Fahnung. 1911 M. TULLI CICERONIS ORATIONES DE PROVINCIIS CONSULARIBUS, IN L. CALPURNIUM PISONEM, PRO RECOGNOVIT C. F. W. MUELLER. க LIPSIAE IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI. MDCCCLXXXVI. M. TULLI CICERONIS ORATIONES DE PROVINCIIS CONSULARIBUS, PRO L. CORNELIO BALBO, IN L. CALPURNIUM PISONEM, PRO CN. PLANCIO, PRO M. AEMILIO SCAURO, PRO C. RABIRIO POSTUMO. KD24034 UNIVERSITY MAR 2 1:54 M. TULLI CICERONIS DE PROVINCIIS CONSULARIBUS 1 ARGUMENTUM. Cum Cn. Cornelio Lentulo L. Marcio Philippo coss. anno p. u. c. 698 provinciae decernendae a senatu essent duae, e lege Sempronia, qua hoc erat sancitum, ut ante comitia consularia senatus decerneret, in quas provincias, qui designarentur consules, post consulatum irent, et de quattuor provinciis sententiae essent dictae, de Galliis duabus, quae illo tempore uno C. Caesaris imperio erant coniunctae, et de Syria et Macedonia, quarum illam L. Calpurnius Piso, hanc A. Gabinius obtinebat imperio consulari, M. Tullius sententiam rogatus hac ipsa, quae infra legitur, oratione censuit consulibus, qui designarentur, in annum 700 provincias Syriam et Macedoniam esse decernendas ita, ut eas proximo quidem anno p. u. c. 699 duo praetores obtinerent, C. autem Caesari duas Gallias coniuncto imperio esse relinquendas, cui aut citeriorem Galliam aut ulteriorem non nulli detrahere studebant. Dictis a senatoribus sententiis senatus consultum in hanc sententiam factum est, ut C. quidem Caesari imperium utriusque Galliae prorogaretur, L. autem Pisoni Q. Ancharius in Macedonia et A. Gabinio in Syria M. Licinius Crassus succederent. Si quis vestrum, patres conscripti, exspectat, quas 1 sim provincias decreturus, consideret ipse secum, qui mihi homines ex provinciis potissimum detrahendi sint; non dubitabit, quid sentire me conveniat, cum, quid mihi sentire necesse sit, cogitarit. Ac si prin- 5 ceps eam sententiam dicerem, laudaretis profecto, si solus, certe ignosceretis; etiamsi paulo minus utilis vobis sententia videretur, veniam tamen aliquam dolori meo tribueretis. Nunc vero, patres conscripti, non parva adficior voluptate, vel quod hoc maxime rei 5 publicae conducit, Syriam Macedoniamque decerni, ut dolor meus nihil a communi utilitate dissentiat, vel quod habeo auctorem P. Servilium, qui ante me sententiam dixit, virum clarissimum et cum in universam rem publicam, tum etiam erga meam salutem fide ac 10 benivolentia singulari. Quodsi ille et paulo ante, et 2 quotienscumque ei locus dicendi ac potestas fuit, Gabinium et Pisonem, duo rei publicae portenta ac paene funera, cum propter alias causas, tum maxime propter illud insigne scelus eorum et inportunam in 15 me crudelitatem non solum sententia sua, sed etiam verborum gravitate esse notandos putavit, quonam me animo in eos esse oportet, cuius illi salutem pro pignore tradiderunt ad explendas suas cupiditates? Sed ego in hac sententia dicenda non parebo dolori 20 meo, non iracundiae serviam. Quo animo unus quisque vestrum debet esse in illos, hoc ero; praecipuum illum et proprium sensum doloris mei, quem tamen vos communem semper vobis mecum esse duxistis, a sententia dicenda amovebo, ad ulciscendi tempora reser25 vabo. 3 Quattuor sunt provinciae, patres conscripti, de 2 quibus adhuc intellego sententias esse dictas, Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse coniunctas, et Syria et Macedonia, quas vobis invitis 30 et oppressis pestiferi illi consules pro perversae rei publicae praemiis occupaverunt. Decernendae nobis sunt lege Sempronia duae. Quid est, quod possimus de Syria Macedoniaque dubitare? Mitto, quod eas ita partas habent ii, qui nunc optinent, ut non ante atti35 gerint, quam hunc ordinem condemnarint, quam auctoritatem vestram e civitate exterminarint, quam fidem publicam, quam perpetuam populi Romani salutem, |