(B. Instrumenta in actione prolata.)

(1.1) Ἐν τῷ τῆς μισθώσεως νόμῳ ὑπεξειρημένον δοκεῖ εἶναι 35. οὕτως· ~ |

ἐκτός τε τούτων ἢ εἴ τι δόγμα συγκλήτου αυτοκράτωρ αὐτοκράτορές τ[ε] ἡμέτεροι καταλογῆς θεῶν ἀθανάτων ἱερῶν τεμενῶν τε φυλακῆς [ἕνεκεν 4] | καρπίζεσθαι ἔδωκαν κατέλιπον, ~ ἐκτός τε τούτων, ἃ Λεύκιος | Κορνήλιος Σύλλας αὐτοκράτωρ ἀπὸ συνβουλίου γνώμης θεῶν [] ἀθανάτων ἱερῶν τεμενῶν τε 40. φυλακῆς ἕνεκεν καρπίζεσθαι ἔδωκεν, | ὃ τὸ αὐτὸ ἡ σύνκλητος ἐπεκύρωσεν οὔτε μετὰ ταῦτα δόγματι | συγκλήτου ἄκυρον ἐγενήθη. Ν

(ΙΙ.) Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας ἀπὸ συνβουλίου γνώμης γνώμην εἰρηκέναι δοκεῖ· Ν

τῆς εὐχῆς ἀποδόσεως | ἕνεκεν τῶι ἱερῷ ̓Αμφιαράου χώραν προστίθημι πάντη πάντοθεν πόδας || χιλίους, ἵνα καὶ αὕτη ἡ 45. χώρα ὑπάρχῃ ἄσυλος·

ὡσαύτως τῶι θεῷ ̓Αμφιαράωι | καθιερωκέναι

(B.I.1) In lege locationis sic videtur3 exceptum esse:

et extra quam(?) si quid senatus consultum imperator imperatoresque nostri honoris deorum immortalium aediumque sacrarum tuendarum [causa] fruendum dederunt reliquerunt, extraque ea quae L. Cornelius Sulla imperator de consilii sententia deorum immortalium aedium sacrorumque tuendorum causa fruenda dedit, quod idem senatus confirmavit neque postea senatus consulto irritum factum est. (II.) L. Cornelius Sulla de consilii sententia sententiam videtur dixisse:

voti reddendi causa aedi Amphiarai agrum tribuo undequaque pedum mille, ut hic quoque ager sacer sit.

item deo Amphiarao consecrasse

1) Ex lege locationis citata supra v. 20.25.33. duo capita afferuntur, prius (v. 36-38) tralaticium ut videtur, alterum (v. 38—42) Sullanis temporibus additum. 2) υπεξειρημενην. 3) Scilicet consulibus consilioque

eorum constabat haec sic scripta esse in lege censoria. 4) Ένεκεν addidit Pick. 5) Tε v. 21 et 26 omissum videtur irrepsisse ex v. 37; cf. lex Iulia munic. v. 8: aedium sacrarum deorum immortalium caussa aedificandarum. 6) Cf. n. 3.

50.

55.

τῆς πόλεως καὶ τῆς χώρας λιμένων τε τῶν Ωρωπίων | τὰς προσόδους ἁπάσας εἰς τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰς θυσίας, ἃς Ωρώ πιοι [ συντελοῦσιν θεῷ Ἀμφιαράωι, ὁμοίως δὲ καὶ ἃς ἂν μετὰ ταῦτα ὑπὲρ τῆς | νίκης καὶ τῆς ἡγεμονίας τοῦ δήμου τοῦ Ῥωμαίων συντελέσουσιν, ~ ]] ἐκτός ἀγρῶν τῶν Ἑρμοδώρου Ὀλυνπίχου υἱοῦ ἱερέως ̓Αμφιαράου τοῦ | διὰ τέλους ἐν τῇ φιλίᾳ τοῦ δήμου τοῦ Ῥωμαίων μεμενηκότος.

