Ut placeat iuveni percontare utque cohorti.
Si dicet, Recte, primum gaudere, subinde
Praeceptum auriculis hoc instillare memento:
Ut tu fortunam, sic nos te, Celse, feremus.

14. perconctare (sic) S, percunctare d, Ct. (non nostri).

atque Codd. aliquot

ris] admissionis. Huius moris pri- | Ut tu fortunam cet.]
mus, ut videtur, auctor fuit Scipio
Africanus minor. Cfr. Appian. Hi-
span. 84: 'Echovrág tivas éлŋ-
γάγετο καὶ πελάτας ἐκ Ρώμης
καὶ φίλους πεντακοσίους οὓς εἰς
ἵλην καταλέξας εκάλει φίλων ἵλην.
Quamquam haec potius erat cohors
praetoria, quam, ut hic, sodalicium
quasi amicorum interioris admissio-
nis, quod iis praesertim negotiis
fungeretur, quae supra significavi-
mus. (Languet aliorum lectio atque.)

Recle] Adv. hoc ad tria illa refertur, valere, gerere se, placere. - subinde] << deinde protinus; » sic enim exponendum est, quia praecedit primum, non : « crebro, per intervalla, identidem.» — instillare] aleniter atque amice tradere praeceptum,» uti guttatim in aures in stillantur harum medicamenta.

15

« Quodsi tu

modeste feres fortunam, quae te comitem fecit Neronis, cuius favore gaudens maiores etiam opes atque honores aliquando adipisci poteris, nos quoque omnes, qui te novimus (Neronem simul signi ficat), benevoli ac vere amici tibi erimus; fastu contra et superbia si praeter modum te extuleris, amicos a te abalienabis.» Nimis profecto severi ac prope iniqui sunt in bonum Albinovanum, qui eum hominem superbum ac prope mente captum fuisse contendunt, cum prorsus nihil insit in poëtae praecepto, quod propter offensae metum amicus aetate provectior iuniori dicere reformidet; atque omnino liberius quam nos cum amicis loqui solebant antiqui, id est, ut dicebant, Romano more, Laline.

EPISTOLA IX.

Septimius, Claudi, nimirum intellegit unus,
Quanti me facias; nam cum rogat et prece cogit,
Scilicet ut tibi se laudare et tradere coner,

2. cum] me e

EP. IX. 4. Scripturam intellegit exhibent ScE.
Codd. et Edd. vett. F. (Ut nos, omnes nostri et Pottierii.)

unus]

IX. Venustius sane atque ele- | Hand Turs. IV. p. 206. gantius Septimium suum (de quo | «praeter ceteros, » cum grata qua

v. Od. 2, 6. et Augustum in Epist.
ad Horatium missa in Sueton. Vit.
Horat. Tui qualem habeam memo-
riam poteris ex Septimio quoque
nostro audire; nam incidit, ut illo
coram fieret a me tui mentio.) Ti-
berio Claudio Neroni commendare
non potuit quam hoc epistolio, in
quo gratiam, qua ipse apud Augu-
sti privignum fruatur, dedita opera
extenuat. Cfr. Iacobs Lectt. Venus.
p. 82. Noli autem oblivisci eo tem-
pore, quo scriptum est (a. u. c.
732. vel, ut alii fortasse rectius
volunt, a. 734.) Tiberii mores non-
dum reprehensione dignos fuisse.
Tacit. Ann. 6, 51: Egregius vita
famaque, quoad privatus vel in im-
perio sub Augusto fuit. De eius stu-
diis poëticis cfr. Sueton. Tib. 70.
Sic insigni simulatione usus com-
posuit carmen lyricum, cuius est
titulus Conquestio de L. Caesaris
morte. Ceterum de parcimonia, qua
comites suos tractabat, vide Sue-
ton. Tib. 46. Hanc et huic similes
Epistolas ideo quoque composuit,
ut totum hoc σώμα verarum Epi- |
stolarum ad familiares missarum
speciem magis referret.

