CARMEN X.-AD LICINIUM.
RECTIUS Vives, Licini, neque altum Semper urgendo neque, dum procellas Cautus horrescis, nimium premendo Litus iniquum.
Auream quisquis mediocritatem Diligit, tutus caret obsoleti
Sordibus tecti, caret invidenda Sobrius aula.
Sæpius ventis agitatur ingens Pinus et celsæ graviore casu Decidunt turres feriuntque summos Fulgura montes.
Sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem bene præparatum Pectus. Informes hiemes reducit Jupiter, idem
Summovet. Non, si male nunc, et olim Sic erit. Quondam cithara tacentem Suscitat musam neque semper arcum Tendit Apollo.
Rebus angustis animosus atque
Fortis appare; sapienter idem Contrahes vento nimium secundo
CARMEN XI.-AD QUINTIUM.
QUID bellicosus Cantaber et Scythes, Hirpine Quinti, cogitet, Hadria Divisus objecto, remittas
Quærere nec trepides in usum
Poscentis ævi pauca. Fugit retro Levis juventas et decor, arida Pellente lascivos amores
Canitie facilemque somnum.
Non semper idem floribus est honor Vernis neque uno Luna rubens nitet Vultu. Quid æternis minorem Consiliis animum fatigas?
Cur non sub alta vel platano vel hac Pinu jacentes sic temere et rosa Canos odoratie capillos,
Dum licet, Assyriaque nardo Potamus uncti? Dissipat Euius Curas edaces. Quis puer ocius Restinguet ardentis Falerni
Pocula prætereunte lympha? Quis devium scortum eliciet domo Lyden? Eburna, dic age, cum lyra Maturet in comptum Lacænæ More comas religata nodum.
CARMEN XII.- AD MECENATEM.
NOLIS longa feræ bella Numantiæ Nec dirum Hannibalem nec Siculum mare Poeno purpureum sanguine mollibus Aptari citharæ modis,
Nec sævos Lapithas et nimium mero Hylæum domitosque Herculea manu Telluris juvenes, unde periculum Fulgens contremuit domus
Saturni veteris; tuque pedestribus Dices historiis prælia Cæsaris, Mæcenas, melius ductaque per vias Regum colla minacium.
Me dulces dominæ Musa Licymniæ Cantus, me voluit dicere lucidum Fulgentes oculos et bene mutuis Fidum pectus amoribus;
Quam nec ferre pedem dedecuit choris Nec certare joco nec dare brachia Ludentem nitidis virginibus sacro Dianæ celebris die.
Num tu, quæ tenuit dives Achæmenes, Aut pinguis Phrygiæ Mygdonias opes Permutare velis crine Licymniæ, Plenas aut Arabum domos? Dum flagrantia detorquet ad oscula Cervicem aut facili sævitia negat, Quæ poscente magis gaudeat eripi, Interdum rapere occupat.
IN ARBOREM, CUJUS CASU IN AGRO SABINO PÆNE OPPRESSUS EST.
ILLE et nefasto te posuit die, Quicunque primum, et sacrilega manu Produxit, arbos, in nepotum
Perniciem opprobriumque pagi;
Illum et parentis crediderim sui Fregisse cervicem et penetralia Sparsisse nocturno cruore
Hospitis; ille venena Colcha
Et quidquid usquam concipitur nefas Tractavit, agro qui statuit meo Te, triste lignum, te caducum
In domini caput immerentis.
Quid quisque vitet, nunquam homini satis Cautum est in horas: navita Bosporum Poenus perhorrescit neque ultra Cæca timet aliunde fata,
Miles sagittas et celerem fugam Parthi, catenas Parthus et Italum Robur; sed improvisa leti
CARMINUM II. 12-14. Vis rapuit rapietque gentes. Quam pæne furvæ regna Proserpinæ Et judicantem vidimus Sedesque discretas piorum, et Eoliis fidibus querentem Sappho puellis de popularibus, Et te sonantem plenius aureo, Alcae, plectro dura navis,
Dura fugæ mala, dura belli! Utrumque sacro digna silentio Mirantur Umbræ dicere; sed magis Pugnas et exactos tyrannos
Densum humeris bibit aure vulgus.
Quid mirum, ubi illis carminibus stupens Demittit atras bellua centiceps Aures et intorti capillis
Eumenidum recreantur angues?
Quin et Prometheus et Pelopis parens Dulci laborum decipitur sono;
Nec curat Orion leones
Aut timidos agitare lyncas.
CARMEN XIV.- -AD POSTUMUM.
EHEU fugaces, Postume, Postume, Labuntur anni nec pietas moram Rugis et instanti senectæ
Afferet indomitaque morti;
Non, si trecenis, quotquot eunt dies, Amice, places illacrimabilem
Plutona tauris, qui ter amplum Geryonen Tityonque tristi
Compescit unda, scilicet omnibus, Quicunque terræ munere vescimur, Enaviganda, sive reges
Sive inopes erimus coloni.
Frustra cruento Marte carebimus Fractisque rauci fluctibus Hadriæ, Frustra per autumnos nocentem Corporibus metuemus Austrum: Visendus ater flumine languido Cocytos errans et Danai genus Infame damnatusque longi Sisyphus Æolides laboris. Linquenda tellus et domus et placens Uxor, neque harum, quas colis, arborum Te præter invisas cupressos
Úlla brevem dominum sequetur.
Absumet heres Cæcuba dignior Servata centum clavibus et mero Tinget pavimentum superbo, Pontificum potiore cœnis.
CARMEN XV.-IN SUI SECULI LUXURIAM.
JAM pauca aratro jugera regiæ Moles relinquent, undique latius Extenta visentur Lucrino
Stagna lacu platanusque cælebs Evincet ulmos. Tum violaria et Myrtus et omnis copia narium Spargent olivetis odorem Fertilibus domino priori;
Tum spissa ramis laurea fervidos Excludet ictus. Non ita Romuli Præscriptum et intonsi Catonis
Auspiciis veterumque norma.
Privatus illis census erat brevis, Commune magnum: nulla decempedis Metata privatis opacam
Porticus excipiebat Arcton; Nec fortuitum spernere cespitem
« PreviousContinue » |