Equum esse alicui. Or. 3. 19. et al.
Equo aliquo uti. Or. 1. 267.
EQUUM dicitur, quod justum est.
Sicut æquum est. De Fat. 7.

quum censet, æquum facit, æquum dicit,
æquum postulat. Terent.

Gravius æquo. Sallust. Catil. c. 50. Equum bonum. Id est absoluta bonitas æquitasque juris, germanaque justitia. Rh. 182. et al.

Equum et bonum. Rh. 9. et al.

Aqui boni facere. At. 105.

bonique. Ter. Heaut. 4. 5.

Ex æquo, et bono rem judicare. Pro Cæc. 65.
Equum bonum impetrare. Or. 3. 178.
AER, est cælum, æther, vel spiritus.
Aerem offundere. Ph. 1. 20.

ducere. Ph. 2. 29. et al.

carpere. Virg. Georg. 4. secare. Cic. in Arat.

Æs conflare, et fundere. Plin.

signare. Ph. 2. 185.

figere, vel refigere. Fam. 183.. Æra ducere. Hor. 1. 2. ep. 1.

Pro Pecunia.

Æs alienum cogere. Plaut. in Sticho. alienum conflare. Sallust. in Cat. alienum facere. At. 220.

alienum contrahere. At. 294. et al. alienum suscipere. Id est onus suscipere solvendi ejus creditoribus. Ph. 3. 44.

alienum afferre. Id est ære alieno aliquem obligare. Fam. 106.

- alienum habere. Fam. 63. et al.
alienum crescere. Or. 1. 205.

In æs alienum incidere. Or. 2. 108.
Ex ære alieno laborare. Cæsar lib. 3. b. c.
Ære alieno obstringi. Fam. 172.

alieno obrui. At. 23.

alieno premi. At. 102. et al.

Ærarii hirudo. At. 13.

Erarium habere. At. 85.

Ad ærarium rationes referre. Or. 3. 92. Ærariam exhaurire. Or. 1. 184. et al. ÆRARIUS, a, um, fieri dicebatur, qui a Censoribus in Ceritum tabulas referebatur: scilicet ut esset Civis eatenus, ut pro capite suo tributi nomine æra penderet. Unde ærarium facere: et inter ærarios, sive in ærarios referre: hoc est ea ignominia quempiam afficere. Quod jus proprie ad Censores pertinebat. Ex ærariis eximere Latini dicebant, cum aliquem prædicta ignominia levabant.

Erarium aliquem facere. Liv. Dec. 3. Lib. 4.
Inter ærarios referre. Val. Max. 1. 2. c. 4.
In ærarios referre. Or. 2. 40.
Ex ærariis eximere. Rh. 133.
ÆRUMNA est ægritudo laboriosa.
Ærumnam alicui esse propositam. Or. 2.211.
alicujus allevare. 3. Tusc. 71.

In Erumnas incidere. Fam. 232.. At 45.
Erumnis premi. Ph. 3. 119.
Ærumnas perpeti. Ph. 1. 89..
Adversam ærumuam ferre. 3. Tusc. 30.
ES genus est metalii. Ponitur et æs pro Opere
ex are facto: vel pro pecunia ex are facia.
Ponitur quoque pro fœneratione. Ex ea
significationis varietate dicebant Antiqui æs
militare, pro pecunia, quæ in stipendium
militum de grario a Tribunis ærariis adnu-
merari Quastori solebat. Eleganter vero
maxime sic loquebantur: æs alienum tuum:
as alienum meum: æs alienum Patris :
æs alienum Filii. Id est quod tu, quod ego,
quod Pater, quod Filius contraxit, et debet.
Quæ voces tametsi non satis convenire inter
sese videantur, crebræ tamen fuerunt, et usi-
tutæ divinis illis Latinæ linguæ Principibus.
Pro Metallo.

Es temperare. Or. 1. 223. et al.

Ex ære faccre. Or. 1. 119.

In æs incidere. Or. 2. 156. vel in ære, Or. 1. 233.

In ære esse alieno. Or. 1. 202.
Ere alieno liberare. Fam. 243. et al.
demergi. Liv. 1. 2. c. 15.
exire. Or. 3. 233.

