Ut plurimum, potissimum. 3. de Leg. 34. In bello et suscipiendo, et gerendo, et deponendo, jus ut plurimum valet et fides. Et quid, cur, quare. 7. Att. 7. Depugna, inquis, potius quam servias. ut quid? Ut si, tanquam si, ac si, pro eo ac si. 1. Off. 42. Qui aliis nocent, ut in alios liberales sint, in eadem sunt injustitia, ut si in rem suam aliena convertant. De Sen. 17. Similesque sunt, ut si qui dicant, &c. Ut sic dicam. 2. de Inv. 168. Quæ (ut sic dicam) ad corpus pertinet civitatis. Utcunque, quomodocunque, perinde, utcunque, we ov. Orat. 55. Orator utcunque animum audientis commoveri volet, ita certum admovebit vocis sonum. Postquam ad Quir. 23. Neque id reip. repetere utcunque necesse est. 1. Off. 135. Sed utcunque aderunt res. 5. de Fin. 11. Utcunque res postulabit. Utendus, a, um. Ver. 2. 46. Huic omnia bona utenda ac possidenda tradiderat. 1. Qu. Fr. 1. 34. Non est tibi his solis utendum æstimationibus ac judiciis, qui nunc sunt, hominum, sed his etiam, qui futuri sunt. 1. Off. 43. Ea, quæ acceperis utenda, majore mensura jubet reddere Hesiodus. 7. Att. 17. Utrum turpiter pace nobis, an misere bello esset utendum. 3. Tusc. 36. Quod utendum acceperis, reddito. Utens, tis. Top. 69. Utens ratione .)(. Rationis expers. Utensile, lis, χρήσιμον, σκεῦος. Οecon. 1. Reliqua utensilia, quibus aut alitur hominum genus, aut etiam excolitur. Uter, ra, um, Tóregoç. De Fat. 3. Quoniam utriusque studii nostra possessio est, hodie utro frui malis, optio tua sit. 2. de Invent. 146. Deinde utra lex jubeat aliquid, utra permittat. Ibid. Utra lex jubeat, utra vetet. 1. de Div. 115. Utrum igitur eorum accidisset, verum oraculum fuisset. Pro Rab. 11. Quamobrem uter nostrum tandem, Labiene, popularis est? tune? an ego? Pro Sest. 92. Horum utro uti volumus, altero est carendum. De Clar. 189. Aderant multi alii; tamen utrum de his potius, dubitasset aliquis: quin alterum, nemo. De Orat. 149. Reperiam, qui dicat aut scribat, utra voles lingua. 15. Att. 22. Quid ad hæc Pansa? cum utro erit, si bellum erit? Part. 123. Uter fortius pugnabit, is vincat necesse est. 2. Qu. Fr. 12. Sed utros ejus habueris libros (duo enim sunt corpora) an utrosque, nescio. Pro Mil. 31. Ab utro insidiæ facta sint, incertum est. Ibid. 23. Uter utri insidias fecerit. Pro Clu. 106. Uter igitur facilius hoc faceret? Is ne, &c. an ille, &c. 2. de Inv. 45. An hujus et illius, et utrius potius? 2. Fam. 4. Utro me minus deceat uti, non intelligo. Ibid. 5. Quorum utrum minus velim, nescio. 2. de Finib. 31. Summum bonum puer utra voluptate dijudicabit? stante, an movente? 3. Fa. 7. Incertum est utra via. 1. de Orat. 262. Sane dubitare visus est Sulpitius, utrius oratio propius ad veritatem | accederet. 1. Off. 38. Cum Celtiberis, cum Cymbris bellum gerebatur, uter esset, non uter imperaret. 1. Att. 9. Aut ei molesta erunt, in utro culpa erit. 2. de JDiv. 141. Potest hoc esse falsum, potest verum: sed utrum sit, non est mirabile. Utercunque, inórepoç. 6. Fam. 4. Ita parati esse dicuntur, ut, utercunque vicerit, non sit mirum futurum. Ad Brut. 16. In hoc bello utracunque pars vicerit, tamen perituri sumus. Uterlibet, onoraporov. Pro Qu. 81. Utrumlibet elige, &c. Uterque, utervis, amho, quisque, ixáriços, apérigos. 