cessario reviviscat atque recreetur. 2. de Na- | tur. 96. Cum autem sol illuxisset, tum ut revixisse sibi viderentur. Ver. 5. 159. Cum ex illorum metu mortis quasi luce libertatis recreatus revixisset. 5. Att. 16. Adventu nostro reviviscunt justitia, abstinentia, &c. 6.2. Omnes civitates suis legibus et judiciis usæ abrovouíav adeptæ revixerunt. 7. in A. 1. Senatus ad autoritatis pristinæ spem reviviscit. De Ar. 48. Reviviscere, respirare a metu cædis, emergere a fluctibus servitutis. Par.5. Reviviscat M. Curius, &c. SYNTAXIS. Reviviscere ac recreari. Reviviscens libertas, causa toties jugulata, resp. justitia. Senatus ad autoritatis pristinæ spem reviviscit. Quasi luce libertatis recreatus revixit. Reviviscere et respirare a metu cadis. Revocandus, àvanλnrios. Pro Dom. 140. Identidem se ipse revocando dubitans, &c. 2. de Orat. 44. Non omnia, quæcunque loquimur, ad artem et ad præcepta sunt revocanda. Revocans, tis, ȧvaxaλéwv. 12. in Ant. 8. Quis revocante, et receptui canente Senatu properet dimicare? 6. Fam. 7. Scripsi de te parce et timide, non revocans me ipse, sed pæne refugiens. De Amic. 60. Aliquis omnia ad suam potentiam revocans. Revocatio, onis, àvánλnois. 3. Tusc. 33. Revocatio ad contemplandas voluptates. 13. in A. 15. Receptui signum aut revocationem a bello audire non possumus. Revocatus, a, um, ávaxλndɛíç. 1. Qu. Fr. 2. Testor omnes deos, me hac una voce morte esse revocatum, quod, &c. 10. Fam. 1. Posteaquam de meo cursu reipub. sum voce revocatus. 3. cont. Rull. 1. Qui provocati a me venire noluerunt, revocati saltem revertantur. Pro Au. Gabin. Amicitiæ ex inimicitiis revocatæ in gratiam. Revoco, as, voco, reduco, ávanaλśw, naraB.Bal. Pro Mur. 26. Unde tu me vocasti, inde ibi ego te revoco. De. Prov. 13. Deducere et revocare aliquem de provincia. 10. Fam. 11. Equitatum revocavi. Pro. Dom. 144. Vos qui maxime me repetistis atque revocastis. Pro C. Cor. 1. Ne quem in ju dicium oratio mea revocare videatur. Refero. 3. Off. 84. Hoc ego nihil inutilius puto, cum ad veritatem cœpi revocare rationem. 2. de Fin. 43. Revocare omnia ad scientiam. Pro Dom. 15. Nonnulli illam rem ad illam rationem conjecturamque revocabant, qui, &c. Resumo. 4. Ac. 51. Simul atque se ipse commovit, ad seque revocavit, &c. 7. Fa. 20. Revocare vires amissas. Avoco, removeo, abstraho, retraho. 1. Tusc. 37. Revocare mentem a sensibus. 3. Att. 15. Revocare aliquem a turpi consilio. Pro Clu. 12. Eam non filii dolor, non filiæ mæror a cupiditate revocavit. 3. C. 10. Revocare aliquem a furore vel a scelere. Inflammo, comparo. De Cl. 323. Hortensius revocare se ad industriam cœpit. 3. de ❘ Orat. 117. Meque ad meum munus pensumque revocabo. De Cl. 11. Ego me ad pristina studia revocavi. Instauro, aggredior. De Cl. 115. Studiom philosophiæ nunquam intermissum, a primaque adolescentia cultum et semper auctum, hoc rursus summo autore et doctore revocavi. 1. Tus. 1. Retuli me ad ea studia, quæ retenta animo, remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi. 2. de Orat. 199. Judicum animos ad Qu. Cæpionis odium, a quo erant ipsi propter judicia abalienati, renovabam atque revocabam. De Opt. 15. Ad quam eos quasi formulam dicendi revocent. Pro Sull. 46. Animum incitatum ad ulciscendam orationem tuam, revoco ipse. Excito. Post. in Sen. 22. Qui me a morte ad vitam, a desperatione ad spem revocavit. Recupero. 