Περὶ τούτου τοῦ πράγματος δόγμα συγκλήτου ~ ἐπὶ Λευκίου Σύλλα Επαφροδίτου', | Κοΐντου Μετέλλου Εὐσεβοῦς ὑπάτων ~ ἐπικεκυρωμένον δοκεῖο εἶναι, οι ὅπερ ἡ σύνκλητος ἐδογμάτισεν καὶ εἰς τούτους τοὺς λόγους·

ὅσα τε θεῶι || Αμφιαράωι καὶ τῶι ἱερῷ αὐτοῦ ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας ἀπὸ συμβουλίου | γνώμης προσώρισεν συνεχώρησεν, τὰ αὐτὰ ἡ σύγκλητος τούτωι τῶν θεῶι | δοθῆναι συνχωρηθῆναι ἡγήσατο.

Ἐν τῷ συμβουλίωι παρῆσαν οἱ αὐτοὶ οἱ ἐμ πραγμάτων συμβεβουλευμένων δέλτως πρώτης | κηρώματι τεσσαρεσκαιδεκάτωι.

urbis et agri portuumque Oropiorum reditus omnes in ludos et sacrificia, quae Oropii deo Amphiarao faciunt, item quae posthac ob victoriam imperiumque populi Romani facient, extra agros Hermodori Olympichi f. sacerdotis Amphiarai, qui perpetuo in amicitia populi Romani mansit.

De ea re senatus consultum L. Sulla Epaphrodito, Q. Metello Pio cos. factum videtur esse, quod senatus decrevit et in haec verba: quaeque deo Amphiarao et aedi eius L. Cornelius Sulla de consilii sententia attribuit concessit, eadem senatus ei data concessa esse existimavit.

In consilio fuerunt iidem qui in rerum consultarum tabula prima, cera quarta decima.

1) Sulla eodem tempore a senatu appellatus est et Felix et Epaphroditus, ut in actis publicis populi Romani Graece conceptis hoc vocabulo uteretur pariter ut illo in Latinis.

2) α. 674.

3) Cf. p. 165 n. 3. 5) συβουλιου.

6)

4) και Bases delendum censet, recte ut videtur. Verba ἐν τῷ συμβ. τεσσαρεσκαιδεκάτωι cum extrema sint decreti consulum (nam instrumenta quae proxime praecedunt partem eius decreti efficiunt), ad id ipsum referenda sunt, collocanturque similiter in decreto Sardo supra citato. Sed cum per se intellegi non possent exempta ex volumine actorum, nomina consultorum, ad quos acta remittunt, ipsa, sic ut supra p. 163 n. 2 observavi, consules epistulae subiecerunt.

(C. SC. confirmans decretum consulum a. 681.)

Δόγμα συγκλήτου τοῦτο γενόμενόν || ἐστιν·

Πρὸ ἡμερῶν δεκαεπτὰ καλανδῶν Νοενβρίων ἐν κομετίωι. Γραφομένου παρῆσαν ο Τίτος Μαίνιος Τίτου υἱὸς Λεμωνία | (et duo alii).

60.

Περὶ ὧν Μάρκος Λεύκολλος, Γάιος Κάσιος ὕπατοι | ἐπιγνόντες 65. ἀπήγγειλαν·

περὶ Ὠρωπίας χώρας καὶ τῶν | δημοσιωνῶν ἑαυτοὺς ἐπεγνωκέναι· ὡσαύτως τὴν Ωρωπίων | χώραν ὑπεξειρημένην δοκεῖν εἶναι κατὰ τὸν τῆς μισθώσεως νόμον, | μὴ δοκεῖν τοὺς δημοσιώνας ταῦτα καρπίζεσθαι,

οὕτως, ~ ' καθὼς αὐτοῖς ἐκ τῶν δημοσίων πραγμάτων πίστεώς τε τῆς ἰδίας ἐφαίνετο, ἔδοξενι.

(C.) Senatus consultum hoc factum est:

A. d. XVII kal. Nov. in comitio.

Scribendo adfuerunt T. Maenius T. f. Lem(onia) (et duo alii).

Quod M. Lucullus C. Cassius cos. causa cognita rettulerunt de agro Oropio et publicanis cognovisse se: Oropiorum quoque agrum exceptum videri esse ex lege locationis, non videri publicanos eis frui,

ita, ut eis e re publica fideque sua visum esset, censuere1.