2. de N. 138. Sanguis per venas in omne corpus diffunditur, et spiritus per arterias: utræque autem crebræ, multæque toto corpore intextæ sunt. 4. ad Her. 38. Cumeorum, de quibus dicimus,aut utrumque, aut unumquodque certo concluditur verbo &c. De Arusp. 54. Horum uterque cecidit victus. 2. ad Heren. 2. Quorum utrumque pertinet ad confirmationem et confutationem. 1. Off. 2. Nos utrique et Socratici et Platonici esse volumus. 2. Qu. Fra. 4. Domus utriusque nostrum ædificatur strenue. 3. de Orat. 102. A quibus utrisque summittitur aliquid. 9. Att. 10. Non est tuæ fidei, ut contra alterutrum, cum utrique sis maxime necessarius, arma feras. 1. de Invent. 57. Eorum controversiam non incommodum videtur cum utrorumque ratione exponere. 7. Att. 1. Utriusque accepi litteras ejusmodi, eodem tempore. Ibid. Me autem uterque numerat suum. 8. 16. Gallus Fabius aman tissimus utriusque nostrum. 3. ad Her. 34. Nam utraque, altera separata, minus erit firma. 4. 38. Utrumque aut unumquodque. Ibid. 12. Multa mihi veniunt in mentem in utranque partem. 3. de Orat. 105. Ancipites disputationes, in quibus de universo genere in utramque partem disseri copiose licet. 5. de Fin. 10. Dicendi exercitatio in utramque partem ab Aristotele instituta. 4. Acad. 124. Nam utraque in parte multa dicuntur. 2. Off. 19. Magna vis est in fortuna in utranque partem, vel ad secundas res, vel adversas. Pro Mil. 63. Magna vis est conscientiæ in utranque partem. 2. Off. 37. Qui in utranque partem magno animo sunt. Orat. 201. Ternæ autem sunt utriusque partes, &c. Ibid. Sed in utroque frequentiores sunt et liberiores poetæ. id est, in verbis, et in collatione. Incert. Utraque earum sententiarum doctissimos habuit autores. Utervis, TOTEgorov. 7. Att. 3. Utriusvis rei me adjutorem velim esse. Pro S. R. 4. Utrumvis salvo officio facere poteris. De Sen. 33. At minus habeo virium, quam vestrum utervis. Uterus, ri, yaorg, épos. In L. Pison. Quæ te belluam ex utero, non hominem, fudit. Uti, ut, nadáng. 1. de Orat. 87. Uti qui audirent, &c. Div. 68. Putant fore, uti, si, &c. Pro Dom. 54. Nihil aliud, nisi uti ne quid, &c. Pro S. R. 5. et 1. de Orat. 119. Non uti satis, &c. sed uti ne, &c. 13. Fam. 1. Is ad me litteras misit, uti te sibi pla carem. Utica, cæ, urbs. Pro Lig. 3. Ver. 5. 93. Pro Corn. 51. Utilis, le, fructuosus, commodus, accommodatus, frugifer, salutaris, quod er usu est, quod usui est, quod habet utilitatem, quod multas habet opportunitates, quod lucro est, quod expedit vel conducit, quod maxime interest, Xenoμos, Xenoròs, ¿peλńs. 1. de Nat. 38. Res utiles ac salutares. 3. Off. 76. Quod utile sit, quodque expediat. 2. cont. Rull. 14. Ea lex vobis accommodata atque utilis est. Ad Brut. 5. Tu, si arbitrare utile fore, et e rep. esse, persequere Dolabellam bello. 9. Fam. 9. Sic enim facillime quod tibi utilissimum erit, consilii capies. 1. C. 21. Vita utilissima. 1. de Inv. 1. Is mihi et suis et publicis rationibus utilissimus civis fore videtur. 