7. Fa. 26. Sed si morbum depulero, facile (ut spero) illa revocabo. Incer. Nullum unquam verbum, quod revocare vellet, emisit. ADVERB. Acrius, arroganter, identidem, rursus. Revocor, aris. 1. Off. 135. Danda igitur opera est, ut, etiamsi aberrare ad alia cœperit, ad hæc revocetur oratio. 2. de Div. 145, Hæc ratione explicari, et ad naturam revocari facile possunt. Pro Cæc. 38. Ad incertum revocari possessiones omnium. Pro S. R. 113. In minimis rebus etiam negligentia in crimen mandati judiciumque infamiæ revocatur. Incer. Cum ex adversis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur. Revolo, as, retro volo, ávanéroμai, 2. de Nat. 125. Dux ipse, quia non habet ubi nitatur, revolat. Revolvens, tis, ávaσrgépwv. Ibid. 106. Draco subter supraque revolvens sese. Revolvor, eris, referor, àvacτpépoμas. 2. de Orat. 135. Omnia ab homine ad communes generum summas revolventur. Rapior. 4. Ac. 18. Ita imprudens eo, quo minime vult, revolvitur. Redeo. 2. de Orat. 130. Nec quoties causa dicenda est, toties ad ejus causæ seposita argumenta revolvi nos oportet. 2. de Di. 13. Primum eodem revolveris, nam, &c. 2. ad Her. 27. Neque eodem identidem revolvamur. 13. Att. 26. Revolvor identidem in Tusculanum. Reus, rei, ille unde petitur, qui causum dicit, qui lege aliqua tenetur, qui aliqua culpa tenetur, erroris qui arguitur, is de cujus re disceptatur, airios. Ver. 2. 94. Si quis absentem Sthenium rei capitalis reum facere vellet. Pro Pl. 55. Cur is abs te reus non factus est? 13. Fam. 54, Ut socrus adolescentis rea ne fiat. 2. de Orat. 183. Reos autem appello, non eos modo qui arguuntur, sed omnes, quorum de re disceptatur. Ibid. $21. Reos appello, quorum res est. Pro Sul. 81. Parens tuus, Torquate, Catilinæ reo de pecuniis repetundis fuit advocatus. De Ar. 42. Clodius cum propinquis suis decidit, ne reos faceret. Ibid. 45. Laudare reum. Pro Sest. 35. Cum equester ordo reus a consulibus citaretur. Pro Mil. 36. Reus Milonis lege Plotia fuit Clodius, quoad vixit. 3. Qu. Fr. 3. Facere aliquem reum de ambitu. 1. C. 28. Leges, quæ de civium reorum supplicio rogatæ sunt. Ad. Brut. 4. Alienæ igitur culpæ me reum facis. Ver. 5. 108. Referre aliquem absentem in reos. 2. in A. 56. Absens in reos relatus. Pro Muræn. 46. Reus nocens. Pro Mil. 41. Milo reus ad populum accusante P. Clodio. Ibid. 44. Milo reus est præclari facti. Ibid. 51. Tota denique rea citaretur Hetruria, &c. Pro Deiot. 42. Hieras totam causam suscipit, et criminibus illis pro rege se supponit reum. 4. Att. 15. Tres candidati fore rei putabantur, &c. Div. 50. Inopia reorum. ADJUNCTA. Absens, improbus, nocens, perditus, afflictus, infirmus, et enervatus, audar, pecuniosus, profusus, perditus, nocens, et perditus, nocentissimus, innocens, invidiosus, consularis, extraordinarius, familiaris, humilis, sordidus, locuples, mastus et sordidatus, nobilis, nocens et perniciosus, turpis. SYNTAXIS. Capitalis rei reum facere, de furto, de ambitu. Citatur audacia reus. Aliene culpæ reus. Referre aliquem in reos. Preclari facti reus citatur. Italia rea. Crimini se reum pro aliquo supponere. Reus nocens. Absens in reos relatus. Revulsus, a, um, åroswasdels. I. P. 23. Id autem templum sublato aditu, revulsis gradibus, armis tenebatur. 