Page images
PDF
EPUB

Lachmann e Böcking levarono il magis, e secondo noi, rettamente.

S. 181. Pöschmann vorrebbe si leggesse l'ultima parte di questo S nel modo che segue: quod nisi ita consignatae vel separatae fuerint substitutiones nec est, (substitutio); n e (nec est) ut diximus cautum (et) priore potest intellegi in al

tera etc.

§. 195. el spreverit legatum, così Niebhur; ma Blume vuole che sia scritto repudiaverit, Eulero reppulerit. Böcking vorrebbe si leggesse et ad se pertinere noluerit.

§. 197. oplumum autem ius est per damnationem legatum; meglio sarebbe legati. Ulpiano lasciò: optimum autem ius legati per damnationem est.

[ocr errors]

S. 202. Nell'Epitome II tit. 5 § 2, dopo il concetto di questo S vediamo Sed si testator rem alienam quasi suam credens, per hoc genus legatum reliquerit, legatarius hoc ab herede petere non potest, et inutile est legatum. Nam si sciens alienam esse, per legatum dederit, necesse est, ab herede aut ipsam rem, aut aestimationem rei in pretio legatario dari.

§. 205. Eulero opina che si possa ristabilire il principio di questo colle parole: Est et alia differentia inter legatum per uindicationem et per damnationem: si enim eadem res, etc. Dopo plane singulis partes debentur, Heiss propone: siue omnes ueniant ad legatum siue non; Eulero suggerisce: sicut in per uindicationem legato.

§. 213. Pothier ba creduto (Pandect. just. XXX. 2 e 96) che il legato sinendi modo desse adito all'azione reale; questo S dimostra il suo errore.

S. 218. Sed Juliano ex Sexto; oppure et Sexto. Savigny crede che per Sextus si debba intendere Pomponius come avente tale prenome; ma più mi persuade Lachmann il quale ritiene che Gajus indicasse il libro sesto dei Digesti di Juliano, opera lodatissima da Ulpiano. V. Hommel palingen. I pag. 233.

§. 222. Familiae erciscundae. Azione della legge decemvirale. V. in questa Biblioteca la Legge delle XII tavole. Del resto,

secondo Festus erctum quasi coercitum valeva integrum, indivisum; donde erciscere familiam.

[ocr errors]

§. 225. La legge Furia testamentaria fu promulgata verso l'anno di Roma 571. Voconius Saxa propose la Legge Voconia nell'anno 584, e la Legge Falcidia venne sancita nell'anno 744. S. 253. Il senatusconsulto Trebelliano fu dato nell'anno 815, e il Pegasiano nell'anno 828.

S. 264. Li supplementi in carattere corsivo di questo e dei due SS successivi furono dati da Göschen, però secondo le Istituzioni di Giustiniano.

§. 267. in fine. Nel Codice Veronese dopo questo si scorgono due linee vuote, e tracce delle lettere R e A. È a ritenersi che le due linee vuote fossero appunto perchè si passava ad una nuova materia, o Rubrica.

§. 268. Le differenze fra li fedecommessi ed i legati indicate da Gajus perdettero ogn' importanza nel diritto posteriore, essendo stati e li uni e li altri assimilati da Giustiniano. V. Istit. II. tit. 20. § 3.

[ocr errors]

§. 274. heres institui non potest. La correzione che fà Huschke è accettabile: heredis institutione capere non potest, leggendosi nel palimsesto c dopo institutione, e prima di non potest.

[ocr errors]

S. 277. heredem suum obligatum relinquit. Göschen leggeva heredem nostrum obligatum relinquimus.

§. 283. de eo legato. Savigny suggerisce di levare legato; il Codice ha de do; forse de eod ( eodem)?

§. 285. et nunc ex oratione divi Hadriani senatusconsultum factum est. Nel Codice si rileva: sunt hadriani senatus con

[ocr errors]

sultus fact. est ut ea fide commissa fico. Non poteva il cittadino romano istituire erede uno straniero; quindi istituiva erede un capace, incaricandolo di rimettere l'eredità allo straniero: ma ciò fu proibito dappoi.

[blocks in formation]

INDICE DELLE MATERIE

Contenute nel Secondo Commentario.

[ocr errors][ocr errors]

98.

SS. 1 96.
SS. 97
SS. 99
SS. 101

SS. 123

[ocr errors]

De rerum divisione et acquisitione.

De rebus per universitatem acquirendis.

100. De hereditatibus.

122.

137.

SS. 138151.

SS. 152

173.

De testamentis ordinandis, et qui testamenta
facere possunt.

De exheredatione liberorum.
Quibus modis testamenta infirmantur.
De heredum qualitate et differentia.

SS. 174 184. De substitutionibus.

SS. 185

[ocr errors]

190. De servis heredibus instituendis.

SS. 191 223. De legatis.

[ocr errors]

SS. 224 228.

SS. 229

245.

S. 246.

De lege Falcidia.

De inutilibus legatis.
De fideicommissis.

[merged small][merged small][ocr errors][merged small]

De singulis rebus per fideicommissum relictis. 267. De libertate per fideicommissum data.

289.
289. De fideicommissorum et eorum, quae directo
relinquuntur, differentia.

APPENDICE

FRAGMENTA

VETERIS JURISCONSULTI UT QUIBUSDAM VIDETUR

JULI PAULLI

DE JURE FISCI.

Fol. I. §. 1. Heredi ejus, qui...... non poterat, deferendi pocol. 1. testas concessa est, nisi ostendi possit ejus voluntatis decessisse defunctum ut deferre se v.... ..... S. 2. Antequam quis ab alio deferatur, ipse se deferre debet, alias sero ad auxilium delationis confugit quodsi per errorem se detulerit, nihil ei officit inconsiderata diligentia. S. 3. Jus patrum non minuitur, si se is deferat, qui solidum id, quod relictum est, capere non potest. sane si post diem centensimum patres caducum vindicent, omnino col. 2. fisco locus non est. § 4. Si se is deferat, cui tacit V. 1 . . . . 5.

.....

ejus rei

....

nis ter vero f.. quadruplum ...... nomine consequi fiscum oportet. S. 5. Bona eorum, qui cum fisco contrahunt, velut pignoris jure fisco obligantur; non solum ea, quae habent sed ea, quae postea habituri sunt. §. 6. Edicto divi Trajani cavelur, ne qui provincialium cum servis fiscalibus contrahant, nisi adsignante procuratore. quod factum dupli damno vel reliquorum ejus solutione pensacol. 3. tur. et ideo qui cum

col. 4.

na

....

V. 1... 8.
u ad eum lo . . . . . . .

ere cogitur orum pervenit h.....

Caesaris ab a.... atione rerum .. um itemque con..

rerum comm

his e.... donatum u

V. 1.

[ocr errors]
[ocr errors]

adem

hibentur ade ... ... lari ab e possumus, nisi portio...... Caesaris fiat. §. 7. Qui mutuam pecuniam contra interdictum dispensatori vicariove ejus crediderit quia quod credidit, non S. 8. Qui contra edictum divi Augusti rem litigiosam a.... ente comparavit, praeterquam quod emptio nullius momenti est, poenam quinquaginta sestertiorum fisco repraesentare compellitur. res

amisit

V. 4.

[ocr errors]
« PreviousContinue »