3. Off. 29. Homo ad nullam rem utilis. Ibidem. Homo ad nullam partem utilis. ADVERB. Maxime, paullo minus, proxime, sane, valde, vehementer. cetis, membris humanis deos non egere. 1. de Fin. 69. Ut, etiamsi nulla sit utilitas ex amicitia, tamen ipsi amici propter seipsos amentur. 2. de Inv. 169. Utilitatis duæ partes videntur esse, incolumitas et potentia. 3. Off. 75. Utilitatis eadem, quæ honestatis, est regula. 2. de Orat. 335. Certatur, utrum honestati potius, an utilitati consulendum sit. 1. 39. Esse utilitati amicis, et reipublicæ. 2. 335. Qui utilitatem defendit, enumerabit commoda pacis, opum, potentiæ, &c. Utilitatem ex laude nasci defendet, semperque eam cum dignitate conjunctam. Pro Mur. 23. Omnes enim artes, quæ nobis populi Romani studia conciliant, et admirabilem dignitatem, et pergratam utilitatem debent habere. 1. Off. 155. Utilitate hominum nihil debet homini esse antiquius. 7. Fam. 17. Utilitate affici. Pro Sest. 96. Ut arbitror, nec ab utilitate eorum, qui audient, nec ab officio nostro, nec ab ipsa causa Publii Sestii abhorrebit oratio mea. 1. de Div. 116. Cum omni utilitate, quam dii hominibus dederunt, ars aliqua conjuncta est, per quam illa utilitas percipi possit. Part. 86. Quoniam in his versatur omne consilium duobus, de utilitate ante dicamus, quæ in discernendis bonis malisque versatur. 3. Off. 42. Nec tamen nostræ nobis utilitates omittendæ, aliisque tradendæ, cum his ipsi egeamus, sed suæ cuique utilitati, quod sine alterius injuria fiat, serviendum est. Pro Deiot. 13. Teque Alexandrinum bellum gerente, utilitatibus tuis paruit. id est, commodis tuis inservivit. 7. Att. 7. Quem quidem ego, etsi mirabiles utilitates mihi præbet, quum valet in omni genere vel negotiorum vel studiorum meorum, tamen, &c. 16. Fam. 3. Utilitatibus tuis possum carere. 1. de Fin. 34. De utilitatibus et commodis suis cogi tare.. Utilitas, tis, emolumentum, fructus, quæstus, lucrum, opportunitas, commodum, commoditas, usus, res, ratio, εὐχρηστία, ὠφέλεια. 2. de Nat. 58. Natura consultrix et provida utilitatum opportunitatumque omnium. 7. Att. 5. Tyro mirabilis utilitatis fructum mihi præbet. 1. de Orat. 118. Artes, in quibus non utilitas quæritur necessaria, sed animi libera quædam oblectatio. 2. de Orat. 207. Referre omnia ad utiliatem suam, et omnia facere causa sua. 3. Off. 88. Male etiam Curio, cum causam Transpadanorum æquam esse dicebat, semper autem addebat, Vincat utilitas. 1. Q. Fr. 1. 19. Alicujus commodis utilitatique servire. 1. Off. 79. In quo non minorem utilitatem afferunt, qui togati reip. ADJUNCTA. Aliena, communis, domestica, præsunt, quam qui bella gerunt. De Univ. forensis, gravissima, magna, maxima, medio44. Utilitas oculorum, deorum munere ho-cris, minor, mirabilis, necessaria, reliqua, perminibus donata. Part. 83. Utilitas, in deli- grata, præclara, solida, summa. berando finis. 3. ad Her. 3. Topic. 91. et 1. de Orat. 141. Utilitas, deliberationum finis. Part. 89. Utilitas sæpe cum honestate certat. 3. ad Her. 3. Utilitas in duas partes in civili consultatione dividitur, tutam et honestam. 