7. SC. de Aphrodisiensibus c. a. 7122. [Μ. Αντώνιος αὐτοκράτωρ, ὕπατος ἀποδεδει] γμένος τὸ β

M. Antonius imperator, cos.] designatus iterum et [tertium],

1) Extrema pars decreti perturbata omissis formulis tralaticiis qualis esse debuerit, intellegitur ex senatusconsulto de Asclepiade; scilicet post relationem magistratuum, quae finit v. καρπίζεσθαι, ponendum fuit περὶ τσύτου τοῦ πράγματος οὕτως ἔδοξεν· τὴν σύγκλητον θέλειν ταῦτα οὕτως γίνεσθαι ὡς ἂν αὐτοῖς ἐκ τῶν δημοσίων πραγμάτων πίστεώς τε τῆς ἰδίας φαίνηται. Ἔδοξεν. (2) C. I. Gr. 2,493 n. 2737. Aphrodisias, Cariae oppidum, vel ut plene dicuntur in nummis Αφροδισιεῖς Πλαρασεῖς sive, ut in hoc marmore, Παρασεῖς καὶ ̓Αφροδισιεῖς, libertatem accepit non tam a Caesare dictatore quam ex actis eius quae dicebantur a M. Antonio a. 710 una cum confirmatione iuris asyli, quam memorat Tacitus ann. 3,62: Aphrodisienses posthac et Stratonicenses dictatoris Caesaris ob vetusta in partes merita et recens

καὶ [τὸ γ], [ τριῶν ἀνδρῶν τῆς τῶν δημοσίων πραγμάτων δια5. τάξεως || Παρασέων καὶ ̓Αφρο δεισιέων ἄρχουσιν | βουλῇ δήμῳ χαίρειν. |

10.

3

Εἰ ἔῤῥωσθε, εὖ ἂν ἔχοι· ὑγιαίνω δὲ καὶ || αὐτὸς μετὰ τοῦ στρατεύματος. – Σόλων | Δημητρίου ὑμέτερος | πρεσβευτὴς ἐπι15. μελέστατα πεφροντικὼς τῶν τῆς πόλεως ὑμῶν πραγμάτων οὐ 20. μόνον | ἠρκέσθη ἐπὶ τοῖς | γεγονόσιν οἶκονο [μή]μασιν, ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς παρεκάλεσεν εἰς τὸ τοῦ γεγονότος ὑμεῖν ἐπικρίματος καὶ 25. δόγματος καὶ ὁρκίου καὶ νόμου ἀντιπεφωνημένα ἐκ τῶν δημο 30. σίων | δέλτων ἐξαποστεῖλαι ὑμεῖν τὰ ἀντίγραφα· ἐφ οἷς ἐπαινέ

σας τὸν Σόλωνα μᾶλλον ἀπεδεξάμην ἔσχον τε ἐν τοῖς ὑπ ̓ ἐμοῦ] 35. γεινωσκομένοις· || ᾧ καὶ τὰ καθήκοντα | ἀπεμέρισα φιλάνθρωπα, 40. ἄξιον ἡγησάμενος τὸν ἄνδρα τῆς ἐξ ἡμῶν τειμῆς. Ὑμεῖν τε συνή

trium virum rei publicae constituendae Plarasensium et Aphrodisiensium magistratibus ordini populo salutem.

Si valetis bene est; valeo equidem cum exercitu. Solo Demetrii f. legatus vester, qui diligentissime res publicas vestras curavit, non solum factas constitutiones comprobavit, sed etiam nos hortatus est, ut decreti vobis redditi et senatus consulti et iurisiurandi et legis expressa e tabulis publicis vobis mitteremus exempla; ideo laudatus Solo acceptior mihi factus est eumque in notis mihi habui, eidemque beneficia quae par erat tribui, dignum iudicans virum qui a nobis honoraretur. Vobis autem gratulor

....