Æs alienum dissolvere. Or. 2. 177. et al.
relinquere. Or. 1. 3. et al.
Ære dirutus. Miles, cui stipendium, caussa
ignominia, non esset datum. Or. 1. 242.
ESTIMATIO est consideratio, vel taxatio. Est-
que tam passivæ, quam activæ significationis.
Et eleganter dicimus
Estimationem habere. Id est, æstimure. Cic.
in Verr. In censu habendo potestas omnis
æstimationis habenda Censori permittitur.
Or. 1. 135..

facere. Cæsar de Bello Civil. lib. 1. Militibus æqua facta æstimatione pecuniam pro his rebus solvit. Id est astimatis rebus tanti, quanti valerent. accipere. Fam. 76. et al. dare. At. 192..

ÆSTIVA, orum, loca sunt, in quibus armenta, et greges, et milites æstivant: sicut hiberna, in quibus hibernant. Estiva attingere. Fam. 25. In æstiva educere. Liv.

Dimittere cohortes in æstiva. Suet. in Cæs.

c. 49.

Estiva confici. Fam. 40. et al.
In æstivis esse. At. 77.

ÆSTUS dicitur solis, et astivi temporis fervor : est etiam impetus, et commotio maris. Ad animum vero persa pe transfertur, accipiturque pro agitatione, difficultate, dubitatione. Estum commovere. Ph. 2. 30.

accedere, vel recedere. Ph. 2. 52. Estu fervere. Rh. 157.

- jactari. Or. 2. 103.
absorberi. Rh. 191. et al.

abripi vel abstrahi. Rh. 156. ETAS, Ætatem ab ævo deduci volunt, quasi avitatem. Sape tamen pro vita hominis renuste accipitur, ut sit pars pro toto per Synecdochen: quia ætates sunt rita partes.

Ponitur item pro seculo. id est centum annis. Interdum etiam pro solo anno accipitur. Interdum pro tempore: unde dicimus aliquid fieri nostra ætate. Neque vero hominis tantum ætas est, sed etiam rerum inanimatarum, ut vini. Hæc de significatione. Locutiones permultas, et perelegantes habet: quas sic distinguemus, ut aliæ cum Adjectivis sint insignioribus: aliæ cum Substantivis: aliæ cum Verbis.

Cum Adjectivis.

ETAS, iniens. Id est prima. Rh. 93. et al. prima. Fam. 44. et al.

bona. pro prima. Ph. 3. 87.
optima. Fam. 145.
progrediens. Ph 1. 139. et al.
grandis. Or. 3. 203.
adulta. Or. 1. 184.
opportuna. Fam. 99.
media. Ph. 3. 90. et al.
provecta. Ph. 1. 168.
corroborata. Or. 3. 46. et al.
firmata. Or. 3. 46.

confirmata. Fam. 144. et al.
constans. Ph. 3. 83. et al.
flexibilis. At. 289.
matura. Rh. 29.
ingravescens. Fam. 18.
affecta. Rh. 159. et al.
præcipitata. Fam. 180.
decrepita. Ph. 1. 168.
extrema. Ph. 3. 90.

Cum Substantivis.
Etatis cursus. Ph. 3. 83..

progressus. Or. 3. 203..
maturitas. Fam. 49. et al.
Alexus. Ph. 85.

infirmitas. At. 254.

imbecillitas. At. 279.

Id ætatis. Ist est hac atale. Rh. 102. et al.

Cum Verbis.

Etate esse. Or. 2. 28. 96. et al.
Atatem accedere alicui. Ph. 107.

agere. Rh. 180. Fam. 50. et al. Etate progredi. Ph. 3. 83.

procedere. Rh. 214. Or. 3. 301. et al.
provehi. Rh. 176. et al.
anteire. Ph. 1. 149. et al.

præcurrere. Rh. 214.

Etatem degere. Or. 1. 43. et al.
terere. Rh. 154.

conterere. Rh. 103. Ph. 1. 138.
consumere. Ph. 3. 1...

exigere. Or. 1. 52. . 262. et al.

Etate confici. Or. 2. 108..

Etatem præterire pro exigi. Ter. in Phorm. Act. 2. sc. 3.

deflectere. At. 145.

ETERNITAS idem et, quod immortalitas.
Eternitatem alicui donare. Or. 3. 80..
Eternitati commendare, vel mandare. Plin.
in Panegyr.

Ex omui Eternitate. 3. de N. D. n. 14.
Ab omni Eternitate. de Div. n. 19.

Ad memoriam Eternitatis. Phil. 12. n. 34.

