cepi. Pro Sest. 138. Hæc qui pro virili parte defendunt, optimates sunt. 13. in A. 8. Tum me ejus beneficio plus quam pro virili parte obligatum puto.

Viriliter, fortiter, avopis. 1. Off. 94. Quod viriliter animoque magno fit, id dignum viro et decorum videtur. 2. Tusc. 65. et 4. ad Her. 17. Viriliter sese expedire. Viritim, per singulos viros, in viros singulos, nar ardgas. De Clar. 57. Flaminius tribunus ple. legem de agro Gallico et Piceno viritim dividendo tulit. De Sen. 11. 3. Tusc. 48. Nolim mea bona tibi viritim dividere liceat. Virtus, tis, bonitas, probitas, fortitudo, vis, ars, facultas, aperń. 5. Tusc. 39. et 2. de In. 159. Virtus est animi habitus, naturæ modo et rationi consentaneus. 4. Tusc. 34. Virtus est recta ratio. Ibid. Virtus est affectio animi constans conveniensque laudabiles efficiens eos, in quibus est, &c. 2. 43. Appellata enim ex viro virtus. Ibid. Virtus a viris nomen est mutuata. Ibid. Virtus est recta animi affectio. 3. de Nat. 38. Virtutis divisio quadripartita. Part. 76. Virtutem in duas partes dividi, prudentiam et temperantiam, justitiam autem et fortitudinem esse sub temperantia. 2. Off. 18. Virtus fere omnis tribus in rebus fere vertitur, quarum una est in perspiciendo, quid in quaque re verum sit, &c. altera cohibere motus animi turbatos, &c. tertia iis, quibuscum congregamur, uti moderate et scienter. 2. de Orat. $42. Vera laus uni virtuti debetur. Ibid. 343. Virtus est per seipsalaudabilis, et sine qua nihil laudari potest. 3. de Nat. 86. Virtutem nemo unquam acceptam Deo retulit. Ibid. Propter virtutem jure laudamur, et in virtute gloriamur. Pro Arch. 28. Virtus nullam mercedem laborum periculorumque suorum desiderat præter hanc laudis et gloriæ. Pro Mil. 98. Ex omnibus præmiis virtutis amplissimum præmium est gloria. 1. de Orat. 226. Virtus et semper et sola libera est, quæ, etiamsi corpora capta sint armis, et constricta vinculis, tamen jus suum atque omnium rerum impunitam libertatem tenet. 4. in A. 13. Omnia alia falsa, incerta sunt, caduca, mobilia: virtus est una altissimis defixa radicibus, quæ nulla unquam vi labefactari potest. 9. Fam. 14. Nihil est enim, mihi crede, virtute formosius, nihil pulchrius, nihil amabilius. 5. Tusc. 43. Omnes virtutis compotes beati sunt. Pro Sest. 60. Ignari quid virtus valeat, quæ in tempestate quieta est, et lucet in tenebris, et pulsa loco manet tamen, atque hæret in patria, splendetque per sese semper, nec alienis unquam sordibus obsolescit. De Cl. 280. Honos est præmium virtutis, judicio studioque civium delatus ad aliquem. 1. de Orat. 247. Legibus et præmia proposita sunt virtutibus, et supplicia vitiis. Ibid. Virtutem hominibus (si modo tradi ratione possit) instituendo et persuadendo, non minis et vi ac metu tradi. 1. de Or. 204. Socrates dicebat, perfectum

