jus. Naturale stirpis bonum degenerare. Stiva, væ, manica, sive cauda aratri, quæ arantis manu gubernatur, xétλn. Pro M. Scauro. Ab ipsa stiva mecum homines loquebantur. Sto, as, consisto, sum, iorni. 4. ad Her. 8. Contra hoc nulla staret eorum ratio. De Clar. 128. Cum is contra populi studium stetisset. Ibid. 272. Nemo contra perditos cives a Senatu et a bonorum causa stetit constantius. 1. de Invent. 4. Stare a mendacio contra verum. Ibid. 81. A se potius quam ab ́adversariis stare. 4. ad Her. 4. Probare rationem aliquam, quod ab ea steterint viri probatissimi. 7. in A. 21. Equites Rom. qui frequentissimi in gradibus Concordiæ steterunt. 9. Phil. 4. Quorum statuæ in rostris steterunt usque ad nostram memoriam. 2. de Invent. 142. Si quid de æquitate ea, quæ cum adversario staret, derogasset. I. P. 13. Paulisper stetimus in illo ganearum tuarum nidore atque fumo. 1. Fa. 4. Cum in Senatu pulcherrime staremus. 2. in A. 8. Qui hoc ipso tempore stant cum gladiis in conspectu Senatus. 1. C. 15. Is in comitio stetit cum telo. 1. de Div. 75. 2. de Leg. 28. Ara vetus stat in palatio, Febris. De Som. 14. Vides eorum partim obliquos, partim aversos, partim etiam adversos stare vobis. 4. Acad. 123. Antipodes adversis vestigiis stant contra nostra vestigia. Pro Sul. 31. Eos, qui circum judicium stabant, audire nolebat. Pro Fl. 14. Qui domi stare non poterant. Pro Clu. 78. Homines, qui tum consulto prope in occulto stetissent. 3. de Orat. Stare occulte post aliquem. 2. 353. Juvenes stare ad januam duos quosdam, qui aliquem evocent. 2. contra Rul. 13. Tamen si qui acutiores in concione steterant, suspicabantur, &c. 4. Acad. 137. Cum ambo ad Senatum in Capitolio starent. Ver. 4. 143. In curia statua tua stabat. 2. 154. Hujus fornix in foro est, in quo filius nudus stat. 1. 61. Hæc duo signa, quæ ad impluvium tuum stant, et multos annos ad valvas Junonis Samiæ steterunt, &c. 4. ad Her. 4. Stare intra carcerem. Pro Qu. 53. Testificantur isti, P. Quintium non stetisse, et se stetisse. 2. Tuscul. 54. Qui stat, id est, qui in prælio non fugit. Ad Br. 10. Qui si steterit idem, id est, si non mutabitur. Permaneo, perduro. 4. D. 138. Is videbat, istius censum stare nullo modo posse. 1. de Leg. 2. Multo diutius commemoratione manent, quam natura stare potuerunt. Pro Rab. 28. C. Marius dedit fidem, sed in fide non stetit. 4. de Fin. 45. et 2. de Inv. 142. Cum adversario stare. 2. Att. 4. Si in eo, quod ostenderat, non stat, mihi placet, ea, quæ male empta sunt, reddi. 9. 6. Litteræ tuæ mihi quiddam, quo starem, instillarunt. De proscript. lib. Ut his legibus solutis stare ipsa Respub. non possit. Rectus maneo. 15. Att. 19. Stetisse enim te frustra scribis. 1. de D. 104. Cum virgo staret, Cæcilia sederet. Consentio, sum contentus. 3. Off. 110. Non enim Regulus suo judicio stetit, sed suscepit causam, ut esset judicium Senatus. Pro Cluent. 132. Nec. L. Gellii judicio stetit Lentulus, neque Lentuli existimatione contentus fuit Gellius: et uterque censor censoris opinione standum non putavit. 8. Att. 4. Alterius potius stare judicio, quam suo. 12. 22. Meo judicio multo stare malo, quam omnium reliquorum. 1. de Fin. 47. Stare oportet in eo quod sit judicatum. 3. Off. 95. Stare conventis. 7. Att. 15. Omnes cupiebant, Cæsarem stare conditionibus iis, quas tulisset. 