9

si quod datum est, legiti

dat. Alioquin ex eo sequeretur, omnem donationem etiam actorum con

τὴν παροῦσαν διάταξιν. καὶ μὴ Patricius unus magister νοήσῃς αὐτὴν ἀδιαστίκτως, ἐπεὶ hanc constitutionem exκαὶ ἡ κέ. διάταξις του παρόντος posuit. Neque eam acciτιτ. φησὶν ἀδιορίστως,πάντα δω- pias sine distinctione, quoρούμενον καὶ πράξεις ὀφείλειν niam etiam const.25. huποιῆσαι, ἀλλὰ δηλονότι ἐὰν ὑπερ- ius tit. indistincte ait, βαίνῃ τὸ ὡρισμένονποσὸν τὸ δο- quemlibet donatorem acta θέν. ἐπεὶ καὶ ἐκ τούτου συνάγε- debere conficere, scilicet ται, ὅτι πάσα δωρεὰ γενομένη δέεται καὶ πράξεως, ὅπερ ἄτοπον. mam quantitatem exceἀνάγνωθι γὰρ τὴν λδ'. καὶ λς'. διάταξιν τοῦ παρόντος τιτ. πλὴν ἰστέον, ὅτι Δομνῖνος ὁ πολυμαθής, ὁ ἐμὸς διδάσκαλος δέχεται fectione indigere, quod τὸ ῥητὸν τῆς προκειμένης διατά- absurdum est. Lege enim ξεως ἀδιαστίκτως, καί φησιν, ὅτι const. 34. et 36. huius κἂν συμβόλαιον προβῇ, κἂν μὴ tit. Plane sciendum ὑπερβῇ ἡ δωρεὰ τὸ εἰρημένον est, Domninum eruditum τοῖς νόμοις ποσὸν, χρεία πάντως praeceptorem meum inκαὶ πράξεως ὑπομνημάτων ἐπὶ distincte textum τῆς πρὸς συγγενεῖς γενομένης δω- constitutionis accipere et ρεὰς 10 καὶ ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπὶ dicere, licet instrumenτῶν εἰρημένων προσώπων δια- tum factum sit, et donaφορὰ πρὸς τοὺς ἐξωτικοὺς· ἐπεὶ tio modum legibus dictum ποία ἦν χρεία, τὴν διάταξιν τοῦτο non excesserit, omnino νομοθετεῖν; καὶ οἶμαι, αὐτὸς tamen actorum confectioμᾶλλον καλῶς ἐδόξασε. Theo- ne opus esse etiam in dodori Schol. ad L. 27. C. de donat. natione in cognatos col(8, 54).1 Basil. 47. 1. c. 60. T.IV. lata et hoc interesse inp. 585. Heimb. ter dictas personas et extraneos: alioquin quid necesse erat, constitutionem hoc sancire? Et puto eum rectius docuisse.

Heimb. Sed vid. Jacobs. Heimb. cj. νομίσης edd. σ. γενομένη δωρεά edd.

IVRIS PR. ANTEI. REL.

huius

5. plenam potestatem agendi] Hunc locum tanquam Τοῦτο χωρίον ὡς περὶ γενικοῦ de generali procuratore προκουράτωρος ὁ ἥρως Πατρίκιος (loquentem inclytus Paἐνόησεν, ἀναγαγὼν καὶ Δημοσθέ- tricius cepit, laudans νην οὕτως αὐτὸ νενοηκότα. Ἐγὼ etiam Demosthenem, qui δὲ οὐ νομίζω τοῦτο ἐμφαίνεσθαι ita id ceperit. Ego vero διὰ τῶν τῆς διατάξεως λέξεων κτλ. non puto, id constitutioThalelaei Schol. ad L. 10. C. de nis verbis significari etc. procur. (2, 13) 12 in Meerm. thes. T. V. p. 60. Basil. 8, 2. c. 34. Heimb. T. I. p. 405.