VOL. IIL

sibi opus esse, si quis satis esset concitatus cohortatione sua ad studium cognoscendæ. virtutis. Pro Arch. 29. Nunc insidet quædam in optimo quoque virtus, quæ noctes et dies animum gloriæ stimulis concitet. Postq. ad Quir. 20. Dixit, se non commissurum, ut virtutem animi non haberet, quam nunquam perdidisset. 1. de Or. 83. Spinosam et exilem orationem eorum esse, qui dicunt, qui unam virtutem habeat, eum omnes habere. 3. Off. 35. A me ipso disputatum est, qui unam haberet, omnes habere virtutes. Ibid. Nunc ita sejungo, quasi possit quisquam, qui non idem prudens sit, justus esse. 2. Tusc. 32. Virtutem si unam amiseris, etsi amitti virtus non potest, sed si unam confessus fueris te non habere, nullam te esse habiturum. 3. de Orat. 55. Omnes virtutes sunt: æquales et pares, sed tamen est species alia, magis alia formosa. De Cl. 149. Omnis virtus est mediocritas, ut vetus Academia dixit. Pro Mur. 63. Virtutes omnes mediocritate quadam esse moderatas. 1. Off. 19. Virtutis laus omnis in actione consistit. 1.de Nat. 111. Virtus actuosa est. 7. Att. 1. Quam non est facilis virtus! quam vero difficilis ejus diu-, turna simulatio! 1. de Nat. 3. Virtutes in specie ficta simulationis inesse non possunt. 2. de D. 78. Virtus, quæ vetat spectare fortunam, dum præstetur fides. Pro Pl. 60. Is gloria maxime excellit, qui virtute plurimum præstat. 1. Off. 46. Qui virtutibus his lenioribus erit ornatus, modestia, temperantia, justitia: hæ enim bonum virum videntur potius attingere. Pro Mur. 23. Aliis ego te virtutibus continentiæ, gravitatis, justitiæ, fidei, cæteris omnibus, consulatu et omni honore dignissimum semper judicavi. 4. Fa. 7. Pro tuis maximis clarissimisque virtutibus. 5. 17. Virtus eximia alicujus. Ibid. L. Piso, qui tanta virtute atque integritate fuit, ut, &c. Postquam in Sen. 5. Singularis et præstantissima virtus P. Lentuli. Pro Dom. 39. Vir singulari virtute præditus. De Cl. 129. Is virtute animi atque vita fuit bonus autor in Senatu. Pro Rab. 24. Virtus et honestas, et pudor cum Coss. esse cogebat. Pro Font.' 39. Vitæ socia virtus, mortis comes gloria. Brut. 16. Durior est conditio spectatæ virtutis, quam incognitæ. Parad. 1. Quod rectum, et honestum, et cum virtute est. De Un. 19. Animus et ortu, et virtute est antiquior corpore. 10. Fam. 3. Virtute duce, comite fortuna. Pro Cl. 39. Non ille honorem a pueritia, non studia virtutis, non ullum existimationis bonæ fructum unquam cogitarat, Pro Pomp. 36. Non solum bellandi virtus in summo imperatore quærenda est, sed multæ sunt artes eximiæ hujus administræ comitesque virtutis, ac primum innocentia, &c. temperantia, &c. facilitas, &c. ingenium, humanitas, &c. 2. de Orat. 120. Alterum est, in quo oratoris vis illa divina virtusque cernitur. 1. Qu. Fr. 1. 23. In virtute atque humanitate percipienda. 1. de Orat. 48. Di