2. de Inv. 129. Utilitas cum honestate in deliberativa causa finis est. 3. Off. 35. Nihil tam est secundum naturam, quam utilitas. Ibid. Utilitas et turpitudo in eadam re inesse non possunt. 2. de Inv. Utilitas autem aut in corpore posita est, aut in extraneis rebus. De Amic. 51. Non tam utilitas parta per Amicum, quam Amici amor ipse delectat. Ibid. 32. Utilitates ex Amicitia maximæ capiuntur. Ibid. 75. Recte præcipi potest in amicitiis, ne intemperata quædam benevolentia impediat magnas utilitates amicorum. 1. de Nat. 93. Ne hoc quidem vos movet, considerantes quæ sit utilitas, quæque opportunitas in homine membrorum, ut judi SYNTAXIS. Utilitatis fructum alicui præbere. Utilitatem quærere in re aliqua. Ars quæ utilitatem habet. Referre omnia ad suam utilitatem. Alicujus commodis utilitatique servire. Utilitatem parere, afferre. Suas utilitates omittere aliisque tradere. Esse utilitati amicis et reip. Utilitatem percipere, capere, impedire. Utilitatibus suis parere. Carere utilitatibus alterius. De utilitatibus et commodis suis cogi tare. Utiliter, commode, cum utilitate, xenotÑe, vuqegóvraç.)(.inutiliter. 1. Off. 89. Iracundiam utiliter a natura datam. 2. 17. Quæ in rebus inanimis, quæque in usu et tractatione belluarum fiunt, utiliter ad hominum vitam, artibus ea tribuuntur operosis. 4. Acad. 135. Atque illi quidem etiam utiliter a natura dicebant permotiones istas animis nostris datas, &c. Utinachi, populi. I. P. 90. Pro Mar. 1. Uti silentio, idest, silere. Pro L. Var. Utrum velitis, casu illo itinere Varenum esse usum, an hujus persuasu et inductu. Hort. Illis omnibus prædiis et amicis aptissime ad salutem corporis usus est. Ibid. Cum utatur voluptate. 3. de Nat. Faber materia utitur, quæ sit parata: Utique, omnino, åga, dù, dúxov. 4. Att. 4. Quo die.venies, utique cum tuis apud me ADVERB. Assidue, bene, improbe, male, sis. 5. 1. Quæ quidem ego utique, vel ver- perverse, benigne, cominus, communiter, emisura facta, solvi volo. Ibid. 5. Utique expli- nus, splendide, commodius, contentius, sumcatum sit illud, &c. 14. 12. Minusculam missius, cursim, furtim, difficilius, diligenter, villam utique Quinto traditurus sum. 5. Att. diutius, dolenter, generatim, horridius, pru9. Annum quidem utique teneto. Ibid. Id denter, imprudenter, liberius, promiscue, faunis litteris daris, quæ ad me utique perfe- miliariter, familiarius, libentius, valde familirantur, consequere. 12. 50. Expecto te a ariter, familiarissime, gloriose, salutariter, inPeduco utique. 2. de Div. 119. Faba Py- temperantius, magnopere, melius, recte, mithagorici utique abstinuerunt. 12. Att. 40. sere, moderate omnino, modice, scienter, mulHoc quidem utique perficies, &c. 13. 13. tum, necessario, plurimum, omnino, optime, Illud utique scire cupio. 4. 4. Ipse vero parce, quam sæpissime, raro, sane multum, stuutique fac venias. 6. 1. Utique ad me tabel-diose, temere, vehementius, verecunde. larios mittas. 10. 1. Quid censeas mihi faciendum, utique scribito. Tandem. 13. 22. Ego ut constitui, adero, atque utinam eadem die: si (quid enim multa?) utique postridie. Ibid. 47. Olii mittas laudationem, Olii utique: nam illam legi, volo tamen degustare. Utor, eris, usurpo, frequento, adhibeo, xpάopal. 