4-3. nimirum] Proprie explicandum est: «ni esset, mirum esset, δηλονότι, manifesto, » cum leni quadam ironia. Cf. Sat. 2, 3, 120.

|

dam ironia. Simul iam hic, ut in Epistolae fine, perurbane significat; Tiberio non timendum esse, ne nimis frequenter ab Horatio tales litteras commendaticias accipiat. nam cum] Propter part. cum v. 5. repetitam hic nonnulli interpolarunt nam me; inconsulto tamen, ut est in proverbio, scopas dissolverunt. rogat et prece cogit] «ita rogat, ut me precibus suis quasi cogat ;» quam πειθανάγκην Graeci dicunt.

Scilicet] Siehe! Man denke nur! «Es gibt der Rede etwas Pikantes.» Düntzer. Ceterum minus recte alii iungunt cogit Scilicet. tradere] Cf. Sat. 4, 9, 47. Epp. 4, 18, 78. Cic. ad Famil. 7, 17, 2: Sic ei te commendavi et tradidi, ul gravissime diligentissimeque potui. Caesar B. C. 3, 57: suum familiarem ab illo traditum.

4. 5. Dignum cet.] «Utpote qui in contubernium convictumque tuum recipi mereatur.»>< mente] «egregia tua indole et ingenio perspicaci.» Teste Philone Leg. ad Caium §. 6. T. VI. p. 83. Lips.: Ὁ γὰρ Τιβέριος φρονήσει βαθεία χρώμενος καὶ τῶν καθ ̓ αὑτὸν ἁπάντων δεινότατος ὢν ἀφανὲς ἀνθρώπου βούλημα συνιδεῖν καὶ ἐπὶ τοσοῦτον συνέσει διενεγκών, ἐφ' ὅσον καὶ evruzią xrλ. Ibid. §. 21. p. 404:

Dignum mente domoque legentis honesta Neronis,
Munere cum fungi propioris censet amici,
Quid possim videt ac novit me valdius ipso.
Multa quidem dixi, cur excusatus abirem;
Sed timui, mea ne finxisse minora putarer,
Dissimulator opis propriae, mihi commodus uni.

4. domuque F. iam in rasura.

(Ut nos, Codd. nostri.)
6. ac novit] agnovit Ep.

καὶ ἔτι νέος ὢν ὁ πρεσβύτης ἐλέ-
γετο δι' αἰδὼ τὴν περὶ τὴν ἀγχί-
volav. Ibid. §. 26. p. 109: лoos
τὸ σεμνότερόν τε καὶ αὐστηρότε-
gov σzedòv ex agóryg ýλixías
ἐπικλινῶς εἶχεν. domoque] Ex
Claudiorum stirpe nobilissima or-
tus, apud vitricum educatus erat.
Alii quidem cum Landino v. domum
interpretantur «familiaritatem, con-
suetudinem ; » verum mira haec
esset compositio: «mens familiari-
tasque.» Immo et interna et exter-
na eius bona, ingenium et nobili-
tatem, ingeniose praedicat. le-
gentis honesta] «honestos tantum
homines eligentis, quos in familia-
rium suorum numerum asciscat,
atque propterea a se removentis
homines bonarum artium rudes.»
(«Neutro genere usus videtur quo
magis evadat generalis sententia,
ut Epp. 2, 2, 179.» DILLENB.) Cum
primi huius Epistolae versus pede-
stri sermoni quam proximi sunt,
tum hic quattuor amphibrachis do-
moque, legentis, honesta, Neronis,
et quadruplici caesura tam negli-
genter tornatus est, ut nonnemo
ex iis, qui omnia subtilius riman-
tur, eo usque progressus sit, ut
contenderet, Horatium consulto hac
ratione imminuere Tiberii laudes |
voluisse et significare eas falsas
esse ac fictas. Verum tam stultus
nunquam fuit ille; immo id unum

