Cæcubum et prælo domitam Caleno
Tu bibes uvam: mea nec Falernæ
Temperant vites neque Formiani
Pocula colles.
CARMEN XXI.-IN DIANAM ET APOLLINEM.
DIANAM teneræ dicite virgines,
Intonsum, pueri, dicite Cynthium,
Latonamque supremo
Dilectam penitus Jovi.
Vos lætam fluviis et nemorum coma,
Quæcunque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi
Silvis aut viridis Cragi;
Vos Tempe totidem tollite laudibus
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Insignemque pharetra
Fraternaque humerum lyra.
Hic bellum lacrimosum, hic miseram famem
Pestemque a populo et principe Cæsare in
Persas atque Britannos
Vestra motus aget prece.
CARMEN XXII.-AD ARISTIUM FUSCUM.
INTEGER vitæ scelerisque purus
Non eget Mauris jaculis neque arcu
Nec venenatis gravida sagittis,
Sive per Syrtes iter æstuosas
Sive facturus per inhospitalem
Caucasum vel quæ loca fabulosus
Lambit Hydaspes.
Namque me silva lupus in Sabina,
Dum meam canto Lalagen et ultra
Terminum curis vagor expeditis,
Fugit inermem,
Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit æsculetis,
Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.
Pone me pigris ubi nulla campis
Arbor æstiva recreatur aura,
Quod latus mundi nebulæ malusque
Jupiter urget;
Pone sub curru nimium propinqui
Solis in terra domibus negata:
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.
CARMEN XXIII.-AD CHLOËN
VITAS hinnuleo me similis, Chloë,
Quærenti pavidam montibus aviis
Matrem non sine vano
Aurarum et silüæ metu.
Nam seu mobilibus veris inhorruit
Adventus foliis seu virides rubum
Dimovere lacertæ,
Et corde et genibus tremit.
Atqui non ego te tigris ut aspera
Gætulusve leo frangere persequor:
Tandem desine matrem
Tempestiva sequi viro.
CARMEN XXIV. .-AD VIRGILIUM.
QUIS desiderio sit pudor aut modus
Tam cari capitis? Præcipe lugubres
Cantus, Melpomene, cui liquidam pater
Vocem cum cithara dedit.
Ergo Quintilium perpetuus sopor
Urget! cui Pudor et Justitiæ soror,
Incorrupta Fides nudaque Veritas
Quando ullum inveniet' parem?
Multis ille bonis flebilis occidit,
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.
Tu frustra pius heu non ita creditum
Poscis Quintilium Deos.
Quod si Threïcio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem,
Non vanæ redeat sanguis imagini,
Quam virga semel horrida,
Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum: sed levius fit patientia,
Quidquid corrigere est nefas.
CARMEN XXV.—
-AD LYDIAM.
PARCIUS junctas quatiunt fenestras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi somnos adimunt, amatque
Janua limen,
Quæ prius multum facilis movebat
Cardines. Audis minus et minus jam:
"Me tuo longas pereunte noctes,
Invicem mochos anus arrogantes
Flebis in solo levis angiportu,
Thracio bacchante magis sub inter-
Læta quod pubes hedera virente
Gaudeat pulla magis atque myrto,
Aridas frondes hiemis sodali
Dedicet Hebro.
CARMEN XXVI.-AD MUSAM DE ÆLIO LAMIA.
MUSIS amicus tristitiam et metus
Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis, queis sub Arcto
Rex gelidæ metuatur oræ,
Quid Tiridaten terreat, unice
Securus. O, quæ fontibus integris
Gaudes, apricos necte flores,
Necte meo Lamiæ coronam,
Pimplea dulcis! Nil sine te mei
Prosunt honores; hunc fidibus novis,
Hunc Lesbio sacrare plectro
Teque tuasque decet sorores.
CARMEN XXVII.- -AD SODALES.
NATIS in usum lætitiæ scyphis
Pugnare Thracum est: tollite barbarum
Morem verecundumque Bacchum
Sanguineis prohibete rixis.
Vino et lucernis Medus acinaces
Immane quantum discrepat; impium
Lenite clamorem, sodales,
Et cubito remanete presso.
Vultis severi me quoque sumere
Partem Falerni? dicat Opuntiæ
Frater Megillæ, quo beatus
Vulnere, qua pereat sagitta.
Cessat voluntas"? Non alia bibam
Mercede. Quæ te cunque domat Venus,
Non erubescendis adurit
Ignibus ingenuoque semper
Amore peccas. Quidquid habes, age,
Depone tutis auribus. Ah miser,
Quanta laborabas Charybdi,
Digne puer meliore flamma!
Quæ saga, quis te solvere Thessalis
Magus venenis, quis poterit Deus?
Vix illigatum te triformi
Pegasus expediet Chimæra.
Nauta. TE maris et terræ numeroque carentis arenæ
Mensorem cohibent, Archyta,
Pulveris exigui prope litus parva Matinum
Munera, nec quidquam tibi prodest
Aërias tentasse domos animoque rotundum
Percurrisse polum morituro.
Archytas. Occidit et Pelopis genitor conviva Deorum,
Tithonusque remotus in auras
Et Jovis arcanis Minos admissus habentque
Tartara Panthoiden iterum Orco
Demissum, quamvis clipeo Trojana refixo
Tempora testatus nihil ultra
Nervos atque cutem morti concesserat atræ,
Judice te non sordidus auctor
Naturæ verique. Sed omnes una manet nox
Et calcanda semel via leti.
Dant alios Furia torvo spectacula Marti;
Exitio est avidum mare nautis ;
Mixta senum ac juvenum densentur funera, nullum
Sæva caput Proserpina fugit.
|