1. Off. 22. De rebus ipsis utere tuo judicio. 1. de Nat. 104. Utatur suis bonis oportet, et fruatur, qui beatus futurus est. 2. 152. Quibus rebus fruimur atque utimur. Pro S. R. 131. Commoda, quibus utimur, lucem, qua fruimur, spiritumque, quem ducimus, a Deo nobis dari atque impertiri videmus. Pro Clu. 16. Statuit sibi nihil gravius faciendum, quam ut illa matre ne uteretur. 8. Att. S. Cum in ea urbe summis honoribus imperiisque usus sit. 1. de Inv. 103. Homines honore usi. Pro S. R. 71. Ne bestiis quoque immanioribus uteremur. Pro Deiot. 28. Bene armis, optime equis uti. 8. Att. 3. Ut jam placatis utamur fluctibus. 10. in A. 9. Usus est ipse incredibili patientia. 10. 1. Oratio, qua, recitatis litteris, usus es. 2. 87. Antonius Cæsari regnum detulit, Cæsar uti noluit. 7. Att. 2. Brundusium venimus, usi tua facilitate navigandi. 14. Fam. 5. Cum adversis ventis usi essemus. 3. cont. Rul. 3. Criminatione in me usus est. 16. Att. 5. Lucius multum utitur Bruto. 13. Fam. 14. Luceio Tityone familiarissime utor. 1. 3. Trebonio multos annos utor valde familiariter. Ibid. 5. Utor ad omnia Qu. Selicio. De Cl. 277. Uti aliqua re ad faciendum aliquid. 1. Tusc. 26. Autoribus quidem ad istam sententiam, quam vis obtineri, uti optimis possumus. 1. de Fin. 2. Ut propemodum justioribus utamur illis, qui, &c. 2. ad Her. 14. Deinde exemplorum a voluntate et contra scriptum judicatorum enumeratione utemur. Ibid. Cum hæc erunt considerata, statim nostræ legis expositione, recitatione, collaudatione utemur. Pro Cal. 11. Exercitatione, ludoque campestri uti. VOL. 111. Utpote, quippe, olov. 2. Att. 24. Ea nos, utpote qui nihil contemnere solemus, non pertimescebamus. 5. 8. Incommoda valetudo, qua jam emerseram, utpote cum sine febri laborassem. 5. in A. 30. L. quidem frater ejus, utpote qui peregre depugnarit, familiam ducit. 10. Fam. 32. Utpote cum, &c. Utrinque, ab utraque parte, ixarépadev. 6. Fam. 4. Utrinque magnæ copiæ. Utrobique, in utraque parte, ixarigwJt. 10. Fam. 31. Non licet mihi nullius partis esse, quia utrobique magnos inimicos habeo. 2. de Nat. 78. Eadem veritas utrobique est. id est, in diis et hominibus. Utroque, adverb. utrumque in locum, inarégwort. 5. Att. 12. Hinc Scyram, inde Delum: utroque citius quam vellemus, cursum confecimus. Utrum, an, num, numquid, utrum ne, óróTegov, wóregov. Pro Qu. 91. Orat. 26. Quæro a te, utrum illa verba, an portenta sint? Ver. 1. 147. Utrum existimatis minus operis esse, facere hoc, an illud? 3. Att. 9. Hic utrum tandem sum accusandus, quod doleo? an &c. Pro Cæ. 29. Utrum aliquid gravius in quempiam dici potest? an certius quid objici potest? I. P. 22. Convivium, in quo nemo potest dicere, utrum iste plus biberit, an vomuerit, an effuderit. 2. C. 13. Quæsivi, an, &c. nec ne, &c. 2. de Inv. 115. In quo utrum copiane sit agri, consideratur. 1. Att. 14. Intellexi Pompeium moveri; utrum Crassum inire cam gratiam, &c. an esse tantas res nostras, &c. Pro Flac. 24. Utrum hic tandem putatis, &c. an, &c. Ad Brut. ep. poster. 7. Nec aliud decernitur hoc bello, nisi utrum sinus, nec ne, &c. Orat. 206. Quærendum, utrum, &c. 4. Tusc. 41. Ver. 3. 