ELEGIA XXI.

Gallus loquitur.

Tu, qui consortem properas evadere casum,
Miles ab Etruscis saucius aggeribus,
Quid nostro gemitu turgentia lumina torques?
Pars ego sum vestræ proxima militiæ.
Sic, te servato, possint gaudere parentes,
Hæc soror Acca tuis sentiat e lacrymis,
Gallum, per medios ereptum Cæsaris enses,
Effugere ignotas non potuisse manus:
Ut quæcumque super dispersa invenerit ossa
Montibus Etruscis, hæc sciat esse mea.

ELEGIA XXII.

Ad Tullum, de Patriâ suâ.

Qualis, et unde genus, qui sint mihi, Tulle, penates,
Quæris pro nostrâ semper amicitiâ.
Si Perusina tibi patriæ sunt nota sepultæ
Italiæ duns funera temporibus,

Cum Romana suos egit discordia cives:

(Sis mihi præcipue, pulvis Etrusca, dolor:

Tu projecta mei perpessa es membra propinqui :
Tu nullo miseri contegis ossa solo.)

Proxima supposito contingens Umbria campo
Me genuit, terris fertilis uberibus.

SEX. AURELII PROPERTII

ELEGIARUM

LIBER SECUNDUS.

ELEGIA I.

Ad Macenatem.

QUÆRITIS unde mihi toties scribantur amores?
Unde meus veniat mollis in ora liber?
Non hæc Calliope, non hæc mihi dictat Apollo.
Ingenium nobis ipsa puella facit.

Sive illam Cois fulgentem incedere vidi,
Hoc totum e Coâ veste volumen erit;
Seu vidi ad frontem sparsos errare capillos,
Gaudet laudatis ire superba comis;
Sive lyræ carmen digitis percussit eburnis,
Miramur, faciles ut premat arte manus;
Seu cum poscentes somnus declinat ocellos,
Invenio causas mille poëta novas:
Seu nuda erepto mecum luctatur amictu,
Tunc vero longas condimus Iliadas;
Seu quidquid fecit, sive est quodcumque locuta,
Maxima de nihilo nascitur historia.

Quod mihi si tantum, Mæcenas, fata dedissent,
Ut possem heroas ducere in arma manus;
Non ego Titanas canerem, non Ossan Olympo
Impositum, ut cœlo Pelion esset iter;

Non veteres Thebas, nec Pergama nomen Homeri,
Xerxis et imperio bina coîsse vada;

Regnave prima Remi, aut animos Carthaginis altæ,
Cimbrorumque minas, et benefacta Marî.
Bellaque resque tui memorarem Cæsaris; et tu
Cæsare sub magno cura secunda fores.
Nam quoties Mutinam, aut civilia busta Philippos,
Aut canerem Siculæ classica bella fugæ ;
Eversosque focos antiquæ gentis Etruscæ,

Et Ptolemæeæ litora capta Phari;

30

Aut canerem Ægyptum, et Nilum, cum tractus in urbem
Septem captivis debilis ibat aquis;

Aut regum auratis circumdata colla catenis,
Actiaque in Sacrâ currere rostra vià;
Te mea Musa illis semper contexeret armis,
Et sumtâ et positâ pace fidele caput.
Theseus infernis, superis testatur Achilles,
Hic Ixioniden, ille Mencetiaden.

Sed neque Phlegræos Jovis Enceladique tumultus
Intonet angusto pectore Callimachus;
Nec mea conveniunt duro præcordia versu
Cæsaris in Phrygios condere nomen avos.
Navita de ventis, de tauris narrat arator;
Enumerat miles vulnera, pastor oves.
Nos contra angusto versamus prælia lecto.
Quâ pote quisque, in eâ conterat arte diem.
Laus in amore mori: laus altera, si datur uno
Posse frui: fruar, o! solus amore meo.
Si memini, solet illa leves culpare puellas,
Et totam ex Helenâ non probat Iliada.
Seu mihi sint tangenda novercæ pocula Phædræ,
Pocula privigno non nocitura suo;
Seu mihi Circæo pereundum gramine, sive
Colchis Iolciacis urat aëna focis;

Una meos quoniam prædata est femina sensus,
Ex hac ducentur funera nostra domo.