spectavit, ut quam simplicissima evaderet laus Tiberii longeque remota esset ab omni exaggerationis atque adulationis specie. Ceterum conf. Epp. 2, 2, 1.- Munere cum cet.] Etiam hoc doúvdɛtov refert sermonem quotidianum. censet] Noli cum nonnemine explicare: «volt, me iubet; sed est: «<ex intimis tuis amicis me esse existimat. » - propioris] «carioris,» quos postea certe vocabant primae admissionis, Seneca de Benef. 6, 33, 3. Neque tamen statuerim Horatium de certa amicorum Tiberii classe, prima scilicet, hic cogitasse.

Sic ego maioris fugiens opprobria culpae

Frontis ad urbanae descendi praemia. Quodsi
Depositum laudas ob amici iussa pudorem,

Scribe tui gregis hunc et fortem crede bonumque.

ut utilitas inde ad me redundet;» | pimus, sed tamen propter certas

EPISTOLA X.

Urbis amatorem Fuscum salvere iubemus

Ruris amatores, hac in re scilicet una
Multum dissimiles, at cetera paene gemelli
Fraternis animis quidquid negat alter et alter

EP. X. 3. al] ad bScd, Pottierii omnes et LtF. (Ut nos, E,5, alii.)

Aen. 3, 594: Consertum tegumen spinis, at cetera Graius, ubi ut h. 1. apte duo membra magis sibi opponuntur quam in altera lectione ad cetera, quae per se spectata aeque recta est. Liv. 37, 7: virum ad cetera egregium. Idem 4, 26: ad alia discordes. Pomp. Mela 2, 4:

X. Cum lepida ironia Aristio Fusco, intimo suo amico (de quo v. Od. 1, 22. Sat. 4, 9, 64. 10, 83.), qui, ut philologus, in Urbe manere malebat, rusticationis commoda et gaudia enarrat, eumque Stoicis sententiis exhortatur, ut sorte sua contentus vivat, neque, forsitan cum maiore incommodo | (terrae) steriles ad cetera. Adde, quam lucro, potentiores ambiat. Quando haec epistola composita sit, non constat, certe a. u. c. 734.

1-3. salvere iubemus] Solita formula. Cf. Epp. 4, 7, 66. Plaut. Asin. 2, 2, 30: Iubeo te salvere voce summa, quoad vires valent. Pluralis ex indole linguae Latinae modestiae potius est quam iactantiae. Servius ad Aen. 2, 89: et nos aliquod nomenque decusque Gessimus: «pluralis ad evitandam iactantiam» cet. Ruris amatores] Sic Epicurus, cuius sectam in hoc propria | natura ductus libentissime sequebatur, docuerat rov σogov pihayonov. Diog. Laërt. 4, 10, 120.

Mullum dissimiles] Vid. ad Sat. 4, 3, 57. Cf. Sat. 2, 3, 313: tantum dissimilem. at cetera] Sic Cod. Bland. antiquiss. et alii, ut Virg.

quod Horatius bis praeterea constructione a nobis praelata utitur, huius Epist. v. 50. et Od. 4, 2, 60. Singulare est illud Virgilii Ge. 2, 434: Flos ad prima tenax. Cf. Hand Turs. II. p. 42 sq. In seqq. tam arte cohaerent sententiae, hac ipsa connexione non sine arte fraternum amorem exprimentes, ut Meinekium secutus nullam distinctionem posuerim. Alii: at cetera paene gemelli Fraternis animis, quidquid negat alter et alter, Annuimus - - columbi. Alii: at cetera paene gemelli Fraternis animis: quidquid negat alter, et alter: Annuimus pariter; vetuli notique columbi. Tu cet. gemelli] Cf. Sat. 2, 3, 244.

4-9. et alter] «etiam alter negat, pariterque eadem probamus.» Salust. Catil. 20: Idem velle atque idem nolle, ea demum firma amicitia est,