35. Nihil interest, utrum ita scribas, si, &c. an si, &c. Ver. 3. 174. Quid interest utrum hóc feceris, an frumentum non improbaris? 14. Att. 15. Mihi nihil videbatur esse, in quo tantulum interesset, utrum per procuratores ageres, an per te ipsum. 9. 2. Utrum hoc tu parum meministi? an ego 2 T non satis intellexi? 4. Acad. 95. Utrum ea vestra, an nostra culpa est? 10. Fam. 26. Utrum nescis quam alte ascenderis, an pro nihilo id putas? 1.7. Multum interest, utrum laus minuatur, an salus deseratur. 4. de Fin. 53. Utrum igitur tibi litteram videor, an totas paginas commovere? 4. Acad. 94. Quid enim ad illum, qui te captare vult, utrum tacentem irretiat te, an loquentem? 1. Att. 11. Utrum, &c. an, &c. id est, vel quod, vel | quod. Utrumvis. Pro S. R. 83. Quod certum est non facere, dum utrumvis licebit. 2. in A. 24. Quorum si utrumvis persuasissem, nunquam in has miserias incidissemus. U V Uva, væ, Bórpus. 1. de Div. 31. Attius Navius uvam mirabili magnitudine invenit. De Sen. 53. Gemma, a qua oriens uva sese ostendit: quæ et succo terræ, et calore solis augescens, primo est peracerba gustatu, deinde maturata dulcescit. 1. de Div. 31. Uvam se Deo daturum, quæ maxima esset in vinea. Oecon. 3. Uvæ a Sole mitescunt. Vulcaniæ, insula propter Siciliam. 3. de Nat. 55. Vulcanius, a, um. 2. Tuscul. 33. Tectus Vulcaniis armis. Vulcanus, ni. 3. de N. 55. quotidianis verbis, ἁπλῶς, ἐπιτυχῶς. 13. Fam. Vulgo, passim, populariter. 3. de Nat. 44. Aperte, palam. Ver. 4. 64. Vulgo ostendere ac proferre aliquid. 16. Att. 10. Eodem die vulgo loquebantur, Antonium, &é. Ver. 4. 59. Homo pecuniosus, nec vulgo. 9. Att. 1. Vulgo vadunt. Ubique. Pro S. R. 30. Ejusmodi tempus erat, inquit, ut homines vulgo impune occiderentur. Universe. 14. Att. 19. Vulgo opinio hominum socium me ascribit tuis laudibus. Persæpe. 1. de Inv. 43. Deinde natura ejus evenire vulgo soleat, an insolenter et raro. Sine discrimine. Pro Mur. 73. Ad prandium vocare num crimen est? minime, sed vulgo, passim. quid est vulgo? universos. 1. Att. i. Nam illi ita negant, vulgo ut mihi se debere dicant. Vulgo, as, pervulgo, divulgo, Snusów. Pro Fl. 65. Nonne hoc vestra voce vulgatum est? De Ar. 59. Navis in flumine publico vulgata omnibus. Vulgus, gi, turba, multitudo, #λñoç. Pro Mil. 28. Cum Milo cum uxore veheretur in Vulgaris, re, popularis, quotidianus, con- rheda, penulatus, vulgi magno impedimento. tritus, pervagatus, communis, de populo, unus Pro Pla. 9. Non est enim consilium in vulde multis, δημώδης, ιδιωτικός. 3. de Fin. 3. go, non ratio, non discrimen, non intelliIn omni arte, cujus usus communis vulgaris-gentia. Pro Mur. 36. Nihil est incertius vulque sit. 1. de Orat. 108. Oratio ad vulgarem popularemque sensum accommodata. 2. 299. De vulgari et communi prudentia disputo. Ibid. 132. Perspicua sunt hæc quidem, et in vulgari prudentia sita. Pro Planc. 47. Vulgaris et pervagata declamatio. Orat. 195. Res pervagata et vulgaris. Pro Qu. 56. Hæc vulgaria et obsoleta sunt. 2. de Inv. 67. Hæc a vulgari intelligentia remotiora sunt. De Cl. 302. Minime vulgare genus dicendi. 