Canidiæ dentes, altum Saganæ caliendrum 50 que non sine ludibrio et cachinnis aspexisses Canidiæ dentes, ac sublimem Saganæ comam decidere, herbas item, et licia brachiis fascinata. IN IMPUDENTES ET INEPTOS PARASITASTROS. Haud dubie gratia, qua apud Mæcenatem valebat Horatius, multos parasitastros et poëtastros pellexit, ut eum obsiderent, et se per eum Mæcenati commendari cuperent. Quare, ut hoc hominum genus molestum a se, si fieri posset, abigeret, fortassis hanc scripsit Satiram, ubi impudentia et garrulitas ejusmodi homuncionis egregie describitur. IBAM forte Via sacra, sicut meus est mos, Pergebam forte per viam sacram, nugas nescio quas, ut soleo, mente versans; iis Satira secunda Libri secundi in Ed. Sanad. Vide Vulpium in Vita Propertii.-1 Ibam ut forte Bentl. ex conj. eumque secutus Kidd. Wakef. et Askew interpungebant: Ibam forte via sacra, sicut meus est mos Nescio, &c. probante viro docto in The British Critic. Vid. Wakef. Sylv. Crit. iv. pag. NOTE 1 Via sacra] De ea Epod. Iv. 7. et Epod. vII. 8. vide ibi Not. Nescio quid meditans nugarum, et totus in illis : Arreptaque manu, ¶ Quid agis, dulcissime, rerum? ¶ Suaviter, ut nunc est, inquam; et cupio omnia quæ vis. 5 Cum assectaretur, Numquid vis? occupo: at ille, Noris nos, inquit; docti sumus. Hic ego, Pluris Hoc, inquam, mihi eris: misere discedere quærens, 10 plane intentus. Accurrit quidam nomine duntaxat mihi cognitus; atque apprehensa manu mea, ait, Quomodo te habes omnium suavissime? Respondi: Bene, sicut res præsentes fluunt: tibi pariter apprecor cuncta quæ exoptas. Cum vero me sequeretur, præveniens dixi: An aliud quidpiam exposcis a me? Mox ille, Ut me cognoscas, inquit: sum eruditus. Tum ego: Eo majoris a me æstimaberis. Vehementer autem abire cupiens jam velocius incedebam, identidem subsistebam : famulo nescio quid in aurem insusurrabam: interea sudor ad imos talos defluebat. Cogitabam apud me: quam beatus tu Bollane tali cerebro! Cum vero iste quidvis 197.-2 Omnes codd. Torrentii, et omnes Cruquii præter unum, delent To et; et sic Torrent. Bentl. Sanad. Cuning. Francis, Schrevel. Heindorf, Wakef. et Kidd. item Lachman. ad Propert. 11. 1. 6.-3 Occurrit Ald. et multæ deinceps edd. Accurrit Harl. 2. 3. 4. 6. Gott. omnes codd. Cruquii, Torrentii, et aliorum, cum edd. Zarot. Mediol. 1477. Venet. 1478. 1479. Florent. 1482. Mediol. 1486. Cruq. Torrent. Lamb. H. et R. Steph. Bond. Schrevel. Baxt. Bentl. et recentt. Vid. Nic. Heins. ad Ovid. Fast. 11. 372.-4 Plurimi interpungunt: Quid agis, dulcissime rerum? Cf. Heroid. Epist. IV. 125. 1x. 107. et Art. Am. 1. 213. Vid. Porson. ad Ph. 1730. Alii, Quid agis, dulcissime, rerum. Cf. Ovid. Met. XII. 62. Ita Vet. Schol. H. et R. Steph. Lamb. Cruq. Baxt. Gesn. Zeun. Bipont. Wetzel. Wakef, et Comb.-6 Numquis vis? in quibusdam vett.—11 Bollane 4 Arreptaque manu] Quasi valde familiaris et consuetus, quamvis nomine vix Horatio notus: ergo impru. denter et inepte. 5 Suaviter, ut nunc est, &c.] Indolem Horatii bonam, immo egregiæ fruc tum educationis in eo considera: qui hominem passim molestum, quin et pertinaciter importunum, æquo fert animo, nihilque durum illi aut inurbanum reponit. Quod quidem deinceps animadverte. tur olim ad amicos. 