ODE XXI.

IN DIANAM ET APOLLINEM.

DIANAM teneræ dicite virgines,

Intonsum, pueri, dicite Cynthium,

Latonamque supremo

Dilectam penitus Jovi.

Vos lætam fluviis et nemorum coma,
Quæcunque aut gelido prominet Algido,

Nigris aut Erymanthi

Silvis, aut viridis Cragi :

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Insignemque pharetra

Fraternaque humerum lyra.

Hic bellum lacrimosum, hic miseram famem Pestemque, a populo et principe Cæsare, in

Persas atque Britannos,

Vestra motus aget prece.

ODE XXII.

AD ARISTIUM FUSCUM.

INTEGER vitæ scelerisque purus

Non eget Mauris jaculis neque arcu Nec venenatis gravida sagittis, Fusce, pharetra :

Sive per Syrtes iter æstuosas,
Sive facturus per inhospitalem
Caucasum, vel quæ loca fabulosus
Lambit Hydaspes.

Namque me silva lupus in Sabina, Dum meam canto Lalagen, et ultra Terminum curis vagor expeditis,

Fugit inermem.

Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit æsculetis,

Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.

Pone me pigris ubi nulla campis

Arbor æstiva recreatur aura,

Quod latus mundi nebulæ malusque Juppiter urguet;

Pone sub curru nimium propinqui Solis, in terra domibus negata; Dulce ridentem Lalagen amabo, Dulce loquentem.

ODE XXIII.

AD CHLOEN.

VITAS hinnuleo me similis, Chloë, Quærenti pavidam montibus aviis

Matrem, non sine vano

Aurarum et silüæ metu.

Nam seu mobilibus veris inhorruit Adventus foliis, seu virides rubum Dimovere lacertæ,

Et corde et genibus tremit.

Atqui non ego te, tigris ut aspera Gætulusve leo, frangere persequor :

Tandem desine matrem

Tempestiva sequi viro.

ODE XXIV.

AD VIRGILIUM.

QUIS desiderio sit pudor aut modus Tam cari capitis? Præcipe lugubres Cantus, Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor Urguet! cui Pudor, et Justitiæ soror Incorrupta Fides, nudaque Veritas Quando ullum inveniet parem ?

Multis ille bonis flebilis occidit;
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.

Tu frustra pius, heu! non ita creditum
Poscis Quinctilium deos.

Quod si Threïcio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem;
Non vanæ redeat sanguis imagini,
Quam virga semel horrida,

Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum! SED levius fit patientia,

Quicquid corrigere est nefas.

ODE XXV.

AD LYDIAM.

PARCIUS junctas quatiunt fenestras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi somnos adimunt; amatque
Janua limen,

Quæ prius multum facilis movebat
Cardines audis minus et minus jam,
Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?

Invicem mochos anus arrogantes
Flebis in solo levis angiportu,
Threcio bacchante magis sub inter-
lunia vento.

Cum tibi flagrans amor, et libido
Quæ solet matres furiare equorum,
Sæviet circa jecur ulcerosum ;
Non sine questu,

Læta quod pubes hedera virenti

Gaudeat pulla magis atque myrto;

Aridas frondes Hiemis sodali

Dedicet Euro.