I Equidem de te dies noctesque, ut debeo, cogitans, casus dumtaxat humanos et incertos eventus valetudinis et naturæ communis fragilitatem extimesco; doleoque, quum respublica immortalis esse debeat, eam in unius mortalis anima consistere. Si vero ad humanos casus, incertosque eventus valetudinis, sceleris etiam accedat insidiarumque consensio: quem deum, si cupiat, opitulari posse reipublicæ credamus? Omnia sunt excitanda tibi, C. Cæsar, uni, quæ jacere sentis, belli ipsius impetu, quod necesse fuit, perculsa atque prostrata: constituenda judicia, revocanda fides, comprimendæ libidines, propaganda suboles; omnia, quæ dilapsa fluxerunt, severis legibus vincienda sunt. Non fuit recusandum in tanto civili bello, tantoque animorum ardore et armorum, quin quassata respublica, quicumque belli eventus fuisset, multa perderet et ornamenta dignitatis, et præsidia stabilitatis suæ; multaque uterque dux faceret armatus, quæ idem togatus fieri prohibuisset. Quæ quidem tibi nunc omnia belli vulnera sananda sunt, quibus præter te mederi nemo potest. in casibus ipsis humanis satis inesse causæ ad timorem, etiamsi nullus terror accedat ab inimicis." Hæc ejusdem Patricii sunt, non probata Grævio, qui ipse frustra laborat in particula explicanda. Ex reliquis Intpp. unus Heumannus, offensus absurda repetitione eorundem verborum, casus hum. et inc. ev. valetudinis, nostro loco postrema tria expungebat, velut glossam librarii. Doleoque reipubl. credamus) Dies noctesque, pro eo ac debuit, de Cæsare sollicitus fuit, non insidiarum quarundam metu, quem falsum esse sperabat, sed hominem natum dolens. Jam imprimis dolet, ab unius hujus mortalis anima pendere rempublicam. Omnia hæc sunt assentatoris, tyranno palpantis suo, non Consularis viri, principem Senatus vel Dictatorem laudantis. Qualia si qua vis Ciceronem coëgisset proferre, hoc præsertim tempore, eum dicta Oratione statim oportebat domum aufugere capite operto, non edenda ea amicorum notas et inimicorum cachinnos mereri. Ad extremum Cæsari etiam plus quam divinam potestatem tribuens, non dubitat impie loqui, quo splendidius rhetoricet. Ne deus quidem sine Cæsare opem ferre poterit reipubl., etiamsi cupiut. Post hæc perlevis est dubitatio, quid Latinis auribus fuerit consensio sceleris et insidiarum, cui dictioni vereor ut probabili auctoritate succurri possit. 1 Omnia sunt-vincienda sunt) Manutius: "Callide hic locum aptum esse vidit ad commendandam rempubl. Quæ si ejus in anima consistit, utendum vitæ beneficio, operaque danda, ut, dum vivit, eam constituat: 'quod nisi ipse faciat, præstare rem nemo possit. Ideoque dixit Uni." Nihil h. I esset vituperandum, nisi Cæsarem (omnium mulierum virum) excitavisset ad propagandam subolem. Nam ad hoc quoque, vel reluctante Scriptore, pronomina tibi uni supplenda sunt. In mentem hic fortasse cuipiam veniet lex, quam Cæsar, se absente, ferri jussit, si vera est fabula, uti uxores liberorum quærendorum causa, quas et quot vellet, ducere liceret, qua de re vide ad Sueton. c. 52. 