Evum pro tempore, ætate, vita.
Evo frui. Ph. 3. 127.
Ævum agere. Ph. 1. 154.
Traducere ævum. Hor. I. 1. ep. 18. Degere.
Lucr. Consumere. Id. Transigere. Vellei.
1. 2. c. 89.

AFFINITAS est hominum affinium inter ipsas conjunctio, vel necessitudo.

Affinitates jungere. Liv. Dec. 1. lib. 1.
Affinitate se cum aliquo devincire. Rh. 173.
Affinitate aliquem attingere. Or. 1. 113..
AFFIRMATIO est actus affirmandi.
Affirmatione aliquid in se recipere. Fam. 147.
Affirmationi credere. Fam. 155.
AGER est campus, vel solum, vel territorium.
Agrum colere. Or. 1. 26. . Or. 2. 79. . et al.
conserere. Ph. 3. 89. . et al.
arare. Rh. 120. . et al.
lætificare. Ph. 2. 52. .

emaciari. Colum. lib. 2. cap. 14.
infestari. Colum. lib. 2. c. 14.

Agro movere. Fam. 204..

exturbare. Or. 2. 82.

mulctare. Or. 1. 276. . et al.

Agrum occupare. Or. 2. 80.

AGGER pro vallo et munimento sumitur. Est quoque agger moles terræ circa fluviorum ripas, ipsis opposita fluminibus, ne inundatione vastent agros.

Aggerem extruere. Cæs. B. C. lib. 1.
Aggere cingere. At. 79.

Aggerem interscindere. Cæs. B. G. lib. 7.
AGITATIO est motus, sive commotio. Unde ap-
pellatur agitatio mentis assiduus ille motus
animi in rebus honestis cogitundis, et quasi
mentis ipsius exercitatio. Et studiorum agi-
latio, qua studia, et disciplinæ ex exercentur
a nobis.
Agitationem adhibere. Ph. 3. 4. .
Agitatione vacuum esse. Ph. 2. 175.
AGMEN modo pro impetu: modo pro multitu-
dine: modo pro multitudine armata acci-
pitur.

cogere. At. 243. .

constituere. Sallust. Jug. c. 53.
claudere. Cæs. B. C. lib. 1.

proterere. Virg. Æn. I. 12. Effuso

agmine abire. Liv. 1. 44.

ALA proprie est, qua Aves volant. Librare corpus in alas. Ovid. 1. 4. Met. Movere alas. Id. ib. Quatere alas. Vir. Æn. 3. Explicare alas. Mart. 1. 13. ep. 70. Expandere alas. Plin. l. 10. c. 38. Niti alis. Virg. Æn. 4.

Alas premere. Cic. 2. Divin. c. 26.

Translate alæ dicuntur ordines equitum et interdum etiam peditum.

Alæ præficere. Ph. 3. 42.

ALACRITAS est animi vigor, vel animi erectio, vel lætitia gestiens. Vel est mutatio quædam vultus gestientis in spem aliquam. Alacritatem afferré. Or. 3. 191.

addere. Al. 252.

Alacritate mira esse. At. 1. 2. ep. 7. Alacritatem eripere. At. 326.

Amicitiam esse inter aliquos. Ph. 3.99..

crescere. Ter. And. 3. 3.
accrescere. Ibid.

serpere. Ph. 3. 112.

confirmare. Fam. 32. . 103. et al.

vel firmiorem reddere, vel facere. Fam.208. In amicitia provehi. Ph. 3. 102.. Amicitiam servare. Ph. 3. 101.

retinere. Fam. 266.
continere. Ph. 3. 99.
manere. Ph. 3. 103. . et al.
permanere. Ibid. 102.. 110.
In amicitia manere. Or. 1. 252.
Amicitiam cadere. Ph. 3. 106.

violare. Fam. 42. et al.
labefactare. Ph. 3. 102.
levare. Ibid. 110. .
evertere. Ph. 1. 81..
tollere. Ph. 3. 105.. 107..
extinguere. Ibid. 110. .
præcidere. Ib. 24.
dissuere. Ib.
dirumpere. Ib. 112.
discindere. Ib. 110..
dissolvere. Ib. 102.
dissociare. Ib. 110.

fugere. Ib. 104. .
spernere. Ib. 106.
negligere. Ib. 108.

Ab amicitia se removere. Ib. 110.