5. Tusc. 81. Stare suis judiciis, et stare judicio sapientum. Vigeo. 5. Att. 18. Stamus animis, et consiliis, ut videmur, bonis utimur. 2. A. 24. Resp. staret, tu concidisses. 8. Fam. 8. Per quos steterim. 7. Att. 13. Animadvertis, quam sine consilio res stet. 2. Off. 19. Itaque parietes urbis modo stant et manent, iique ipsi jam extrema scelera metuentes. 2. Off. 3. Utinam respublica stetisset, quo cœperat, statu. Datur. 9. Fam. 2. Modo nobis stet illud, una vivere in studiis. 3. Att. 13. Neque adhuc stabat, quo potissimum, &c. ADVERB. Constantius, consulto, diutius, occulte, paulisper, plane, pulcherrime. SYNTAXIS. Contra hoc nulla stat ratio. Stare a causa bonorum. Stant hostes cum gladiis. Stare contra populi studium. Stare a mendacio contra verum. Equitas cum adversario stat. Stare in occulto, vel occulte post aliquem. Stare ad januam. In fide stare. Stare in eo, quod est judicatum. Stare resp. sine legibus nequit. Alterius potius judicio stare, quam suo. Stare conventis, stare conditionibus, sture opinione alterius, stare judiciis sapientum. Stare animis. Per eos steti. Utinam civitas staret quo cœperat statu. Adhuc non stat, quo potissimum, &c. Modo stet illud nobis, una vivere, &c. Stoice, severe, Stoicorum more, otwïnãç. Pro Mur. 74. Agit mecum austere, et Stoice Cato. 2. de Divin. 8. Tu quidem, inquam, Stoice Stoicorum sententiam defendisti. Partit. 1. Stoice, nullis oratoriis ornamentis adhibitis, dicere. Stoicus, Twinóç. Ad Brut. 15. Brutus Stoicus. Pro Mur. 61. Fuit quidam summo ingenio vir Zeno, cujus inventorum æmuli Stoici nominantur. Ibid. multa de Stoicis, et eorum doctrina. 4. Acad. 131. Zeno, qui inventor et princeps Stoicorum fuit. 3. de Orat. 59. Ab Antisthene, qui patientiam et duritiam in Socratico sermone maxime adamavit, Cynici primum, deinde Stoici. De Clar. 118. Omnes fere Stoici prudentissimi in disserendo. Ibid. Stoicorum in dialecticis omnis cura consumitur. 1. de Orat. 43. Stoici disputationum suarum atque interrogationum laqueis te irretitum tenerent. 4. Acad. 112. Stoicorum dumeta. 5. Tusc. 76. Ut jam a laqueis Stoicorum recedamus. 3. 13. Stoicorum more agamus, qui breviter astringere solent argumenta. Ibid. 22. Hæc dicuntur a Stoicis, concludunturque contortius. 1. de Nat. 39. Chrysippus interpres vaferrimus somniorum Stoicorum. Ibid. 15. Qu. Lucilius Balbus, qui magnos progressus habebat in Stoicos. 9. Fam. 22. Habes scholam Stoicam Stoici acerbi. 1. de Fin. 6. Stoici, Chrysippus, Diogenes, Antipater, Mnesarchus, Panatius, Posidonius. 3. de Finib. 72. Stoici dialecticam et Physicam virtutum nomine appellant. 9. Fa. 16. Balbus mihi confirmavit, te divitem futurum; id utrum Romano more locutus sit, bene nummatum te futurum: an quomodo Stoici dicunt, omnes esse divites, qui cœlo et terra frui possunt, postea videro. 1. de Nat. 123. Stoici censent, sapientes sapientibus etiam ignotis esse amicos. 9. Fam. 22. Nihil dictu turpe vel obscœnum credebant. 1. de Div. 6. Omnia fere divinationis genera defenderunt. 4. Tuscul. 72. Sapientem amaturum esse dicunt: et amorem ipsum, conatum amicitiæ faciundæ ex pulchritudinis specie definiunt. 1. de Nat.55. Fatalem necessitatem eiuapμémy dicunt. De Fat. 33. Omnia fieri fato dicunt. 4. Acad. Qu. 107. Dicunt Stoici sensus ipsos assensus esse: quos quoniam appetitio consequatur, actionem sequi: tolli autem omnia, si visa tollantur. 