126 J. MARKLANDI NOTÆ ALIQUOT IN HORATIUM, A Margine descriptæ Exemplaris, quod olim penes cum fuit, Horatii Bentleiani; et nunc primum in lucem prolata. CARMM. I. 1. 5. Palmaque nobilis T. d. e. a. D.] "Palmaque, nobilis, &c." (Sic pungit M.) 7. 20. Castra tenent,] Forte, manent. 27. auspice Teucro:] Lege, Phabo. 12. 27. 35. alba nautis Stella refulsit,] An, alma? refulsit alma, sc. 57. reget æquus orbem:] Lege, regat; et mox quatias, et 13. 16. 15. 35. 28. 14. 31. Judice te,] Legendum opinor Judice me, i. e. meo judicio. 5. Non æstuosæ grata Calabriæ Armenta;] An Graia, ut 33. 16. Curvantis Calabros sinus.] An Pulsantis? 35. 22. nec comitem abnegat,] Forsan, se, et abnegans. 24. Veste domos] Forsan, Mente. 36. 13. Neu multi Damalis meri Bassum] Lege, Damalin, ut sensus postulat, et Bassus. CARMM. II. 2. 14. Nec sitin pellit,] Lege, pellis. 4. 13. Nescias an te] Lege, Qui scias, &c. 8. 19. Impia tectum] Melins, Improba. 14. Sic temere] Ita voce ourws uti videtur Joannes Evangel. iv. 6. 13. 32. 11. 15. Canos odorati capillos,] Forsan, coronati: sic supra, Od. vii. "coronatus nitentes Malobathro Syrio capillos." Densum humeris] Forsan,' memori. Ovid. Heroid. xx. 98. "Et vocem memori condidit aure tuam.” opacam Arcton:] Forsan, apricam. 15. 15. CARMM. III. 1. 20. citharæque cantus] Lege, citharave, et mox in v. 30. fundusve pro vulgata fundusque. 33. æquora sentiunt,] Forsan, sentiant. Sic Od. xxiv. 3. 35. Cæmenta demittit] Forsan, demittat. 48. Divitias operosiores.] Forsan, onerosiores, ut Serm. i. 6. v. 99. 2. 14. consequitur virum:] (Calamo subnotata est vox vir um.) 3. 12. Purpureo bibit] Lege, bibet. 54. visere gestiens] Forsan, vincere. 4. 39. Finire quærentem labores,] (Forsan legendum lenire olim censebat Marklandus. commutavit.) Sententiam postmodo 63. natalemque sylvam, Delius et Patareus Apollo.] Sic interpunge; "natalemque sylvam Delius, et P. A.” 76. Impositam celer] Ovid. Pontic. ii. 10. v. 24. 8. 26. Parce privatus] Forsan, privatis. Cic. Off. i. 7. Art. 9. 6. Neque erat Lydia] fin. Her. v. 22. Lege, eram : ita Ovid. Trist. i. 6. ad Sabinus Epist. Parid. Enonæ, v. 32. 23. Iracundior Hadriâ:-] Пaрà πρоodoкíav. Inhibenda est Oratio post vocem Hadria. 10. 16. Curvat;] Suspicor Horatium scripsisse Flectit. 11. 18. seraque fata,] Forsan, certa. iii. 18. v. 29. Virg. Æn. v. 349. 17. 7. innantem Marica] (De voce innantem, si qua fides notæ [q] in margine adscriptæ, dubitare videtur Marklandus. Idem dictum puta de voce sylva in 18. 14. de vicina, in 19. 24. de tenaci; in Epodd. 2. 24. de domo in 9. 3. de crematos in 17. 79. de conlibuisset in Sermm. 1. 3. 6. de iligna in ii. 4. 40. de modica in Epistt. i. 5. 2. de promissi et meliusque denique in A. Poët. 46. et 321.) 'The learned reader will perceive that this is only meant as a partial emendation. ED. 23. 8. Pomifero grave tempus anno.] Lege Pomiferi et anni. Vide not. ad Statium Sylv. i. 3. 24. 