est. Ibid. 13. Vis dicendi Athenis inventa est. Ibid. 10. Pene infinita vis ac materia artium. 4. Att. 2. Doloris magnitudo vim quandam nobis dicendi dedit. Pro Mur. 30. Vi geritur res. Ibid. 1. Si illa solemnis comitiorum precatio tantam habet in se vim et religionem, quanta, &c. 1. de Div. 30. Cum magna vis videretur esse in monstris interpretandis ac procurandis, in aruspicum disciplina, &c. 1. de Nat. 26. Mentis infinitæ vi ac ratione designari et confici omnia. Pro Rab. 21. Is animi vim et infirmitatem corporis ostendebat. Pro Cæc. 63. Inermes, qui vim haberent armatorum ad nocendum. 2. de Div. 63. Vim cœlestem ad eos, qui in terris gignuntur, pertinere. 1. de Orat. 113. Naturam ad dicendum vim afferre maximam. Ibid. 161. Vis incitatioque orationis. 5. in A. 49. Cæsar omnem vim ingenii, quæ summa fuit in illo, in populari levitate consumpsit. 3. Off. 75. Si vir bonus hanc habeat vim, ut, si digitis concrepuerit, possit in locupletium testamenta nomen ejus irrepere, bac vi non utatur. Pro Planc. 101. Si vitam mihi sors ademisset, aut vis aliqua major reditum peremisset, &c. 4. Tusc. 78. Aut rogandi sunt, ut si quam habent ulciscendi vim, differant in tempus aliud, aut, &c. Ibid. Tanta vis fuit pœnitendi. Orat. 229. Aliter in oratione nec impetus ullus, nec vis esse potest. 1. Fa. 9. In te potissimum fractam illam et debilitatam vim suam contulit. Ibid. 7. Ea res tantam habet vim, ut, &c. 5. 8. Habere vim fœderis. 3. de Orat. 176. Terram mediam esse, ac sua vi nutuque teneri. 1. de Fin. 50. Vis et natura rerum. Pro Sull. 79. Vita ipsa ex vi sua naturaque facillime perspicitur. Pro Corn. 21. Postremo hanc vim esse istius et juris et verbi, ut fundi populi beneficio nostro, non suo jure fiant. Ibid. Sed totum hoc in ea fuit positum semper ratione atque sententia, ut, &c. Pro Dom. 53. Quæ est quasi alia vis, quæ sententia Cæciliæ legis, nisi hæc, ne populo, &c. 6. Fa. 2. Quæ vis insit in his paucis verbis, si attendes, intelliges, &c. Pro Cæc. 57. Equitate intellecta, nil ad rem pertinet, quæ verborum vis sit, ac nominum. Orat. 72. Sine re nulla vis verbi est. 1. Qu. Fr. 3. Quædam infinita vis lacrymarum et dolorum. 2.3. Lexque de iis ferretur, ut, qui non decessissent, ea pœna, quæ est de vi, tenerentur. 1. Off. 120. Ad hanc rationem maximam vim natura habet, fortuna proximam. 2. de Div. 144. Id enim celeritas significat, et vis equorum. De Amic. 15. In animorum consensione omnis vis amicitiæ est. Parad. 5. Cui quidem, quæ maximam vim habere dicitur, fortuna ipsa cedit. 1. de Leg. 16. Quantam vim rerum optimarum mens humana contineat. 3. 2. Magistratus hæc est vis, ut præsit præscribatque recta. Pro Mil. 13. Nulla vis unquam est in libera civitate suscepta inter cives non contra remp. Ibid. 63. Magna vis est conscientiæ. Ibid. 68.

|

Magna in hoc certe vis, et incredibilis animus, et non unius viri vires judicantur, siquidem, &c. Pro. R. P. 28. Ergo aderat vis, (ut ait poeta ille noster) quæ summas frangit, infirmatque opes. Pro Mar. 8. Nulla est tanta vis, tanta copia, quæ non ferro ac viribus frangi possit. Pro Pomp. 40. Eximia vis remigum. 8. Fam. 16. Omni vi te retinuissem. Top. 35. Cum ex vi nominis argumentum elicitur. Hort. Ut fame debilitetur equuleorum nimis effrenata vis. 3. de Nat. Materiam habere et habuisse vim et naturam suam.

Impetus, casus. Pro S. R. 91. Multa sæpe imprudentibus imperatoribus vis belli ac turba molitur. Pro Cl. 102. Incursio seditionis, vis multitudinis, impetus tribunitius. Pro Qu. 51. Vi ac necessitate coactus et invitus hoc feci. Pro Mur. 49. Catilina Sulpitio vim denunciabat. 4. C. 23. Si vis improborum spem meam fefellerit. 7. Att. 9. Decem annos non tibi a Senatu, sed a te ipso per vim et factionem datos. Ver. 3. 37. Cohibitio tollendi, nisi pactus esset, vim adbibeat pactoni. 7. Fam.13. Vadunt solida vi.