3. de Orat. 65. Soli ex omnibus eloquentiam, virtutem, ac sapientiam esse dixerunt. 1. de Nat. 16. Honesta a commodis, non nomine, sed genere toto disjungunt. Top. 6. In altera tantum disserendi parte elaborarunt. 4. Acad. 119. Existimarunt fore aliquando, ut omnis hic mundus ardore deflagret. 1. Off. 23. Studiose exquirunt, unde verba sint ducta. 1. Tuscul. 77. Usuram nobis largiuntur, tanquam cornicibus: diu mansuros aiunt auimos, semper negant. 5. 47. Bonis corporis et fortunæ vitam beatam compleri negant. 4. Acad. 107. Negant fieri posse, ut quisquam nulli rei assentiatur. 2. de Div. 129. Negant quenquam, nisi sapientem, divitem esse posse. 2. de Fin. 68. Negant quicquam esse bonum, nisi quod honestum sit. 5. de Finib. 86. Negant quidquam posse percipi, nisi tale verum, quale falsum esse non possit. Ad Br. 15. Negabant fugere, sapientis. 3. de Orat. 60. Omnino irasci nesciunt. 3. de Finib. 4. Ex omnibus philosophis plurima nominaverunt. 1. de Div. 6. Stoici principes disciplinæ divinandi. Ad Brut, 118. In disserendo prudentissimi, in dicendo inopes. 3. Fam. 7. Rectissime putant urbanitatem esse virtutem. 3. de Fin. 41. Quod æstimatione omnino aliqua dignum sit, complecti beatam vitam putant. 4. Acad. 119. Putarunt Solem, Lunam, stellas omnes, terram, mare, deos esse: quod quædam animalis intelligentia per omnia ea permeet et transeat. 5. de Fin. 22. Cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. 2. de Orat. 159. De inventione nihil tradiderunt. 1. de Nat. 16. Cum Peripateticis re consentire videntur, verbis discrepare, inquit Antiochus. 2. Tusc. 42. Contortulis quibusdam, ac minutis conclusiunculis, nec ad sensus permanantibus effici volunt, non esse malum dolorem. 1. de Nat. 18. Stoicorum anus fatidica povola. 3. de Fin. 3. Stoicorum disserendi genus subtile, vel spinosum potius. 5. Tuscul. 13. Tanquam levia quædam vina nihil valent in aqua, sic Stoicorum ista magis gustata, quam potata delectant. 4. Acad. 136. Pleraque Stoicorum mirabilia, quæ Tapádoğa nominantur, sunt Socratica. 3. de Nat. 95. Stoicorum de natura deorum oratio quam sit levis. 4. Acad. 107. Stoicorum princeps Panatius. 2. de Div. 100. Stoicorum sententia de divinatione nimis superstitiosa. Pro Muræ. 61. Stoicorum sententiæ et præcepta sunt ejusmodi: Sapientem gratia nunquam moveri : nunquam cujusquam delicto ignoscere: neminem misericordem esse, nisi stultum et levem. Viri non esse neque exorari, neque placari. Solos sapientes esse, si distortissimi sint, formosos: si mendicissimi, divites : si servitutem serviant, reges nos autem, qui sapientes non sumus, fugitivos, exules, hostes, insanos denique esse dicunt. Omnia peccata esse paria: omne delictum scelus esse nefarium: nec minus delinquere eum, qui gallum gallinaceum, cum opus non fuerit, quam eum, qui patrem suffocaverit. Sapientem nihil opinari, nullius rei pœnitere, nulla in re falli, sententiam immutare nunquam. 1. de Div. 118. Stoicis non placet, singulis jecorum fissis, aut avium cantibus interesse Deum. 1. Off. 22. Stoicis placet, quæ in terris gignuntur, ad usum hominum omnia creari: homines autem hominum causa esse generatos, ut ipsi inter se aliis alii prodesse possint. 