82

CARMINUM LIB. III. CARM. XXX.

Annorum series et fuga temporum.
Non omnis moriar, multaque pars mei
Vitabit Libitinam: usque ego postera
Crescam laude recens dum Capitolium
Scandet cum tacita virgine pontifex.
Dicar qua violens obstrepit Aufidus
Et qua pauper aquae Daunus agrestium
Regnavit populorum, ex humili potens,
Princeps Aeolium carmen ad Italos
Deduxisse modos. Sume superbiam
Quaesitam meritis et mihi Delphica
Lauro cinge volens, Melpomene, comam.

5

10

15

Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER QUARTUS.

CARMEN I.

INTERMISSA, Venus, diu

Rursus bella moves? Parce, precor, precor.

Non sum qualis eram bonae

Sub regno Cinarae. Desine, dulcium

Mater saeva Cupidinum,

Circa lustra decem flectere mollibus

Jam durum imperiis: abi

Quo blandae juvenum te revocant preces.

Tempestivius in domum

Paulli purpureis ales oloribus

Comissabere Maximi,

Si torrere jecur quaeris idoneum :
Namque et nobilis et decens

Et pro sollicitis non tacitus reis
Et centum puer artium
Late signa feret militiae tuae,
Et quandoque potentior

Largi muneribus riserit aemuli

Albanos prope te lacus

Ponet marmoream sub trabe citrea.
Illic plurima naribus

Duces thura, lyraeque et Berecyntiae

Delectabere tibiae

Mixtis carminibus non sine fistula;
Illic bis pueri die

Numen cum teneris virginibus tuum
Laudantes pede candido

In morem Salium ter quatient humum.
Me nec femina nec puer

Jam nec spes animi credula mutui,

Nec certare juvat mero

Nec vincire novis tempora floribus.
Sed cur heu, Ligurine, cur
Manat rara meas lacruma per genas ?
Cur facunda parum decoro
Inter verba cadit lingua silentio ?
Nocturnis ego somniis

Jam captum teneo, jam volucrem sequor
Te per gramina Martii

Campi, te per aquas, dure, volubiles.

CARMEN II.

Morte Centauri, cecidit tremendae
Flamma Chimaerae ;

Sive quos Elea domum reducit
Palma caelestes pugilemve equumve
Dicit et centum potiore signis
Munere donat;

Flebili sponsae juvenemve raptum
Plorat et vires animumque moresque
Aureos educit in astra nigroque
Invidet Orco.

Multa Dircaeum levat aura cycnum
Tendit, Antoni, quotiens in altos
Nubium tractus. Ego apis Matinae
More modoque

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum circa nemus uvidique
Tiburis ripas operosa parvus
Carmina fingo.

Concines majore poëta plectro
Caesarem quandoque trahet feroces
Per sacrum clivum merita decorus
Fronde Sygambros,

Quo nihil majus meliusve terris

Fata donavere bonique divi,

Nec dabunt quamvis redeant in aurum

Tempora priscum.

Concines laetosque dies et Urbis
Publicum ludum super impetrato
Fortis Augusti reditu forumque
Litibus orbum.

Tum meae si quid loquar audiendum
Vocis accedet bona pars et, O Sol
Pulcher o laudande! canam, recepto
Caesare felix.

Teque dum procedis, io Triumphe!
Non semel dicemus, io Triumphe!
Civitas omnis dabimusque divis
Thura benignis.

Te decem tauri totidemque vaccae,
Me tener solvet vitulus relicta

Matre qui largis juvenescit herbis
In mea vota,

Fronte curvatos imitatus ignes
Tertium lunae referentis ortum,
Qua notam duxit niveus videri
Cetera fulvus.

CARMEN III.

55

60

QUEM tu, Melpomene, semel Nascentem placido lumine videris,

Illum non labor Isthmius

Clarabit pugilem, non equus impiger
Curru ducet Achaico

Victorem, neque res bellica Deliis
Ornatum foliis ducem,

Quod regum tumidas contuderit minas,
Ostendet Capitolio:

Sed quae Tibur aquae fertile praefluunt
Et spissae nemorum comae

Fingent Aeolio carmine nobilem.

Romae principis urbium

Dignatur suboles inter amabiles

Vatum ponere me choros,

Et jam dente minus mordeor invido.

Ö, testudinis aureae

Dulcem quae strepitum, Pieri, temperas,
O mutis quoque piscibus

Donatura cycni, si libeat, sonum,

Totum muneris hoc tui est :

Quod monstror digito praetereuntium
Romanae fidicen lyrae,

Quod spiro et placeo, si placeo, tuum est.