Dicar, qua violens obstrepit Aufidus, ! BOOK I V. ODE I. TO VENUS. Dost thou again, O Queen of Love ! Spare me, oh spare, I pray ! In Cinara's blest day. Go where the young prayer Invoke thy seasonable care ; Speed on thy purple wings, Inflict on him thy stings; pure and generous mind. LIBER QUARTUS. ODE I. AD VENEREM. INTERMISSA, Venus, diu, Rursus bella moves ? Parce, precor, precor. Non sum qualis eram bonæ Sub regno Cinaræ. Desine, dulcium Mater sæva Cupidinum, Circa lustra decem flectere mollibus Jam durum imperiis. Abi Quo blandæ juvenum te revocant preces. Tempestivius in domum Pauli purpureis ales oloribus Comissabere Maximi, Si torrere jecur quæris idoneum. He richly stored with liberal arts And spread thy trophies wide ; On Lake Albano's side Thy marble form shall stand portrayed, With beams of cedar overlaid. Nor shall the mingled strain be mute When youths and virgins round, snowy feet Me neither gentle woman's love, Which warms each mutual vow; around the flowing wine, Namque et nobilis et decens pro sollicitis non tacitus reis, Et centum puer artium, Late signa feret militiæ tuæ : Et quandoque potentior Largis muneribus riserit æmuli, Albanos prope te lacus Ponet marmoream sub trabe Cypria. Illic plurima naribus Duces tura, lyræque et Berecyntiæ Delectabere tibiæ Mistis carminibus, non sine fistula. Illic bis pueri die Numen cum teneris virginibus tuum Laudantes, pede candido In morem Saliûm ter quatient humum. Me nec femina nec puer Jam, nec spes animi credula mutui, Nec certare juvat mero, Nec vincire novis tempora floribus. heu! Ligurine, cur ? |