3. de Orat. 63. Alia enim et bona et mala videntur Stoicis, et cæteris civibus, vel potius gentibus: alia vis honoris, ignominiæ, præmii, supplicii. 3. de Fin. 10. Ad Stoicis se inclinare. 3. de Nat. 44. Stoicos nihil de diis explicare: id est, incertam relinquere de diis quæstionem. 1. Tusc. 78. Nunquid igitur est causæ, quin amicos nostros Stoicos dimittamus? eos dico, qui aiunt animos manere, e corpore quum excesserint, sed non semper. 15. Fam. 19. Stoicos rusticos regeram, ut Catium Athenis natum esse dicas. 9. 16. Stoicos solos ex philosophis vim virtutis tenuisse. ADJUNCTA. Acutissimus, sapiens, magnus et gravis, maximus, optimus, perfectissimus, prudentissimus. Stola, læ, vestis muliebris, orokń. Ver. 4.74. Dianæ erat admodum amplum signum cum stola. 2. in Ant. 44. Sumpsisti virilem togam, quam statim muliebrem stolam reddidisti. Stolidus, a, um, stupidus, ávóntos. 2. de Div. 116. Quanquam semper fuit, ut apud Ennium est, stolidum genus Æacidarum &c. Top. 59. Quia tum nihil agens, et quodammodo stolidum. Stomachans, tis, duoxepaivav. Pro Pl. 65. Huic ego stomachans, fastidiose, inquam, &c. De Cl. 326. Sæpe vidi irascentem et stomachantem Philippum. 1. de Orat. 166. Dum in campum properaret et ridens et stomachans Scævola. Stomachor, aris, indignor, indigne patior, moleste fero, irascor, dvoxepaiva. 1. de Nat. 94. Sed stomachabatur senex, si quid asperius dixeram. 16. Att. 21. Non dubito quin mirere, atque etiam stomachere, quod tecum de eadem re agam sæpius. 15. Fam. 16. Si enim stomachabere, et moleste feres, plura dicemus. 10. 26. Itaque jucundissimis tuis litteris stomachatus sum in extremo. 2. de Orat. 267. Scipio cum stomacharetur cum C. Metello, dixisse dicitur, &c. 14. Att. 23. Amariorem me senectus facit, stomachor omnia. 1. Acad. Quid stomachetur Mnesarchus. SYNTAXIS. Fastidiose stomachari. Irascens et stomachans. Ridens et stomachans. Stomachari, et moleste ferre. Cum aliquo stomachari, Stomachari omnia. Stomachose, iracunde, ayavanrınõç. 10. ' Att. 5. Rescripsi ei stomachose. aliter, stomachosius. Charisius autem, stomachose, autoritate confirmat. Stomachosus, a, um, iracundus, ayavantınós. 2. de Orat. 279. Me quidem hercle valde illa movent stomachosa et submorosa ridicula. 3. Fam. 11. Stomachosiores quas meas litteras dicis esse, non intelligo. De Clar. 236. Acumen sæpe stomachosum, nonnunquam frigidum. Stomachus, chi, gula, seu guttur, gulæ extremum, per quod, et in quod labitur cibus, et concoquitur, oróμaxos. 2. de Nat. 135. Linguam autem ad radices ejus hærens excipit stomachus, quo primum illabuntur ea, quæ accepta sunt ore is utraque ex parte tonsillas attingens, palato extremo atque intimo terminatur. Ibid. 124. Plataleam conchis se implere solere, easque cum stomachi calore concoxerit, evomere. 8. Fam. 13. Esse stomacho _languenti. 4. 3. Accipere vulnus in stomacho. 9. 2. Consuetudo diuturna callum jam obduxit stomacho meo. Bilis, ira. 4. Att. 16. Locus ille animi nostri, stomachus ubi habitabat olim, concaluit. 2. Fam. 16. Nosti enim non modo stomachi mei, cujus tu similem quondam habebas, sed etiam oculorum in hominum insolentium indignitate fastidium. 3. Qu. Fr. 8. Epistola plena stomachi et querelarum. 16. Att. 3. Ne in me stomachum erumpant, cum sint tibi irati. 5. 1. Hæc mihi majori stomacho quam ipsi Quinto fuerunt. Ver. 2. 48. Homo exarsit iracundia et stomacho. 