5. in A. 9. Nisi septis revulsis introiri non potest. Rex, regis, dominus, Barıλúç. 2. Off. 41. Apud Medos, ut ait Herodotus, fruendæ justitiæ causa videntur olim bene morati reges constituti. Pro Sest. 57. Rex sedens cum purpura et sceptro, et illis insignibus regiis, præconi publico subjicitur. 3. Off. 83. Ecce tibi qui rex pop. Rom. dominusque omnium gentium esse concupierit. Pro Pomp. 24. Regum afflictæ fortunæ facile multorum opes alliciunt ad misericordiam, ut regale jis nomen magnum et sanctum esse videatur. 12. Fam. 1. Non regno, sed rege liberati videmur: interfecto enim rege, regios omnes nutus tuemur. Pro R. P. 29. Regum imperia. 3. de Fin. 75. Rectius enim appellabitur rex, quam Tarquinius, qui nec se, nec suos regere potuit. Rex sacrorum, qui rebus sacris præest. De Ar. 12. L. Claudius rex sacrorum. Pro Dom. 38. Rex sacrorum. Rex ærarii, qui arario custodiendo præest. 2. con. Rul. 15. ADJUNCTA. Privatus, et curiosus, afflictus, perditusque, inimicissimus, potentissimus, superbissimus et crudelissimus, amicissimus, amicus.) (. inimicus, antiquissimus, et clarissimus, nobilis, barbarus, clarissimus, consularis, con tinens, doctissimus, sapientissimus, finitimus, firmus, maxime necessarius, fidelissimus, atque amicissimus, invitus, generosus, impius, gra. vissimus, ignobilis, illustris, bene moratus, opulentus, impudens, superbus, locupletissimus, magnus, opulentissimus, maximus, modestior, probior, integrior, peregrinus, perpauper, potentissimus, et nobilissimus, scelerutus, et impius, stultissimus, crudelis, immoderatus. 10. RH Rhadamanthus, judex apud inferos.1.Tusc. Rhamnusius, Antiphon, orator, a Rhamno oppido Græciæ. De Clar. 47. Rheda, dæ, genus vehiculi, àπývn, paldiov. 2. in Ant. 58. Sequebatur rheda cum lenonibus. Pro Milon. 28. Obvius fit ei Clodius expeditus in equo, nulla rheda, nullis impedimentis. Ib. Cum Milo cum uxore veheretur in rheda penulatus, &c. 5. Att. 17. Hanc epistolam dictavi sedens in rheda. 6. 1. Hic Vedius venit mihi obviam cum duobus essedis et rheda equis juncta. Rhedarius, rii, Tou paidíou hvícxos. Pro Mil. 29. Adversi rhedarium occidunt. Rhegyum, urbs Calabriæ. 12. Fam. 25. Rhenus, ni, fluvius. I. P. 81. Rheni fossa gurgitibus illis redundans. Rhetor, oris, orator, dicendi artifex et doctor, qui dicendi præcepta tradit, rhetoricus doctor, phrag. 1. De Orat. 84. Qui rhetores nominarentur, et qui dicendi præcepta traderent. 2. in Ant. 42. Rhetor magister declamaudi. 1. de Inv. 6. Vis et artificium rhetoris. De Clar. 42. Concessum est rhetoribus mentiri et in historiis, ut &c. S. Qu. Fr. 1. Cicero noster, dum ego adsum, non cessavit apud rhetorem. Ib. 3. Pæonius rhetor, homo, opinor, valde exercitatus et bonus. Ib. Quæ potest turpitudinis esse tanta defensio? cupio audire, ut videam, ubi rhetoris tanta merces, ubi campus Leontinus appareat. 2. in Ant. 101. Quasi rhetor ille disertum facere posset. 2. de N. 1. Nam neque indisertum Academicum pertimuissem, neque sine philosophia rhetorem quamvis eloquentem. 