6 Numquid vis] Hæc erat dictio abire volentium, ne id dure facere viderentur: ut observat Donatus in Terent. Eunuch. 11. 3. ad hæc verba: Dum hæc dicit, abiit hora. Rogo, num quid velit. Recte, inquit. Abeo.' 7 Noris] Cupio ut noris me: sum enim doctus. O insulsam orationem! 10 Cum sudor ad imos Manaret talos] Præ animi angore et æstu. 11 Bolane] Is öğúxoλos, iracundus, Cupio omnia que vis] Ita loqueban stomachosus, atque, ut ait Noster Sat. Felicem aiebam tacitus, cum quidlibet ille 15 Persequar. Hinc quo nunc iter est tibi? ¶ Nil opus est te ¶ Nil habeo quod agam, et non sum piger; usque sequar te. Demitto auriculas, ut iniquæ mentis asellus, 20 effutiret, laudaret civitatem ac regiones; quod nihil responsi facerem, ait: Solicite quaris discedere: jam pridem intelligo: verum operam perdis: semper adhærebo: assectabor: ecquo jamjam istinc contendis? Cui ego: Nequaquam necesse est te circumduci: aliquem invisere cupio tibi minime cognitum : hic procul manet, ultra Tiberim, juxta hortos Julii Cæsaris. Ille vero: Nihil agendum instat mihi, neque sum deses: quolibet te comitabor. Tum ego deprimo aures velut asinus impatiens, edd. vett. ante Torrent. qui ex codd. snis legit Bolane; et ita omnes codd. Bentleii et edd. recentt.-15Codex Tons. habet: usque ego nam te Persequar; at vulgata lectio mihi placet magis, propter præcedens verbum, abire. Duo codd. Bland. habent, Prosequar; quod non minus aptum videtur; nam fere eos prosequimur, quos comitamur et deducimus; sed fortasse, quia reluctantem sequitur, Persequar magis est appositum.' Cruq. Prosequar etiam tres Bersmanni, Bentleii Leid. Regin. Gal. Petrens. Battel. et duo alii; item Glarean. Bentl. Sanad. Francis, Heindorf, Wakef. et Kidd. hinc Bentl. cum nonnullis edd. vett. refert ad antecedens, ita, Prosequar hinc, &c.-19 Nil h. q. agam; non sum, &c. quatuor codd. Torrentii, NOTE cenos sestertios legavit.' Tiber. cap. 72. 'Triremi usque ad proximos Naumachiæ hortos subvectus est: disposita statione per ripas Tiberis,' &c. Vide et Plutarch. in M. Bruto; ubi scribit, cum testamento Cæsar civi cuilibet septuaginta et quinque drachmas legavisset, præterea vero etiam hortos, qui trans Tiberim erant, ubi nunc est Fortunæ templum, ingentem benevolentiam et admirabile desiderium omnibus fuisse. 20 Demitto auriculas, &c.] Metaphora a jumentis, quæ aures demittendo ostendunt suam defatigationem, ac velle se excutere impositum onus. Plin. XI. 37. 'Aures in equis, et omnium jumentorum genere, indicia animi præferunt; fessis marcidæ, 25 Cum gravius dorso subiit onus. Incipit ille: 30 quando plusculum oneris tergo imponitur. Ille autem exorsus est: Si me bene cog- sine conjunctione et.-23 Non Varum unus Han. Harl. 2. et edd. primæ.- .NOTE micantes pavidis, subrectæ furenti- 22 Viscum, Varium] Hi duo fuerunt 26 Est tibi mater, &c.] Callide vult conservet. 