Cæcubum et prælo domitam Caleno Tu bibes uvam: mea nec Falernæ Temperant vites neque Formiani Pocula colles.
CARMEN XXI. -IN DIANAM ET APOLLINEM.
DIANAM teneræ dicite virgines, Intonsum, pueri, dicite Cynthium, Latonamque supremo
Dilectam penitus Jovi.
Vos lætam fluviis et nemorum coma, Quæcunque aut gelido prominet Algido, Nigris aut Erymanthi Silvis aut viridis Cragi;
Vos Tempe totidem tollite laudibus Natalemque, mares, Delon Apollinis, Insignemque pharetra
Fraternaque humerum lyra.
Hic bellum lacrimosum, hic miseram famem Pestemque a populo et principe Cæsare in
Persas atque Britannos
Vestra motus aget prece.
CARMEN XXII.- -AD ARISTIUM FUSCUM.
INTEGER vitæ scelerisque purus Non eget Mauris jaculis neque arcu Nec venenatis gravida sagittis,
Sive per Syrtes iter æstuosas Sive facturus per inhospitalem Caucasum vel quæ loca fabulosus Lambit Hydaspes.
Namque me silva lupus in Sabina, Dum meam canto Lalagen et ultra
Terminum curis vagor expeditis, Fugit inermem,
Quale portentum neque militaris Daunias latis alit æsculetis,
Nec Juba tellus generat, leonum Arida nutrix.
Pone me pigris ubi nulla campis Arbor æstiva recreatur aura,
Quod latus mundi nebulæ malusque Jupiter urget;
Pone sub curru nimium propinqui Solis in terra domibus negata : Dulce ridentem Lalagen amabo, Dulce loquentem.
CARMEN XXIII.-AD CHLOËN
VITAS hinnuleo me similis, Chloë, Quærenti pavidam montibus aviis Matrem non sine vano
Aurarum et silüæ metu.
Nam seu mobilibus veris inhorruit Adventus foliis seu virides rubum Dimovere lacertæ,
Et corde et genibus tremit.
Atqui non ego te tigris ut aspera Gætulusve leo frangere persequor: Tandem desine matrem
Tempestiva sequi viro.
CARMEN XXIV.-AD VIRGILIUM.
QUIS desiderio sit pudor aut modus Tam cari capitis? Præcipe lugubres Cantus, Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit.
Ergo Quintilium perpetuus sopor Urget! cui Pudor et Justitiæ soror Incorrupta Fides nudaque Veritas Quando ullum inveniet parem? Multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior quam tibi, Virgili. Tu frustra pius heu non ita creditum Poscis Quintilium Deos.
Quod si Threïcio blandius Orpheo Auditam moderere arboribus fidem, Non vanæ redeat sanguis imagini, Quam virga semel horrida, Non lenis precibus fata recludere, Nigro compulerit Mercurius gregi. Durum: sed levius fit patientia, Quidquid corrigere est nefas.
CARMEN XXV.- -AD LYDIAM.
PARCIUS junctas quatiunt fenestras Ictibus crebris juvenes protervi, Nec tibi somnos adimunt, amatque Janua limen,
Quæ prius multum facilis movebat Cardines. Audis minus et minus jam: "Me tuo longas pereunte noctes, Lydia, dormis?"
Invicem mochos anus arrogantes Flebis in solo levis angiportu, Thracio bacchante magis sub inter-
Quum tibi flagrans amor et libido, Quæ solet matres furiare equorum, Sæviet circa jecur ulcerosum,
Læta quod pubes hedera virente Gaudeat pulla magis atque myrto, Aridas frondes hiemis sodali Dedicet Hebro.
CARMEN XXVI.—AD MUSAM DE ÆLIO LAMIA.
MUSIS amicus tristitiam et metus Tradam protervis in mare Creticum Portare ventis, queis sub Arcto Rex gelidæ metuatur oræ,
Quid Tiridaten terreat, unice Securus. O, quæ fontibus integris Gaudes, apricos necte flores, Necte meo Lamiæ coronam,
Pimplea dulcis! Nil sine te mei Prosunt honores; hunc fidibus novis, Hunc Lesbio sacrare plectro Teque tuasque decet sorores.
CARMEN XXVII.-AD SODALES.
NATIS in usum lætitiæ scyphis Pugnare Thracum est: tollite barbarum Morem verecundumque Bacchum Sanguineis prohibete rixis.
Vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat; impium Lenite clamorem, sodales,
Et cubito remanete presso. Vultis severi me quoque sumere Partem Falerni? dicat Opuntiæ Frater Megillæ, quo beatus
Vulnere, qua pereat sagitta.
Cessat voluntas"? Non alia bibam Mercede. Quæ te cunque domat Venus Non erubescendis adurit Ignibus ingenuoque semper
Amore peccas. Quidquid habes, age, Depone tutis auribus. Ah miser, Quanta laborabas Charybdi, Digne puer meliore flamma! Quæ saga, quis te solvere Thessalis Magus venenis, quis poterit Deus? Vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimæra.
Nauta. TE maris et terræ numeroque carentis arenæ Mensorem cohibent, Archyta,
Pulveris exigui prope litus parva Matinum
Munera, nec quidquam tibi prodest Aërias tentasse domos animoque rotundum
Percurrisse polum morituro.
Archytas. Occidit et Pelopis genitor conviva Deorum, Tithonusque remotus in auras
Et Jovis arcanis Minos admissus habentque
Tartara Panthoiden iterum Orco
Demissum, quamvis clipeo Trojana refixo Tempora testatus nihil ultra
Nervos atque cutem morti concesserat atræ, Judice te non sordidus auctor
Naturæ verique. Sed omnes una manet nox Et calcanda semel via leti.
Dant alios Furia torvo spectacula Marti; Exitio est avidum mare nautis ;
Mixta senum ac juvenum densentur funera, nullum
Sæva caput Proserpina fugit.
« PreviousContinue » |