15. Att. 15. Nec tam animum me, quam stomachum habere arbitrantur. Pro Mur. 28. Si mihi homini vehementer occupato stomachum moveritis. 1. Fam. 9. Non illi quidem ut mihi stomachum facerent, quem ego funditus perdidi, sed ut facere se arbitrarentur. 2. Fam. 16. Ridere in stomacho. 5. Att. 11. Ita mihi videtur non minus stomachi nostro Cæsari fecisse. 6., 3. In quo tamen nihil mihi risum magis, quam stomachum movere solet. Frag. ep. Hæc aut animo Catonis ferenda sunt, aut Ciceronis stomacho. SYNTAXIS. Stomachi calore cibos concoquere. Esse stomacho languenti. Accipere vulnus in stomacho. Consuetudo obduxit callum stomacho. Stomachi fastidium. Epistola plena stomachi et querelarum. Stomachum erumpere in aliquem. Hæc sunt mihi stomacho. Exardescere iracundia et stomacho. Stomachum alicui movere, facere. Stomachum funditus perdere. Ridere in stomacho. Strabo, onis, qui oculis est perversis, σrgaBòs, orgaßáv. 1. de N. 81. Ecquos si non tam strabones, at pætulos esse arbitramur. Strages, gis, cludes, popá. Postqu. in Sen. 6. Qua strage nonnulli permoti magistratus paululum a mea causa recesserunt. 3. in Ant. 31. Ille autem quas fecit strages, ubicunque posuit vestigia? 3. de Leg. 22. Sed ille quas strages edidit? 1. de Div. 20. Stragem horribilem cædemque vereri. 1. Att. 13. Quas ego pugnas et strages edidi? Stragula vestis, stragulum, orgwμvn. Ver. 4. 59. Per triennium isti plena domo telarum, stragulam vestem confecit. 1. 28. 2. 20. et Pro S. R. 133. Stragulum, li, peristroma, orgãμa. 5. Tuscul. 61. Collocari jussit hominem in aureo lecto, strato pulcherrimo, textili stragulo, magnificis operibus picto. Strangulo, as, faucibus premo, suffoco, ango, áñаyxovi∞. 8. Fa. 15. Cæsaris hospitem acceptis nummis comprehendit ac strangulavit. 9. 22. Ille patrem strangulavit. Stranguria, riæ, orgayyougía. Lege, Dysuria.2. Tusc. 45. Quamvis idem forticulum se in torminibus et in stranguria sua præbeat. Stratagema, tis, orparnynua et orpaтáynμa. 3. de Nat. 15. Consilium illud imperatorum fuit, quod Græci orgaτáynμa appellant. 5. Att. 2. Rusio noster stratagemate alto percussit Vestorium. Stratoniceus Metrodorus. 4. Acad. 16. Stratum, ti, peristroma, στρώμα, περίστρω a. 5. Tuscul. 61. Collocari jussit hominem in aureo lecto, strato pulcherrimo, textili stragulo, magnificis operibus picto. Stratus, a, um, tectus, orpwμévos. 2. in Ant. 67. Lectus stratus conchyliato peristromate. 4. ad Her. 65. Triclinium stratum. Jacens, projectus. 3. Tusc. 72. Afflictus et stratus. 3. de Orat. 22. Hoc est altius, quam ut id nos humi strati suspicere possimus. 10. Att. 4. Qui nos sibi quondam ad pedes stratos non sublevabat. Stratus, vel Stratos, oppidum in Macedonia. 1. Off. 61. Strenue, naviter, fortiter, Evoтadãs. 2. Qu. Fr. 4. Domus utriusque nostrum ædificatur strenue. 3. ad Her. 24. Is tamen egit sane strenue, et agit. 14. Fam. 5. Sane strenue accepi tuas litteras. Pro Rab. 30. Pro illis strenue arma caperem. 16. Att. 6. Magis commode quam strenue navigavi. 4. ad Her. 65. Puer satis strenue et concinne om nia comparat. Strenuus, a, um, navus, industrius, EvTgEThs.)(. ignavus. 15. Att. 6. Noli me tam strenuum putare, ut ante Nonas recurram. 