1. Fam.3. Ut intelligat, meam commendationem non vulgarem fuisse. 1. de Orat. 248. In communi vita, et vulgari hominum consuetudine non esse rudem. Ibid. 109. Si minus illa subtili definitione, at hac vulgari opinione ars est. 2. de Inv. 112. Beneficium vulgare.). Beneficium singulare et rarum. 4. ad Her. 70. Ne nuda inventio vulgari sermone efferatur. 1. Ac. 5. Non possumus Amafanii et Rabirii similes esse, qui nulla arte adhibita de rebus ante oculos positis vulgari sermone disputant. Pro C. Cornel. 1. Vulgare nomen est Philerotis. SYNTAXIS. Vulgare atque commune. Vulgaris et popularis sensus. Hæc perspicua sunt, et in vulgari prudentia sita. Vulgare et pervagatum, vulgare et obsoletum. Remotum a vulgari intelligentia. Communis vita, et vulgaris consuetudo. Efferre aliquid vulgari sermone. go. 2. de Orat. 60. Hæc duntaxat in Græ- SYNTAXIS. Exire aliquid et in vulgus ema- Vulneratio, onis, sauciatio, ręãos. Pro Vulgariter, communi quadam ratione et | Cæc. 47. Vim sine vulneratione et sanguine non esse. I. P. 47. Major hæc est salutis suæ vulneratio. Vulneratus, a, um, rgwleis. 7. Att. 9. Vulneratus et spoliatus est. Postq. in Sen. 6. Tribuni sanctissimum corpus vulneratum ferro confectumque vidistis. Vulnero, as, saucio, vulnus vel plagam impono, plagam facio, plagam injicio, vulneribus conficio, vulnus infligo, dino, įžaußxion. Pro Sest. 24. Gladius potest acie ipsa, vel ferri viribus vulnerare. Vulneror, aris. Ver. 1. 67. Servi nonnulli vulnerantur, ipse Rubrius sauciatur. Vulnus, eris, plaga, mλnyń. 3. de Nat. 57. Esculapius qui speculum invenisse, primusque vulnus obligavisse dicitur. Ver. 5. 133. Dico mercedem vulneris atque plagæ constitui nefas fuisse. Pro Mil. 65. Vulnus in latere, quod acu punctum videretur pro ictu gladiatoris putari. 4. Fam. 12. Accipere vulnus. De Ar. 40. Acceptis a forti adversario vulneribus adversis. 2. de Orat. 249. Claudicare ex vulnere ob Remp. accepto. 2. in A. 101. Infligere vulnus alicui. Pro Sest. 23. Excipere vulnera. 2. de Fin. 97. Exanimari gravi vulnere. 4. 66. Quæ hic Reip. vulnera imponebat, eadem illa sanabat. 1. Att. 13. Tanto imposito Reip. vulnere. 5. 17. Satis habeo negotii in sanandis vulneribus, quæ sunt imposita Reip. 2. Tusc. 39. Alligare vulnus. Ibid. Obligare vulnus. 5. Att. 15. Vulnera Appii non refrico, sed apparent. Ad Br. 3. Nam Pansa fugerat vulneribus acceptis, quæ ferre non potuit. 3. Off. 85. Vulnera conscientiæ. 10. Fam. 33. Ex vulneribus mori. Post red. in Sen. 8. Vulnus consulare. 1. Att. 14. Domestica vulnera. 5. 17. Vulnus imponere provinciæ. 4. Fam. 6. Nunc autem, hoc tam gravi vulnere, etiam illa, quæ consanuisse videbantur, recrudescunt. Pro Sext. 17. Vulnera inusta Reipublicæ. 1. Acad. 11. Fortunæ gravissimo vulnere percussus, &c. ADJUNCTA. Adversum, commune, consulare, domesticum, grave, gravissimum, magnum, novum, periculosum, voluntarium, recens, vehemens, et mortiferum. SYNTAXIS. Vulnus obligare, alligare. Accipere vulnus. Claudicare ex vulnere. Infligere, inurere alicui vulnus. Excipere vulnera. Exanimari gravi vulnere. Vulnera alicui imponere. Vulnera sanure. Vulnera refricare. Vulnera ferre. Ex vulneribus mori. Vulnus recrudescere. Vulnere percuti. Vulpecula, læ, Tò àλwπéniov. 