Molestia. Pro R. P. 42. Hanc vim frigorum hyememque nos vix sustinemus. Moderatio, gubernatio. Pro Mil. 84. Qui nullam vim cœlestem existimat, numenque divinum.

Pondus, momentum, gravitas, fides. 4. Acad. 117. Rationes quæ vim afferunt in docendo. Violentia, injuria. Pro Sest. 39. Vim vi repellere. Pro Mil. 9. Vi vim illatam defendere. 2. Att. 21. Et eo magis vis nobis timenda est, quod &c. 4. Att. 2. Facere vim alicui. Pro Cæc. 2. et 22. Ex conventu vim fieri oportebat. 3. Off. 110. et 1. C. 19. Adhibere vim alicui. Ibid. 21. Inferre vin et manus alicui. 9. Att. 14. et Ver. 4. 148. Afferre vim alicui. Ver. 1. 62. Afferre vim matribus-familias. Pro Cæc. 61. Si reperientur ita parati, ut vim corpori ac vitæ potuerint afferre. 1. Fam. 9. Vim neque parenti neque patriæ afferri oportere. Pro Cæc. 23. Prætor interdixit de vi hominibus armatis. Ibid. 46. Omnis enim vis est, quæ periculo aut decedere nos alicunde cogit, aut prohibet accedere. 8. 8. Lex Plotia de vi. 2. de Fin. 66. Stuprata per vim Lucretia. Ver. 3. 207. Sustinere populus Rom. nationum non vim, non arma, non bellum potest. 4. 121. Leges cum vi conferre.

Copia, ubertas. 5. Tusc. 90. Magna vis auri et argenti. Ver. 4. 103. Magna vis eboris. 3. Qu. Fr. 7. Magna vis aquæ. De Som. 5. Quem ut vidi, equidem vim lacrymarum profudi. De Prov. 5. Vim argenteam dederat præclaro imperatori nostro, ut exhaustas domos replere posset.

Numerus, multitudo. De Arusp. 22. Vis innumerabilis collecta servorum. 7. Fa. 18. Maxima vis ranunculorum. Ver. 4. 131. Vis maxima vasorum.

ADJUNCTA. Adversaria, pertenuis, acerri

ma, aptior, humana, perfecta, divina, æterna, aliena.)(. sua, explicatior, perpetua, oratoria, aperta, calestis, eximia, nocturna, calamitosa, certa et propria, innata, communis, varia et maxima, æqualis, conscelerata, furiosa, intima, inveterata, contruria, fœminea, diuturna, im- | becillis, egregia, incredibilis et prope singularis, -infinita, maxima, summa, universa ac propria, præclara et divina, terrena, vitulis, extrema, ignea, falsa.. vera, naturalis, felix, fortuita, fracta, debilitata, hyemalis, incredibilis, inexpectata, et repentina, magna et incredibilis, ·`non sua sed extranea, inferna, insignis, summa et magna, repentina, magna, major, maxima, minor, mirabilis, nefaria, parva, sentiens et divina, savior, et vehementior, lenior, perspicua, propria, solida, tribunitia.

SYNTAXIS. Vis omnis ac potestas Deorum. Demosthenes habuit summam vim dicendi. Vis ingenii. In hoc oratoris vis virtusque cernitur. -Magna vis est in fortuna ad utramque partem. Ostentum habuit hanc vim, ut, &c. Causam ignoro, vim et effectum video. Rei vim ac naturam explicare. Dolor vim dicendi dut. Vi geritur res. Habere vim fæderis. Terram sua vi nutuque teneri. Hæc vis inest in his verbis. Infinita vis lacrymarum et dolorum. Vis innu-merabilis servorum, ranunculorum, vasorum. Vis belli ac turba. Vi ac necessitate cogi. Vim alicui denunciare. Vim adhibere pactioni. Vim frigorum sustinere. Vim afferre in docendo. Vim vi repellere. Vim illatam defendere, Vim alicui facere, adhibere, inferre, afferre. Magna vis auri et argenti.