3

Certo in omnibus bonae fidei iudiciis locus est iuri constitutionis. Sic enim et inclytus Patricius et inclytus Eudoxius tradide

6. . . . Ὁμολογουμένως δὲ ἐπὶ πασῶν τῶν βόνα φίδε χώρα τῷ νομίμῳ τῆς διατάξεως. οὕτως γὰρ καὶ ὁ ἥρως Πατρίκιος παρέδωκεν καὶ ὁ ἥρως Εὐδόξιος. δοκεῖ Δημοσθένει τῷ τῆς εὐκλεους runt. Demostheni clarae μνήμης λέγοντι, ἐπὶ μόνης τῆς memoriae in sola negoνεγοτιόρουμ γεστόρουμ χώραν tiorum gestorum actione ἔχειν τοῦτο τὸ νόμινον· ἀλλὰ καὶ locus esse constitutioni τὰ ῥητὰ τῆς διατάξεως ἐπὶ ὅλων videtur: verum textus τῶν βόνα φίδε τὸ εἰρημένον ἐπὶ constitutionis in omnibus τῆς διατάξεως ταύτης κρατεῖν.— bonae fidei iudiciis hoc Schol. Basil. 11, 2. c. 20. Τ. Ι. p. valere dicit.

5

692. Heimb.

7. . . . Ταύτην τὴν διάταξιν ὑμομνηματίζων ὁ ἥρως Ευδόξιος ἀνήγαγεν ἀνάγνωσμα τοιοῦτον· ἐὰν γάρ, φησίν, γένηται παρὰ τὸ νόμιμον τοῦτο διάλυσις περὶ τῶν ἀλιμέντων τοῦ μέλλοντος χρόνου δίχα τοῦ ἄρχοντος τῆς ἐπαρχίας,

Hanc constitutionem

explicans inclytus Eudoxius talemlectionem subiecit: Nam si, inquit, contrahanc legem transactio de alimentis futuri temporis sine praeside provin

4)

Constantini α. 333. data. 12) Alexandri ex a. 228., quae in Greg. et Herm. C. nunc non exstat. 3) = = L. 3. C. de transact. (2, 4) Alexandri data a. 221. in Greg. C. non superstes. Malim ἄλλο δοκεῖ. 5) Lege κατά vel κατὰ τὰ pro καὶ τὰ et in fine κρατεί. 6) = L. 8. C. de transact. (2, 4) Gordiani

data a. 239. In Greg. C. iam non exstat.

ciae facta sit, quia transactio non valet, id, quod eius nomine solutum est,

ἐπειδὴ ἡ διάλυσις οὐκ ἔρρωται,
ῥεπετιτεύεται τὸ ὑπὲρ ταύτης τῆς
διαλύσεως καταβεβλημένον.
Theodorus in Schol. Basil. 11, 2. repetitur.
c. 25. T.I. p. 696. Heimb.

Atqui adulterium neque sanguinis poenam neque capitalem irrogat, ut ubique didicimus: sed adul teri honestioris condicionis bona prodimidia parte