1. Off. 132. Contentionis præcepta rhetorum sunt, nulla sermonis. 2. de Finib. 17. Quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam Philosophorum sit. 1b. Latius loquuntur rhetores, dialectici autem compressius. Orat. 61. Sed et Græce ab eloquendo rhetor, et Latine eloquens dictus est. 2. de Natur. 1. Rhetor eloquens. Orat. 93. Hanc hypallagen rhetores, metonymiam grammatici vocant. Ib. 42. Plato exagitator omnium rhetorum. 3. de Orat. 78. Corax et Pamphilus rhetores. 2. de Invent. 7. Magnus et nobilis rhetor Isocrates. 3. de Finib. 4. Artes rhetorum totæ sunt forenses ac populares. ADJUNTA. Antiquissimus, eloquentissimus, atque studiosissimus, magnus et nobilis, imprimis nobilis, doctissimus, magnus, eloquens. Rhetorica, ars rhetorica, rhetoris ars, vis oratoria, oratoris facultas, ratio dicendi, copia dicendi, pnropian. 1. ad Her. 1. 1. de In. 6. Artificiosa eloquentia, quam rhetoricam vocant. 2. de Fin. 17. Zeno omnem vim eloquendi in duas partes tributam esse dicebat, rhetoricam palmæ, dialecticamque pugno similem esse: quod latius loquerentur rhetores, dialectici autem compressius. Ib. Dicamque, si potero, rhetorice: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquamur, esse interdum paulo hebetiorem. 4. de Finib. 7. Scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legat. Rhetorica, orum, rhetorum res, sive præcepta, propiná. De Fat. 4. Mihi rhetorica vestra sat nota sunt. Rhetorice, rhetorico more, copiose, splendide, ornate, propinas. 2. de Fi. 17. Rhetorice igitur num mavis, quam dialectice disputari? 3. Tus. 63. At quam rhetorice! quam copiose! quas sententias colligit! quæ verba contorquet! De Cl. 43. Rhetorice et tragice ornare aliquid. 3. de Fi. 26. Potest id quidem fuse et copiose, et omnibus electissimis verbis, gravissimisque sententiis rhetorice et augeri, et ornari. -Rhetoricoteros, magis rhetor, vel major orator, proginrepos. 3. de Orat. 169 Crassum habeo generum, ne rhetoricotero' tu sis. Lucilii. Rhetoricus, a, um, intopixóç. 1. de Orat. 133. Nostro more aliquando, non rhetorico loquamur. Ibid. 87. Quæ arte sua rhetorici illi doctores complecterentur. 2. de N. 168. Exercitationes rhetoricæ. 2. de Orat. 10. Rhetorici quidam libri, quos tu agrestes vo cas. Rhodanus, fluvius. 10. Fam. 11. Rhodos, insula. 2. Att. 1. 3. Off. 50. Rhodii, populi. 3. Off. 50. Rideo, es, risum edo vel facio, yɛλáw. Ver. 3. 62. Ridere convivæ, cachinnari ipse Apronius. 7. Fa. 25. Vereris, ne, &c. rideamus yéλwra capdúviov, proverb. 2. Qu. Fr. 2. Risi nivem atram, teque hilari animo esse et prompto ad jocandum valde me juvat. 5. de Fin. 91. M. Crassus, quem semel ait in vita risisse Lucilius, et ea re dyiλastov vocatum. 14. Att. 15. De hæresi Vestoriana, et de Pherionum more Puteolano, risisse me satis, nihil est necesse me rescribere. Derideo. 2. Fa. 9. Dedisti nobis, quem semper ridere possemus. De Ar. 8. Cum riseritis impudentiam hominis, tum, &c. ADVERB. Familiariter, docte, valde, vehementer. Ridicule, facete, yeholws, yeλolaorãs. Ver. 4. 148. Theomnestus quidam homo ridicule insanus. 4. ad Her. 10. Ridicule facere. 9. Fam. 22. Dicere aliquid ridicule. 