Elm., et quae congessit Spanhem. ad Callim. H. in Dian. 247. p. 350. Ern. et Dominicus Georgius in interpretatione veteris monumenti cum effigie Archigalli. Romae 1737. pag. 34. -Sat. XII, vs. 4. verba pugnanti Gorgone Maura Palladem indicant, medio in clypeo Gorgonis caput gestantem. Apollodorus pag. 100. ed. Heyn. 'Αθηνᾶ δέ ἐν μέσῃ τῇ ἀσπίδι τῆς Γοργόνος τὴν κεφαλὴν ἀνέθηκε. Alia in Priapeio carmine Minervae descriptio est:

Non soror hoc habitat Phoebi, non Vesta sacello,

Nec quae de patrio vertice nata dea est.

Iuven. Sat. II, 118. Cornicini, sive hic recto cantaverat aere i. e. tibicini; cf. Ovid. Met. I, 98. quem interpretes citarunt.

Etiam pronomina nonnumquam ponuntur, non additis nominibus, sed ex contextu et verborum ambage facillime intelligendis. Sat. XIV, vs. 284. Ille sororis In manibus vultu Eumenidum terretur, i. e. Orestes, et vs. 286. Aiacis mentio fit. Sat. X, vs. 326. Erubuit nempe haec, ceu fastidita, repulsa, ubi Ruperto pronomen haec, qua Phaedram significari dicunt, durissimum videtur. Sed errat vir doctus, nam nulla alia, nisi Phaedra, ex tota descriptione intelligi potest, praesertim quum, antea Hippolyto et Bellerophonte commemoratis, Stenoboea non minus, quam Cressa excanduisse dicatur. Neque necessaria idcirco Heineckii explicatio est, qui ex sequentibus Cressam assumi vult. Conferas etiam Sat. X, vs. 257, et I, vs. 10. ubi adiectivum alius nude ponitur: at illic Laertem, hic Iasonem indicari cetera docent.

SATIRA III, vs. 72.

Viscera magnarum domuum dominique futuri. Viscera interpretes vilissimos Graecos esse censent, qui habitatores domuum ditissimaruin facti tanquam viscera omnia absorbeant. Sic Grangaeus, quem plures sequuti sunt. Sed absurda haec dicit Heineckius, et recte quidem; nam de visceribus, quae dicuntur interiora, pulmo, iecur, cor, praecordia, absorbere vix potest adhiberi. Equidem prius viscera magnarum domuum per appositionem vocabulorum Esquilias dictumque a vimine collem addita existimabam: qua coniunctione accuratius indicetur, cur Graeculi illi familiaritatem cum familiis illic habitantibus contrahere' studuerint, scilicet ut facultates earum artibus suis diriperent, et domini fierent futuri. Et quid impedit, quominus sub voce viscera partes domuum interiores, h. e. opes et facultates intelligamus? Dicunt viscera aerarii, ubi sane ipsum additamentum illam vim demonstrat; dicunt etiam viscera montis de quacumque re in ima terra latente, Ovid. Metam. lib. I, vs. 138. itum est in viscera terrae. Senec. Octav. vs. 416. Sed in parentis viscera intravit suae Deterior aetas, h. e. opes altissime reconditas. Vide Burman. ad Antholog. lat. lib. III, p. 474. Idem de facultatibus, sed simili verbo non addito, apud Cic. ad Q. Frat. lib. I, ep. 3. occurrit.

Nunc vero in Heineckii sententiam eo lubentius declino, quo aptiorem eam moribus et ingenio Graeculorum putem. Viscera enim, ut 67λáуxva, adhi

*

bentur tum apud poetas, tum apud prosae orationis scriptores de liberis, amicis, et quicumque nobis tam cari sunt, ut viscera nostra. Curtius 1. IV, c. 14. Viscera mea eripite ex vinculis, i. e. coniugem et li beros. Quinctil. Prooem. lib. VI. super immaturum funus consumtis viscera mea flammis iniicere. Stat. Silv. lib. V, silv. 5, vs. 9. ecce lacertis Viscera nostra tenens. Ovid. Metam. lib. V, vs. 18. lib. VIII, vs. 78. Hinc quoque Statius Theb. lib. VII, vs. 521. verbo viscera pro summa caritate utitur: Sua credite matri viscera; et, quod non praetereundum est, alloquitur Marius Victor dilectissimum hominem, mea viscera, Salmon. et alter Victor Massiliensis: mea viscera, Thesbon, uterque iam a Casp. Barthio ad Theb. lib. VII, -vs. 522, et silv. lib. V, Silv. 5, vs. 9. allatus. De Graecis dictum significat fallaces illos et leves, sese in familiaritatem divitum Romanorum insinuantes, ut tamquam liberi, certe opes eorum quocumque modo, falsis testamentis, aut nimia adulatione raperent, quales Cicer. lib. I, epist. I, ad Q. Frat. describit.