2. in A. 78. Ut cognosceret te, si minus fortem, attamen strenuum. SYNTAXIS. Strenue ædificatur domus. Strenue agere, arma capere, omnia comparare. Commode, non strenue navigare. Si minus fortis, attamen strenuus. Strepitus, us, sonitus, stridor, äpaßos. Top. 52. Pedum crepitus, et strepitus hominum. De Clar. 317. Strepitus fori. 3. cont. Rull. 2. et 1. de Leg. 21. Strepitus fulminum. De Arusp. 20. In agro Latiniensi auditus est strepitus cum fremitu. 8. Fam. 2. Hic tibi strepitus, fremitus, clamor tonitruum. 13. Att. 46. Heri nescio quid in strepitu videor exaudisse. 2. de Nat. 89. Ingenti strepitu. ADJUNCTA. Forensis, ingens, reconditus. Strepo, is, rixor, jurgo, Beaxśw. 1. de Div. 29. Cum Achivi cœpissent inter se strepere, &c. Stricte, restricte, arcte, ovλλßdny. De Ami. 58. Stricte observare, ne plus reddas quam acceperis. Strictim, compressius. 3. de Nat. 19. Quibus de quæstionibus tu strictim, nostri multa solent dicere. Pro Clu. 29. Quæ copiosissime dici possunt, breviter a me strictimque dicuntur. Pro S. R. 95. Videamus nunc strictius, quæ, &c. 2. Att. 1. Strictim attingere aliquem librum. Strictus, a, um, districtus, iopiyyμévos. 2. in A. 21. Cum tu illum gladio stricto insecutus es. Stridor, oris, strepitus, Bevyuós. 5. Tuscul. qu. 116. Ne stridorem quidem serræ audiunt, cum acuitur. 1. 68. Horrifer Aquilonis stridor, &c. 1. de Div. 13. Aut densus stridor, &c. 2. cont. Rull. 69. Ut veri ac fortis Tribuni plebis stridorem unum perferre non possit. Strigilis, lis, instrumentum, quo utebantur in balneis ad corpora stringenda, abstergenda, et polienda: quanquam et ad equos expoliendos hujusce nominis instumentum adhibeatur, sed dentatum et ferreum, cum illud eburneum esset, ac sine dentibus, fxrpa. 4. de Fin. 30. Si ad illam ampulla aut strigilis accedat. Strigosus, a, um, gracilis, tenuis, opinádne. De Clar. 64. Verum est certe genere toto strigosior. Stringendum, comprimendum, openλEXTSOV. 3. Off. 111. Nullum vinculum ad stringendam fidem jurejurando majores arctius esse voluerunt. Strophium, phii, fuscia brevis, quæ virginalem tumorem cohibet papillarum, pópiov. De Ar. 44. P. Clodius a strophio, a psaltrio, &c. factus est repente popularis. In Clodium. Cum strophio accurate præcingere. res Structor, oris, minister ad cibos struendos, mensamque instruendam comparatus, TEXTOV. 2. Qu. Fr. 10. In aream tuam veni: agebatur multis structoribus. 14. Att. 3. Ecce autem structores nostri ad frumentum profecti, inanes redierunt. Structura, ræ, constructio, compositio, re· præsentatio, naraonevǹ, oinodoμń. De Opt. 5. De Clar. 33. Verborum quasi structura. Orat. 149. Ut fiat quasi structura quædam. Structus, a, um, constructus, xATEσNEVATMévos. De Senect. 51. Frugem spicæ ordine structam. Orat. 39. Pes collocatæ, et quasi structæ ac nexæ. 1. Tusc. 36. Spelunca saxis structæ asperis. Orat. 232. Compositi oratoris bene structam collocationem dissolvere permutatione verborum. Strues, is, cujuscunque rei constructus cumulus, seu moles, owgóc. 5. Att. 12. Strues salinarum. Studeo, es, operando studium in aliqua re pono, kπiτndεúw, povri. 1. de Orat. 10. Nemo fere studuisse ei scientiæ vehementius videtur, quin quod voluerit, consecutus sit. Div. 39. et 1. Fam. 7. Si optimis a pue ritia disciplinis atque artibus studuisses. Orat. 41. In hoc orationum genere, cui nunc studes. 