divi Augusti decretum attulere Aphrodisiensium civitas Veneris, Stratonicensium Iovis et Triviae religionem tuebantur. Eius decreti in lapide non superest nisi inscriptio γράμματα Καίσαρος et argumentum relatum in senatus consulto; ex decreto IIIvirum r.p. c., quo id confirmabatur, quod videtur esse ἐπίκριμα adlegatum in epistula Antonii, non superest nisi argumentum solum in idem senatusconsultum receptum. Quod secundo loco in epistula nominatur δόγμα, eius bona pars superest; tertium iusiurandum, quarta lex, quibus foedus sanciebatur, perierunt. Tempore extrema, in or dine solito more prima est epistula M. Antonii triumviri r. p. c. et cos. des. II et III, id est scripta inter a. 715 et 719, per quam haec instrumenta omnia Aphrodiensibus misit; ea integra superest. Lapidem semel tantum descriptum a Sherardo edidit primus Chishull in antiquitatibus Asiaticis (1738); nos repetirimus ex recensione Boeckhiana C. I. Gr. l. l. Supplementa eo minus certa sunt, quod de hiatuum ambitu parum constat; sunt autem alia priorum, alia mea. Tн. M.]

δομαι ἐπὶ τῷ ἔχειν | τοιοῦτον πολείτην. | Ἔστιν δὲ ἀντίγραφα | τῶν γεγονότων ὑμῖν φιλανθρώπων | τὰ ὑπογεγραμμένα· | ἃ ὑμᾶς 45. βούλομαι | ἐν τοῖς δημοσίοις | τοῖς παρ' ὑμεῖν | γράμμασιν ἐντάξαι. 50. Γράμματα Καίσαρος.

περὶ τούτου τοῦ πράγματος οὕτως ἔδοξεν· ἀρέσκειν τῇ συγ κλήτῳ Πλαρασεῖς καὶ Ἀφροδεισιεῖς, ὡς ἔκρινε Γάιος Καίσαρ αὐτοκράτωρ, κατὰ τὰ [] δί]καια ἔσθλα τε [μετὰ ταῦτ]α (?) ἐλευθέ- 1. ρους εἶναι, τῷ [τε] δικαίῳ καὶ ταῖς [κρίσεσιν ἰδίαις τὴν πόλιν] τὴν Παρασέων καὶ Ἀφροδεισιέων χρῆσθαι, μήτε ἐγγύην ε[ἰς Ρώμην αὐτοὺς κατὰ δόγμα τι | κ]αὶ κέλευσιν ὁμολογεῖν· ἅ τέ τινα ἔπαθλα τειμὰς φιλάνθρωπα τρεῖς ἄνδρες | ο]ἱ τῆς τῶν δημοσίων πραγμάτων διατάξεως τῷ ἰδίῳ ἐπικρίματι Πλ[αρασεῦσι καὶ ̓Αφροδεισιεῦ]σι] προσεμέρισαν προσμεριοῦσιν συνεχώρησαν συνχωρήσουσιν, τα[ῦτα πάντα κύρια εἶναι | γ]ενέσθαι·

2

quod talem habetis civem. Sunt autem exempla beneficiorum vobis tributorum infra scripta: quae vos in tabulas vestras publicas referre volo.

de ea re ita censuerunt: placere senatui Plarasenses et Aphrodisienses, sicut decrevit C. Caesar imp., ex] || aequo et bono posthac liberos esse, et iure [iudiciisque (?) suis civitatem]| Plarasensium et Aphrodisiensium uti, neque vadimonium [Romam eos ad decretum quodvis] | et iussum promittere2; quaeque praemia honores beneficia [. . . . . tresviri] | rei publicae constituendae suo decreto Plarasensibus [et Aphrodisiensibus] || attribuerunt at-5. tribuerint concesserunt concesserint, ea [omnia rata esse] | fieri;

1) Epistula Caesaris ipsa et quae sequebantur perierunt. - 2) Supplementa Chishulliana a Boeckhio fere retenta μήτε ἐγγύην ε[ἰσφέρειν τούτοις κατὰ τόδε τὸ δόγμα κ]αὶ κέλευσιν ὁμολογεῖν cum defendi nequeant, magis crediderim hoc loco caveri, Aphrodisiensis civis ne iussu magistratus Romani Romam evocetur et eius rei vadimonium facere cogatur. Similiter (quem locum debemus Kaibelio) Dionysius 11,32: τὴν ἐγγύην ὁμολογεῖτε εἰς τὴν αὔριον ἡμέραν.