ORATIONES PRO FLACCO, PRO SVLLA, PRO LIPSIA E EXOVDIT CAROLVS TAVCHNITIVS. 1 8 2 0. L. M. TVLLII CICERONIS PRO FLACC o ORATIO, QVARTA ÉT VICESIMA. ARGVMENTVM. Caesare et Bibulo Coss, accusatus est de repetundis L. Flaccus, qui Asiam triennium pro Praetore obtinuerat, a D. Laelio. Inter eius defensores (nam tum tribus fere actionibus causae perorabantur, uti e Cicerone discimus, fait Cicero; quo Consult Praetor fuerat Flaccus, Ciceronemque in vindicanda conturatione inverat. Defensionis autem haec est ratio, ut partim a superioris vitae innocentia, a summis in rempubl. meritis ducatur, partim a Graecorum testiam in universum omnium, tum horum inprimis, levitate, qui contra Flaccum testimonii dicendi causa ex Asia Romam venerant. In quo cum videretur eos offendere aut certe minime consentientes habere, qui Graecos venementer admirabantur, summo artificio magnam Graecis laudem concedit, ingenii, inventarum et perfectarum artium, eloquentiae, fideri autem negat. Diluuntur deinde etiam alia crimina; tanquam, quod aurum avertisse, quod ludaci Hierosolymam mittere solebant quotannis, religionis causa, et civibus Rom. quibusdam iniuriam fecisse dicebatur. I. Cum in maximis periculis huius urbis atque impe rii, gravissimo atque acerbissimo reipublicae casu, socio atque adiutore consiliorum periculorumque meorum, L. Flacco, caedem a vobis, coniugibus, liberis vestris, vastitatem a templis, delubris, urbe, Italia depellebam sperabam, iudices, honoris potius L. Flacci me adiutorem futurum, quam miseriarum deCIC. T. VI. A precatorem. Quod enim esset praemium dignitatis, quod populus Romanus, cum huius maioribus semper detulisset, huic denégaret: cum L, Flaccus veterem Valeriae gentis in liberanda patria laudem, prope quingentesimo anno reipublicae, retulisset? Sed si forte aliquando aut beneficii huius obtrectator, aut virtutis hostis, aut laudis invidus exstitisset: existimabam, L. Flacco multitudinis potius imperitae, nullo tamen cum periculo, quam sapientissimorum et lectissimorum virorum iudicium esse subeundum. Etenim, quibus auctoribus et defensoribus omnium tum salus esset non civium solum, verum etiam gentium defensa ac retenta, neminem umquam putavi per eos ipsos periculum huius fortunis atque insidias creaturum. Quodsi esset aliquando futurum, ut aliquis de L. Flacci pernicie cogitaret: numquam tamen existimavi, iudices, D. Laelium, optimi viri filium, optima ipsum spe praeditum summae dignitatis, eam suscepturum accusationem, quae sceleratorum civium potius odio et furori, quam ipsius virtuti, atque institutae adolescentiae conveniret. Etenim cum a clarissimis viris iustissimas inimicitias saepe cum bene meritis civibus depositas esse vidissem, non sum arbitratus, quemquam amicum reipublicae, posteaquam L. Facci amor in patriam perspectus esset, novas huic inimicitias, nulla accepta iniuria, denunciatuSed, quoniam, indices, multa nos et in nostris rebus et in republica fefellerunt: ferimus ea, quae sunt ferenda. tantum a vobis petimus, ut omnia reipublicae subsidia, totum statum civitatis, omnem memoriam temporum praeteritorum, salutem praesentium, spem reliquorum, in vestra potestate, in vestris sententiis, in hoc uno indicio positam esse et defixam putetis. Si umquam respublica consilium, gravitatem, sapientiam, providentiam iudicum imploravit: hoc tempore, hoc, inquam, tempore implorat. rum. II. Non estis de Lydorum, aut Mysorum, aut |