Amicitias in inimicitias converti. Ib..
Amicitiam dimittere. Ib..

deponere. Ib..

AMICTUS, us, ui, id, quo vestimur.
Amictui esse. Ph. 1. 246.

Amictum alicujus imitari. Rh. 117.

mutare. Tibull. Lib. 1. El. 8. ex humeris rejicere. Virg. lib. 5. Æneid. AMICULUM genus est vestimenti a circumjectu dictum.

Amiculo amiciri. Ph. 2. 138. Amiculum detrahere. Ib. 76. AMICUS. Benevolus, necessarius, benevolentia conjunctus. Dicitur autem a Latinis utrumque, sum amicus tuus, et sum amicus tibi. Amicum aliquem alicui reddere. Fam. 251. et al.

et al.

aliquem alicui facere. Ph. 3. 11..et al. acquirere. Ph. 3. 115.

eligere. Ib. 108.

deligere. Ib. 112.

ascribi. Ph. 1. 240.

Amnem in alium cursum contorquere, vel

deflectere. Ph. 2. 88.

AMENITAS est jucunditus illa, quæ ex rebus amanis percipitur.

Amoenitatem quærere. Plin. in præf.
suppeditare. At. 320..
sequi, pro oblectari amœnitate.
Ph. 2. 169..
AMOR, est benevolentia, gratia, studium, pie-
tas. In plurali numero sæpe pro delicis ac-
cipitur. Cum pro re grata sumitur, usur-
patur etiam in singulari numero ; ut apud
Cicer. in Verrem: Quæ Civitas tibi una in
amore atque in deliciis fuit.

Amorem excitare. Ph. 1. 75.. et al.
conciliare. Rh. 127. et al.
inflammare. Rh. 101.
nasci. Fam. 200...

oriri, vel exoriri. Ph. 3. 105.
proficisci. Fam. 216.
progredi. Ph. 3. 103.
suscipere. Fam. 143.

Amore capi. Or. 2. 20. et al.
Amorem habere. Fam. 133. et al.
Amore conjungi. Ph. 1. 239.

prosequi. Fam. 256.

esse. Id est, amore prosequi. At. 41.
extare in aliquem. Or. 2. 199..
ardere. Or. 1. 132. et al.
flagrare. Ph. 1. 125.

Amori servire. Or. 2. 106.

Amorem colere. Fam. 89.

fovere. At. 319..

augere. Fam. 133.. 243. et al.
confirmare. Ph. 3. 101.

servare. Fam. 182.

Amore residere in aliquo. Fam. 62.. Amoris summa vincula esse alicui cum aliquo. Or. 2. 264.

Amorem præ se ferre. Fam. 18..
testificari. Fam. 19.
demonstrare. At. 291..
Amori respondere. Fam. 256.
In amore respondere. At. 273.
Amorem perspicere. Fam. 18.
interrumpere. At. 54.
Ab amore avertere. Ib. 144.
De amore detrahere. Fam. 55.
Amorem exhaurire. At. 36.
abjicere. Or. 3. 175.
deponere. Ph. 3. 102..
dirimere. Ib. 102..

ex animo ejicere. Or. 1. 7.

In Amicis esse alicujus. Or. 3.30. Amicum habere. Ph. 3. 103. 106.. et al.

colere. Ib. 112.

Amicos retinere. Or. 1. 10..
Amico orbari. Ph. 3. 97.

AMNIS fluvium significat.

Amnem sedatum fluere. In Orat. c. 12. incitatiorem ferri. Ibid.

Amni vorticoso deferri in. Liv. 1. 21. c. 5. Trajecto amni. Ib. c. 27.

aliquarum copiarum magna abundantia. Amplitadinem tradere. Or. 2. 127. illustrare. Fam. 6. Ad amplitudinem pervenire. Rh. 191. Amplitudinem esse in aliquo. Or. 1. 19. retinere. Fam. 4..

ANCHORA vel ANCORA est instrumentum ferreum, quo naves in litore fundumus, retinemusque.

Anchoram solvere. At. 7.

præcidere. Or. 1. 253..

Anchoram jacere. Cæs. 1. 4. B. G. c. 28. tollere. Id. 1. 1. B. C. c. 31. vel

lere. Liv. 1. 32. c. 19.