2. de Orat. 243. Colligere multa non modo acute, sed etiam ridicule ac facete. Ridiculum, li, jocus, facetiæ, digna res quæ omnium irrisione ludatur, yɛkošov. 2. de Orat. 286. Sæpe etiam sententiose ridicula dicuntur. Orat. 87. Altero utetur in jaciendo mittendoque ridioulo. Ibid. Vitabit etiam ridicula quæsita, nec ex tempore ficta, sed domo allata, quæ plerunque sunt frigida. Ibid. Ridiculum subobscænum. 1. Off. 134. Per ridiculum dicere aliquid. ADJUNCTA. Civile, facetum, frigidum, patiens ac lentum, quæsitum, fictum, stomachosum, et quasi summorosum, frequens, subob scænum. Ridiculus, a, um, jocularis, yɛdolog. 1. Att. 10. Facie magis quam facetiis ridiculus. 2. de Orat. 217. Inveni ridicula et falsa multa Græcorum. Pro. Arch. 8. Est ridiculum ad ea, quæ habemus nihil dicere; quærere quæ habere non possumus. Div. 59. Ridiculum est putare, &c. SYNTAXIS. Ridicula sententiose dicere. Jacere mittereque ridiculum. Ridiculum quæsitum, non ex tempore fictum, sed domo allaRhopographia, virgultorum stirpiumque de- tum. Per ridiculum dicere aliquid. Ridiculus scriptio, qualis ad ripas amnium esse solet, vel facie, non facetiis. Id agere est ridiculum. natura, vel arte facta, ponoypapia. Lege, Ri-Ridicule dicere, facere. Homo ridicule inpula. Rhythmus, fuis, vide, Numerus. Rhythmici, orum, qui studiose numeros ligant, quos musici canant ad lyram: et omnino rhythmici sunt poetæ lyrici, jvμind. 3. de Orat. 118. Nec sunt hæc rhythmicorum aut musicorum acerrima norma dirigenda. RI Ricinium, nii, pallii genus, sive vestimentum quadratum, σουδάριον, εἶδος ἐσθῆτος ἐνταφίου 2. de L. 59. Extenuato sumptu, tribus riciniis et vinculis purpuræ, et decem tibicinibus, tollit etiam lamentationem. Ibid. 64. Rictus, us, os, præsertim minax et hians, yeλasivos. Ver. 4. 94. Rictus simulachri Herculis, et mentum paulo attritius. sanus. Rigeo, es, conglacio, congelo, piyów. 1.Tusc. 69. Quod aut frigore rigeant, aut urantur calore. Rigidus, a, um, durus, erectus, rudis, avėádne. 1. de Nat. 102. Ibes sunt aves excelsæ, rigidis cruribus, procero rostro. De Cla. 70. Canachi signa rigidiora sunt, quam ut imitentur veritatem. Rigo, as, respergo. 1. de Div. 20. -Quæ parvos Mavortis sanguine natos Uberibus gravidis vitali rore rigabat. 4. ad Her. 10. Isti cum se fontes esse dicant, et omnium rigare debeant ingenia, non putant, &c. Rima, æ, hiatus, æλɛ&pía. 14. Att. 9. Ta bernæ mihi duæ corruerunt, reliquæ rimas | Deinceps in lege, ut de ritibus patriis colan agunt. Orat. 231. Neque inferciens verba, quasi rimas expleat. Rimor, aris, scrutor, inquiro, ipsvváw. 1. de Div. 130. Sed tamen id quoque rimatur, quantum potest. Ringor. Lege, Subringor. Ripa, pæ, n.2. de Ñ. 98. Liquores perlucidi, amnium riparum vestitus viridissimi. De Cl. 316. Fluvium extra ripas diffluentem coercere. 2. in A. 26. Si ille ad eam ripam, quam constituerat, non ad contrariam navi se applicuisset. 1. de Div. 58. Eodem equo adversam ascendi ripam. Ibid. Ad quandam magni fluminis ripam. De Clar. 54. Cum plebs prope ripam Anienis consedisset. 