Viscera, rum, intimæ nobiliores partes corporis, intestina, orλáyxvov. 2. de Fin. 96. Tanti aderant morbi vesicæ et viscerum, ut &c. 2. de Nat. 18. Terrena ipsa viscerum soliditas. In Vat. 13. Tela in tuis pulmonibus et visceribus adhærebunt. 4. Tusc. 24. Permanat in venas, et hæret in visceribus id ma-lum. Ibid. Cum hic fervor tanquam in venis medullisque insederit. 1. C. 31. Periculum autem residebit, et erit inclusum penitus in venis atque visceribus reip. 5. Tusc. 27. Metrodorus, qui omne bonum in visceribus me'dullisque condidit. Pro Dom. 124. Is extruxit villam in Tusculano visceribus ærarii. 6. Att. 1. Sed noli me putare lyxɛhɛúsμara illa tua abjecisse, quæ mihi in visceribus hærent. 2. de Or. 318. Hæc non extrinsecus alicunde quærenda, sed ex ipsis visceribus causæ sumenda sunt. 1. in A. 36. Qui in medullis pop. Romani ac visceribus hærebant. 14. Ibid. 25. Cæsar Antonii crudelitatem non solum a jugulis nostris, sed etiam a membris visceribusque avertit. 2. de Fin. 94. et 2. Tusc. 19. Venæ viscerum.

SYNTAXIS. Permanat in venas, et hæret in visceribus malum. Hic fervor tamquam in venis medullisque insedit. Periculum penitus inclusum in visceribus reip. Viscera ærarii. Id mihi in visceribus hæret. Ex ipsis visceribus causæ aliquid sumere. In medullis ac visceribus populi Romani hærere,

Visceratio, onis, cruaæ carnis distributio, quæ solemni ritu fiebut, onλayxroropla. 2. Off. 55. Prodigi, qui epulis et viscerationibus, et gladiatorum muneribus pecunias profundunt. Viscus, sci, tóc. 2. de Nat. 144. Bestiola in sordibus tanquam in visco inhærescunt.

Visendus, a, um, spectandus, magnificus, iTiONENTέos. In Vat. 31. Epulum omitto omni apparatu ornatuque visendo. Pro Pomp. 61. Eam rem populus Rom. non modo vidit, sed etiam studio omni visendam putavit. Ibid. 40. Quæ cæteri tollenda arbitrabantur, ea sibi ille ne visenda quidem existimabat. De Opt. 22. Quid enim tam visendum aut audiendum fuit, quam, &c.

Visendi. 5. Tusculan. 9. Qui nec plausum, nec lucrum quærerent, sed visendi causa venirent, studioseque perspicerent quid ageretur, et quomodo. De Univ. 2. Cratippus Ephesum venit mei salutandi et visendi causa. Ver. 5. 65. Ex oppidis visendi causa convenirent. 4. 4. Cupido ille, propter quem Thespiæ visuntur: nam visendi alia causa nulla est. 1. Tuscul. 44. Insatiabilis cupiditas veri visendi. Alii leg. Videndi.

Visio, onis, visum, species, spectrum, Jía, pacis. 1. de Nat. 110. At quam licenter fluentium frequenter fit transitio visionum ! 2. de Div. 120. Animos externa et adventitia visione pulsari. 4. Acad. 33. Visio veri falsique communis a quibusdam putatur. 2. Tus. 42. Falsa ejus visione ac specie moveri homines dico vehementius.

ADJUNCTA. Communis, probabilis.). improbabilis, inanis,externa et adventitia, falsa fiuens.

Visito, as, πολλάκις ἐπισκέπτομαι. 5. de Fin. 94. Is cum podagræ doloribus arderet, visitassetque hominem Carneades, et tristis exiret: Mane, quæso, inquit, &c.