1. de Nat. 89. Lepusculos vulpeculasque vidisse. 1. Off. 41. Fraus quasi vulpeculæ, vis leonis videtur. Valticulus, li, vultus severitas, mporwrágiov. 14. Att. 22. Non te Bruti nostri vulticulus abista oratione deterret? Vultuosus, a, um, tristis, severus, vel nimia vultus ostentatione, vel mutatione, quod mimicum est, et scenicum, o nai h σejevonpóowπOÇ. Orat. 60. Vultus, &c. in quo efficiendum est, ne quid ineptum sit, aut vultuosum. Vultus, us, pórov. 3. de Orat. 219. Imago animæ vultus est, indices oculi. Ibid. Vultus, quot animi motus sunt, tot significationes et commutationes potest efficere. 2. 148. Vultus qui sensum animi plerunque indicent. I. P. 1. Vultus, qui sermo quidam tacitus mentis est. 1. de Leg. 27. Et is, qui appellatur vultus, qui nullo in animante esse præter hominem potest, indicat mores: cujus vim Græci norunt, nomen non habent. Orat. 60. Vultus, qui secundum vocem plurimum potest, magnam affert tum dignitatem, tum venustatem : in quo efficiendum est, ne quid ineptum aut vultuosum sit. 1. de Div. 80. In Esopo sæpe vidi tantum ardorem vultuum atque motuum, ut, &c. 1. de Orat. 115. Quidam vultu motuque corporis vasti atque agrestes. Ibid. 127. Quæ nobis non possumus fingere, facies, vultus, sonus. Pro Clu. 72. Recordamini faciem, atque illos ejus fictos simulatosque vultus. 3. Tuscul. 31. Jure erat in Socrate semper idem vultus, cum mentis, a qua is fingitur, nulla fieret mutatio. Pro Sest. 22. Etenim animus vultu flagitia parietibus tegebantur. 2. de Orat. 289. Vultus severus ac tristis. Postq. in Senat. 14. Vultus importunus. Pro Mil. 93. Vultus semper idem, vox, oratio stabilis, et non mutata. Pro Deiot. 5. In tuis oculis, in tuo ore, vultuque acquiesco. 3. cont. Rull. 2. Video quosdam non eosdem vultus, quos proxima mea concione præbuerunt, in hanc concionem mihi retulisse. In Clod. Qui levare vultum, mollire vocem potes. 2. Tusc. 41. Vultum mutare. 12. Fam. 30. Vultus mehercule tuos mihi expressit omnes. 8. Ibid. 12. Vultum alicujus subire. ADJUNCTA. Alacris et promptus, bellissimus, fictus, simulatusque, hilaris, nefarius, et consceleratus, sapiens, incertus, suspensus, incertusque, gravis, importunus, latus, liber, modestus, obscurior, plenus furoris, perturbatus, severior et tristior. SYNTAXIS. Vultus sensum animi indicat, sermo quidam tacitus mentis est, magnam affert tum venustatem, tum dignitatem. Vultu motuque corporis vastus et agrestis. Animus vultu tegitur. In oculis, in ore, vultuque alterius acquiescere. Eundem præbere alicui vultum, eundem referre in concionem. Vultum mutare. Vultum alicujus exprimere, subire. UX Uxor, oris, mulier, quam in matrimonio quis habet, yaμET. Top. 14. Uxoris duæ Vulturius, vultur, alyówioç. I. P. 38. Ap-formæ: una matrumfamilias, earum, quæ in pellatus est hic vulturius illius provinciæ (si diis placet) imperator. Ibid. Scaurus vulturius Reipublicæ. manum convenerunt: altera, earum, quæ tantummodo uxores habentur. 14. Att. 12. Quintius a ducenda uxore sic abhorret, ut |