1. de Leg. 15. In viridi et opaca ripa inambulare. Pro Mil. 75. Ripa lacus. ADJUNCTA.Adversa, contraria, viridis, opa caque. Ripula, læ, ripa. 15. Att. 16. Hæc rhopographia ripulæ videtur habitura celerem satietatem. SYNTAXIS. Viridissimi riparum vestitus. Diffluens fluvius extra ripas. Risus, us, yλç. 6. Att. 3. In quo tamen ille mihi risum magis quam stomachum movere solet. 2. de Orat. 235. Quo pacto concitetur risus, quomodo existat, atque ita repente erumpat, viderit Democritus, et Ibid. de risu. 2. in A. 73. Qui risus hominum de te erat? &c. 14. P. 1. Lætitiæ risus satis maximæ præclarissimæque pugnæ. Ver. 4. 27. Risus populi atque admurmuratio omnium facta est. 8. Fam. 9. Post repulsam vero risus facit, civem bonum ludit, et contra Cæsarem sententias dicit. 2. Q. Fr. 5. In tabulam magni risus consequebantur. 5. Fa. 2. Visa est oratio non injucunda, et mediocris quidam risus est consecutus. De Cl. 292. Equidem in quibusdam risum vix tenebam. 2. Q. Fr. 9. Memimi miros risus nos edere. ADJUNCT. Magnus, mirus, major, maximus, mediocris. SYNTAXIS. Movere risum, concitare. Risus et admurmuratio facta. Miros risus edere. Risum tenere. Qui risus hominum de te est? Rite, recte, eonnóvras. 1. de Nat. 52. Hunc Deum rite beatum dixerimus, vestrum vero laboriosissimum. 2. 62. Quorum animi cum æternitate fruerentur, dii rite sunt habiti. 2. de Fin. 37. Quæ potest appellari rite sapientia. 1. de D. 21. Veteres rite deos coluerunt. De Arusp. 23. Si ædilis verbo aberravit, ludi non sunt rite facti. Pro Dom. 134. Is nihil rite, nihil caste, nihil more institutoque perfecit. 1. ad Her. 23. Testamentum ipso præsente conscribunt, testes rite affuerunt. 1. de L. 22. Ratio cum perfecta est, nominatur rite sapientia. Ritualis, le, vóμuos. 1. de D. 72. Rituales libri hi erant Hetruscorum de ritibus et disciplina civitatis. Ritus, us, mos, consuetudo rata et firma, præcipue sacra, SeμDaria. 2. de Leg. 40. tur optimi. Ibid. 22. Ex ritibus patriis optima colunto. 3. de Nat. 51. Certæ tempestates pop. Rom. ritibus consecratæ sunt. Pro Dom. 132. Quibusnam verbis, aut quo ritu ejus domum consecrares. 2. de L. 20. Quo modo et ritu fiant, discunto. Ibid. 27. Ritus fami liæ patrumque servari. Mos etiam pravus. De Am. 31. Qui pecudum ritu omnia ad voluptatem referunt. 2. P. 62. Erat ei vivendum latronum ritu. Rivalis, lis, amulus, quasi competitor, avrepartis. 3. Qu. Fr. 8. Pompeius quam se ipse amans sine rivali. Rivalitas, tis, (λorumia. 4. Tusc. 56. Æmulatio, quæ rivalitati similis est. Rivulus, li, Tò púa. Pro Cæl. 19. Ut rivulus accersitus et ductus ad ipso capite. 2. de Orat. 117. Tardi ingenii est, rivulos consectari, fontes rerum non videre. Rivus, vi, vaa. Top. 33. Rivorum a fonte deductio. De Fat. 6. Rixa, xæ, lis, jurgium, is. Ver. 4. 148. Ecce autem nova turba atque rixa. Pro Cæcin. 14. Defensor nimium litigiosus, concitus ad rixam. 9. Fam. 22. Academiæ nostræ cum eo magna rixa est. Ac. In quorum rixam si Academicus incurrerit, &c. Rixor, aris, jurgio contendo, ipí?w. 2. de Orat. 240. Cum esset cum ea Tarracinæ de amicula rixatus. RO Roboro, as, corroboro, confirmo, sancio, impariva. Orat. 42. Eloquentia educata nutrimentis epidictici generis, ipsa se postea colorat et roborat. 