Viso, is, invise, visito, ἐπισκέπτομαι, ἐπιτ nomé∞. 2. Tusc. 61. Sed cum audisset, eum graviter esse ægrum, voluit tamen nobilis simum philosophum visere: quem cum vidisset, et salutavisset, honorificisque verbis prosequutus esset, dixit, &c. 9. Fam. 23. Sed tamen constitui ad te venire, ut et viderem te, et viserem, et cœnarem etiam. 7. 1. Posthac ad ludos venies, nosque vises. 12. Att. 27. Velim aliquando puerum visas. 8. 5. Jampridem cupio Álexandriam, reliquamque Ægyptum visere. 1. 3. Visere aliquent longo intervallo. 1. Tusculan. 44. Cum laxati curis sumus, spectare aliquid volumus et visere. Ver. 4. 5. Messanam ut quisque nostrum venerat, hæc visere solebat.

Visor, eris. 1. Off. 138. Domus Cn. Octavii vulgo visebatur.

Visum, si, visio, somnium, apparens, öpaμa, pásμa, párragua. 1. de Div. 118. Visa somniantium. Ibid. 126. Si Deus ista visa nobis providendi causa dat, cur non vigilantibus potius dat, quam dormientibus? 1. Acad. 40. Sensus junctos esse censuit a quadam quasi impulsione oblata extrinsecus, quam ille parradías, nos visum appellamus.

1. de Div. 57. Deinde cum se collegisset, id visum pro nihilo habendum esse duxit. Top. 77. A dormientibus muita significata visis. 1. Acad. 40. Ad visa, et quasi accepta sensibus assensionem animorum adjungit (Leno). 4. Ibid. 40. Inter visa nihil interesse, non modo si ex omni parte ejusdem modi sint, sed etiam si discerni non possint. Ibid. 90. Inter visa vera et falsa, ad animi assensum, nibil interest. Ibid. 96. Visa ista, quum acriter mentem sensumve pepulerunt, accipio, hisque interdum assentior, nec percipio tamen. Ibid. 44. Maxime autem convincuntur (Academici) quum hæc duo pro congruentibus sumunt tam vehementer repugnantia: primum esse quædam falsa visa, quod quum volunt, declarant: quædam esse

vera:

deinde, inter falsa visa et vera nihil interesse. Ibid. 58. Habeo enim regulam, ut talia visa vera judicem, qualia falsa esse non possunt. Ibid. 106. Meminisse visa, nisi comprehensa, non possumus. Ibid. 47. Visa quædam mitti a Deo, secundum Stoicos. 2. Div. 124. Nulla visa somniorum proficisci a numine deorum. Ibid. 147. Casus autem innumerabilibus pæne sæculis in omnibus plura mirabilia, quam in somniorum visis effecit. 1. Tusc. 97. Quamobrem sive sensus extinguitur, morsque ei somno similis est, qui nonnunquam etiam sine visis somniorum placatissimam quietem affert, sive, &c. 4. Acad. 77. Quale igitur visum? Tum illum ita definivisse, ex eo, quod esset, sicut esset impressum, et signatum et effectum. Ibid. 40. Eorum, quæ videntur, alia vera sunt, alia falsa: et quod falsum est, id percipi non potest: quod autem verum visum est, id omne tale est, ut ejusdem modi falsum etiam possit videri. Et quæ visa sunt ejusmodi, ut in iis nihil intersit, non potest accidere, ut eorum alia percipi possint, alia non possint. Nullum igitur est visum, quod percipi possit. Ibid. 77. Nullum tale esse visum a vero, ut non ejusdem modi etiam a falso possit esse. 2. de Fin. 43. Quæ visa sunt pro nihil. 4. Acad. 51. Omnium deinde inanium visorum una depulsio est, sive illa cogitatione informantur, quod fieri solere concedimus: sive in quiete, sive per vinum, sive per insaniam. Nam ab omnibus ejusdemmodi visis perspicuitatem, quam mordicus tenere debemus, abesse dicemus. Ibid. 99. Duo placet essc Carneadi visorum genera: alia quæ percipi possunt, alia quæ non possunt. 1. 40. Visis non omnibus adjungebat fidem, sed his solum, quæ propriam quandam haberent declarationem earum rerum, quæ viderentur. Id autem visum quum ipsum per se cerneretur comprehensibile. Ibid. 66. Visis cedere. 2. Div. 127. Visa falsa et inania et mendacia. Ibid. 129. Visa tortuosa et obscura. 1. 61. Visa quietis tranquilla atque veracia. 1. 126. Visa vigilantium permulto clariora et certiora quam somniantium. 4. Acad. 58. Visa fidem nullam habebunt, sublata veri et