Omnes humanos sanat medicina dolores;
Solus amor morbi non amat artificem.

40

50

Tarda Philoctetæ sanavit crura Machaon,

Phoenicis Chiron lumina Phillyrides;
Et deus exstinctum Cressis Epidaurius herbis
Restituit patriis Androgeona focis;

Mysus et Æmoniâ juvenis quâ cuspide vulnus
Senserat, hac ipsâ cuspide sensit opem.
Hoc siquis vitium poterit mihi demere, solus
Tantaleæ poterit tradere poma manu.
Dolia virgineis idem ille repleverit urnis,
Ne tenera assiduâ colla graventur aquâ.
Idem Caucasiâ solvet de rupe Promethei

Brachia, et a medio pectore pellet avem.
Quandocumque igitur vitam mea fata reposcent,
Et breve in exiguo marmore nomen ero;
Mæcenas, nostræ spes invidiosa juventæ,
Et vitæ et morti gloria justa meæ;
Si te forte meo ducet via proxima busto,
Esseda cælatis siste Britanna jugis,
Taliaque illacrymans mutæ jace verba favilla:
"Huic misero fatum dura puella fuit."

ELEGIA II.

Cynthia Laudes.

Liber eram, et vacuo quærebam vivere lecto:
At me compositâ pace fefellit Amor.
Cur hæc in terris facies humana moratur?
Jupiter, ignoro pristina furta tua.

Fulva coma est, longæque manus, et maxima toto
Corpore, et incedit vel Jove digna soror;
Aut cum Munychias Pallas spatiatur ad aras,
Gorgonis anguiferæ pectus operta comis;
Qualis et Ischomache, Lapithæ genus heroïnæ,
Centauris medio grata rapina mero,
Mercurio et sanctis fertur Bobeïdos undis
Virgineum Brimo composuisse latus.

60

70

10

Cedite jam, divæ, quas pastor viderat olim
Idæis tunicam ponere verticibus.

Hanc utinam faciem nolit mutare senectus,
Et sic Cumææ sæcula vatis agat.

ELEGIA III.

Adversum se.

Qui nullam tibi dicebas jam posse nocere,
Hæsisti: cecidit spiritus ille tuus.
Vix unum potes infelix requiescere mensem,
Et turpis de te jam liber alter erit.
Quærebam, siccâ si posset piscis arenâ,

Nec solitus ponto vivere torvus aper;
Aut ego si possem studiis vigilare severis.
Differtur, nunquam tollitur ullus amor.
Nec me tam facies, quamvis sit candida, cepit:
Lilia non dominâ sint magis alba meâ :
Ut Mæotica nix minio si certet Ibero,
Utque rosæ puro lacte natant folia:
Nec de more comæ per lævia colla fluentes,
Non oculi, geminæ, sidera nostra, faces;
Nec siqua Arabio lucet bombyce puella:
(Non sum de nihilo blandus amator ego)
Quantum, quod posito formose saltat Iaccho,
Egit ut evantes dux Ariadna choros :

Et quantum, Æolio cum tentat carmina plectro,
Par Aganippeæ ludere docta lyræ ;

Et sua cum antiquæ committit scripta Corinnæ,
Carminaque Erinnes non putat æqua suis.
Num tibi nascenti primis, mea vita, diebus
Aureus argutum sternuit omen Amor?
Hæc tibi contulerunt cœlestia munera divi,
Hæc tibi; ne matrem forte dedisse putes:
Non, non humani sunt partûs talia dona:
Ista decem menses non peperêre bona.