Cave, cave namque in malos asperrimus

Parata tollo cornua,

Qualis Lycambæ spretus infido gener

Aut acer hostis Bupalo.

An, si quis atro dente me petiverit,
Ínultus ut flebo puer?

CARMEN VII.—AD ROMANOS.

Quo, quo scelesti ruitis? aut cur dexteris
Aptantur enses conditi?

Parumne campis atque Neptuno super
Fusum est Latini sanguinis?
Non, ut superbas invidæ Carthaginis
Romanus arces ureret,

Intactus aut Britannus ut descenderet
Sacra catenatus via,

Sed ut secundum vota Parthorum sua
Urbs hæc periret dextera.

Neque hic lupis mos nec fuit leonibus
Unquam nisi in dispar feris.
Furorne cæcus, an rapit vis acrior?
An culpa? Responsum date!
Tacent et albus ora pallor inficit
Mentesque perculsæ stupent.

Sic est: acerba fata Romanos agunt
Scelusque fraternæ necis,

10

Ut immerentis fluxit in terram Remi

Sacer nepotibus cruor.

20

CARMEN VIII.—IN ANUM LIBIDINOSAM.

ROGARE longo putidam te seculo,

Vires quid enervet meas?

Quum sit tibi dens ater et rugis vetus
Frontem senectus exaret,

Hietque turpis inter aridas nates
Podex velut crudæ bovis.

Sed incitat me pectus et mammæ putres,
Equina quales ubera,
Venterque mollis et femur tumentibus
Exile suris additum!

Esto beata, funus atque imagines
Ducant triumphales tuum,
Nec sit marita, quæ rotundioribus
Onusta bacis ambulet.

Quid, quod libelli Stoici inter sericos
Jacere pulvillos amant?
Illiterati num minus nervi rigent?
Minusve languet fascinum?

Quod ut superbo provoces ab inguine,
Ore allaborandum est tibi.

CARMEN IX.-AD MECENATEM.

QUANDO repostum Cæcubum ad festas dapes
Victore lætus Cæsare

Tecum sub alta, sic Jovi gratum, domo,
Beate Mæcenas, bibam,

Sonante mixtum tibiis carmen lyra,

Hac Dorium, illis barbarum?

Ut nuper, actus quum freto Neptunius
Dux fugit ustis navibus,

Minatus Urbi vincla, quæ detraxerat
Servis amicus perfidis.

Romanus, eheu, posteri negabitis,

Emancipatus feminæ

Fert vallum et arma miles et spadonibus

Servire rugosis potest,

Interque signa turpe militaria

Sol adspicit conopium.

At hoc frementes, verterunt bis mille equos
Galli, canentes Cæsarem,

Hostiliumque navium portu latent

Puppes sinistrorsum citæ.

Io Triumphe, tu moraris aureos

Currus et intactas boves?

Io Triumphe, nec Jugurthino parem
Bello reportasti ducem,

Neque Africanum, cui super Carthaginem

Virtus sepulchrum condidit.

Terra marique victus hostis Punico

Lugubre mutavit sagum.

Aut ille centum nobilem Cretam urbibus

Ventis iturus non suis,

Exercitatas aut petit Syrtes Noto,

Aut fertur incerto mari. -
Capaciores affer huc, puer, scyphos
Et Chia vina aut Lesbia,

Vel, quod fluentem nauseam coërceat,
Metire nobis Cæcubum.

Curam metumque Cæsaris rerum juvat
Dulci Lyæo solvere.

CARMEN X.

-IN MEVIUM POETAM.

MALA soluta navis exit alite

Ferens olentem Mævium.

Ut horridis utrumque verberes latus,
Auster, memento fluctibus.
Niger rudentes Eurus inverso mari
Fractosque remos differat.

Insurgat Aquilo, quantus altis montibus
Frangit trementes ilices.

Nec sidus atra nocte amicum appareat,
Qua tristis Orion cadit:

20

30

10

Quietiore nec feratur æquore,
Quam Graia victorum manus,
Quum Pallas usto vertit iram ab Ilio
In impiam Ajacis ratem.

O quantus instat navitis sudor tuis
Tibique pallor luteus

Et illa non virilis ejulatio,

Preces et aversum ad Jovem,
Ionius udo quum remugiens sinus
Noto carinam ruperit!

Opima quod si præda curvo litore
Porrecta mergos juveris,
Libidinosus immolabitur caper
Et agna Tempestatibus.

CARMEN XI.-AD PETTIUM.

PETTI, nihil me sicut antea juvat

Scribere versiculos, amore percussum gravi,
Amore, qui me præter omnes expetit
Mollibus in pueris aut in puellis urere.
Hic tertius December, ex quo destiti

Inachia furere, silvis honorem decutit.

Heu me, per urbem, nam pudet tanti mali,
Fabula quanta fui! Conviviorum et pœnitet;
In quis amantem languor et silentium
Arguit et latere petitus imo spiritus.
Contrane lucrum nil valere candidum

Pauperis ingenium? querebar applorans tibi; Simul calentis inverecundus Deus

Fervidiore mero arcana promorat loco. Quod si meis inæstuet præcordiis

Libera bilis, ut hæc ingrata ventis dividat

Fomenta vulnus nil malum levantia,

Desinet imparibus certare summotus pudor.

10

Ubi hæc severus te palam laudaveram,
Jussus abire domum ferebar incerto pede
Ad non amicos, heu! mihi postes et heu
Limina dura, quibus lumbos et infregi latus.
Nunc gloriantis quamlibet mulierculam
Vincere mollitie amor Lycisci me tenet;
Unde expedire non amicorum queant
Libera consilia nec contumeliæ graves,
Sed alius ardor aut puellæ candida

Aut teretis pueri longam renodantis comam.

CARMEN XII.- -IN ANUM LIBIDINOSAM.

QUID tibi vis, mulier nigris dignissima barris?
Munera quid mihi quidve tabellas
Mittis nec firmo juveni neque naris obesæ?
Namque sagacius unus odoror,

Polypus an gravis hirsutis cubet hircus in alis,
Quam canis acer, ubi lateat sus.

Quis sudor vietis et quam malus undique membris
Crescit odor, quum pene soluto

Indomitam properat rabiem sedare; neque illi
Jam manet humida creta colorque
Stercore fucatus crocodili, jamque subando
Tenta cubilia tectaque rumpit!

Vel mea quum sævis agitat fastidia verbis:
"Inachia langues minus ac me;

Inachiam ter nocte potes, mihi semper ad unum
Mollis opus. Pereat male, quæ te

Lesbia quærenti taurum monstravit inertem;
Quum mihi Cous adesset Amyntas,

Cujus in indomito constantior inguine nervus
Quam nova collibus arbor inhæret.
Muricibus Tyriis iteratæ vellera lanæ
Cui properabantur? Tibi nempe,

20

10

20