In anchoris tenere. Nepos. Expectare. Cæs.
Stare, Flor. Commorari, Hirtius. Consis-
tere, Cæs. 1. 3. B. C. c. 28. et 102.
ANGOR, oris, est ægritudo premens.
Angorem capere. Ph. 3. 105..
Angore implicari. Ph. 1. 228..
Angori se dare, vel dedere. Ph. 3. 33.
Angore confici. Ib.

Ab angore se abducere. Fam. 70.
Ab angoribus vacuitas. Ph. 3. 15.
ANGUSTIA ab angusto venit. Est autem an-
gustia non magis loci, quam rerum aliarum.
Unde pro tenuitate, et exiguitate fortuna-
rum, reique familiaris ponitur. In Angus-
tias adducere. Or. 1. 3.

In angustias compellere. Ph. 1. 28. Ex angustiis educere. Rh. 154. Angustias sustentare. Fam. 264. ANHELITUS est spiritus emissio. Quod nomen non solum de homine dicitur, sed de rebus etiam aliis multis.

Anhelitum fieri. Ph. 2. 132.

moveri. Ib. 261.

ducere. Plaut. Asin. ANIMA interdum pro flatu accipitur, quam pulmone haurimus, vel emittimus. Præter hanc significationem, anima est nescio quid vis cœlestis, qua vivimus, movemur, et rationis participes sumus. Animam ducere. Ph. 2. 53. 54.

Animum habere. Ph. 3. 101. Fam. 146. conciliare. Rh. 96. et al.

amplecti. Fam. 74.

confirmare. Fam. 13.

immutare. Fam. 62.

reconciliare. At. 96.
recolligere. At. 3.

Pro consilio, vel deliberatione.

In animum inducere. Fam. 53. At. 228. et al..

Animum suscipere. Or. 2. 5.

in aliquo esse. Fam. 12. . et al. In animo esse. Fam. 12. . et al.

habere. Fam. 55. . 154. et al. Animo volvere. Catull. Cum animo statuere. Or. 1. 168. Apud animum statuere. Liv. Dec. 1. lib. 6. vel proponere. Fam. 50. .

Animo lustrare, vel perlustrare. Rh. 233. intueri. Ph. 1. 60..

perspicere. Or. 1. 97.

Ex animo excidere. Or. 3. 78. vel discedere. Ph. 3. 126.

Animus pro mentis fortitudine, vel infirmi

tate.

206. et al.

123.

436.

137.

pere,

accipere. Virg. lib. 4. Eneid.

arripere. Ph. 2. 65.

continere. Rh. 108.

comprimere. Terent. Phorm. 5. 6.

fœtere. Plaut. Asin.

edere. Or. 3. 22.

commodorum. Rb. 62.

1. 96.

stabilis, et firmus, et magnus. Ph.

efflare. Or. 3. 111.

amittere. Rh. 38.

projicere. idest vitum. Virg. 6. Æn.

alicui adimere. Plaut. Mil. 3. 1.

auferre, Virg. 9. n. 443. EriOvid. 6. Met. 540. relinquam potius, quam &c. Ter. Adelph. 3. 4. 52. ANIMADVERSIO est consideratio, et judicium: ut res animadversione digna. Vel est punitio, et supplicium. Animadversionem suam ad aliquid excitare.

Ph. 3. 21.

Fam. 66.

remittere. Pro condonare.

ANIMUS. Varias significationes habet.

Cum ad benevolentiam, vel malevolentiam refertur.

Animo esse erga aliquem. Fam. 18. 33. et al. Animum alicui debere eum, ut &c. Fam. 10.

cura, et angore. Ph. 1. 59.

Cum Substantivis in bonam partem.

Animi magnitudine, et constantia præstantissimus. Fam. 13..

alitudo quid a te flagitet, tu videbis. Fam. 57.

tui firmitudinem, gravitatemque perspexi. Fam. 69.

Quantum in cujusque animo roboris est, atque nervorum. Fam. 78. Ignorant, quid gravitas, quid integritas, quid magnitudo animi, quid denique virtus valeat. Or. 3. 16.

Animi robore incredibili septus. Or. 3. 121. Quis hoc robore animi, atque hac indole vir

tutis, ac continentiæ fuit, ut respueret omneis voluptates? Or. 3. 45. Animi amplitudo, et quasi quædam exaggeratio quam altissima, una est omnium rerum pulcherrima. Ph. 1. 188.

celsitas, et magnitudo est secundum naturam. Ph. 3. 56..

Cum Verbis in bonam partem.