1. Off. 112. Cato gravitatem suam perpetua autoritate roboravit. Roboror, aris. 12. Fam. 10. Ut hæc autoritate tua roborarentur. SYNTAXIS. Orationem roborare et colorare. Gravitatem suum autoritate roborare. Robur, oris, quercus, güç. 2. de D. 85. In robore insculptas fuisse priscarum litterarum notas. Ib. 86. Quis robur illud incidit, dolavit, inscripsit? Pro Mur. 74. Lacedæmonii qui quotidianis epulis in robore accumbunt. 4. Aca. 100. Dolatus e robore. Vis, virtus, firmitas, nervi, firmamentum, Suvais. Pro Pom. 10. Altera pars quæ multo plus firmamenti ac roboris habebat. Pro Dom. 67. Cum jam a firmissimo robore copiarum suarum relictus esset. De Ar. 19. Nec robore Gallos, nec calliditate Ponos superavimus. Pro Cæl. 73. Cum autem paullum jam roboris accessisset ætati, in Africam profectus est. Pro Cl. 153. Cn. Tintinnius, C. Mecœnas, illa robora populi Rom. Pro Mur. 58. Venio nunc ad Catonem, quod est firmamentum ac robur totius accusationis. 5. de Fin. 12. Dummodo plus in virtute teneamus firmitatis et roboris. 6. Att. 5. Auxilia sane bona Galatarum (hæc enim sunt nostra robora.) Orat. 34. Versari in optimorum civium vel flore vel robore. Pro Font. 16. Equites tantum habuerunt animi, tantum roboris, ut, &c. 1. Tusc. 95. 2. de Orat. 343. Virtutes quæ in animi magnitudine et robore positæ sunt. 7. Fam. 1. Quantum in cujusque animo roboris est et nervorum. 10. 33. Nam et robur, et soboles militum interiit. 2. contra Rull. 96. Si paullum assumpserint vetustatis ac roboris, non continebuntur. Pro S. R. 149. Messala, qui si jam satis ætatis ac roboris haberet, ipse pro Sext. Roscio diceret. 10. in A. 16. Alter virtutis robore firmior, quam ætatis, cum his profectus est. Pro Mil. 102. Milo est incredibili quodam robore animi septus. 1. Off. 15. Animi excelsi atque invicti magnitudo ac robur. SYNTAXIS. Multum firmamenti ac roboris habere. A firmissimo robore copiarum suarum relictus. Cum paullum jum roboris accessisset atati. Versari in civium vel flore, vel robore. Virtutes in animi magnitudine ac robore posita. Quantum est in eo roboris ac nervorum. Satis ætatis ac roboris habere. Virtutis robore firmior, quam ætatis. Robore animi septus. Animi excelsi atque inviti magnitudo ac robur. Robustus, fortis, valens, potens, nervosus, habens firmamentum et robur, multum virium habens, maximis corporis viribus, lacertosus, papaλios. 2. con. Rul. 83. Robustus, et valens, et audax satelles. 2. C. 20. Homo ætate confectus, exercitatione robustus. Pro Pl. 21. Non enim tribum Tarentinam, sed solidam et robustam, et assiduam frequentiam præbuerunt. Cæl. 7. Vellem aliquis ex vobis robustioribus hunc maledicendi locum suscepisset. 2. in A. 63. Sed hæc, quæ robustioris improbitatis sunt, omittamus. 5. P. 31. Malum inveteratum sit plerunque robustius. 1. de D. 35. Res vetustate robustas calumnian do velle pervertere. 4. Tusc. 50. Robusta illa et stabilis fortitudo. Div. 48. In clamando video eum esse bene robustum. Pro Sul. 47. Quod si esses usu atque ætate robustior, &c. 9. Att. 2. Quanto et honor hic illo est amplior, est ipse robustior. Provectior. De Ar. 42. Deinde jam robustus, &c. id est, grandior factus. 1. Off. 67. Robustus animus. 