Dapes inemptas apparet: Non me Lucrina juverint conchylia, Magisve rhombus, aut scari, Si quos Eois intonata fluctibus Hiems ad hoc vertat mare; Non Afra avis descendat in ventrem meum, Jucundior, quàm lecta de pinguissimis Aut herba lapathi prata amantis, et gravi Vel agna festis cæsa Terminalibus, Has inter epulas, ut juvat pastas oves Videre fessos vomerem inversum boves Positosque vernas, ditis examen domûs, Hæc ubi locutus fœnerator Alfius, Omnem redegit Idibus pecuniam; ODE III. AD MAECENATEM. PARENTIS ARENTIS olim si quis impiâ manu Edat cicutis allium nocentius. O dura messorum ilia! Quid hoc veneni sævit in præcordiis! Incoctus herbis me fefellit? an malas Ut Argonautas præter omnes candidum Ignota tauris illigaturum juga, Hoc delibutis ulta donis pellicem, Nec tantus umquam siderum insedit vapor Nec munus humeris efficacis Herculis At, si quid umquam tale concupiveris, Manum puella suavio opponat tuo, ODE IV. IN MEN A M. LUPIS et agnis quanta sortitò obtigit Tecum mihi discordia est, Ibericis peruste funibus latus, Licet superbus ambules pecuniâ, Ut ora vertat huc et huc euntium Sectus flagellis hic Triumviralibus, Arat Falerni mille fundi jugera, Et Appiam mannis terit: Quid adtinet tot ora navium gravi Contra latrones atque servilem manum, ODE V. IN CANIDIAM VENEFICA M. AT, T, o Deorum quidquid in cœlo regit Quid iste fert tumultus? et quid omnium Per liberos te, si vocata partubus Per hoc inane purpuræ decus, precor, Quid ut noverca me intueris, aut uti Ut hæc trementi questus ore, constitit Impube corpus, quale posset impia Canidia, brevibus implicata viperis Crines et incomptum caput, Jubet sepulcris caprificos erutas, Et ossa ab ore rapta jejunæ canis, Flammis aduri Colchicis. At expedita Sagana, per totam domum Horret capillis ut marinus asperis Abacta nullâ Veia conscientiâ Ligonibus duris humum Exhauriebat, ingemens laboribus; Longo die bis terque mutatæ dapis Quum promineret ore, quantùm exstant aquâ Exusta uti medulla et aridum jecur Interminato quum semel fixæ cibo Non defuisse masculæ libidinis Ariminensem Foliam, Et otiosa credidit Neapolis, Et omne vicinum oppidum, Quæ sidera, excantata voce Thessalâ, Hic irresectum sæva dente livido Canidia rodens pollicem, Quid dixit? aut quid tacuit? O rebus meis Nox et Diana quæ silentium regis, Arcana quum fiunt sacra; Nunc, nunc adeste; nunc in hostiles domos Iram atque numen vertite. Formidolosæ dum latent silvis feræ, Dulci sopore languidæ, Senem, quod omnes rideant, adulterum Latrent Suburanæ canes, Nardo perunctum, quale non perfectius Quid accidit? cur dira barbaræ minus Quibus superbam fugit ulta pellicem, Quum palla, tabo munus imbutum, novam Atqui nec herba nec latens in asperis Indormit unctis omnium cubilibus Ah! ah! solutus ambulat veneficæ Non usitatis, Vare, potionibus, Majus parabo, majus infundam tibi Priùsque cœlum sidet inferius mari, Quàm non amore sic meo flagres, uti Sub hæc puer jam non, ut antè, mollibus Sed, dubius unde rumperet silentium, Misit Thyesteas preces. Venena, magnum fas nefasque, non valent Convertere humanam vicem. Diris agam vos: dira detestatio Nulla expiatur victimâ. Quin, ubi perire jussus exspiravero, Nocturnus occurram Furor, Petamque vultus umbra curvis unguibus, |