Epod. 13. Alter versus, ex dimetro iambico acatalecto et metro dactylico catalectico in syllabam compositus asynarus est: quare ab iambis ad dactylos transiri potest tanquam pleno versu ad alterum, per syllabam ancipitem et hiatum. Epod. 13, 10. Epod. 11. Alter versus compositus ex trimetro dactylico tal. in syllabam et dimetro iamb. acatal.; hic quoque asyrtetus est. cf. v. 6. 10. 14. 24. 26. Carm. i. 4. Prior versus, quem Græci poetæ asynartetum cerunt, apud Horatium bene conjunctus est; neque enim arti dactyli locum creticus occupavit unquam neque hiatus peritur; unde logaœdicus appellari possit quadruplex dactyeus tripliciter trochaicus acatalectus. Alii Alcmanium cum hyphallico conjunctum dicunt. Carm. i. 2. 10. 12. 20. 22. 25. 30. 32. 38; ii. 2. 4. 6. 8. 16; iii. 8. 11. 14. 18. 20. 22. 27; iv. 2. 6. 11. Carm. Sæcul Prior compositus est ex trochaica dipodia, choriambo, iam dipodia catalectica. Cæsura est post arsin choriambi vel sextam syllabam. Interdum versus hypermeter est, ii. 2, 16, 34; iv. 2, 22. 23. C. S. 47. Conjunguntur diviso vocab vel secundus versus cum tertio vel tertius cum quarto, i. 2. 25, 11; ii. 16, 7. Adonium non dactylicum sed choriambic dicam, et quo similior sit Sapphico et quia Spondeus nunqu admittitur. Sapphicum autem ipsum logaœdicum non probat insequens metrum, facili mutatione ex Sapphico her casyllabo constituendum. Nam , Versus Aristophanicus. 132 V. Sapphicus maj ita facile efficitur, ut priorem accipias abjecta Sapphici decasyllabi dipodia trochaica, alterum addito altero et Choriambo. Carm. i. 8. In Sapphico majore cæsura post q tam syllabam et diæresis post primum choriambum ub observatæ sunt. Carm. i. 9. 16. 17. 26. 27. 29. 31. 34. 35. 37; ii. 1. 3. 5. 7. 9. 11. 13. 14. 15. 17. 19. 20; iii. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 17. 21. 23. 26. 29; v. 4. 9. 14. 15. Alcaicus hendecasyllabus compositus est ex nonometro iambico hypercatalectico et versu logaœdico simpl. lactyl. duplic. troch. catalectico; ad quam versus composiionem tertius et quartus versus egregie accommodati sunt; -tenim qua ratione Alcaici prior pars iambica cum dimetro rochaico, eadem altera Alcaici pars cum logaœdico conjunitur, ita ut Alcaici partes iteratas et auctas in reliquis habeahus.-Alcaicus raro incipit ab iambo, gravitatis causa; diæesis ante ordinem logaœdicum quinquies neglecta est, i. 16, 21; 37, 5; i. 37, 14; ii. 17, 21; iv. 14, 17; sed bis in vocabulo um præpositione conjuncto. Deinde hiatus in diæresi admisas est ii. 20, 13, et syllaba brevis iii. 5, 17. Etiam dimeter mbicus quo gravior fiat a spondeo solet incipere; hypermetri ant ii. 3, 27; iii. 29, 35. Restat, ut de lege quadam moneamus, quam ab Horatio obrvatam esse Meineccius primus animadvertit. Nam ea quoe carmina, quorum metra aut eundem versum perpetuo orne repetunt (κατὰ στίχον) aut δίστροφα sunt, ita instituit oratius, ut versuum numerus quaternorum versuum strophas conjungi pateretur. Quare fuerunt, qui ea quoque metra in carminibus TETράoтpopa haberent. Nam quod eandem legem in Epodis observatam non videmus, id eam sententiam non solum non refellit, sed adjuvat etiam. Quare quum unum sit carmen iv. 8, quod huic rationi adversetur, critici aut interpolatum illud esse putarunt aut mutilatum. Sed nonne Horatius quam sibi ipse imposuisset legem post tot annos relinquere potuit? Difficultates certe, quibus illud carmen laborat, ista ratione non pelluntur. (DILLENBURGER.) CARMEN I.-AD MECENATEM. MECENAS atavis edite regibus, Nunquam dimoveas, ut trabe Cypria 10 20 |