5. Si figit adamantinos Summis verticibus dira necessitas clavos;] Lege Sic, et dura, i. 35. v. 17. quem locum vide. Summis verticibus] id est, rebus altissimis, personis clarissimis. Sic rò Culmina sæpe usurpatur, ut hic verticibus. (Totam sententiam pro parenthetica notavit vir doctus.) 22. alterius viri] Forsan, tori. 62. Scilicet improba crescunt divitiæ:] Comma ponendum post divitiæ, et forsan legendum sed licet, vel cui licet, et crescant. 27. 21. puerique cæcos] Forsan, sævos. 22. motus orientis austri,] Virg. Æn. vii. "primâque oriens erepta juventâ est:" i. e. surgens, adolescens. 38. Virginum culpæ.] Forsan, Virginis. Propert. iv. 4. v. 91. Florus, i. 3. 71. 28. 6. Cum tibi] Lege, Jam. Sentis; ac veluti] Sic punge; "Sentis, ac veluti." 29. 60. Tyriæque] Lege, Tyriæve. CARMM. IV. 1. 18. riserit æmuli,] Forsan vicerit. (Hanc notam postea Marklandus delevit.) 2. 14. cecidere justá Morte] An justo Marte? 55. largis juvenescit herbis] Forsan, lætis, ut Od. iv. v. 13. 2. Insperata tuæ cum veniet pluma superbiæ,] Legendum puto ruga: cum ruga venerint, quas tu superbus jam non metuis. Propert. lib. iii. El. xxiii. 32. hunc locum videtur exscribere : 12. 8. 13. 21. Et veniat formæ ruga sinistra tuæ. Insperata tua superbiæ, i. e. tibi superbo, ut passim apud poëtas; qui etiam rugas et lapsum comarum frequentissimè conjungunt: vid. Ovid. passim: Nostrum Od. xiii. v. 11. huj. lib. Ita Antholog. Νῦν ῥυτίδες καὶ θρίξ πολιὴ, καὶ σῶμα ῥακῶδες. Tibullus: Inducat rugas, inficiatque comas. Cic. de Senect. c. xviii. Regum est] Forsan, Threcúm. notaque et artium Gratarum facies: sed Cinaræ brevis] Forsan; "notaque, et artium Gratarum: facili sed sensu. 14. 32. sine clade victor:] Forsan, fraude; ut Carm. Sæc. v. 41. Stat. Sylv. ii. 3. i. e. Sine damno. 15. 1. volentem prælia-increpuit lyra;] Forsan, volente et lyram. Ovid. Heroid. iii. 118. (Hanc notam postea delevit Marklandus.) EPODD. 1. 12. 2. 27. et Caucasum,] Forsan, aut. Fontesque lymphis] Lege, Frondesque. 43. exstruat lignis] Lege, exstruens, vel juvans supra, v. 39. pro juvet. (Locum "Sabina-Appuli;" uncinis includit M.) 51. Eois intonata] Forsan, intonatos. 65. Positosque vernas,] Forsan, Pastosque: sic verna satur, Martial. Sed non opus est ulla mutatione. 3. 22. Extremâ et in spoudâ] Lege, aut: non enim conjungi hæc possunt: si enim savio manum opponat, quomodo potest simul in extremá spondâ cubare? Disjungenda igitur. 4. 17. tot ora navium] ora navium, i. e. naves: sic ora bigæ pro biga apud Sen. Herc. Æt. v. 518. Vide quæ notavi ad Stat. Sylv. ii. 1. v. 215. Parata tollo] Legi posset, Irata. tu moraris] Forsan, cur. ventis dividat] Forsan, dedicet, ut i. 25. ad fin. dedicet Euro. 6. 12. 9. 21. 11. 16. 13. 9. nardo juvat,] Forsan, juvet. poëticum est. Sic Serm. i. 6. v. 113. 52. intumescit alta] Forsan, alma. 64. aureum; Ære dehinc ferro] Lege, "aureum. Erea, d. f." 17. 60. ditasse Pelignas] Forsan, vicisse. CARM. SEC. 40. Sospite cursu:] Mallem, Hospite terra; ut Tibull, vocat "errantes hospita terra Lares." 41. sine fraude] i. e. sine damno. VOL. XVIII, Cl. Jl. NO. XXXV. |