8. . . . καὶ μὴν ἡ μοιχεία οὐ δι' αἵματος οὐδὲ κεφαλικὴν ἔχει τὴν τιμωρίαν, ὡς πανταχοῦ μεμαθήκαμεν· ἀλλ ̓ εἰς τὸ ἥμισυ μόνον δημεύεται ὁ σεμνὸς μοιχός. πῶς οὖν καὶ μετὰ τῶν δι' αἵματος ἐχόντων τὴν καταδίκην ὑπεξεῖλε publicantur. Quomodoigiτὴν μοιχείαν ἡ διάταξις αὕτη; tur etiam inter crimina, μάθε, κατὰ τοὺς παλαιοὺς νομι- quae sanguinis condemκοὺς καὶ τὰς ἐν τῷ Ἑρμογενιανῷ nationem habent, haec καὶ Γρηγοριανῷ διατάξεις 11 καλῶς constitutio adulterium exλέγεις. ἀλλὰ σήμερον ἀπὸ διατά- cepit? Disce, secundum ξεως Κωνσταντίνου ἀνενηνεγμέ- veteres iurisconsultos et νης ἐν τῷ θ'. βιβλίῳ τούτου τοῦ constitutiones in Codice κώδικος τίτλῳ θ'. διατάξει λ'. Hermogeniano et Gregoκεφαλική ἐστι. ἐν τῇ ί. διατ. τοῦ riano recte dicis. Sed τιτ. ἀρέσκει, τὸν μοιχὸν gladio hodie ex const. Constanferiri ἤγουν ξίφει ὑποκεῖσθαι, tinilib.9.huius Codicis tit. ὥστε οὖν οὐ μόνον κεφαλικόν 9.const.30.reposita adulἐστιν τὸ τῆς μοιχείας ἔγκλημα, terium capitale est. ἀλλὰ καὶ δι' αἵματος ἔχει τὴν τι- const. 10. hui. tit. placet, μωρίαν· καὶ ὅμως περὶ αὐτοῦ adulterum gladio feriri. πακτεύειν ἢ διαλύεσθαι οὐκ ἔξε- Itaque adulterii crimen στιν. σημείωσαι δὲ, ὅτι ἡ διάτα- non solum capitale est, ξις αὕτη τὴν τοῦ ἥρωος Πατρι- verum etiam sanguinis κίου ἑρμηνείαν ἐδέξατο. καὶ γὰρ poenam irrogat : tamen de ὁ ἥρως Εὐδόξιος ἔλεγεν, ὅτι ἐπὶ eo pacisci vel transigere μὲν πάντων τῶν κεφαλικών, καν non licet. Nota, hanc conεἰς δεπορτατζίωνα ἤγουν ἐξορίαν, stitutionem inclyti Patricii κἂν εἰς μέταλλον ἔχωσι τὴν τιμω- interpretationem admisisρίαν, ἔξεστι διαλύεσθαι. ὁ δὲ se. Etenim inclytus Eudo

17) Male hic interpungunt edd.

In

ἥρως Πατρίκιος ἐπὶ ἀναγνωσμά- aius dicebat, de omnibus των ἰδικῶν ἔλεγεν, ὅτι ἐπὶ μὲν criminibus capitalibus, siτῶν δι' αἵματος που βλίκων ἐξεῖναι ve deportationis, id est διαλύεσθαι. αὕτη οὖν ἡ διάταξις exilii, siue metalli poenam τῶν δι' αἵματος ἐχόντων τὴν κατα- ingerant, transigere liceδίκην προφανῶς ἐδέξατο καὶ ἐβε- re Inclytus Patricius βαίωσε τὴν τοῦ Πατρικίου παρά- vero in recitationibus suis δοσιν. ἰδικῶν εἶπε πρὸς ἀντιδια- dicebat, de publicis crimiστολὴν τῶν γενικῶν, ἀφ ̓ ὧν ὁ nibus poenam sanguinis Εὐδόξιος ώρμητο. εἰσὶ δὲ τὰ ἰδικὰ irrogantibus transigere τῶν γενικῶν ἐπικρατέστερα. καὶ licere. Haec igitur constiανάγνωθι πρῶτον κεφάλ. του κα'. τιτ. τοῦ μη'. βιβ. τῶν διγ. βοηθοῦν τῷ ἥρωι Πατρικίῳ. Theodori Schol. ad Basil. 11, 2. c. 35. 18 T. I. p. 704. Heimb.

tutio manifeste condemnationem eorum, quae sanguinis discrimen habent, recepit et Patricii sententiam firmavit. Specialium dixit ad differentiam generalium, a quibus Eudoxius exorsus erat. Specialia autem sunt generalibus potiora. Et lege cap. 1. tit. 21.lib. 48. Dig., inclytum Patricium adiuvans.

Interrogatio. Nescio quomodo hanc constitutionemintelligam. Tunc enim augmentum poenae famam conservat, cum si condemnatio statuta illata esset, iudicatus infamari deberet; nunc autem si exilii tempus tantum du

9)

=

18) Cui respondet L. 18. C. de transact. (2, 4) Diocl. et Maxim. ex a. 293., quae nunc in Greg. vel Herm. C. desideratur. L. 4. C. ex quib. caus. infam. (2, 12) Severi et Antonini ex a. 198., de qua vid. Glück. Pand. T. V. p. 156. Cramer. dispunct. iur. civ. c. 1. p. 10. In Greg. et Herm. C. nunc non exstat.