falsi nota. Ibid. Quum visa in animos imprimantur. 1. de Divinat. 60. Huic omnia visa objiciuntur, a mente ac ratione vacua.

Species objecta menti vel sensibus. De Fato 43. Visum objectum imprimit, et quasi signat in animo suam speciem. 2. de Div. 143. Visum est enim tale objectum dormienti, ut id, &c. 4. Acad. 30. Quæ vis esset in sensibus, quemadmodum prima visa nos pellerent. Ibid. 108. Si visa tollantur, tolli omnia volunt Stoici.

ADJUNCTA. Clarum.)(. obscurum, divinum.) (. humanum, falsum et inane, falsum et mendax, perturbatum, tranquillum, atque verum, varium et incertum, verax, falsum.)(. verum, imbecillum, inane, leve, probabile, verissimum, luculentum, nocturnum, tortuosum et obscurum. Visus, us, videndi sensus, ö↓ıç, ögatis. Incert. Fœminas omnes visu nocere, quæ duplices pupillas habent. 1. de Nat. 12. Ex quo existit et illud, multa esse probabilia, quæ quanquam non perciperentur, tamen quia visum quendam habent insignem et illustrem, his sapientis vita regeretur.

Vita, tæ, spiritus, anima, vitæ curriculum, cursus vitæ hujus, hujus vitæ lux, communis spiritus, Biog. Pro Sest. 57. Vita brevis est, cursus gloriæ sempiternus. Pro Rab. 30. Exiguum nobis vitæ curriculum natura circumscripsit. De Som. 5. Vestra vero quæ dicitur vita, mors est. Ver. 1. 153. Incertum est quam longa nostrum cujusque vita futura sit. 2. de Nat. 134. Tribus rebus animantium vita tenetur, cibo, potione, spiritu. 1. Tusc. 56. Tam natura vita hominis sustentatur, quam vitis, quam arboris. 1. de Leg. 31. Vita expetitur, quia nos, in quo nati sumus, continet. Postquam in Senat. 2. A parentibus vita nobis tradita est. Pro S. R. 30. Per summum dedecus vitam amittere. 4. ad Her. 58. Amisit vitam, at non perdidit: amisit animam, potitus est gloria. 2. in A. 37. Nec frangor animo propter vitæ cupiditatem, quæ

me

manens conficeret angoribus, dimissa molestiis omnibus liberasset. Pro Cluent. 170. Illa, quam tum vivebas, non erat vita. 10. in A. 20. Non in spiritu vita est, quæ nulla est omnino servienti. 1. Qu. Fr. 4. Ego vitam, quoad spes erit, retinebo. Ibid. 3. Diutius in vita esse non possum. Ibid. In tam turpi vita commorari. 2. de Or. 36. Historia vita memoriæ. 10. Att. 7. Tempus est, nos de illa perpetua jam, non de hac exigua vita cogitare. Pro Arc. 28. In hoc tam exiguo vitæ curriculo,tam brevi. Pro Rab. 29. Mortui sensu et vita carent. Pro Qu. 49. Mors honesta sæpe vitam turpem exornat: vita turpis ne morti quidem honestæ locum relinquit. 4. C. 7. Eos frui vita et communi spiritu putat non oportere. 12. Att. 27. Nunc plane nec victum, nec vitam ullam colere possum. 4. ad Her. 21. Colere vitam cum virtute. 5. de Fin. 4. Illum locum, ubi Pythagoras vitam ediderat, sedemque vidi. 2. de Or. 204. Docuit enim jam nos longa vita, ususque rerum