5. in A. 43. Cn. Pompeius ætate robustior. SYNTAXIS. Robustus et valens. Homo exercitatione robustus. Solida et robusta et assidua frequentia. Robustior improbitas. Res vetustate robusta. Robusta et stabilis fortitudo. In clamando bene robustus. Usu et ætate robustus. Robustus animus. Rodo, is, corrodo, derodo, exedo, naτarpaya. 2. de Div. 59. Quasi vero quicquam intersit, mures noctem et diem aliquid rodentes, scuta an cribra corroserint. Ib. Quod clypeos Lanuvii mures rosissent. Translate, carpo. Pro Cor. 57. Qui aliquem in conviviis rodunt, in circulis vellicant, ubique carpunt. Rogandus, a, um, orandus, denréoç. Brut. 16. Nos hi sumus, de quorum salute unus homo rogandus videatur. Ver. 5. 58. Quo tempore etiamsi precario essent rogandi, tamen ab iis impetraretur. 3. Off. 44. Mos rogandi judicis, quæ salva fide facere possit.4. Tusc. 78. Aut rogandi sunt, orandique, ut, &c. Rogans, tis, Jóuevos. 4. Fa. 4. Cæsar dixit, se Senatui roganti de Marcello ne hominis quidem causa negaturum. Rogatio, onis, rogatus, obtestatio, preces, dinois. 3. Qu. Fr. 1. Ego Curtium rogatione tua diligo. 5. de Orat. 201. Rogatio, et huic finitima percontatio. Est item lex de quibusdam, non omnibus: sic dicta, quod rogando populo feratur. De Cl. 89. T. Libo tribun. plebis rogationem in Galbam privilegii similem tulit. Pro Corn. 33. Rogatio, quæ de Pompeio a Gellio lata est. Pro Sul. 65. Sulla eam rogationem de se ferri non vult. Pro Clu. 140. Dissuasio rogationis ejus, quæ contra coloniam Narbonensem ferebatur. Postq. ad Quir. 10. Tribunitiis illis rogationibus sunt restituti. Pro Dom. 50. Si retulit falsum S. C., tum est rogatio, si non retulit, nulla est. Pro Sest. 25. Promulgatur ab eodem rogatio de mea pernicie. 2. de Orat. 197. Tribuni ex templo pulsi, cum rogationi intercedere vellent. 2. Qu. Fr. 2. Perferre rogationem. ADJUNCTA. Ambitiosa, necessaria, consularis, gratiosissima, justa, similis privilegii, tribunitia. SYNTAXIS. Rogationem ferri, promulgari de alicujus pernicie. Intercedere rogationi. Perferre rogationem. Rogatiuncula, læ, rogatio legis, per contemptum sic appellata, rò denμáriov. Pro Dom. 51. Interrogatiuncula. 1. de Fin. 39. Chrysippum hac esse rogatiuncula delectatum. Rogator, oris, qui rogat, petit, quærit, qui cistas defert colligendis suffragiis per tribus, altnths. 2. de N. 10. Aruspices responderunt, non justum fuisse comitiorum rogatorem. 1. de Div. 33. et 2. 74. Qui rogator centuriæ fuisset. I. P. 36. Vos rogatores, vos custodes fuistis tabularum. Postq. in Sen. 27. Quando tot rogatores, &c. 16. Att. 17. Quanquam hæc epistola non suasoris est, sed rogatoris. Rogatum, ti, párna. Pro Fl. 10. Is nunquam mihi ad rogatum respondet, accusatori plus quam ad rogatum. Rogatus, us, rogatio, igárnos. 1. de N. 15. Ad eum ipsius rogatu accersituque veneram. De Amic. 4. Ut prodessem multis tuo rogatu. 7. Fam. 1 Rogatu eorum, qui, &c. 13. 36. Rogatu meo impetravit. 1. Att. 7. Ego ejus rogatu rogo. SYNTAXIS. Accersitu, rogatuque alicujus ad ipsum venire. Rogatu alicujus impetrare, rogare. Rogatus, a, um, deneis. Ver. 4. 17. Tametsi rogatus de Cymbea, tenetis memoria quid responderit. 1. At. 10. Primum scito, me non esse rogatum sententiam. Div. 63. Ille ab Sardis rogatus ad causam accesserat. Populari rogatione. Pro Sest. 53. Illo die mihi pernicies, Gabinio et Pisoni provincia ro |