Page images
PDF
EPUB

demas en materias de economía política, ninguno haya sabido considerar el comercio exterior en su verdadera naturaleza; y que ni la razon ni la experiencia hayan sido capaces de hacerles conocer cuán ilusorio y falso era el juicio que se formaban de la influencia de dicha especie de comercio en el desarrollo de la prosperidad de los pueblos cultivadores" (HERRENSCHWAUD, p. 11 y 12).

(108) En esta teoría está fundado el banco de Inglaterra; y es muy facil hacer que desaparezcan los inconvenientes que presenta en la práctica.

(109) En Rusia hay dos géneros de impuestos: el 1.o es el imperial, que se reduce á pagar cierta suma por cada varon (las mugeres no están incluidas en los padrones); y el 2. el precio de arriendo que el aldeano paga á su señor. En aquel imperio no hay pequeños propietarios; un señor compra un lugar entero, y no se desmembra jamas.

(110) Hist. univ. tom. 8 pág. 54.

(111) Uno de los dogmas de la religion de los magos, entonces religion de los Persas, enseñaba que nada era mas grato á los ojos de la Divinidad que cuando el hombre daba el sér á un semejante suyo, cultivaba un campo ó plantaba un árbol. (FILANG. Legisl.)..

(12) MONTESQUIEU dice precisamente todo lo contrario: Ast que los hombres se constituyen en sociedad, pierden el sentimiento de su flaqueza,

[ocr errors]

se acaba la igualdad que existía entre ellos, y principian á estar en guerra (l. 1, c. 3).

(113) Reddite ergò omnibus debita (S. PABLO á los romanos c. 12).

(114) Omnia ergo quæcumque vultis ut faciant: vobis homines et vos facite illis. (S. MAT. cap. 7)..

(115) Fratres, quæcumque sunt vera, quæcumque pudica,, quæcumque justa, quæcumque amabilia, quæcumque bonæ famæ, si qua virtus, si qua laus discipline hæc cogitate. (SAN PABLO ad Philipens.)..

(116) Infinita, inquis, præcepta sunt? Falsum est; de maximis ac necessariis rebus; non sunt infinita, tenues autem differentias habent quas exigunt tempora, loca, personna; sed, his quoque dan tur præcepta generalia, sequi.. (Ep. XCIV apud Senecam)..

(117) De leg. lib. 1, c. 11..

(118) Vulgus interdùm plus sapit, quia tantùm. quantùm opus est sapit. (LACTANCIO, Inst.. div. lib. 6, 5 n.o 4)..

(119) Regula est quæ rem quæ est breviter enarrat. (D. lib. 1, de div. reg. jur ).

(120) Regula quasi causæ conjectio est quæ simul in aliquo vitiata est, perdit officium suum.. (Sabinus).

(121) Regula est brevis et generalis sententi quâ plures casus sive species unicâ decisione terminantur ex identitate rationis quâ rem de uno negotio trahit ad aliud simile.

(122) Non ex regula jus sumatur, sed ex jure quod est regula fiat. (D. lib. 1 de div. reg. jur.).

(123) Jus ipsa est æquitatis materia; regula est juris quasi forma et adaptatio. (Joann. RAMUS)

(124) Qui regulam pro se habet transfert onus probandi in adversarium et fundatam habet suam intentionem. (Lib. 5, §. p. de probat. et præsumpt.).

(125) Actor qui contra regulam quid adduxit non est audiendus.

(126) A regulâ non est recedendum, nisi contrarium expressè reperiatur in jure.

(127) Omnis regula patitur suas exceptiones.

(128) Exceptio firmat regulam in contrarium.

(129) Omne autem jus quo utimur vel ad personas pertinet, vel ad res, vel ad actiones. (Inst. 1. I, t. 2, § 12).

Jus est quod licet.

Los principios fundamentales del derecho están explicados en las reglas precedentes y en las que siguen.

Jura personalia personam sequuntur, et cum eâ extinguuntur.

Ignorantia juris non excusat; idem est scire, aut potuisse, aut debuisse.

Leges generaliter constituuntur et non in singulas personas.

Contra tenorem legis privatam utilitatem continentis, pascisci licet.

Jus publicum privatorum pactis mutari non potest.

Posteriores leges, prioribus si contrariæ sint, derogant.

Scire leges, non est verba earum tenere, sed vim ac potestatem. (L. Scir. leg. S. C. et long consuet.)

In ambiguitatibus quæ ex legibus proficiscuntur, consuetudinem aut rerum perpetuò similiter judicatarum, auctoritatem vim legis obtinere Severus rescripsit. L. 38.

Non ad multitudinem respici oportet, sèd ad sinceram testimoniorum fidem et testimonia quibus potiùs lux veritatis adsistit. (L. 21, §. si testes de jur.)

In levioribus causis proniores ad lenitatem

judices esse debent: in gravioribus poenis severitatem legum cum aliquo temperamento benignitatis subsequi. (L. respiciendum de pœnis.)

Si, quoties peccant homines, sua fulmina mittat
Jupiter exiguo tempore inermis erit.

(130) Videte qui faciatis, non enim hominis exercetis judicium sed Domini, et quodcumque judicaveritis in vos redundavit. (PARALIPOM. lib. 2 cap. 19).

(131) Dee lo stato invigilare, che'l suo miglior medicamento non gli si muti in veleno. (MAX. MuRENA de doveri del giudice cap. 2.)

Lo esame delle azioni de' giudici esser dee rigorissimo.

(132) I peccato più grave che un giudice commeter possa è il giudicare per danajo. Dicea l'ottimo imperadore Alessandro Severo ch' egli teneva alzate le ditta per darle negli occhi del giudice ladro: e quando vedeva alcun di tal fatta, cottanto segli conmovea la bile che vomitava. (MAX. MURENA, de doveri del giudice, c. 2).

Contentus iis quæ statutæ sunt de fisco annonis. (Fórmula del juramento prescrito por Justiniano). V. Ante jure ergò, tit. 2, collat. 2.

Nec accipias munera, quæ etiàm excæcant prudentes, et subvertunt verba justorum. (ExoD. cap. 23, n° 3).

Acceperunt munera, perverterunt judicium. (REG.).

« PreviousContinue »