1. de Orat. 260. Demosthenes ejus ipsius artis, cui studebat, primam litteram non poterat dicere. Ibid. 250. et 1. de Leg. 13. Si ab adolescentia juri civili minus studuerimus &c. De Clar. 322. Studere litteris, quibus fons eloquentiæ continetur. Postq. in Sen. 14. Cum vero litteris studere incipit, et helluo immanis cum Græculis philosophari, tum est Epicureus. 5. de Fin. 6. Ut id ipsum, quod studet, facere possit onatius. 7. Fam. 31. Facile cognovi ex tuis litteris, quod semper studui, &c. 6. in A. 18. Unum sentitis omnes, unum studetis, M. Antonii furorem extinguere. Orat. 99. At hic noster ad hoc unum est natus, huic generi studet uni. 4. de Fin. 65. Studere laudi et dignitati. 1. de Div. 63. Tumque vel maxime laudi student. 2. de Orat. 225. Cui rei? cui gloriæ? cui virtuti studes? patrimonione augendo? at, &c. De Clar. Orat. 206. Sed idem Ælius Stoicus esse voluit, orator autem nec studuit unquam, nec fuit. 1. de Fin. 60. Cum sero sentiunt, frustra se aut pecuniæ studuisse, aut imperiis, aut opibus, aut gloriæ. Pro Cæl. 26. Cælius studuit præturæ. 1. C. 3. Studere rebus novis. Faveo. 2. ad Her. 43. Si partes, quibus illi student, lædantur. Pro Mur. 76. Cur quenquam, ut studeat tibi, ut te adjuvet, rogas. Pro Cal. 10. Multi boni adolescentes illi homini nequam atque improbo studueStruma, mæ, xpauga. 2. 9. Denique Va- runt. Ibid. 12. Cælius studuit Catilinæ. 4. tinii strumam sacerdotii &ßáo vestiant. Pro Att. 14. Pompeius Scauro studet: utrum Sest. 135. Hi medentur reipublicæ, qui ex-fronte, an mente, dubitatur. secant pestem aliquam, tanquam strumam civitatis. Struo, is, molior, unxavάoμai, μnxavsów. 3. de Orat. 169. Collocationis est, componere et struere verba. 2. ad Heren. 45. Struere controversiam de nomine. 6. Fam. 7. Struere periculum. 5. Att. 21. Sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere. 2. de Orat. 208. Ex his locis et odium in alios struere discemus, et a nobis, et a nostris dimovere. Pro Clu. 178. Struere et moliri aliquid calamitatis cuipiam. Struor, eris. 3. Qu. Frat. 8. Reliqua ad jacturam struentur. aliter, reserventur. 9. Att. 12. In posterum bellum ärπrovdov strui existimo. SYNTAXIS. Struere aciem. Componere et struere verba. Struere controversiam. Struere periculum. Struere sibi sollicitudinem. Struere odium in aliquem. Struere et moliri aliquid calamitatis cuipiam. Struere bellum. Opto. 13. 20. Scire igitur studeo, quid egeris. Partit. 1. Studeo ex te audire, quæ, &c. Pro S. R. 145. Studeo facere aliquid. 2. de Orat. 150. Ars demonstrat, ubi sit illud, quod studeas invenire. 1. 107. Ego vero, inquit, istis obsequi studeo. Ad Brut. 15. Nos Lepidum honore studuimus a furore revocare. 2. C. 17. Quos ego non tam ulcisci studeo, quam sanare. 11. Fam. 27. Dissensionem nascentem extingui summe studui. De Clar. 232. Gradus tuos, et quasi processus dicendi studeo cognoscere. 2. Off. 27. Nostri imperatores ex hac una re maximam laudem capere studebant. In Arat. Hoc cave te ponto studeas committere mense. Curam habeo. 3. de Nat. 72. Parens difficilis, qui te nec amet, nec studeat tui. ADVERB. Exquisitius, jumpridem, plane, summe, vehementer, vehementius. SYNTAXIS. Unum sentire, unum studere. Studere laudi et dignituti, gloriæ, virtuti, pa Studens, tis. Pro Plan. 87. Hisce ego auxiliis studentibus atque incitatis uti pote-trimonio augendo, opibus, imperiis. Studere Præturæ, studere rebus novis. Studere alicui, ram. |