sermo

Promtus et Isaeo torrentior,

Isaeo adiectivum esse dicit Rupertus, deceptus eo, quod hanc breviloquentiam, Graecis non minus usurpatam, ignoraret. Isaeo torrentior i. e. sermone Isaei, ut apud Gellium Noctt. Att. lib. I, c. 15. verba illius multa et nosμa strepentium sine modo graculorum similia .esse dicit. Iustin. lib. IV, c. 3. ausi facinus nulli ty

ranno comparandum. lib. II, c. 14. Atheniensium virtus ceteris praelata. vid. Burmann. ad Petron, Satiric. c. 56 Ex Graecis vid. Epigr. adesp. 468.

Ἶσα ποιεῖν καὶ ἐγὼ Παλλαδίῳ δύναμαι.

h. e. ἶσα τοῖς Παλλαδίου ποιήμασιν. Εpigr. adesp. 523. Οι δὲ τριηκόσιοι ταύτης στίχοι ἶσοι Ὁμήρῳ h. e. ἶσοι τοῖς τοῦ Ὁμήρου ποιήμασιν. Vid. Schaeferum in melett. critt. p. 57 sq. ad Plin. Epistt. p. 40. a. Ceterum quum duo eiusdem nominis praestantissimi rhetores fuerint, unus Demosthenis, alter Hadriani temporibus, non est cum Ruperto in ambiguo relinquendum, uter eorum h. 1. intelligendus sit. Posterior sine dubio, utpote Iuvenalis aetate notissimus, cuius quoque laudibus Plinii epistola 3, lib. II. plenissima est: Magna Isaeum fama praecesserat, maior inventus est. Summa est facultas, copia, ubertas; dicit semper ex tempore, sed tamquam diu scripserit.

Nec tamen Antiochus, nec erit mirabilis illic

Aut Stratocles, aut cum molli Demetrius Haemo. Natio comoeda est.

114

Plura ab interpretibus et falso explicata sunt hoc loco, et temere mutata. Particula tamen offensioni fuit plurimis: quam ob nec tantum coniecit Schraderus, uno Codice adstipulante, Heineckius vero nihil mutans tamen per tandem explicavit. At particula istasetiam hic vim propriam retinet. Sententiarum enim nexus, hic est: An melior histrio umquam invenitur, quam Graeculus est, quum etc.?

Minime,

Et quamquam histriones' Antiochus, Stratocles, Demetrius et Haemus in arte fallendi (h. e. illic) plurimum pollent, tamen non minus in ea excellunt reliqui Graeci. Nam tota Graecorum natio comoeda est. Enunciatum, quod cum particula quamquam, etsi incipien dum erat, omissum esse iam Lubinus viderat, et recte omitti potest, ubi id, quod supplendum est, ex tota oratione facillime apparet. cf. Sat. III, vs. 243. ante tamen veniet. Gronov. ad Liv. lib. XXIII, c. 19. Addam hic statim, quae sequuntur verba vs. 100. Rides, maiore cachinno

Concutitur.

ubi nescio, cur Rupertus auctoritate Wakefieldi ad Lucret. lib. I, vs. 918. et lib. V, vs. 705. commotus, scripturam unius tantum codicis meliore in textum receperit, quae quum adulatorum mores, qui omnia adaugere solent, festive pingantur, vulgatae postponatur necesse est. Eadem coniunctio invenitur Sat. XI, vs. 2.

Quid enim maiore cachinno

Excipitur vulgi, quam paupér Apicius?

SATIRA III, vs. 106. sqq.

Graecus impudentissimus adulator est, vel res ob

scenas

t

laudare paratus,

Si bene ructavit, si rectum 'minxit amicus,

Si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo.、

De calice aureo non possunt intelligi haec verba, quia mores Graecorum ridicule describuntur, quamquam