Μάθε ἀληθῶς, ὅτι ὁ θεματισμός plicatum fuerit, notari τῆς διατάξεως, ὃν ὑπεθέμην, οὐ infamia non deberet. Soσυνέστηκε, εἰ καὶ Εὐδοξίῳ τῷ lutio. Revera scias, non ἥρωι, καὶ τοῖς ἄλλοις παλαιοτέ- esse eam speciem constiροις διδασκάλοις ταῦτα εἴρηται. tutionis, quam posui, ἀλλὰ διὰ τοῦτο αὐτῷ κατηκολού- quamvis ab Eudoxio inΘησα, ἵνα αὐτοῦ τὸ ἀπίθανον διελέγξω. διελέγξω δὲ οὐκ ἐκ τῶν οἰκείων μου πόνων, ἀλλ ̓ ἐκ τῶν τοῦ ἥρωος Πατρικίου. αὐτὸς γὰρ μόνος ἀληθῶς ἐπέστησε τῷ θέματι ταύτης τῆς διατάξεως, καὶ χρὴ κατὰ τὴν ἐκείνου παράδοσιν ἡμᾶς θεματίσαι, ὅτι οὗτος ὁ Πέτρος τῇ ἰνιουριάρουμ ἐνήχθη τὴν ἀρχὴν, καὶ ἀντὶ τῆς εἰς τὰ χρήματα καταδίκης ἐξωρίσθη πρὸς ἐνιαυτόν· εἶτα οὐκ ἐπείσθη τῇ ἀποφάσει τῆς ἐξορίας· καὶ τοῦτο μαθὼν ὁ βασιλεὺς αὐτὸς ἐξ αὐθεντίας εἰς πενταετῆ χρόνον αὐτὸν ἐξώρισεν, καὶ ἐπήγαγεν, αὐτὸν μὴ ἠτιμῶσθαι, οὐ διὰ τὸ βάρος τῆς τιμωρίας τῆς ἐξ αὐτοῦ τοῦ βασιλέως ἐπενεχθείσης, ἀλλὰ διὰ τὸ βάρος τῆς πρώτης καταδίκης, ὅτε ὑπὸ τῷ ἄρχοντι κρινόμενος ὡς ὑβριστὴς ἀντὶ χρημάτων εἰς ἐξορίαν κατεδικάσθη. τως οὖν ἔχων ὁ θεματισμὸς τῆς δ διατάξεως, κατ ̓ οὐδὲν ἔπταισται. ἐὰν γὰρ ἐν τῇ πενταετία νοήσωμεν τὸ βεβαρῆσθαι αὐτὸν, οὐδὲ ὅλως ἡ διάταξις ἵσταται, καὶ σωθείησαν propter severitatem prioοἱ κόποι τοῦ μνημονευθέντος ris condemnationis, cum περιφανοῦς ἀνδρὸς, εἰς ἀπέραν‐ a magistratu iudicatus τον τὴν οἰκείαν διδασκαλίαν χα- iniuriarum nomine loco ριζόμενοι ἐν αὐτῷ τῷ πονήματι. pecuniariae poenae adre

οὕ

clyto et aliis antiquioribus magistris haec dicta fuerint. Sed ideo illum secutus sum, ut improbabilem eius opinionem refellam: refellam autem non ex meis propriis laboribus, sed ex inclyti Patricii. Is enim solus vere huius constitutionis speciem animadvertit, et secundum eius traditionem nos fingere debemus, hunc Petrum iniuriarum actione ab initio conventum et vice pecuniariae condemnationis in annum relegatum fuisse: deinde sententiae relegationis non obtemperasse: quod cum imperator rescivisset, ipse ex auctoritate sua in quinquenni tempus eum relegavit et subiecit, eum non esseinfamatum non propter severitatem poenae ab ipso principe ei inflictae, sed