28 Omnes composui] De hujus vocis 104. Felices] Qui nimirum tua garruli- 29 Subella] Nutrix Horatii natione XVII. 30 Divina mota anus urna] Sortilega 'Hunc neque dira venená nec hosticus auferét ensis; Nec laterum dolor, aut tussis, nec tarda podagra; Garrulus hunc quando consumet cumque: loquaces, tula præsagiit commota urna divinans. Istum, aiebat, nec sæva toxica, nec gladius hostilis interimet, nec laterum dolor, vel tussis, nec iners podagra: occidet vero lo jubet ipse Deus: sic magna sacerdos,' &c. Sed vel hoc pacto hæret sordetque tota oratio: quid enim illis facias, mota anus urna divina? an illa ab urna in furorem acta est? Vel illud vis potius, mota anus cecinit urna divina, sive ex urna? an illa in urnam repserat? adde, quod sine præpositione ipsa dictio est utrobique vitiosa. Quare nihil, opinor, melius est veriusve, quam ut duo vocabula locum inter se permutent, hunc in modum: namque instat fatum mihi triste, Sabella Quod puero cecinit mota divina anus urna: hoc est; Fatum, quod Sabella anus, divina sive sortilega, mihi puero cecinit, postquam urnam moverat. Urna enim mota, sortes ejiciebantur; unde Seneca Troad. vs. 974. Virg. Æn. vi. 432. Claud. 11. Rapt. Pros. 332. Noster 111. Od. 1. 16.' Bentl. NOTE eliciens et futura prædicens. Ista divinandi ratio viguit tum apud Græcos, tum apud Romanos. Sic autem peragebatur. Habebantur literæ dictionesque permultæ : quæ permixtæ in urna, et mox eductæ vel effusæ, si quid exprimerent casu et forte conjunctæ, id esse in fatis ac divinitus præmonstrari credebatur. 'Sortes, taleolæ aut surculi e ligno fuere non grandes: quibus literæ ad divinandum insculptæ, sive notæ. Eæ privatim habitæ ; eæ publice. Sed quæ in publico, in primis religiosæ, et cana quadam veritate sacræ, in templis servabantur in arca reconditæ, tæniis vittisque laneis seorsum involutæ.' Hæc J. Lips. Elect. 11. 12. ubi'attenuatas' sponte sortes apud Liv. mox citand. ingeniose corrigit, 'extæniatas,' id est, tæniis vittisque solutas. Sortes Præneste inventas refert Cicero de Divin. 11. n. 85. ubi originem earum pariter ac vanitatem excutit. 'Hoc genus divinationis vita jam communis explosit. Fani pulchritudo et vetustas Prænestina rum etiam nunc sortium nomen retinet, atque id in vulgus. Quis enim magistratus, aut quis vir illustrior utitur sortibus? Ceteris vero in locis sortes plane refrixerunt.' Hæc ille ibidem: et paulo ante: Quid sors? Idem propemodum quod micare, quod talos jacere, quod tesseras. Quibus temeritas et casus, non ratio vel consilium valet. Tota res est inventa fallaciis, aut ad quæstum, aut ad superstitionem, aut ad errorem.' Sueton. Tiber. cap. 63. Prænestinarum sortium majestate deterritum aliquando Tiberium scribit. Livius initio lib. XXII. inter prodigia quædam et hoc refert: Sortes sua sponte attenuatas, unamque excidisse ita scriptam : MAVORS TELUM SUUM CONCUTIT: et per idem tempus Romæ signum Mar. tis Appia via sudasse.' 31 Hunc neque dira venena, &c.] Verba sunt mulieris de Horatio puero vaticinantis. 32 Laterum dolor] Pleuritis. Cic. de Orat. III. n. 6. Crassus cum febri domum rediit, dieque septimo est lateris dolore consumtus.' 33 Loquaces] Vide Plutarch, de Garrulitate: ubi statim initio pronuntiat illam esse morbum curari difficilem, |