* Mittit librum ad Domitianum, tunc per Italiam vagantem, rogatque uti gratum accipiat, seu lectus rus, seu neglecturus: dummodo accipiat Cæsar, poeta se lectum fuisse simpliciter credet. ED.

1. Hæc tibi Palladiæ codex Thua; neus; uteris Albis codex Vat. Hoc tibi. Hoc, quidquid id est libri, hunc qualemcumque librum mittimus tibi, o Cæsar. — Palladiæ seu collibus. In honorem Minervæ quinquatria quotannis celebrabat Domitianus in monte Albano prope Romam, quem, tanquam arcem elegerat. Fuit Alba duplex, altera inter Albanum montem et lacum ex Dion. Halic. testimonio, duodecimo ab Urbe milliario, si fides Eutropio habenda; de illa hic agitur: altera Marsorum, quam et Plinius vocat Albensium, distinguens ab Alba Albanorum; sita est ad Fucinum lacum, in via Valeria, circa

Anienis fontes. Lib. IV, epigr. 1.

Palladiæ. Pailadiam vocat per achationem quod Domitianus vellet Palladis filius haberi. Philostratus lib. II: « Apollonius noverat quemdam fuisse in custodiam datum, quod publicis precibus non addidisset Domitianum, Palladis fihum. Palladis enim filium se credi dicique voluit. » Quum Pallas virgo reputaretur, se virginis filium, Josephi monitu, ut putatur, jactabat, quod penes filium virginis sciret futurum æternum imperium. Hinc summa lege jussit inquiri in stirpem Jessæam ; quod ex Davidis stirpe diceretur is Imperator procreandus. Vid. Cardin. Baronius, ad A. C. 89; Domit. IX. Rader. Raderus notat a Martiale blandiente Palladiam Albam vocari, quod sciret Domitiano gratissimam. Nihil hic adulationis. Palladia Alba, ubi foci Palladii, Minervæ signum fa

tale. Hæc duo sacra plerumque conjungebantur. Vide Gronov. ad Stat. Papin. pag. 277.

2.

Thetym in edd. vett. Et hinc Triviam. A monte Albano prospiciebatur hinc Dianæ templum Artemisium in nemore ad Ariciam, hodie, Rizza, illinc vero Thetis, quam sumit pro mari. Vide lib. X, epigr. xIII, et lib. Spect. epigr. III. Dianam jam vocavit Triviam, lib. Spect. epigr. 1.

3. Seu tua veridicæ discent cod. Pulmanni; dicunt Beverlandi MS.

Sen tua veridicæ. Hoc est, sive et Antii, ubi sub imagine duarum sororum Fortuna colebatur. Suetonius in Caligula, cap. 57 : « monuerunt et sortes Antianæ. » Horatius, I, od. 35: « O diva, gratum quæ regis Antium. » Germanas vero sorores dixisse videtur, quod una prospera, altera adversa sit. De Fortunæ templis fuse agit Alexander ab Alexandro Genial. Dier. lib. I, cap. 13. Antium, hodie Antio, erat urbs in Tyrrheno litore, non procul Ostia, Volscorum olim caput. ED.-Tua responsa. His verbis Domitiano adulatur Poeta; namque ostendit Fortunam a Domitiano velut a majore deo discere responsa, quæ ut oracula certissima populo renuntiaret, ut inferiores dii a superioribus adflari solent. 4. Plena suburbani qua maris in Beverlandi MS. Plana

cubat unda

5

suburbani. Mare enim alluit urbem Antium, atque ita illius suburbium esse videtur; et quum sit quietum, cubantis simile est.

5. Æneæ nutrix. Hoc est, Caieta, urbs maritima in finibus Latii versus Campaniam, et ad oram maris Tyrrheni, in provincia Terræ Laboris, ut vocant. Quidam putant hanc urbem ab Eneæ nutrice conditam. Alii deducunt a xxísty, urere, quod ibi classis Trojana fuit incensa. Hodie Gaeta. Virg. Æn. VII: Tu quoque litoribus nostris, Æneia nutrix, Eternam moriens famam, Caieta, dedisti. » Strabo, lib. V : Τὰ γὰρ κοῖλα πάντα Καϊ άττας οἱ Λάκωνες προσαγορεύουσιν : Omnes enim cavitates Caiattas appellarunt Lacones. Non tamen negat ab Eneæ nutrice etiam dictam Caietam. Seu filia Solis. Sive degis in ea urbe quam Circe Solis et Perses filia, vel, ut putat Diodor. Eetæ et Hecates, condidit. Hanc Circeios vocabant: erat in ditione Volscorum, in ora Tyrrheni maris, et ad radices montis Circæi, monte Circello, in Latio; nunc est diruta, et in ejus ruderibus est pagus, Santa Felicita dictus. ED.

6. Salutiferis. Propter Pontinam, vel alias paludes, in quas pronum est Anxur, ab Ufenti fluvio non parva aquarum salubritate. Sic lib. X, epigr. LI, vs. 6. Candidus, Impositum late saxis can

etc. "