LYDIA. Quamquam sidere pulchrior Ille est, tu levior cortice, et improbo Tecum vivere amem, tecum obeam libens. CARMEN X. AD LYCEN. EXTREMUM Tanain si biberes, Lyce, Plorares Aquilonibus. Audis quo strepitu janua, quo nemus Ingratam Veneri pone superbiam, Tyrrhenus genuit parens. O, quamvis neque te munera, nec preces, 5 10 1. i. e. if you were a Scythian. Virgil's epithet, pallentes violas: Nec vir Pieria pellice saucius Parcas, nec rigida mollior æsculo, CARMEN XI. AD MERCURIUM. MERCURI, nam te docilis magistro Nec loquax olim neque grata, nunc et Quæ, velut latis equa trima campis, Tu potes tigres comitesque silvas 10 15 So blandum, 16. janitor. Janitor Orci, Virg. En. viii. 296. Cerberus, quamvis furiale centum Quin et Ixion Tityosque vultu Audiat Lyde scelus atque notas Quæ manent culpas etiam sub Orco. 20 25 30 Una de multis, face nuptiali Digna, perjurum fuit in parentem Splendide mendax, et in omne virgo 35 Surge," quæ dixit juveni marito, "Surge, ne longus tibi somnus, unde "Quæ, velut nactæ vitulos leænæ, 19. manet, from mano. 23. Danai puellas. Cp. Ov. Ep. xiv., Hypermnestra Lynceo. Esch. P. V. 853-869. 40 instances of this figure (oxymoron) are quoted from Cic. Mil. 27.; Tac. Hist. iv. 50.; Esch. Frag. Inc. 273., ámáтη dikαía; Soph. Antig. 74., 27. pereuntis, 'running through.' | dσia navouрyhoaσa. "Me pater sævis oneret catenis, "I, pedes quo te rapiunt et auræ, Dum favet nox et Venus; I secundo 45 50 CARMEN XII. AD NEOBULEN. MISERARUM est neque Amori Dare ludum, neque dulci Mala vino lavere, aut exanimari metuentes Patruæ verbera linguæ. Tibi qualum Cytherea Puer ales, tibi telas Operosæque Minervæ studium aufert, Neobule, Simul unctos Tiberinis Humeros lavit in undis, 10 Eques ipso melior Bellerophonte, neque pugno Neque segni pede victus; Catus idem per apertum Fugientes agitato Grege cervos jaculari, et celer alto latitantem 15 CARMEN XIII. AD FONTEM. O FONS Bandusiæ, splendidior vitro, Cui frons turgida cornibus Primis et Venerem et prælia destinat: Lascivi suboles gregis. Te flagrantis atrox hora Caniculæ 11. Cp. Theocr. Id. ii. 124. : 16. excipere. Gr. -déxeσeal, as in Hom. Il. e. 238. To receive' on the point of the spear. ODE XIII. 1. Fons Bandusiæ. The true site of this appears to have been six miles from Venusia. It is conjectured that Horace tranferred the name, "for auld lang-syne" (cp. Virg. Æn. iii. 349.), to the springs on his Sabine farm. (Was Bandusia the name of the place, or of the presiding nymph of the fountain ?) prælia destinat, 'marks out as natural to his age.' Vitulus inermi fronte prurit in pugnam. Mart. iii. lviii. 11. 6 9. atrox hora, i. e. the burning heat of summer.'" |